#نکته موضوعات «داغ» علوم انسانی در آکادمیای فعلی جهان و بی‌اطلاعی عمومی ما (ویرایش اول)
👈 یکی از مشکلات مهم علوم انسانی کشور ما، دور بودن از موضوعات جذاب، مطلوب و به اصطلاح «داغ» در آن علوم انسانی است که امروزه در جهان رایج است و خود را در عناوین آثار انتشاراتی، رشته‌ها، کنفرانس‌ها، مدارس فصلی، کمک هزینه‌ها و فرصت‌های حضور و پژوهش نشان می‌دهد. به عبارت دیگر اکثر مسائل علمی ما، متعلق به چند دهه قبل در جهان است.
👈 این ضعف خود را در جذاب نبودن زمینه‌های پژوهشی پیشنهادی از سوی پژوهشگران ایرانی به دانشگاه‌ها و یا برنامه‌های علمی در جهان و در بعدی وسیع‌تر در جدی نگرفتن پژوهش‌های ایرانیان داخل کشور در زمینه‌های
#خاورمیانه_شناسی، #ایران_شناسی و
#شیعه_شناسی شناسی، در عرصه جهانی دیده می‌‌شود.
👈 راه حل این است که محتوای مسائل پیش‌گفته را می‌باید درون این موضوعات «داغ» تعریف کرد تا اساساً جدی گرفته شود. دانش‌پژوهان آگاه بین‌المللی نه تنها سعی می‌کنند پژوهش‌های خود را درون این چهارچوب‌ها تعریف کنند، بلکه برای بالا بردن شانس چاپ آثار خود و یا برای افزودن بر احتمال اخذ پذیرش در اقدام برای دانشگاه یا کنفرانس یا امثال آن، تلاش می‌کنند حتی این مفاهیم را در عناوین آثار خود به کار ببرند.
👈 لیستی حداقلی از این موضوعات چنین است.
Anthropocene
آنتروپوسین
Body
بدن
Border and border thinking
مرز و مرز اندیشی
Climate changes and environment
تغییرات اقلیمی و محیط زیست
Decolonization
استعمارزدایی
Diversity
تنوع
Humans and animals
(رابطه) انسان و حیوان
Infrastructure
زیرساختار
Materiality
مادیت
Network
شبکه
Routes and logistics
مسیرهای تردد و حمل و نقل
Transimperiality
فراامپراطوری (بودن یک امر انسانی)
Transnationality
فراملی (بودن یک امر انسانی)
Travel and mobility
سفر و تحرک
👈 حال، خدا را، در چند درصد از آثار علمی تولیدی در داخل کشور و یا حتی خارج از کشور توسط پژوهشگران حوزه‌های ایران‌شناسی و شیعه‌شناسی، چنین مفاهیمی در عنوان و یا موضوع بررسی‌ها وجود دارد؟ مسئله آن است که پژوهشگران عرصه‌های مذکور، به سبب اینکه اکثراً دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد را در سرزمین‌های شیعی گذرانده و یا در ارتباط تام با این جماعت‌ها (ولو ساکن کشورهای غربی بوده‌اند)، باز هم از «قافله موضوعات داغ» در آکادمیای بین‌المللی عقب هستند.
👈 نتیجه، چیزی است که آن را لمس می‌کنیم: عمدتاً
#شیعه_شناسی و تا اندازهای
#ایران_شناسی، برخلاف پژوهش‌ها درباره برخی دیگر از مناطق و یا مفاهیم، هرگز نتوانسته امری جذاب و پویا در آکادمیای بین‌المللی باشد. شمار پژوهش‌ها در این زمینه‌ها شاید برای ایرانیان درون ایران عجیب و غریب باشد، اما برای کسی که کلیت عرصه علوم انسانی را در نظر داشته باشد و وضعیت شغلی، معیشتی و هویتی پژوهشگران مسائل شیعی و تا اندازهای ایرانی در آکادمیای غربی را از نزدیک ببیند، موضوع بسیار تاسف‌آور است (مقایسه کنید وضعیت فارغ‌التحصیلی با پایان‌نامه‌ای در زمینه مسائل شیعی و ایرانی با فارغ‌التحصیلی در زمینه مسائل مثلاً شرق آسیا).
👈 خلاصه آنکه از یک سو این موضوعات «داغ»، محل توجه پژوهشگران در زمینه‌های یاد شده نیست و از سوی دیگر پژوهش‌های ایشان، دغدغه و مسئله جامعه دانشگاهی جهانی نیست. «یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد»
👈 در ویرایش‌های بعدی به شرط حیات، به بحث در این زمینه ادامه خواهم داد و به این لیست خواهم افزود.
کانال جامعه و فرهنگ | پیمان اسحاقی
https://t.me/peymaneshaghi110 
