✅مطلق خاص در اندیشه رورتی
✍🏼نویسنده: محمدرضا تاجیک
┏━━━━━━📚━━━━━┓
@politicalLibrary
┗━━━━━━📚━━━━━┛
✍🏼نویسنده: محمدرضا تاجیک
┏━━━━━━📚━━━━━┓
@politicalLibrary
┗━━━━━━📚━━━━━┛
اولویت دموکراسی بر فلسفه
نوشته : ریچارد رورتی
ترجمه : خشایار دیهیمی
Forwarded From کتابخانه جامع بامیان امروز
📚 کتابخانه جامع 📚
Y_1360📚 کتابخانه جامع 📚
Y_1360
آدرس جدید litera999@
@litera9
اولویت دموکراسی بر فلسفه
نوشته : ریچارد رورتی
ترجمه : خشایار دیهیمی
طرح نو
اولویت دموکراسی بر فلسفه
نوشته : ریچارد رورتی
ترجمه : خشایار دیهیمی
طرح نو
دروس قانون ابن سینا طب سنتی ، دانیال شفاء
danyalshafaForwarded From رضا داوری اردکانی
مستخدم مجهول
📝نگاهی نقادانه به اندیشه ریچارد رورتی
✒️رورتی هم گرچه درست در مقابل پوپر قرار دارد، در نهایت این هر دو بیک جا می رسند. او فیلسوفان را محاکمه نمی کند که چرا به دموکراسی عقیده نداشته اند بلکه آنها را چنان تفسیر می کند و آراء شان را می آراید تا احیاناً بخود او نزدیک شوند. او حتی نیچه را چنان تفسیر می کند که گویی طرح جامعه و دموکراسی آمریکایی را دوست می داشته است « جامعه ای که کسی در آن مجاز نیست به کسی دیگر زیان برساند». مشکل رورتی مشکل همه فیلسوفان مخالف فلسفه است. او با اینکه «نگرش پراگماتیستی نیچه از حقیقت و شناسایی» را از سیاست ضد مسیحی و ضد دموکراتیک او مستقل می داند در آخر سیاستی را به او نسبت می دهد که اگر مسیحی نیست دموکراتیک است. البته رورتی به موضع سیاسی فیلسوفان کاری ندارد اما ملاک حکمش ملاک سیاست است یعنی او هم شباهتی به اهل اندیشه در جهان توسعه نیافته دارد زیرا آنها چه بدانند و چه ندانند کم و بیش با ملاک سیاست درباره فلسفه حکم می کنند. عجیب نبود که از میان مشاهیر فلسفه اروپا و آمریکا پوپر بیش از هر نویسنده فلسفی در سالهای اخیر مورد اعتنا قرار گرفت. شاید در میان اهل فلسفه هیچکس مثل او شعار نمی داد و به اندازه او فریاد آزادی نمی زد و به مخالفان آزادی نمی تاخت و قاطع و بی باک و بد زبان و خشن نبود. ما پیش از این مستبدان آزادیخواه را آزموده ایم. اکنون باید آزادیخواهان مستبد را بیازمائیم). رورتی بجای اینکه به نیچه ناسزا بگوید که چرا دموکراسی را نقد کرده است حرفهای موافق دموکراسی لیبرال در دهانش می گذارد و در جای دیگر (در مقاله اولویت دموکراسی بر فلسفه) او را و هر کسی را که مثل او درباره لیبرالیسم بیندیشد، دیوانه می خواند. مشکل رورتی اینست که با نیچه و هیدگر و دریدا در نقادی فلسفه شریک می شود و حتی به پیروی از دریدا تقابل هایی مثل تکوین و تدوین فی نفسه و لنفسه، ابژکتیو و سوبژکتیو و . . . را بی وجه می داند. او استوارت میل، دیوئی، راولز و هابرماس را اسوه لیبرالیسم می داند اما سعی آنان در توجیه لیبرالیسم را بیهوده می خواند. بنظر می رسد که رورتی نظر هیدگر و دریدا در باب فلسفه و تاریخ فلسفه را بر اساس اندیشه سیاسی خود درک کرده است. او در مطالعه فیلسوفان هرچه را که خود به آن مایل و معتقد بوده جدا کرده و اصل و اساس تفکر آنها را نادیده گرفته است مثلاً طنز نیچه را که در آن پایان کار فلسفه نمایان می شود پسندیده است اما درد و دیوانگی نیچه را دوست نمی دارد. او توجه نکرده است که اگر فلسفه تاریخی است و مثلاً بنیان کانتی حقیقت را می توان نقد کرد و نپذیرفت دموکراسی هم یک امر تاریخی است. او که تاریخی بودن دموکراسی را می پذیرد و حتی می خواهد تاریخی بودن عدالت را هم بر راولز تحمیل کند. معلوم نیست از تاریخی بودن چه می فهمد که عدالت فرضی راولز را تاریخی می خواند و دموکراسی تاریخی را امری مستقل از عالم تجدد و بشر متجدد به حساب می آورد؟ آدم دموکرات، آدم متجدد است و دموکراسی جز در عالم تجدد امکان تحقق ندارد و اگر هم داشته باشد مطالعه تاریخ که رورتی ما را به آن سفارش می کند، آن را به ما نشان نمی دهد.
#دکتر_رضا_داوری_اردکانی (مقاله:گسیختگی تاریخی و فرهنگی و تقدم سیاست بر فلسفه)
✒️رورتی هم گرچه درست در مقابل پوپر قرار دارد، در نهایت این هر دو بیک جا می رسند. او فیلسوفان را محاکمه نمی کند که چرا به دموکراسی عقیده نداشته اند بلکه آنها را چنان تفسیر می کند و آراء شان را می آراید تا احیاناً بخود او نزدیک شوند. او حتی نیچه را چنان تفسیر می کند که گویی طرح جامعه و دموکراسی آمریکایی را دوست می داشته است « جامعه ای که کسی در آن مجاز نیست به کسی دیگر زیان برساند». مشکل رورتی مشکل همه فیلسوفان مخالف فلسفه است. او با اینکه «نگرش پراگماتیستی نیچه از حقیقت و شناسایی» را از سیاست ضد مسیحی و ضد دموکراتیک او مستقل می داند در آخر سیاستی را به او نسبت می دهد که اگر مسیحی نیست دموکراتیک است. البته رورتی به موضع سیاسی فیلسوفان کاری ندارد اما ملاک حکمش ملاک سیاست است یعنی او هم شباهتی به اهل اندیشه در جهان توسعه نیافته دارد زیرا آنها چه بدانند و چه ندانند کم و بیش با ملاک سیاست درباره فلسفه حکم می کنند. عجیب نبود که از میان مشاهیر فلسفه اروپا و آمریکا پوپر بیش از هر نویسنده فلسفی در سالهای اخیر مورد اعتنا قرار گرفت. شاید در میان اهل فلسفه هیچکس مثل او شعار نمی داد و به اندازه او فریاد آزادی نمی زد و به مخالفان آزادی نمی تاخت و قاطع و بی باک و بد زبان و خشن نبود. ما پیش از این مستبدان آزادیخواه را آزموده ایم. اکنون باید آزادیخواهان مستبد را بیازمائیم). رورتی بجای اینکه به نیچه ناسزا بگوید که چرا دموکراسی را نقد کرده است حرفهای موافق دموکراسی لیبرال در دهانش می گذارد و در جای دیگر (در مقاله اولویت دموکراسی بر فلسفه) او را و هر کسی را که مثل او درباره لیبرالیسم بیندیشد، دیوانه می خواند. مشکل رورتی اینست که با نیچه و هیدگر و دریدا در نقادی فلسفه شریک می شود و حتی به پیروی از دریدا تقابل هایی مثل تکوین و تدوین فی نفسه و لنفسه، ابژکتیو و سوبژکتیو و . . . را بی وجه می داند. او استوارت میل، دیوئی، راولز و هابرماس را اسوه لیبرالیسم می داند اما سعی آنان در توجیه لیبرالیسم را بیهوده می خواند. بنظر می رسد که رورتی نظر هیدگر و دریدا در باب فلسفه و تاریخ فلسفه را بر اساس اندیشه سیاسی خود درک کرده است. او در مطالعه فیلسوفان هرچه را که خود به آن مایل و معتقد بوده جدا کرده و اصل و اساس تفکر آنها را نادیده گرفته است مثلاً طنز نیچه را که در آن پایان کار فلسفه نمایان می شود پسندیده است اما درد و دیوانگی نیچه را دوست نمی دارد. او توجه نکرده است که اگر فلسفه تاریخی است و مثلاً بنیان کانتی حقیقت را می توان نقد کرد و نپذیرفت دموکراسی هم یک امر تاریخی است. او که تاریخی بودن دموکراسی را می پذیرد و حتی می خواهد تاریخی بودن عدالت را هم بر راولز تحمیل کند. معلوم نیست از تاریخی بودن چه می فهمد که عدالت فرضی راولز را تاریخی می خواند و دموکراسی تاریخی را امری مستقل از عالم تجدد و بشر متجدد به حساب می آورد؟ آدم دموکرات، آدم متجدد است و دموکراسی جز در عالم تجدد امکان تحقق ندارد و اگر هم داشته باشد مطالعه تاریخ که رورتی ما را به آن سفارش می کند، آن را به ما نشان نمی دهد.
#دکتر_رضا_داوری_اردکانی (مقاله:گسیختگی تاریخی و فرهنگی و تقدم سیاست بر فلسفه)
Forwarded From کتب فلسفی Philosophic Books
📚 کتابخانه جامع 📚
Y_1360فوكو در بوته نقد
بری اسمارت ، مارک پوستر ، چارلز تیلور ، مارتین جی ، هیوبرت دریفوس و پل رابینو ، آرنولد دیویدسون ، ریچارد رورتی ، ادوارد سعید ، مایکل والزر ، یورگن هابرماس ، یان هکینگ و دیوید کوزنزهوی
مترجم: پيام يزدانجو
تعداد صفحات: 420
شايد اين كتاب مهمترين و آموزنده ترين مجموعه ای باشد كه تا كنون در معرفی آرا ی فوكو، در نقد آرای او، و در نقد ناقدان او گرد آوری شده است. مولفان مجموعه همه از صاحبنظران فلسفه معاصر و از مفسران اصلي آثار فوكو هستند و اغلب كتابها و مقاله های مهم ديگری نيز در اين زمينه دارند.
متفكران شناخته شده ای چون كوزنز هوی، رورتی، تيلور، ادوارد سعيد، هابرماس و مارتين جی آر و ديدگاه های فوكو را در اصلی ترين زمينه های انديشه ی او از جمله ديرينه شناسی، تبتر شناسی، اخلاق، شناخت شناسی، آزادی و حقيقت ، قدرت ، سركوب، پيشرفت، استيلا، و غيره بررسی و تحليل می كنند.
#فوکو
👇👇👇👇👇
@philosophic_books
بری اسمارت ، مارک پوستر ، چارلز تیلور ، مارتین جی ، هیوبرت دریفوس و پل رابینو ، آرنولد دیویدسون ، ریچارد رورتی ، ادوارد سعید ، مایکل والزر ، یورگن هابرماس ، یان هکینگ و دیوید کوزنزهوی
مترجم: پيام يزدانجو
تعداد صفحات: 420
شايد اين كتاب مهمترين و آموزنده ترين مجموعه ای باشد كه تا كنون در معرفی آرا ی فوكو، در نقد آرای او، و در نقد ناقدان او گرد آوری شده است. مولفان مجموعه همه از صاحبنظران فلسفه معاصر و از مفسران اصلي آثار فوكو هستند و اغلب كتابها و مقاله های مهم ديگری نيز در اين زمينه دارند.
متفكران شناخته شده ای چون كوزنز هوی، رورتی، تيلور، ادوارد سعيد، هابرماس و مارتين جی آر و ديدگاه های فوكو را در اصلی ترين زمينه های انديشه ی او از جمله ديرينه شناسی، تبتر شناسی، اخلاق، شناخت شناسی، آزادی و حقيقت ، قدرت ، سركوب، پيشرفت، استيلا، و غيره بررسی و تحليل می كنند.
#فوکو
👇👇👇👇👇
@philosophic_books
كتب فلسفية - كتب فلسفة
philosophybookssم - ١٩٩٤ م
بول فيرابند | ١٩٢٤ م - ١٩٩٤ م
جيل دولوز | ١٩٢٥ م - ١٩٩٥ م
توماس كون | ١٩٢٢ م - ١٩٩٦ م
جان فرانسوا ليوتار | ١٩٢٤ م - ١٩٩٨ م
هانز غيورغ غادامير | ١٩٠٠ م - ٢٠٠٢ م
جون رولز | ١٩٢١ م - ٢٠٠٢ م
بيير بورديو | ١٩٣٠ م - ٢٠٠٢ م
جاك دريدا | ١٩٣٠ م - ٢٠٠٤ م
بول ريكور | ١٩١٣ م - ٢٠٠٥ م
جان بودريار | ١٩٢٩ م - ٢٠٠٧ م
ريتشارد رورتي | ١٩٣١ م - ٢٠٠٧ م
كلود ليفي شتراوس | ١٩٠٨ م - ٢٠٠٩ م
جيل غاستون غرانجي | ١٩٢٠ م - حيٌّ إلى الآن
إدغار موران | ١٩٢١ م - حيٌّ إلى الآن
نعوم تشومسكي | ١٩٢٨ م - حيٌّ إلى الآن
يورغن هابرماس | ١٩٢٩ م - حيٌّ إلى الآن
أمبرتو إيكو | ١٩٣٢ م - حيٌّ إلى الآن
بيتر سلوتردايك | ١٩٤٧ م - حيٌّ إلى الآن
سلافوي جيجك | ١٩٤٩ م - حيٌّ إلى الآن
أكسل هونيث | ١٩٤٩ م - حيٌّ إلى الآن
سيلا بن حبيب | ١٩٥٠ م - حيَّةٌ إلى الآن
بول فيرابند | ١٩٢٤ م - ١٩٩٤ م
جيل دولوز | ١٩٢٥ م - ١٩٩٥ م
توماس كون | ١٩٢٢ م - ١٩٩٦ م
جان فرانسوا ليوتار | ١٩٢٤ م - ١٩٩٨ م
هانز غيورغ غادامير | ١٩٠٠ م - ٢٠٠٢ م
جون رولز | ١٩٢١ م - ٢٠٠٢ م
بيير بورديو | ١٩٣٠ م - ٢٠٠٢ م
جاك دريدا | ١٩٣٠ م - ٢٠٠٤ م
بول ريكور | ١٩١٣ م - ٢٠٠٥ م
جان بودريار | ١٩٢٩ م - ٢٠٠٧ م
ريتشارد رورتي | ١٩٣١ م - ٢٠٠٧ م
كلود ليفي شتراوس | ١٩٠٨ م - ٢٠٠٩ م
جيل غاستون غرانجي | ١٩٢٠ م - حيٌّ إلى الآن
إدغار موران | ١٩٢١ م - حيٌّ إلى الآن
نعوم تشومسكي | ١٩٢٨ م - حيٌّ إلى الآن
يورغن هابرماس | ١٩٢٩ م - حيٌّ إلى الآن
أمبرتو إيكو | ١٩٣٢ م - حيٌّ إلى الآن
بيتر سلوتردايك | ١٩٤٧ م - حيٌّ إلى الآن
سلافوي جيجك | ١٩٤٩ م - حيٌّ إلى الآن
أكسل هونيث | ١٩٤٩ م - حيٌّ إلى الآن
سيلا بن حبيب | ١٩٥٠ م - حيَّةٌ إلى الآن
مكتبة علم النفس
Psychologybookssفي ذاكرة يونغ ظهر أول شرخ بينهما في رحلتهما إلى الولايات المتحدة في 1909، عندما قدم كل منهما محاضرة استقبلت جيداً في جامعة كلارك في ولاية ماساتشوستس. فرويد، الذي كانت
لديه عادة استثنائية للغاية في تحليل كل شخص قابله في وجهه، أعلن أنه لم يعد يرغب في أن يحلله أحد. قال أن ذلك سيضعف سلطته. وفي هذه المرحلة، بدأ يونغ يحتك في نفوذ فرويد.
ثم كان هناك سبب فلسفي أعمق للانشقاق القادم. معظم المحللين النفسيين الذين خرجوا عن فرويد فعلوا ذلك من أجل موضوع الجنس. في نظريته عن الرغبة الجنسية، فرويد كان مقتنعاً أنه وجد المحرك العالمي للرغبة والإنجاز البشري- سواء كان شخصي أو ثقافي أو حضاري. كل هذا، فرويد يجادل، ينبع في نهاية المطاف من الغريزة الجنسية. التحليل النفسي يعتمد على هذه النظرية في الرغبة الجنسية، وعند التخلص منها فأنت تتخلص من الشيء كله. كان لدى يونغ، منذ البداية شكوك حول إذا ما كان الجنس هو المصدر الوحيد لمثل هذه المحركات والطاقات. كان فرويد يأمل أن تتم إزالة هذه المقاومة.
ولكن لم يتمكن من ذلك. فرويد كان يخشى كثيراً منذ بداية العلاقة بينهما، أن الابن المسيحي لقس ربما لن يتطهر تماماً من انجذابه للصوفية- على الأقل ليس بقدر اليهودي الملحد. كان في قلب انفصالهما، الوزن الذي يعطى للروح وللنفس وللغموض وللغير قابل للتحقق. بالنسبة لفرويد، هذه الانحرافات يمكن ردها في النهاية إلى الرغبة الجنسية، أي إلى الدافع الجنسي. بالنسبة ليونغ، يجب أن تؤخذ على محمل الجد و لا يتم تفسيرها.
بحلول عام 1912، كان الشق بين الرجلين يتسع. عندما أدارا أنظارهما إلى الدين في نفس الوقت كان ذلك كافيا لإنهاء الأمور. فرويد سينتهي إلى إصدار الطوطم والتابو (1913) ، الذي وضع ظهور الدين ( وبالطبع الثقافة نفسها) في العقدة الأوديبية. يونغ ناشراً قبل ذلك بقليل، حجة مكتسحة وفوضوية احتوت على بذور الأفكار التي جعلته بعد ذلك مشهوراً: اللاوعي الجماعي و الأنماط الأولية و-قاتلة لصداقتهما- إعادة صياغة مفاهيم الرغبة الجنسية كنوع من ’الطاقة العقلية’.
كان موت الصداقة شرسا بشكل غير عادي. فرويد ويونغ نادراً ما تحدثا لبعضهما بعد ذلك، مجرد مؤتمر شديد الحرج حضره كلاهما في ميونخ 1913. كان للانفصال بطبيعة الحال إرث متموج. كما سعى فرويد إلى التحكم في التحليل النفسي مثل زعيم لحزب، كذلك يونغ أبقى على قبضة من حديد على ما سيدعى بعلم النفس التحليلي – في الواقع ، يمكن القول أن علم النفس اليونغي أصبح أكثر شبه بطائفة من سلفه الفرويدي.
وعلى الرغم من أن فرويد و يونغ اتهما في كثير من الأحيان بأنهما نبيين، ليس على الأقل من قبل أتباعهم، إلا أنهما لم يؤسسا ديانات جديدة. هما لم يكونا قادة طوائف، بل رواد متعجرفين للاوعي. كان هناك أسباب سياسية وفكرية لحاجتهما لبعضهما في أيامهما الاكتشافية الأولى. لأن ما رغبا في إيضاحه كان غريب جداً، حتى لو كانت الفكرة اليوم مألوفة. مضمون نظرية اللاوعي، كما أشار ريتشارد رورتي ذات مرة، أنه يوجد شيء فينا كشخص أخر والذي يملك الحق ليكون منا كما لعقولنا الواعية الحق في ذلك. ربما الغرابة الشديدة للصداقة بين الرجلين تعكس كم كانت هذه الفكرة وما زالت مذهلة.
لديه عادة استثنائية للغاية في تحليل كل شخص قابله في وجهه، أعلن أنه لم يعد يرغب في أن يحلله أحد. قال أن ذلك سيضعف سلطته. وفي هذه المرحلة، بدأ يونغ يحتك في نفوذ فرويد.
ثم كان هناك سبب فلسفي أعمق للانشقاق القادم. معظم المحللين النفسيين الذين خرجوا عن فرويد فعلوا ذلك من أجل موضوع الجنس. في نظريته عن الرغبة الجنسية، فرويد كان مقتنعاً أنه وجد المحرك العالمي للرغبة والإنجاز البشري- سواء كان شخصي أو ثقافي أو حضاري. كل هذا، فرويد يجادل، ينبع في نهاية المطاف من الغريزة الجنسية. التحليل النفسي يعتمد على هذه النظرية في الرغبة الجنسية، وعند التخلص منها فأنت تتخلص من الشيء كله. كان لدى يونغ، منذ البداية شكوك حول إذا ما كان الجنس هو المصدر الوحيد لمثل هذه المحركات والطاقات. كان فرويد يأمل أن تتم إزالة هذه المقاومة.
ولكن لم يتمكن من ذلك. فرويد كان يخشى كثيراً منذ بداية العلاقة بينهما، أن الابن المسيحي لقس ربما لن يتطهر تماماً من انجذابه للصوفية- على الأقل ليس بقدر اليهودي الملحد. كان في قلب انفصالهما، الوزن الذي يعطى للروح وللنفس وللغموض وللغير قابل للتحقق. بالنسبة لفرويد، هذه الانحرافات يمكن ردها في النهاية إلى الرغبة الجنسية، أي إلى الدافع الجنسي. بالنسبة ليونغ، يجب أن تؤخذ على محمل الجد و لا يتم تفسيرها.
بحلول عام 1912، كان الشق بين الرجلين يتسع. عندما أدارا أنظارهما إلى الدين في نفس الوقت كان ذلك كافيا لإنهاء الأمور. فرويد سينتهي إلى إصدار الطوطم والتابو (1913) ، الذي وضع ظهور الدين ( وبالطبع الثقافة نفسها) في العقدة الأوديبية. يونغ ناشراً قبل ذلك بقليل، حجة مكتسحة وفوضوية احتوت على بذور الأفكار التي جعلته بعد ذلك مشهوراً: اللاوعي الجماعي و الأنماط الأولية و-قاتلة لصداقتهما- إعادة صياغة مفاهيم الرغبة الجنسية كنوع من ’الطاقة العقلية’.
كان موت الصداقة شرسا بشكل غير عادي. فرويد ويونغ نادراً ما تحدثا لبعضهما بعد ذلك، مجرد مؤتمر شديد الحرج حضره كلاهما في ميونخ 1913. كان للانفصال بطبيعة الحال إرث متموج. كما سعى فرويد إلى التحكم في التحليل النفسي مثل زعيم لحزب، كذلك يونغ أبقى على قبضة من حديد على ما سيدعى بعلم النفس التحليلي – في الواقع ، يمكن القول أن علم النفس اليونغي أصبح أكثر شبه بطائفة من سلفه الفرويدي.
وعلى الرغم من أن فرويد و يونغ اتهما في كثير من الأحيان بأنهما نبيين، ليس على الأقل من قبل أتباعهم، إلا أنهما لم يؤسسا ديانات جديدة. هما لم يكونا قادة طوائف، بل رواد متعجرفين للاوعي. كان هناك أسباب سياسية وفكرية لحاجتهما لبعضهما في أيامهما الاكتشافية الأولى. لأن ما رغبا في إيضاحه كان غريب جداً، حتى لو كانت الفكرة اليوم مألوفة. مضمون نظرية اللاوعي، كما أشار ريتشارد رورتي ذات مرة، أنه يوجد شيء فينا كشخص أخر والذي يملك الحق ليكون منا كما لعقولنا الواعية الحق في ذلك. ربما الغرابة الشديدة للصداقة بين الرجلين تعكس كم كانت هذه الفكرة وما زالت مذهلة.
Forwarded From خوانش‌ها | سیدمحمدهادی گرامی
جستاری در مباحث روش‌شناسی
raweshshenasi💢بیست منبع برای آشنایی برای رویکرد تاریخ انگاره و اندیشه
🔹یکی از پرسش‌های معمول در خصوص رویکرد تاریخ انگاره و اندیشه و مطالعات اسلامی، درباره معرفی منابع در این خصوص است. بیش از هر چیز دوستان را به آشنایی با آثار برجسته و مطالعات موردی توصیه کرده‌ام. چون دیدن کارهای افراد برجسته در هر حوزه مطالعاتی موجب شکل‌گیری یک تصویر اولیه از آن حوزه است که صرفا پس از آن امکان تأملات عمیق‌تر روش‌شناختی فراهم می شود. صرفا برای دوستانی که آثار فاخری در حوزه تاریخ اندیشه های اسلامی را مطالعه کرده اند، در گام بعدی می توانم توصیه کنم این کارها را بخوانند. این فهرست را برای کارگاه تاریخ انگاره اول آذر 99 به روزرسانی کردم که به شما تقدیم می کنم. البته آثار به زبان لاتین بسیار بیشتر است که صرفا به چند مورد اشاره شده است:
1) گرامی، سیدمحمدهادی، مقدمهای بر تاریخ‌نگاری انگاره‌ای و اندیشه‌ای، تنظیم و برخی افزوده‌ها علیرضا دهقانی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، 1396ش.
2) طباطبایی (مهرداد)، مقدمه بررسی زمینه های تاریخی اعتقاد به تحریف تورات و انجیل در میان مسلمانان نخستین، رساله دکتری، پردیس فارابی دانشگاه تهران.
3) ای گوردون، پیتر، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه پوریا صبوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
4) کولینی، استفان، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه محمد غفوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
5) منوچهری، عباس، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
6) ملکی، محدثه، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
7) رورتی، ریچارد، «چهارگونه تاریخ‌نگاری فلسفه»، ترجمه محمدرضا موحدی نجف آبادی، کتاب ماه فلسفه، ش 51، آذر 1390ش.
8) کافمن، والتر، «گوته و تاریخ اندیشه‌ها»، ترجمه مصطفی اسلامیه، زیباشناخت، ش1، پاییز و زمستان 1378ش.
9) شعبانی، یحیی، «اسلام، شرق‌شناسی و تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
10) حاتمی، امیرحسین، کاربست روش شناسیِ اسکینر در تفسیر متون تاریخ‌نگاری و تاریخ اندیشه ایرانی‌ـ‌اسلامی، فصلنامه مطالعات میان رشته ای در علوم انسانی، شماره 45، زمستان 1398.
11) علیخانی، علی اکبر؛ نصری، قدیر، «تاریخ فکری در ایران؛ روندها و مسئله ها»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
12) کچوئیان، حسین؛ صفارهرندی، محمدسجاد، «بررسی روش تاریخ‌نگاری ایده‌های آرتو لاوجوی در متن منازعات روش‌شناختی تاریخ اندیشه»، فصلنامه روش‌شناسی علوم انسانی، ش93، زمستان 1396ش.
13) سوری، امیرمحمد؛ شاکری، سیدرضا، «مقایسه تطبیقی روش اسکینر و طباطبایی در تاریخ اندیشه»، پژوهش سیاست نظری، ش20، پاییز و زمستان 1395ش.
14) حقیقت، سید صادق، «تاریخ عقاید، تاریخ فکری و مطالعات سیاسی»، پژوهش سیاست نظری، ش14، پاییز و زمستان 1392.
15) آقاعلی، قدرت‌الله، هرمنوتیک (بررسی هرمنوتیک کوئنتین اسکینر)، تهران: الماس رهگشا، 1398ش.
16) اسکینر، کوئنتین، بینش‌های علم سیاست: در باب روش، ترجمه فریبرز مجیدی، ویراسته علی معظمی‌جهرمی، تهران: فرهنگ جاوید، 1393ش.
17) حسینی بهشتی، سیدمحمدرضا، «تحول تاریخی مفاهیم»، نامه پژوهش فرهنگی، ش13، پاییز 1387ش.
18) Whatmore, Richard, and B. W. Young, eds. A companion to intellectual history. Chichester: Wiley Blackwell, 2016.
19) McMahon, Darrin M., and Samuel Moyn, eds. Rethinking modern European intellectual history. Oxford University Press, 2014.
20) Adamson, Peter (ed.), Philosophy and Jurisprudence in the Islamic World.
#تاریخ_انگاره
#تاریخ_اندیشه
#معرفی_منابع
🆔 @khanishha
🔹یکی از پرسش‌های معمول در خصوص رویکرد تاریخ انگاره و اندیشه و مطالعات اسلامی، درباره معرفی منابع در این خصوص است. بیش از هر چیز دوستان را به آشنایی با آثار برجسته و مطالعات موردی توصیه کرده‌ام. چون دیدن کارهای افراد برجسته در هر حوزه مطالعاتی موجب شکل‌گیری یک تصویر اولیه از آن حوزه است که صرفا پس از آن امکان تأملات عمیق‌تر روش‌شناختی فراهم می شود. صرفا برای دوستانی که آثار فاخری در حوزه تاریخ اندیشه های اسلامی را مطالعه کرده اند، در گام بعدی می توانم توصیه کنم این کارها را بخوانند. این فهرست را برای کارگاه تاریخ انگاره اول آذر 99 به روزرسانی کردم که به شما تقدیم می کنم. البته آثار به زبان لاتین بسیار بیشتر است که صرفا به چند مورد اشاره شده است:
1) گرامی، سیدمحمدهادی، مقدمهای بر تاریخ‌نگاری انگاره‌ای و اندیشه‌ای، تنظیم و برخی افزوده‌ها علیرضا دهقانی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، 1396ش.
2) طباطبایی (مهرداد)، مقدمه بررسی زمینه های تاریخی اعتقاد به تحریف تورات و انجیل در میان مسلمانان نخستین، رساله دکتری، پردیس فارابی دانشگاه تهران.
3) ای گوردون، پیتر، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه پوریا صبوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
4) کولینی، استفان، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه محمد غفوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
5) منوچهری، عباس، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
6) ملکی، محدثه، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
7) رورتی، ریچارد، «چهارگونه تاریخ‌نگاری فلسفه»، ترجمه محمدرضا موحدی نجف آبادی، کتاب ماه فلسفه، ش 51، آذر 1390ش.
8) کافمن، والتر، «گوته و تاریخ اندیشه‌ها»، ترجمه مصطفی اسلامیه، زیباشناخت، ش1، پاییز و زمستان 1378ش.
9) شعبانی، یحیی، «اسلام، شرق‌شناسی و تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
10) حاتمی، امیرحسین، کاربست روش شناسیِ اسکینر در تفسیر متون تاریخ‌نگاری و تاریخ اندیشه ایرانی‌ـ‌اسلامی، فصلنامه مطالعات میان رشته ای در علوم انسانی، شماره 45، زمستان 1398.
11) علیخانی، علی اکبر؛ نصری، قدیر، «تاریخ فکری در ایران؛ روندها و مسئله ها»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
12) کچوئیان، حسین؛ صفارهرندی، محمدسجاد، «بررسی روش تاریخ‌نگاری ایده‌های آرتو لاوجوی در متن منازعات روش‌شناختی تاریخ اندیشه»، فصلنامه روش‌شناسی علوم انسانی، ش93، زمستان 1396ش.
13) سوری، امیرمحمد؛ شاکری، سیدرضا، «مقایسه تطبیقی روش اسکینر و طباطبایی در تاریخ اندیشه»، پژوهش سیاست نظری، ش20، پاییز و زمستان 1395ش.
14) حقیقت، سید صادق، «تاریخ عقاید، تاریخ فکری و مطالعات سیاسی»، پژوهش سیاست نظری، ش14، پاییز و زمستان 1392.
15) آقاعلی، قدرت‌الله، هرمنوتیک (بررسی هرمنوتیک کوئنتین اسکینر)، تهران: الماس رهگشا، 1398ش.
16) اسکینر، کوئنتین، بینش‌های علم سیاست: در باب روش، ترجمه فریبرز مجیدی، ویراسته علی معظمی‌جهرمی، تهران: فرهنگ جاوید، 1393ش.
17) حسینی بهشتی، سیدمحمدرضا، «تحول تاریخی مفاهیم»، نامه پژوهش فرهنگی، ش13، پاییز 1387ش.
18) Whatmore, Richard, and B. W. Young, eds. A companion to intellectual history. Chichester: Wiley Blackwell, 2016.
19) McMahon, Darrin M., and Samuel Moyn, eds. Rethinking modern European intellectual history. Oxford University Press, 2014.
20) Adamson, Peter (ed.), Philosophy and Jurisprudence in the Islamic World.
#تاریخ_انگاره
#تاریخ_اندیشه
#معرفی_منابع
🆔 @khanishha
Forwarded From خوانش‌ها | سیدمحمدهادی گرامی
مكتبة المجلسي ودارالتراث
💢بیست منبع برای آشنایی برای رویکرد تاریخ انگاره و اندیشه
🔹یکی از پرسش‌های معمول در خصوص رویکرد تاریخ انگاره و اندیشه و مطالعات اسلامی، درباره معرفی منابع در این خصوص است. بیش از هر چیز دوستان را به آشنایی با آثار برجسته و مطالعات موردی توصیه کرده‌ام. چون دیدن کارهای افراد برجسته در هر حوزه مطالعاتی موجب شکل‌گیری یک تصویر اولیه از آن حوزه است که صرفا پس از آن امکان تأملات عمیق‌تر روش‌شناختی فراهم می شود. صرفا برای دوستانی که آثار فاخری در حوزه تاریخ اندیشه های اسلامی را مطالعه کرده اند، در گام بعدی می توانم توصیه کنم این کارها را بخوانند. این فهرست را برای کارگاه تاریخ انگاره اول آذر 99 به روزرسانی کردم که به شما تقدیم می کنم. البته آثار به زبان لاتین بسیار بیشتر است که صرفا به چند مورد اشاره شده است:
1) گرامی، سیدمحمدهادی، مقدمهای بر تاریخ‌نگاری انگاره‌ای و اندیشه‌ای، تنظیم و برخی افزوده‌ها علیرضا دهقانی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، 1396ش.
2) طباطبایی (مهرداد)، مقدمه بررسی زمینه های تاریخی اعتقاد به تحریف تورات و انجیل در میان مسلمانان نخستین، رساله دکتری، پردیس فارابی دانشگاه تهران.
3) ای گوردون، پیتر، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه پوریا صبوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
4) کولینی، استفان، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه محمد غفوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
5) منوچهری، عباس، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
6) ملکی، محدثه، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
7) رورتی، ریچارد، «چهارگونه تاریخ‌نگاری فلسفه»، ترجمه محمدرضا موحدی نجف آبادی، کتاب ماه فلسفه، ش 51، آذر 1390ش.
8) کافمن، والتر، «گوته و تاریخ اندیشه‌ها»، ترجمه مصطفی اسلامیه، زیباشناخت، ش1، پاییز و زمستان 1378ش.
9) شعبانی، یحیی، «اسلام، شرق‌شناسی و تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
10) حاتمی، امیرحسین، کاربست روش شناسیِ اسکینر در تفسیر متون تاریخ‌نگاری و تاریخ اندیشه ایرانی‌ـ‌اسلامی، فصلنامه مطالعات میان رشته ای در علوم انسانی، شماره 45، زمستان 1398.
11) علیخانی، علی اکبر؛ نصری، قدیر، «تاریخ فکری در ایران؛ روندها و مسئله ها»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
12) کچوئیان، حسین؛ صفارهرندی، محمدسجاد، «بررسی روش تاریخ‌نگاری ایده‌های آرتو لاوجوی در متن منازعات روش‌شناختی تاریخ اندیشه»، فصلنامه روش‌شناسی علوم انسانی، ش93، زمستان 1396ش.
13) سوری، امیرمحمد؛ شاکری، سیدرضا، «مقایسه تطبیقی روش اسکینر و طباطبایی در تاریخ اندیشه»، پژوهش سیاست نظری، ش20، پاییز و زمستان 1395ش.
14) حقیقت، سید صادق، «تاریخ عقاید، تاریخ فکری و مطالعات سیاسی»، پژوهش سیاست نظری، ش14، پاییز و زمستان 1392.
15) آقاعلی، قدرت‌الله، هرمنوتیک (بررسی هرمنوتیک کوئنتین اسکینر)، تهران: الماس رهگشا، 1398ش.
16) اسکینر، کوئنتین، بینش‌های علم سیاست: در باب روش، ترجمه فریبرز مجیدی، ویراسته علی معظمی‌جهرمی، تهران: فرهنگ جاوید، 1393ش.
17) حسینی بهشتی، سیدمحمدرضا، «تحول تاریخی مفاهیم»، نامه پژوهش فرهنگی، ش13، پاییز 1387ش.
18) Whatmore, Richard, and B. W. Young, eds. A companion to intellectual history. Chichester: Wiley Blackwell, 2016.
19) McMahon, Darrin M., and Samuel Moyn, eds. Rethinking modern European intellectual history. Oxford University Press, 2014.
20) Adamson, Peter (ed.), Philosophy and Jurisprudence in the Islamic World.
#تاریخ_انگاره
#تاریخ_اندیشه
#معرفی_منابع
🆔 @khanishha
🔹یکی از پرسش‌های معمول در خصوص رویکرد تاریخ انگاره و اندیشه و مطالعات اسلامی، درباره معرفی منابع در این خصوص است. بیش از هر چیز دوستان را به آشنایی با آثار برجسته و مطالعات موردی توصیه کرده‌ام. چون دیدن کارهای افراد برجسته در هر حوزه مطالعاتی موجب شکل‌گیری یک تصویر اولیه از آن حوزه است که صرفا پس از آن امکان تأملات عمیق‌تر روش‌شناختی فراهم می شود. صرفا برای دوستانی که آثار فاخری در حوزه تاریخ اندیشه های اسلامی را مطالعه کرده اند، در گام بعدی می توانم توصیه کنم این کارها را بخوانند. این فهرست را برای کارگاه تاریخ انگاره اول آذر 99 به روزرسانی کردم که به شما تقدیم می کنم. البته آثار به زبان لاتین بسیار بیشتر است که صرفا به چند مورد اشاره شده است:
1) گرامی، سیدمحمدهادی، مقدمهای بر تاریخ‌نگاری انگاره‌ای و اندیشه‌ای، تنظیم و برخی افزوده‌ها علیرضا دهقانی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، 1396ش.
2) طباطبایی (مهرداد)، مقدمه بررسی زمینه های تاریخی اعتقاد به تحریف تورات و انجیل در میان مسلمانان نخستین، رساله دکتری، پردیس فارابی دانشگاه تهران.
3) ای گوردون، پیتر، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه پوریا صبوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
4) کولینی، استفان، «تاریخ فکری چیست؟»، ترجمه محمد غفوری، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
5) منوچهری، عباس، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
6) ملکی، محدثه، «تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
7) رورتی، ریچارد، «چهارگونه تاریخ‌نگاری فلسفه»، ترجمه محمدرضا موحدی نجف آبادی، کتاب ماه فلسفه، ش 51، آذر 1390ش.
8) کافمن، والتر، «گوته و تاریخ اندیشه‌ها»، ترجمه مصطفی اسلامیه، زیباشناخت، ش1، پاییز و زمستان 1378ش.
9) شعبانی، یحیی، «اسلام، شرق‌شناسی و تاریخ فکری»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
10) حاتمی، امیرحسین، کاربست روش شناسیِ اسکینر در تفسیر متون تاریخ‌نگاری و تاریخ اندیشه ایرانی‌ـ‌اسلامی، فصلنامه مطالعات میان رشته ای در علوم انسانی، شماره 45، زمستان 1398.
11) علیخانی، علی اکبر؛ نصری، قدیر، «تاریخ فکری در ایران؛ روندها و مسئله ها»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ش187، آذر 1392ش.
12) کچوئیان، حسین؛ صفارهرندی، محمدسجاد، «بررسی روش تاریخ‌نگاری ایده‌های آرتو لاوجوی در متن منازعات روش‌شناختی تاریخ اندیشه»، فصلنامه روش‌شناسی علوم انسانی، ش93، زمستان 1396ش.
13) سوری، امیرمحمد؛ شاکری، سیدرضا، «مقایسه تطبیقی روش اسکینر و طباطبایی در تاریخ اندیشه»، پژوهش سیاست نظری، ش20، پاییز و زمستان 1395ش.
14) حقیقت، سید صادق، «تاریخ عقاید، تاریخ فکری و مطالعات سیاسی»، پژوهش سیاست نظری، ش14، پاییز و زمستان 1392.
15) آقاعلی، قدرت‌الله، هرمنوتیک (بررسی هرمنوتیک کوئنتین اسکینر)، تهران: الماس رهگشا، 1398ش.
16) اسکینر، کوئنتین، بینش‌های علم سیاست: در باب روش، ترجمه فریبرز مجیدی، ویراسته علی معظمی‌جهرمی، تهران: فرهنگ جاوید، 1393ش.
17) حسینی بهشتی، سیدمحمدرضا، «تحول تاریخی مفاهیم»، نامه پژوهش فرهنگی، ش13، پاییز 1387ش.
18) Whatmore, Richard, and B. W. Young, eds. A companion to intellectual history. Chichester: Wiley Blackwell, 2016.
19) McMahon, Darrin M., and Samuel Moyn, eds. Rethinking modern European intellectual history. Oxford University Press, 2014.
20) Adamson, Peter (ed.), Philosophy and Jurisprudence in the Islamic World.
#تاریخ_انگاره
#تاریخ_اندیشه
#معرفی_منابع
🆔 @khanishha
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
Disclaimer
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com