مكتبة المجلسي ودارالتراث

در روایات درباره تشییع پیکر مطهر امام علی(ع) از قول حسنین(ع) آمده است: «چون هنگام احتضار آن حضرت فرا رسید به حسن و حسین(ع) فرمود: چون من از دنیا رحلت کردم مرا بر تختی گذارید و بیرون آوریدم و عقب تخت را بردارید و جانب پیش آن را به حال خود بگذارید، که آن جانب خود برداشته می‌شود و مرا ببرید به غریین (نجف اشرف)، پس در آن جا سنگ سفیدی خواهید دید، در آن سنگ قبر مرا بکنید به تخته ای می‌رسید، مرا در آنجا دفن کنید. پس چون آن حضرت چشم از جهان فرو بست ما نیز همین کار را کردیم تا به غریین رسیدیم سنگ سفید را دیدیم که از نور می‌درخشید. در آن سنگ قبر را حفر کردیم تخته ای ظاهر شد که بر آن نوشته بود: این را نوح در این جا برای علی بن ابی طالب ذخیره گذاشته است. پس آن حضرت را دفن کردیم... پس گروهی از شیعیان به ما رسیدند که بر آن حضرت نماز نخوانده بودند، ما ایشان را از آن چه اتفاق افتاده بود با خبر کردیم» (مجلسی، 1403: 42، 217)

تصویر گاو بحری
بدان که گنجهای عالم کیخسرو را مسلم شد به حکم آنکه جام گیتی‌نمای به دست او افتاد و سبب آن بود که شخصی در صحرا بماند شب درآمد از دریای محیط جانوری بیرون آمد به صورت گاو بحری سیاه و لعلی در دهن داشت از دهن بیرون نهاده در روشنی آن چرا می‌کرد آن شخص گفت که من علاجی سازم که این لعل را از این جانور بستانم شب دیگر پاره‌ای گل به هم رسانید در عقب سنگی پنهان شد چون آن جانور از دریا بیرون به قاعدهء خود لعل را بر زمین نهاد به چرا مشغول شد این شخص از عقب سنگ بیرون آمده آن گل را بر بالای آن لعل انداخت عالم تاریک شد، آن جانور به اضطراب تمام در آب رفت. آن شخص آن لعل را برداشته پیش کیخسرو آورد چون در آن نگه کرد هفت اقلیم عالم را در آن دید و ...
(از دستنویس عجایب المخلوقات، موزه والترز به شماره 593)
@aaadab1397farhang

عصارخانه در قدیم به آسیاب‌های مخصوصی اطلاق می‌شد که از آنها برای خرد کردن مواردی چون سنگ و زردچوبه و فلفل و امثالهم استفاده می‌شد یا مواد نباتی و روغنی، مثل کرچک و غوره و غیره را به داخل آن می‌ریختند تا روغن یا آب آنها گرفته شود.
عصارخانه عبارت از محوطه‌ای بود که در وسط آن دو قطعه سنگ گرد بر روی هم قرار داشت و این دو قطعه سنگ از یک طرف با اهرمی به یک رأس چهارپا، مثل الاغ یا شتر یا قاطر یا اسب متصل بود. با حرکت کردن حیوان، که به صورت دورانی صورت می‌گرفت، سنگ روئی آسیاب به حرکت درمی‌آمد و با گردش این سنگ، آنچه از موادی که به وسط سنگ مزبور ریخته می‌شد، نرم می‌گردید. در قسمت بالای سنگ متحرک جایگاهی بود که مواد خردشونده را داخل آن می‌ریختند تا از داخل سوراخ به زیر سنگ رفته و خُرد گردد.

قیس قطیفه!!
قسمت اوّل
در گویش عربی، قطیفه به جامۀ نرم و مخملی گفته می شود.
ساعتی پیش در صفحۀ 302 از کتاب "أخبار الطّوال" دیدم که جناب دینوری، سرنوشت شُوم یک قطیفه دزد بدبخت را گزارش کرده است.
نامش قیس بن اشعث می باشد. از ترس انتقام جویی مختار سر به بیابان گذاشته بود. همه جا دربدر دنبالش بودند.
چو انداخته بودند که جرمش هتک حرمت و غارت خیمه های امام حسین علیه السلام و تاراج یک قطیفه است.
بدجوری آلاخون والاخون شده بود. ابتدا به بصره رفت اما اهالی آنجا بابت خیره سری هایش او را سرزنش کرده و از شهر دکش کردند. بچه های بصره هم مسخره اش می کردند و یک صدا می گفتند: هِی هِی! قیس قطیفه! هِی هِی! قیس قطیفه!
قیس که دیگر آبرویی برایش نمانده بود با خودش گفت: جهنم و درکش! به کوفه بر می گردم خدا را چه دیدی؟ شاید رفیق قدیمی ام "عبدالله بن کامل" که حالا یار غار مختار شده بتواند در این هیرو ویری کاری برایم بکند. سنگ مفت گنجشک مفت! حتماً عبدالله نزد مختار شفاعتم می کند و از این زندگی نکبتی رهایم می سازد!
قیس به هر جان کندنی که بود خودش را مخفیانه به کوفه رسانید. یکراست رفت سروقت عبدالله بن کامل، دست راست و نور چشمی مختار!
روی رفاقت قدیمی و نان و نمکی که با هم خورده بودند انصافاً عبدالله تحویلش گرفت و در جای امنی از خانه مخفیش کرد.
عبدالله به امید گرفتن امان نامه برای رفیق جامه دزدش، از جا بلند شد و به دارالحکومۀ مختار رفت. به آنجا که رسید در فرصتی مناسب رو کرد به مختار و گفت:
ابو اسحاق! راستش را بخواهی رفیق دیرینه ام قیس بن اشعث به من پناهنده شده و من او را پناه داده ام تو نیز پناه مرا دربارۀ او بپذیر!
مختار تا اسم قیس را شنید برقی در نگاهش درخشید اما خوشحالیش را به روی خود نیاورد و سرش را به زیر انداخت و قدری سکوت کرد (فسکت عنه المختار ملیّا).
ادامه دارد ...
علیرضا نظری خرّم/ شهر مقدّس قم/ 1 بهمن 96

قیس قطیفه!!
قسمت دوّم و پایانی
مختار تا اسم قیس را از زبان عبدالله شنید برقی در نگاهش درخشید اما خودش را کنترل کرد و چیزی نگفت.
ناگهان فکری عجیب به ذهن مختار رسید. عبدالله را حسابی به حرف گرفت تا بلکه حواسش را از امان نامه خواهی برای قیس، پرت کند.
وقتی عبدالله حسابی گرم حرف زدن شد یکهویی بی هیچ مقدمه ای مختار رو کرد به عبدالله و گفت: انگشترت را بده ببینم! عبدالله هم که چونه اش حسابی گرم شده بود، ناخودآگاه انگشترش را از انگشت در آورد و صاف داد به مختار!
امیر مختار هم انگشتری را یواشکی در انگشت خودش فرو کرد. او به قدری ماهرانه این کار را کرد که حتی روح عبدالله هم از این ماجرا خبردار نشد.
مختار برای اینکه نقشۀ رندانه اش را عملی کند عبدالله را فرستاد دنبال نخود سیاه!
آنگاه دستور داد تا فی الفور داروغۀ شهر کوفه، کیسان أبوعُمره را احضار کنند. کیسان که شتابان آمد مختار انگشتری را گذاشت کف دستش و دم گوش او گفت: مثل برق می روی پیش همسر عبدالله و به او می گویی که این انگشتر شوهرت نشانۀ آن است که مرا به مخفیگاه قیس ببری تا برای آزادی او از چنگ مختار با او حرف بزنم. کیسان! تا سر قیس را نیاورده ای اینجا آفتابی نمی شی ها. جَلدی می ری جَلدی میایی!
کیسان هم بی مُعطّلی خودش را به پشت در خانۀ عبدالله رسانید و تَق تَق، دقّ الباب کرد. زن عبدالله بی خبر از همه جا به محض دیدن انگشتری شوهرش، به کیسان اعتماد کرد و او را به مخفیگاه قیس برد!
تا چشم کیسان به قیس افتاد، مجالش نداد و با یک ضربۀ شمشیر سنگینی بار کلّۀ قیس را از تنش کم کرد!
کیسان، کلّۀ قیس را داخل توبره ای انداخت و شمشیر به دست، دستی به سیبیل هایش کشید و برگشت پیش مختار!
مختار هم تا سر قیس را دید لبخندی زد و گفت: احسنت! این کلّۀ قیس در ازای غارت قطیفۀ حسین علیه السلام! (هذا بقطیفة الحسین)
در همین هیرو ویری بود که عبدالله هم سر و کلّه اش پیدا شد که ای کاش پیدا نمی شد. تا نگاه عبدالله به سر قیس افتاد شوکه شد و سر جایش خشکش زد!
کمی که گذشت عبدالله با دلخوری رو کرد به مختار و گفت: چرا دوست و رفیق دیرینه ام را که به من پناه آورده بود، کُشتی؟
مختار گفت: وای بر تو! آرام باش! آیا درست است که قاتلان پسر دختر پیامبرت را در خانه ات پناه دهی؟ عبدالله به احترام امیر مختار سکوت کرد و چیزی نگفت اما با خود فکر می کرد که آیا مختار که داعیه دار حکومتی از جنس حکومت علویست در این کارش به شیوۀ مولایمان علی بن ابی طالب علیه السلام رفتار کرده است؟!!
علیرضا نظری خرّم/ شهر مقدّس قم/ 3 بهمن 96

ضریح حضرت معصومه(س) گل‌آرایی شد💐

🔹ضریح مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها ظهر امروز در آستانه ولادت آن حضرت وشروع دهه کرامت با حضور جمعی از خادمان این بارگاه نورانی گل‌آرایی شد.🌸🌸

کانال میراث فرهنگی و گردشگری زواره 🕌🇮🇷🏕
🆔 @miras_a_z

گزارش تصویری از خان الشیلان در نجف اشرف

خان الشیلان از مهم‌ترین کاروانسراهای قدیمی باقی‌مانده در بافت قدیمی شهر نجف است که امروزه در خیابان «خورنق»، در محله «براق» این شهر قرار دارد. این کاروانسرا در فاصله سال‌های 1895 تا 1899 میلادی با هزینه حاج محمد آقا معین‌التجّار بوشهری، به منظور اقامت زائران ساخته شد. اما پیش از آغاز جنگ جهانی اول، حکومت عثمانی آن را تصرف و به یک پادگان نظامی تبدیل کرد؛ و پس از چندی نیز ارتش انگلیس آن را تصرف کرد. در جریان قیام سال 1920 علیه اشغال انگلیس، اهالی نجف آن را بازپس گرفتند و سربازان انگلیسی را در آن زندانی کردند. در چند دهه اخیر این کاروانسرا به محلی متروک و نیمه ویران تبدیل شد تا اینکه در سال 2010 میلادی تحت مدیریت اداره آثار و میراث نجف قرار گرفت و پس از مرمّت و بازسازی، به موزه میراث فرهنگی نجف و قیام 1920 تبدیل شد.
@Ganjineh_channel

چند روز قبل، حدیثی با این عنوان که سنت برخی از پیامبران در ماجرای امام زمان علیه السلام تکرار خواهد شد قرار دادم که یکی از موارد آن، سنت موسی علیه السلام بود که (خائفا یترقب) یعنی ترسان به پشت سر نگاه می کرد.
یکی از دوستان گروه پرسیدند که منظور از آن چیست؟
در پاسخ عرض می‌کنم: همان طور که در سوره قصص آیات ۱۵ تا ۲۱ آمده است، موسی علیه السلام زمانی که بخاطر یکی از شیعیانش با یکی از دشمنانش از فرعونیان درگیر شد و او را کشت، بزرگان قوم جمع شدند و نقشه قتل او را کشیدند و شخصی با عجله و شتاب این خبر را به او داد و گفت: از این شهر خارج شو و موسی علیه السلام با حالت (خائفا یترقب) از آنجا بیرون رفت؛ یعنی حالت کسی که در حال رفتن با ترس و نگرانی از رسیدن دشمنان پیوسته به پشت سر خود نگاه می کرد.
در روایات هم آمده است که در جنگها و لشکر کشی های آخر الزمان که دشمن از وجود امام زمان علیه السلام در مدینه با خبر می‌شود و بدنبال او می‌روند، امام نیز با همین حالت از مدینه بیرون رفته و خود را به مکه می‌رساند تا دعوتش را آشکار کند.
و این همان سنت است که دوباره تکرار خواهد شد.

🔸تصحیح یک اشتباه:

🔹بنا بر تصريح صاحب روضات، بين قبر مطهّر علامه مجلسی و پدر بزرگوارش قبر يکی از برادران او واقع است.

♦️متأسفانه سالها قبل پس از نصب ضریح، صورت سه قبر در داخل ضريح قرار گرفته که قبر اول به ملا محمد رضا فرزند علامه مجلسی منسوب گشته، و پس از آن قبر علامه مجلسی و پدر بزرگوارش واقع شده.

🔸اما قبور داخل ضريح به ترتيب از علامه مجلسی، سپس برادرش - که نامش را نمی دانیم - و پس از آن مولانا محمد تقی مجلسی است، و دليلی بر دفن ملا محمد رضا فرزند علامه مجلسی در کنار پدر نداریم.

♦️متاسفانه نام دوتن از مدفونین داخل ضریح (عالم ربانی میرزا محمد تقی الماسی و آقا سید محمد علی امام جمعه) حذف شده. این دو جلو قبر ملا محمد تقی مدفون اند.

🔹نکته مهم این که سالها قبل به هنگام نصب ضریح، جسد مطهر علامه مجلسی پس از سه قرن به صورت سالم رؤیت شد که خبر آن در جراید آن زمان منتشر گردید.

♦️متاسفانه آقای مهدی پور نویسنده کتاب اجساد جاویدان بر اساس چینش نادرست فعلی سنگ نوشته ها در کتاب خود وانمود کرده که جسد پسر علامه مجلسی رؤیت شده!! حال آن که به تصریح صاحب روضات و علامه گزی قبر اول متعلق به علامه مجلسی است.

@bazmeghodsian

بُرده يا جامه ضريح مطهر حضرت عباس (ع)

همزمان با آغاز ايام شهادت بزرگ بانوى اسلام حضرت زهرا سلام الله عليها ، و براى نخستين بار بُرده و يا جامه گرانبهاى ضريح مطهر حضرت أبو الفضل العباس ( ع ) كه در طول سه سال در كشور كويت در كارگاه ويژه جامه بافى ضريح هاى مطهر عتبات بافت و تزيين گرديده بود ، به كربلاء رسيده و طى مراسم ويژه اى بر روى ضريح مطهر حضرت قرار داده شد.
اين مراسم كه با حضور توليت شرعى آستانه ، آية الله حاج سيد احمد صافى و رييس ديوان وقف شيعه عراق دكتر حيدر الشمرى و توليت آستانه و استاندار كربلا و تعدادى از نمايندگان مجلس اداره آستانه و نيز برخى از سرشناسان كربلاء صورت پذيرفت ، پس از قرائت زيارت نامه حضرت و غبار روبى درون ضريح مطهر ، جامه گرانبها و مزين به احجار كريمه بر روى ضريح مطهر قرار داده شد.
در هريك از اركان اين جامه چهار نام و لقب هاى حضرت با طلا و لوٌلوٌ مزين گرديده است كه در مجموع ١٦ نام و لقب حضرت بر روى اين جامه گرانبها به چشم مى خورد.
همچنين در چهار ركن اين جامه ، چهار كف از طلا و مزين به لؤ لؤ به نشانه دست و يا كفً العباس ( ع ) قرار داده شده است. اضافه بر آن در بالاى سر و پايين پاى مبارك حضرت و بر روى جامه ياد شده ، القاب حضرت عباس ( ع ) بر روى دُرً نجف نقش گرديده است.
گفتنى است كه بافت و تزيبن اين جامه نزديك به سه سال بطول انجاميده و سنگ هاى كريمه و گرانبهايى كه در تزيين اين جامه بكار گرفته شده است را از كشورهاى فرانسه ، و مصر، و سوريه ، و كويت بهره برده اند.
تمامى هزينه اين جامه از سوى خيرين كويتى در كارگاه ويژه اى در كشور كويت
ساخته و بافته و تزيين گرديده است.



_________
@drhadiansarii