چون رمضان راه به نیمه رساند
غنچه‌ی باغی به ولایت نشاند!
شب، مَه و با خیل همه اختران
بر سرشان خیمه زده افسران
باغِ فلک کرده مزیّن تمام
گشته خبر دار هم از احترام
تا به جهان باز کند دیده اش
مَه خجل از روی پسندیده اش
سبطِ نبی در بغل او نشست
جایگهی طاهر و نیکو نشست!
نام حسن، خلقت و رویش حسن
کار حسن، خصلت و خویش حسن
حجّتِ حقّی حسن مجتبی
چهارمین عصمتِ آلِ عَبا
زاده ی دو بحری و از آن دو عین
لولوء تو هستی و مرجان حسین
فاطمه، جانِ نبوی مادر است
آن شَهِ والا، پدرت حیدر است!
ای که تو در بین همه اهل بیت
هست کریمی ز تو عنوان و صیت
خوانِ ضیافت که بگسترده اند
سهمِ کرامت ز تو آورده اند!
سهم پیمبر ز چنین خوانِ عام
رحمت حق آمده، احسان تمام
حیدر از آن سهم عدالت گرفت
عدل علی حکم شهادت گرفت
فاطمه را سهم دگر داده اند
ناظرِ این سفره بگردانده اند!
تا چه کسی بر سرِ سفره نشست
لیست ز حُضّار گرفته به دست
سهم حسین است شهادت از آن
پنج تنِ آلِ عبا نزد خوان
حضرت مهدی شده خود میزبان
از طرف صاحبِ این ماه و خوان
سهم یکایک همه دیگر امام
از سرِ این سفره بیامد تمام
صلح حسن، بیرق رنگ سفید
پرچم سرخ، آنِ حسین شهید
هر دو چه در حال قعود و قیام
در رهِ اِحیای تشیّع، امام
صلح تو کمتر نبُوَد از قیام
طاعت ربّ است تو را در مَرام
حقِّ تو بگرفت معاویّه، آه!
با همه دوز و کلک، آن روسیاه
با دِرم و زر همه یاران خرید
چاره نبودت که به صلحت رسید
باز نشد ختمِ مصیبت به این
کرده بر او حمل، چنان و چنین
مادر خود دیده کتک خورده است
ناکس از او مِلک فَدَک برده است
دیده درِ خانه که آتش گرفت
مادرش از ضربه ی در، غش گرفت
دیده پدر را که به مسجد کشان
برده و بر دست و بدن، ریسمان
با تو چه کرد آن زنِ پیمان شکن!
همسر تو بود؛ ولی اهرِمن!
حقِّ تو در همسریش عاقبت
داد به آن حاکمِ شیطان صفت
زهر خورانیده و مسموم کرد
گشت از آن جسم و روانش به درد
باز پس از آنکه شهادت بیافت
دیو زنِ دیگری آنگه شتافت
گفت که بر جسم تو بارانِ تیر
کرده نشان تا که شود چون کویر
ای که تو مظلومترین حجّتی!
بر دل من مانده عجب حسرتی!
کرد خراب آن مَلِک بد گُهر
بارگهت وان سه امام دگر
تا که به امروز ندارد چراغ
گر چه مَزار تو بُوَد بِه ز باغ
کس نتوانست زیارت کند
در حَرَمت عرضه ی حاجت کند
لیک چو مهدی بنماید ظهور
حق به در آرد همه شان از قبور
آورَد او تیغ برون از نیام
گیرد از آن ددصفتان انتقام
جانِ جهان است در آن روز امیر
در صفِ واحد همه شاه و فقیر
کاش در آن مرحله رجعت کنیم
همرهِ او آمده، بیعت کنیم...
#امام_مجتبی(علیه‌السّلام)
#سید_مهدی_صدرالحفاظی
#مثنوی
@Kelkestan
غنچه‌ی باغی به ولایت نشاند!
شب، مَه و با خیل همه اختران
بر سرشان خیمه زده افسران
باغِ فلک کرده مزیّن تمام
گشته خبر دار هم از احترام
تا به جهان باز کند دیده اش
مَه خجل از روی پسندیده اش
سبطِ نبی در بغل او نشست
جایگهی طاهر و نیکو نشست!
نام حسن، خلقت و رویش حسن
کار حسن، خصلت و خویش حسن
حجّتِ حقّی حسن مجتبی
چهارمین عصمتِ آلِ عَبا
زاده ی دو بحری و از آن دو عین
لولوء تو هستی و مرجان حسین
فاطمه، جانِ نبوی مادر است
آن شَهِ والا، پدرت حیدر است!
ای که تو در بین همه اهل بیت
هست کریمی ز تو عنوان و صیت
خوانِ ضیافت که بگسترده اند
سهمِ کرامت ز تو آورده اند!
سهم پیمبر ز چنین خوانِ عام
رحمت حق آمده، احسان تمام
حیدر از آن سهم عدالت گرفت
عدل علی حکم شهادت گرفت
فاطمه را سهم دگر داده اند
ناظرِ این سفره بگردانده اند!
تا چه کسی بر سرِ سفره نشست
لیست ز حُضّار گرفته به دست
سهم حسین است شهادت از آن
پنج تنِ آلِ عبا نزد خوان
حضرت مهدی شده خود میزبان
از طرف صاحبِ این ماه و خوان
سهم یکایک همه دیگر امام
از سرِ این سفره بیامد تمام
صلح حسن، بیرق رنگ سفید
پرچم سرخ، آنِ حسین شهید
هر دو چه در حال قعود و قیام
در رهِ اِحیای تشیّع، امام
صلح تو کمتر نبُوَد از قیام
طاعت ربّ است تو را در مَرام
حقِّ تو بگرفت معاویّه، آه!
با همه دوز و کلک، آن روسیاه
با دِرم و زر همه یاران خرید
چاره نبودت که به صلحت رسید
باز نشد ختمِ مصیبت به این
کرده بر او حمل، چنان و چنین
مادر خود دیده کتک خورده است
ناکس از او مِلک فَدَک برده است
دیده درِ خانه که آتش گرفت
مادرش از ضربه ی در، غش گرفت
دیده پدر را که به مسجد کشان
برده و بر دست و بدن، ریسمان
با تو چه کرد آن زنِ پیمان شکن!
همسر تو بود؛ ولی اهرِمن!
حقِّ تو در همسریش عاقبت
داد به آن حاکمِ شیطان صفت
زهر خورانیده و مسموم کرد
گشت از آن جسم و روانش به درد
باز پس از آنکه شهادت بیافت
دیو زنِ دیگری آنگه شتافت
گفت که بر جسم تو بارانِ تیر
کرده نشان تا که شود چون کویر
ای که تو مظلومترین حجّتی!
بر دل من مانده عجب حسرتی!
کرد خراب آن مَلِک بد گُهر
بارگهت وان سه امام دگر
تا که به امروز ندارد چراغ
گر چه مَزار تو بُوَد بِه ز باغ
کس نتوانست زیارت کند
در حَرَمت عرضه ی حاجت کند
لیک چو مهدی بنماید ظهور
حق به در آرد همه شان از قبور
آورَد او تیغ برون از نیام
گیرد از آن ددصفتان انتقام
جانِ جهان است در آن روز امیر
در صفِ واحد همه شاه و فقیر
کاش در آن مرحله رجعت کنیم
همرهِ او آمده، بیعت کنیم...
#امام_مجتبی(علیه‌السّلام)
#سید_مهدی_صدرالحفاظی
#مثنوی
@Kelkestan
