تذکره هزار مزار

تذکره هزار مزار ترجمه «شُدالازار فی‌حط الاوزار عن‌زوار المزار» معین‌الدین جنیدبن محمود شیرازی است. ترجمه آن با نام تذکره هزار مزار به همت فرزندش عیسی بن جنید شیرازی در حدود سال 800ه.ق صورت گرفته است. تذکره هزار مزار در شرح حدود سیصد نفر از بزرگان مدفون در شهر شیراز و حوالی آن است. هدف این کتاب و دیگر مزارنامه ها به بیان مولفان آن، آگاه کردن برادران دینی از زیارت قبور و یاد کردن اهل قبور است، تا بعضی سیرت، اوصاف و فضائل آنان بیان گردد و نمونه‌ای برای متابعان باشد. محتوا و لحن کتاب حالتی صوفیانه و عارفانه دارد که سرتاسر آن مملو از شهود و کشف و روایات کرامت گونه است. در این کتاب مولف در باب اعمال زیارت اشخاص مقدس، صرفا به گزارش و معرفی مشایخ و عرفای بلند پایه بسنده نکرده است؛ بلکه دیگر گروه‌های مردم با هر گونه شأن اجتماعی و پیشه شغلی - زارع، معمار، ریاضیدان، خشت‌کار و حاکم و والی - را که از نظر وی در طول زندگی خویش عابدانه و زاهدانه زیسته‌اند ذکر کرده و قبور آنها را شایسته زیارت دانسته است. علاوه بر این موارد، نویسنده توضیحات خوبی نیز از بناهای ساخته شده در کنار این مزارها و عملکردهای اجتماعی آنها بدست می‌دهد.

@irarchitecturestudies
کلیدواژه‌ها: #تذکره_هزار_مزار #معین‌الدین_جنیدبن_محمود_شیرازی #تاریخ_اجتماعی #قبور #قبرستان
مأخذ: جنید شیرازی، معین الدین جنیدبن محمود. تذكره هزار مزار. تایپ شده توسط مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان.

کتابهای مشابه:
1 «مقصد الاقبال و مرصد الآمال خاقانیه». نوشته سید اصیل الدین عبدالله واعظ در سال 864 ه.ق. در شرح مزارات دانشمندان و اهل فضل مدفون در شهرهای قلمرو زبان فارسی در دوره حکومت تیموریان
2 تاریخ ملازاده - در ذکر مزارات بخارا. نوشته احمد بن محمود (معین الفقراء).
3 منظر الاولیاء : در مزارات تبریز و حومه. نوشته محمد کاظم بن محمد تبریزی ( اسرار علی شاه).