🔹 مرام حسین(ع)

#سبک_زندگی
#خوشدل_تهرانی

▪️بنیاد بین المللی امام رضا علیه السلام

🆔 t.me/ravaghe8
🆔 instagram.com/ravaghe8
🆔 instagram.com/eradat.razavi

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
#خوشدل_تهرانی

مُرد در ویرانه و ویرانه ها آباد کرد
دیدبس بیداد، بر پا رسم عدل و داد کرد

قتل این دُخت سه ساله شامیان و شام را
با خبر از راه حق، چون خطبۀ سجاد کرد

کس نبُد در شام آگه از علی و از حسین
مکتب آل علی، با مرگ خود ایجاد کرد

در دل شب شدسرِشه شمع و اوپروانه اش
سوزعشقش سوخت،هم خاکسترش بربادرفت

بود رأس شه گل و او بلبل و آن سرخ‌گل
بلبل بشکسته پر را از قفس آزاد کرد

کرد کارِ خون بابش، اشک آن طفل یتیم
واژگون بر فرق دشمن کاخ استبداد کرد

هدیه کس ازبهردخترمیفرستد رأس باب؟
آل سفیان خوب اولاد علی را شاد کرد

برد او جای کفن رخت اسیری رابه خاک
بین وفایش راکه خوش ازبی‌کفن‌هایادکرد

بهر غسلش حاجت آبی نبدبرخواهرش
چون ز اشک زینب و کلثوم استمداد کرد

در رثایت ای سه ساله دختر شاه شهید
«خوشدل»ازسوزجگراین ناله وفریاد کرد


🔹@deabelnews

#حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#خوشدل_تهرانی

فشردهءسخن دختر علی این ست
که بار ظلم کشیدن ، خلاف آیین ست

سکوت دربرِ ظالم ، کمک بود بر ظلم
کز آن ، جفا به ستمدیدگان مسکین ست

زهی به زینب کبری بزرگ ، بانوی دهر
که صبر وقوت قلبش،سزای تحسین ست

به بزم پور معاویه آتشی افروخت
که روشن ازشررش،چشم عاقبت بین ست

بکوفت بردهن خصم، مشت محکم وگفت
که این سزای توای بی حیای بی دین ست

به چشم ما،مکش این دستگاه راکه ز جور
بود بساط تو رنگین ، ولیک ننگین ست

ره امیر شریری ، زن اسیری بست
که سیل را به برِ کوه ، چاره تمکین ست

چه گفت؟گفت که دراین محیط وحشت وبیم
که رسم خسروی جمله مستبدین ست

ز بیم بسته نگردد ، دهان حق گویم
اگرچه بازوی من ، بسته از ره کین ست

به کارنامه این چند روزه سلطنتت
نگرکه مایه طعن ست ولعن و نفرین ست

سری که دربرِتختت نهاده ای گوید
زخون بی گنهان دامن تو رنگین ست

چواین شنود ،به زینب اشاره کرد و سرود
که آنکه تخت مرا واژگون کند این ست

مرا زقتل حسین آنچنان نباشد بیم
که ازخطابهءزینب که سخت سنگین ست

مرا بکشت به تیغ زبان خود که درست
زبان دخت علی ذوالفقارآیین ست

یزید، عبرت تاریخ دهر شد ، «خوشدل»
که این سزای خطاپیشگان پر کین ست


🔹@deabelnews

#امام_حسین_علیه_السلام
#حماسه
#خوشدل_تهرانی

بزرگْ فلسفه قتل شاه دین این ست
که: مرگ سرخ بِه از زندگیّ ننگین ست

حسین، مظهر آزادگیّ و آزادی ست
خوشا کسی که چینش مرام و آیین است

نه ظلم کن به کسی، نی به زیر ظلم برو
که این مرام حسین ست ومنطق دین ست

همین نه گریه برآن شاه تشنه لب کافیست
اگر چه گریه به آلام قلب، تسکین ست

ببین که مقصد عالیّ نهضت او چیست
که درک آن سبب عزّ و جاه و تمکین ست

فراز نی سرِ وی گر رود، نباشد باک
که سرفرازی طاها و آل یاسین ست

اگرچه داغ جوان تلخْ کام کردش، گفت
که مرگ درره حفظ شرف چه شیرین ست

ز خاک مردم آزاده بوی خون آید
نشان سَروری و راه رهبری این ست

ز خون سرخ شهیدان کربلا"خوشدل"
دهان غنچه و دامان لاله رنگین ست


🔹@deabelnews

"یک نکته در ادبیات عاشورایی"

تضمین شعر شاعران گذشته، یکی از شگردهای اصلی شاعران سنت‌گرا در دهه‌های اخیر است. از ایرادهای بسیاری از تضمین‌های روزگار ما، فراموش شدن شاعر اصلی و کم‌دقتی در امانت‌داری و نقل نام شاعرِ پیشین است؛ نکته‌ای که در اشعار منتشرشده در فضای مجازی بیشتر دیده می‌شود. در یکی‌، دو سال اخیر چه به صورت صوتی و چه مکتوب، مثنوی شکوهمند عاشورایی #سعید_بیابانکی را شنیده‌ایم و خوانده‌ایم که برانگیزاننده‌ی احساسات مخاطبان بوده است. متاسفانه نوع خوانش و کتابت و رواج این شعر در فضای رسانه‌ای، چون بسیاری دیگر از اشعار روزگار ما به‌نحوی بوده که بیت پایانی شعر"بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است/ که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است"، به بیابانکی انتساب یافته؛ حال آنکه اهل شعر دینی به‌خوبی می‌دانند که این بیت، مطلع شعر حماسی و برجسته‌ی مرحوم خوشدل تهرانی است. پس لازم است در تضمین اشعار غیرمعروف یا خاص، نام شاعر را نیز دست کم در پاورقی یا خاتمه بیاوریم‌.

بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است
كه مرگ سرخ به از زندگي ننگين است 
حسين مظهر آزادگي و آزادي است 
خوشا كسي كه چنينش مرام و آيين است 
نه ظلم كن به كسي ني به زير ظلم برو 
كه اين مرام حسين است و منطق دين است 
همين نه گريه بر آن شاه تشنه لب كافي است 
اگر چه گريه بر آلام قلب تسكين است 
ببين كه مقصد عالي وي چه بود اي دوست 
كه درك آن سبب عزّ و جاه و تمكين است 
زخاك مردم آزاده بوي خون آيد 
نشان شيعه و آثار پيروي اين است
#خوشدل_تهرانی
#شعر_عاشورایی
@drmmoradi

"یک نکته در ادبیات عاشورایی"

تضمین شعر شاعران گذشته، یکی از شگردهای اصلی شاعران سنت‌گرا در دهه‌های اخیر است. از ایرادهای بسیاری از تضمین‌های روزگار ما، فراموش شدن شاعر اصلی و کم‌دقتی در امانت‌داری و نقل نام شاعرِ پیشین است؛ نکته‌ای که در اشعار منتشرشده در فضای مجازی بیشتر دیده می‌شود. در یکی‌، دو سال اخیر چه به صورت صوتی و چه مکتوب، مثنوی شکوهمند عاشورایی #سعید_بیابانکی را شنیده‌ایم و خوانده‌ایم که برانگیزاننده‌ی احساسات مخاطبان بوده است. متاسفانه نوع خوانش و کتابت و رواج این شعر در فضای رسانه‌ای، چون بسیاری دیگر از اشعار روزگار ما به‌نحوی بوده که بیت پایانی شعر"بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است/ که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است"، به بیابانکی انتساب یافته؛ حال آنکه اهل شعر دینی به‌خوبی می‌دانند که این بیت، مطلع شعر حماسی و برجسته‌ی مرحوم خوشدل تهرانی است. پس لازم است در تضمین اشعار غیرمعروف یا خاص، نام شاعر را نیز دست کم در پاورقی یا خاتمه بیاوریم‌.

بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است
كه مرگ سرخ به از زندگي ننگين است 
حسين مظهر آزادگي و آزادي است 
خوشا كسي كه چنينش مرام و آيين است 
نه ظلم كن به كسي ني به زير ظلم برو 
كه اين مرام حسين است و منطق دين است 
همين نه گريه بر آن شاه تشنه لب كافي است 
اگر چه گريه بر آلام قلب تسكين است 
ببين كه مقصد عالي وي چه بود اي دوست 
كه درك آن سبب عزّ و جاه و تمكين است 
زخاك مردم آزاده بوي خون آيد 
نشان شيعه و آثار پيروي اين است
#خوشدل_تهرانی
#شعر_عاشورایی
@drmmoradi

#حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام
#خوشدل_تهرانی

حق حاجت انس و جان برآورده
آنجا که نهال دین برآورده

گنجور قدیم خوش ز گنجینه
برتر ز هر آنچه گوهر آورده

تنها نه ز دُرج دین گهر آورد
کز چرخ کمال اختر آورده

از گوهر و اختر ای حقیقت‌جو
مُعطیّ کریم برتر آورده

یعنی که خود از حسین و از لیلا
پوری چو علیّ‌اکبر آورده

هنگام سحر، ده و یک از شعبان
از مهر، مهی فلک‌فر آورده

نی‌نی که ز مهر ماه گیرد نور
او از مه و مهر بهتر آورده

«اَلفَضل لِمَن شَهِدْ بِهِ الاعدا»
کاین قول به صدق، مُضمر آورده

می‌گفت معاویه خلافت را
او در خور قامت و بر آورده

کز آل ثقیف و از بنی‌هاشم
وز دودۀ ما برون سر آورده

نیرو و سخاوت و فضیلت را
یک‌جا به کف آن دلاور آورده

نقّاش ازل از آن به نام او
نقشی چو رُخ پیمبر آورده

چونان‌که بدید هر کسش گفتا
خالق نبیِ مصوّر آورده

این صورت و حال معنی‌اش بنگر
تا خود چه ودیعه داور آورده

گفتا به پدر چو حق بوَد با ما
دشمن چه غم اَر که لشکر آورده

حالی به پدر کنم خطاب اینک
کاو دهر به زیر شهپر آورده

تو کشته شدی که عدل و دین مانَد
وصف تو چنین خردور آورده

از خون تو رُست نخل آزادی
نخلی که شکوفه ها برآورده

در سایۀ پرچمش جهان «خوشدل»!
تا بودی هر ستمگر آورده


🔹@deabelnews

#حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#خوشدل_تهرانی

فشردهءسخن دختر علی این ست
که بار ظلم کشیدن ، خلاف آیین ست

سکوت دربرِ ظالم ، کمک بود بر ظلم
کز آن ، جفا به ستمدیدگان مسکین ست

زهی به زینب کبری بزرگ ، بانوی دهر
که صبر وقوت قلبش،سزای تحسین ست

به بزم پور معاویه آتشی افروخت
که روشن ازشررش،چشم عاقبت بین ست

بکوفت بردهن خصم، مشت محکم وگفت
که این سزای توای بی حیای بی دین ست

به چشم ما،مکش این دستگاه راکه ز جور
بود بساط تو رنگین ، ولیک ننگین ست

ره امیر شریری ، زن اسیری بست
که سیل را به برِ کوه ، چاره تمکین ست

چه گفت؟گفت که دراین محیط وحشت وبیم
که رسم خسروی جمله مستبدین ست

ز بیم بسته نگردد ، دهان حق گویم
اگرچه بازوی من ، بسته از ره کین ست

به کارنامه این چند روزه سلطنتت
نگرکه مایه طعن ست ولعن و نفرین ست

سری که دربرِتختت نهاده ای گوید
زخون بی گنهان دامن تو رنگین ست

چواین شنود ،به زینب اشاره کرد و سرود
که آنکه تخت مرا واژگون کند این ست

مرا زقتل حسین آنچنان نباشد بیم
که ازخطابهءزینب که سخت سنگین ست

مرا بکشت به تیغ زبان خود که درست
زبان دخت علی ذوالفقارآیین ست

یزید، عبرت تاریخ دهر شد ، «خوشدل»
که این سزای خطاپیشگان پر کین ست


🔹@deabelnews

"یک نکته در ادبیات عاشورایی"

تضمین شعر شاعران گذشته، یکی از شگردهای اصلی شاعران سنت‌گرا در دهه‌های اخیر است. از ایرادهای بسیاری از تضمین‌های روزگار ما، فراموش شدن شاعر اصلی و کم‌دقتی در امانت‌داری و نقل نام شاعرِ پیشین است؛ نکته‌ای که در اشعار منتشرشده در فضای مجازی بیشتر دیده می‌شود. در یکی‌، دو سال اخیر چه به صورت صوتی و چه مکتوب، مثنوی شکوهمند عاشورایی #سعید_بیابانکی را شنیده‌ایم و خوانده‌ایم که برانگیزاننده‌ی احساسات مخاطبان بوده است. متاسفانه نوع خوانش و کتابت و رواج این شعر در فضای رسانه‌ای، چون بسیاری دیگر از اشعار روزگار ما به‌نحوی بوده که بیت پایانی شعر"بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است/ که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است"، به بیابانکی انتساب یافته؛ حال آنکه اهل شعر دینی به‌خوبی می‌دانند که این بیت، مطلع شعر حماسی و برجسته‌ی مرحوم خوشدل تهرانی است. پس لازم است در تضمین اشعار غیرمعروف یا خاص، نام شاعر را نیز دست کم در پاورقی یا خاتمه بیاوریم‌.

بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است
كه مرگ سرخ به از زندگي ننگين است 
حسين مظهر آزادگي و آزادي است 
خوشا كسي كه چنينش مرام و آيين است 
نه ظلم كن به كسي ني به زير ظلم برو 
كه اين مرام حسين است و منطق دين است 
همين نه گريه بر آن شاه تشنه لب كافي است 
اگر چه گريه بر آلام قلب تسكين است 
ببين كه مقصد عالي وي چه بود اي دوست 
كه درك آن سبب عزّ و جاه و تمكين است 
زخاك مردم آزاده بوي خون آيد 
نشان شيعه و آثار پيروي اين است
#خوشدل_تهرانی
#شعر_عاشورایی
@drmmoradi

"یک نکته در ادبیات عاشورایی"

تضمین شعر شاعران گذشته، یکی از شگردهای اصلی شاعران سنت‌گرا در دهه‌های اخیر است. از ایرادهای بسیاری از تضمین‌های روزگار ما، فراموش شدن شاعر اصلی و کم‌دقتی در امانت‌داری و نقل نام شاعرِ پیشین است؛ نکته‌ای که در اشعار منتشرشده در فضای مجازی بیشتر دیده می‌شود. در یکی‌، دو سال اخیر چه به صورت صوتی و چه مکتوب، مثنوی شکوهمند عاشورایی #سعید_بیابانکی را شنیده‌ایم و خوانده‌ایم که برانگیزاننده‌ی احساسات مخاطبان بوده است. متاسفانه نوع خوانش و کتابت و رواج این شعر در فضای رسانه‌ای، چون بسیاری دیگر از اشعار روزگار ما به‌نحوی بوده که بیت پایانی شعر"بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است/ که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است"، به بیابانکی انتساب یافته؛ حال آنکه اهل شعر دینی به‌خوبی می‌دانند که این بیت، مطلع شعر حماسی و برجسته‌ی مرحوم خوشدل تهرانی است. پس لازم است در تضمین اشعار غیرمعروف یا خاص، نام شاعر را نیز دست کم در پاورقی یا خاتمه بیاوریم‌.

بزرگ فلسفه‌ی قتل شاه دین این است
كه مرگ سرخ به از زندگي ننگين است 
حسين مظهر آزادگي و آزادي است 
خوشا كسي كه چنينش مرام و آيين است 
نه ظلم كن به كسي ني به زير ظلم برو 
كه اين مرام حسين است و منطق دين است 
همين نه گريه بر آن شاه تشنه لب كافي است 
اگر چه گريه بر آلام قلب تسكين است 
ببين كه مقصد عالي وي چه بود اي دوست 
كه درك آن سبب عزّ و جاه و تمكين است 
زخاك مردم آزاده بوي خون آيد 
نشان شيعه و آثار پيروي اين است
#خوشدل_تهرانی
#شعر_عاشورایی
@drmmoradi