مكتبة المجلسي ودارالتراث

حساسیتی روی این تابلو نیست و چون در یکی از نوشته ها مثال آورده شده بود، به آن پرداختم. شکی در هنر مسلّم ایشان نیست. زحمات ایشان را ارج می نهیم و می نهند و در آن هم شکی نیست. مسئله چیز دیگری است و با توجه به روایات موجود، عرضی نوشته شد. نیازی به قلم فرسایی بیشتر نیست.

زیبایی شناسی و هنر
???????
مـارتـیــن هــایـدگـر‌
Martin Heidegger
۱۸۸۹ _ ۱۹۷۶

فیلسوف آلمانی و چهره‌ی پیشگام پــدیــدارشـنـــــاســی و هــرمـنــوتــیـــک و اگـزیـســتـــــــانـسـیـــالـیـســـم که حمایت آشکارش از هیتلر و رژیم نازی طی دهه‌ی ۱۹۳۰ شهرتش را لکه‌دار کرد.
شناخته‌شده‌ترین اثر او در حوزه‌ی زیباشناسی رساله‌ای است تحت عنوان «ســرآغـــاز کــار هـنــــری» (۱۹۳۵/۱۹۵۰).هایدگر در این اثر به تحقیق و تفحص در ذاتِ خود هنر می‌پردازد و آن را نوعی «انکشافِ» منحصربه‌فرد توصیف می‌کند.
انـکـشــاف (که در تقابل با احتجاب قرار می‌گیرد) تعبیری است مختصِ هـسـتــی‌شـنـــاسـی هایدگر و به شروط اولیه‌ای اشاره دارد که مجال می‌دهند چیزها به عرصه‌ی وجود بیایند یا در برابر آگاهی به ظهور برسند.
هایدگر معتقد است هنر، به‌خصوص شعر، به ما فرصت می‌دهد تنش بین اختفا و انکشاف را نظاره کنیم، به این معنا که گستره‌ای را در برابر ما می‌گشاید که می‌توانیم آیزها را از درون آن ببینیم، اما در عین حال قادر به توصیف‌شان نیستیم. هایدگر این تنش را با تعبیر «پـیـکــار عـالَـم و زمـیـن» تبیین می‌کند. اثر هنری زمین را به گشوده‌گاه عالَم می‌آورد و آن را پاس می‌دارد. از دید هایدگر، این همان ماهیتِ حـقـیـقـت در هنر است. او از نـقـــاشـیِ ونگوگ مثال می‌آورد که یک جفت کفش کهنه‌ی کشاورزی را بازنمایی می‌کند و می‌گوید نقاشی ونگوگ حقایقی را از این کفش‌ها و عالمی را که در آن جای گرفته‌اند بر ما هویدا می‌کند که از هیچ طریق دیری نمی‌توان به آن‌ها پی برد.
??????????
کانال خوشنویسی امیرعباس نصیری
??????????
@amirabbasnasirichannel

ماهیّت زیبایی و هنر
??????
از منظر حضرت صدرالمتألهین ملا صدرا شیرازی
?????????

دوره­ ای که صدرالمتألهین در آن می­زیست، دوره شکوفایی هنر اسلامی بود. اصفهان به عنوان پایتخت آن روز ایران، مرکز شکوفایی هنر اسلامی بود که بخشی از آثار هنری این شهر، هنوز هم پابرجاست. صدرالمتألهین بخش قابل توجهی از عمر خود را در این شهر گذراند. بدون تردید جریان هنری رایج در آن مکان و زمان بر اندیشه و آثار این فیلسوف بزرگ اسلامی تأثیر گذاشته است.

صدرالمتألهین از هنر با دو عنوان «صنایع لطیفه» و «صنایع دقیقه» نام می­برد. این دو عنوان به تعبیر «صنایع مستظرفه» که بعداً در دوره قاجار، عنوان هنرهای زیبا شد، نزدیک است. صدرالمتألهین حتی مصادیق صنایع دقیقه را نام برد که تقریباً مصادیق اصلی هنر را پوشش میدهد. بنابراین نسبت به فلاسفه پیشین در پرداختن و توجه به آنچه هنر نامیده می­شود، در آثار صدرالمتألهین پیشرفت قابل ملاحظه­ای به چشم می­خورد. این تحوّل چنانچه اشاره شد، می­تواند ناشی از شکوفایی هنر اسلامی در دوره صدرالمتألهین باشد.
اما صدرالمتألهین تعریف مشخصی برای هنر ارائه نکرده است.
??????????
@amirabbasnasirichannel

سلام
اقتضای زمان در امری مانند خوشنویسی و خطاطی که با هنر و با ذوق و سلیقه مردمان آمیخته است، مقبولیت جمعی و زیبایی و چشم نوازی اثر است. هر زمان این زیبایی اثر به چشم کسی یا کسانی در دوره های دیگر بیاید شکی باقی نخواهد ماند که زمان نوزایی است و آن هنر توانایی آن را دارد که از خاستگاهی نو سر بر آورد و در محفلی تازه مطرح شود. چرا و چگونه معلی "معضل" شد؟! و چرا "قطعا" در دنیای مدرن امروز نیازی به خطوط کلاسیک نیست؟ این نظریات از کجا آمده؟ اصلا این تقابل سنت و مدرنیته در هنر خوشنویسی از کجا آمده است؟ هنر تا آن زمان که هنر است نیکو و خوشایند است فراز و فرودهایی هم در کار است ولی از مقولات تکوینی صرف نیست که بتوان دیروزش را به گوشه ای نهاد و به دنبال آینده آن شتافت و در جا طرح نو درانداخت! در نظرم بیشتر یکپارچگی و تسلسل این جریان هنری ارزشمند است و همچنین بالا و پایین رفتن ارزش ها و نوع تقاضای جامعه هدف در ادوار تاریخی گوناگون که هنرمند را جهت داده و راه مینماید.

@litera9
هدف از نگارش این کتاب آشنا نمودن دانشجویان رشته های هنر و ادبیات با مفاهیم اصلی مورد نیاز در تفسیر و تاویل آثار هنری و ادبی است. نگارنده بر آن است تا مفاهیم اصلی نشانه شناسی را مطرح نموده و ارتباط آنها را با هنر به گونه ای عام و هنرهای تصویری به گونه ای خاص تبیین نماید. ".... در واقع می توان از انگاره های مورد بحث سوسور، پیرس، بارت و گریماس سود جسته و رمزگان هنری را در این گونه آثار کشف و آنها را مورد تحلیل قرار داد. اگر هنرها را به طور کلی فرا نمود احساس و باز نمود واقعیت بدانیم، افق دلالت های زیبایی شناختی، خود متضمن حس و حالی است که در برخورد با یک اثر هنری در مخاطب ایجاد می شود. هنر مودی به احساسی است که ما را برمی انگیزد و وجودها را آکنده از شور و لذت و یا هیبت و هیمنه می گرداند. اگر هنر را دسترسی به سرچشمه های پوئسیس و یا آفرینندگی بدانیم، هنرمند کسی است که در پرتو ذوق و استعداد درونی خویش نشانه هایی را ابداع می کند که در اغلب موارد با نشانه های قراردادی و متعارف فرق دارد. با توجه به این که اکثر نشانه ها ماهیتی اجتماعی و قراردادی دارد؛ اما تعریف هنر از گستره نشانه شناسی متعارف بیرون است...".
این کتاب برای همه اعم از مردمان و همچنین آنانی که سلبریتی نامیده میشوند، نه سودمند، بلکه لازم است. البته این گروه خود را همه چیز دان میدانند از جمله کتابخوان، بلکه هیچ نیستند. بهرحال خواندن این کتاب بسیار مفید و لازم بنظر میرسد. یادمان باشد در دورانی هستیم که بهبود مستمر صرفاً در تکنولوژی و علم محض نیست، بگونه‌ای که مفاهیم و نمادها حتی به سینمای هالیوود هم راه یافته و اینطور پیش رود بسلامتی کاملاً بیسواد خواهیم ماند.

@litera9
کتاب حاضر ترجمه گفت و گوی میان یک ژاپنی و یکی از اهل پرسش است. این گفت و گو در دو سال ۱۹۵۳ و ۱۹۵۴ میلادی به رشته تحریر در آمده است و باعث بر تحریر نیز ملاقات و گفت و گوی یکی از اساتید دانشگاه سلطنتی توکیو با هیدگر بوده است. نام این پروفسور ژاپنی که بعدها همین گفت‌و‌گو را به ژاپنی ترجمه کرد تومیو تسوکا بوده است. اینکه هیدگر خود را در این گفت‌و‌گو – یکی از اهل پرسش یا آنکه می‌پرسد – نامیده است پیش از همه سخن مشهور او را به یاد می‌آورد.
گفتگو با یاد و خاطره گراف شوتسو کوکی آغاز می‌شود که زمانی شاگرد هیدگر بوده است. ژاپنی به هیدگر می‌گوید که گراف کوکی پس از بازگشت از اروپا به ژاپن در کیوتو تدریس زیبایی شناسی هنر و شعر ژاپنی را به عهده گرفت و فیلسوف متعجب می‌شود که چگونه ممکن است هنر و شعر ژاپنی را از طریق زیبایی شناسی درک کرد، زیرا زیبایی شناسی وجهی از تفکر غربی است و قاعدتا باید با تفکر آسیای شرقی بیگانه باشد.
ژاپنی از ناگزیر بودن و ضرورت رجوع به فلسفه اروپایی و زیبایی شناسی می‌گوید و چون هیدگر می‌پرسد شما چرا ناگزیرید که از زیبایی شناسی مدد بگیرید پاسخ می‌شنود که: چون در زیبایی شناسی آن مفاهیم لازم را می‌یابیم که به مدد آنها می‌توانیم هنر و شعر خود را ادراک کنیم. اما هیدگر از این پاسخ تعجب می‌کند و می‌پرسد چرا چاره‌ای جز توسل به مفاهیم اروپایی ندارید؟ ژاپنی جواب می‌دهد: در مواجهه با تفکر اروپایی زبان ما دچار ناتوانی شده است و با آن نمی‌توانیم متعلقهای شناسایی را در نظامی روشن قرار بدهیم.
نکته اصلی در این گفتگو نمایش پریشانی و ضعف زبان در کشورهای در حال توسعه و توسعه نیافته درمواجهه با زبان و فرهنگ فکری غرب است.
رضا داوری اردکانی که مقدمه مفصلی بر این کتاب نگاشته است معتقد است، ما اروپایی شدن جهان را نادیده می‌انگاریم و حتی اگر در دشمنی با آن بکوشیم باید اذعان داشت که از درون اروپا را مرتبه کامل علم و عقل در تاریخ فکری بشر می‌دانیم و دنبال مقصر و موانعی می‌گردیم که ما را از رسیدن به مرتبه اروپایی یا امریکایی بازداشته است. جهان غیرغربی دیگرراهی به سرچشمه خرد غربی ندارد و بهره‌اش از تجدد جز مشارکت در مصرف اشیاء غربی نیست. لذا درگیر خرد انتزاعی می‌شود و به جای اندیشیدن به آینده و جستجوی راه زندگی، دل خود را به مطالب غالبا خطابی و فلسفی و ایدئولوژیک خوش می‌کند.
دیدن و فهمیدن چیزها و کارها با نگاه و مفاهیم غربی ضرورتا مستلزم همسخنی با غرب نیست و مخصوصا اگر کسی غرب و تجدد غربی را کمال تاریخ بینگارد از این همزبانی دور است. هیدگر جایی در گفتگوی خود اشاره می‌کند که تیرگی چشمها چندان فزونی گرفته که آدمی دیگر نمی‌تواند دریابد که اروپایی شدن آدمی و کره زمین راه بازگشت به سرچشمه اصلی را بسته و این چشمه‌ها از جوشش باز ایستاده است. داوری اردکانی خواندن این اثر را سخت و دشوار می‌داند و درک آن را به مراتب سخت تر. زیرا در این متن پر است از اشاراتی که بین هیدگر و ژاپنی گذشته است.

🌐🖌 بنام حرمت قلم در روز قلم

🆔 @Archpoldeb

📝 ۱۴ تیر ماه ، روز قلم
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان ها و بیان کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان هاست. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده تر از آن است که در بیان بگنجد.

🖌 پیشینه روز قلم
البته توجه به قلم در سرزمین ما پیشینه‌ای دیرینه دارد. سده‌ها پیش در ایران باستان، تیرگان (سیزدهم تیرماه) یکی از مهم‌ترین جشن‌های ایران باستان بوده که آیین‌های مخصوصی داشته و یکی از آن‌ها پاسداشت قلم بوده است. یکی از دلایلی که برای این جشن ذکر شده، این است که در این روز، هوشنگ، پادشاه پیشدادی ایران، نویسندگان و کاتبان را به رسمیت شناخت و آنان را گرامی داشت، مردم جشن گرفتند و آن جشن به یاد ارجمندی قلم بر جای ماند. دلیل دیگری هم که برای این جشن ثبت شده، این است که به نوشته‌ی ابوریحان بیرونی، سیزدهم تیرماه، روز ستاره‌ی تیر یا عطارد است و چون عطارد، کاتب ستارگان است، می‌توان سیزدهم تیرماه را روز نویسنده نامید.
پس از انقلاب نیز نویسندگان و شاعران سرشناسی چون محمدعلی سپانلو سیزدهم تیرماه را به عنوان روز قلم و نویسنده پیشنهاد دادند، تا این‌که چهاردهم تیرماه از جانب انجمن قلم به عنوان روز قلم نام‌گذاری شد. با این حال این مناسبت هنوز چندان در میان مردم و حتی اصحاب قلم و اندیشه شناخته‌شده نیست.

🖌 تاریخ نوشتن
تاریخ نوشتار، حداکثر به بیست هزار سال پیش باز می گردد و با محدود ساختن به نظام های نوشتاری مدوّن، رقمی حدود شش هزار سال پیش را نشان می دهد. این ارقام و آمارها فقط تخمینی است از سوی کاوشگران علمی، در صورتی که بدون شک پیشرفتی از سوی جوامع گوناگون، بدون کمک خط و زبان امکان پذیر نبوده است.
از جمله موادی که برای نوشتن به کار می رفته سنگ، چوب، پوست حیوانات، برگ درختان، استخوان، موم، ابریشم، پنبه و کاغذ را می توان نام برد. در طول تاریخ، نوشتن به دو صورت بوده است: یک دسته خطوطی را در برمی گرفت که با استفاده از ابزارهای تیز چون سوزن، چاقو و... نوشتاری، کنده کاری می شد. دسته دیگر شامل خطوطی است که به وسیله قلم پر، قلم نی، قلم مو و... و با استفاده از جوهر بر سطح ماده نوشتاری ترسیم می گردید. گفتنی است نسخه برداری از نوشته ای بر سنگ یا فلز به طور منطقی، در نهایت به اختراع چاپ انجامید.

🖌 قلم چیست؟
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان ها و بیان کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان هاست. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده تر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد. تمدن ها، تجربه های تلخ و شیرین و علوم با نوشتن ماندگار می شوند.
هر کس می تواند قلمی را بین انگشتانش بفشرد و فرمانش دهد که بنگارد و هر آنچه را از مخیله صاحب انگشت تراوش می کند، بنویسد. قلم، تخریب می کند. می سازد. واقعیت ها را آشکار می کند. آشکارها را نهان می کند. به واقع قلم، معجزه ای جاودان است

🖌 قلم مدرن
در آغاز قرن بیستم، کسی این تردید را به خود راه نمی داد که قلم و کاغذ را مهم ترین و مؤثرترین ابزار ذخیره سازی اطلاعات بداند؛ زیرا در آن زمان جوامع از نظر اقتصادی و فکری به جامعه های کاغذ مدار تبدیل شده بود. اما پایه های این باور پس از چندی به لرزه درآمد و با ظهور رایانه، رشد سریع فناوری اطلاعات، تلویزیون، استفاده های گوناگون از میکرو فیلم، میکرو فیش و ابزارهای الکتریکی، برتری بی رقیب کاغذ و قلم سنتی، به طور جدی به مبارزه طلبیده شد.
همان طور که در طول تاریخ، شکل ظاهری قلم عوض می شده است، روز به روز همراه با صنعت رو به رشد نیز تغییر می کند. اگر چه هنوز کتاب خانه های الکترونیکی و اداره های بدون کاغذ و قلم و جامعه های بدون کتاب نیامده است و شاید هرگز نیاید، ولی موقعیت ابزار و مواد نوشتنی از بنیاد دگرگون شده است. این دگرگونی در ظاهر قلم ها و نوشته ها، نه تنها از ارزش قلم و صاحبان آن نمی کاهد، بلکه به دلیل انتقال لحظه ای نوشته ها، هرآینه مسئولیت و وظیفه قلم را صدچندان می کند.

🖌 جایگاه قلم در اسلام
سوگند خداوند در قرآن به نام قلم، گویاترین شاهد بر شرافت و قداست آن است: «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آنچه نویسند.» در جایی که خداوند، صاحب هستی به آفریده ای از آفریده های خود قسم یاد می کند، بشر در چه جایگاهی می تواند از ارج و منزلت آن سخن براند. در نخستین ارتباط وحیانی رسول خدا صلی الله علیه و آله با مبدأ هستی در غار حرا، سخن از قلم به میان می آید، تا جایی که خداوند خود را این گونه معرفی می کند: «الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ آن که با قلم آموخت.»
با سیری در زندگی پیامبر و امامان علیهم السلام می توان توجه و اهتمام عملی به نوشتن را از متن سیره آنان دریافت.
🆔 @Archpoldeb
👇ادامه...

🌐🖌 بنام حرمت قلم در روز قلم

🆔 @Archpoldeb

📝 ۱۴ تیر ماه ، روز قلم
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان ها و بیان کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان هاست. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده تر از آن است که در بیان بگنجد.

🖌 پیشینه روز قلم
البته توجه به قلم در سرزمین ما پیشینه‌ای دیرینه دارد. سده‌ها پیش در ایران باستان، تیرگان (سیزدهم تیرماه) یکی از مهم‌ترین جشن‌های ایران باستان بوده که آیین‌های مخصوصی داشته و یکی از آن‌ها پاسداشت قلم بوده است. یکی از دلایلی که برای این جشن ذکر شده، این است که در این روز، هوشنگ، پادشاه پیشدادی ایران، نویسندگان و کاتبان را به رسمیت شناخت و آنان را گرامی داشت، مردم جشن گرفتند و آن جشن به یاد ارجمندی قلم بر جای ماند. دلیل دیگری هم که برای این جشن ثبت شده، این است که به نوشته‌ی ابوریحان بیرونی، سیزدهم تیرماه، روز ستاره‌ی تیر یا عطارد است و چون عطارد، کاتب ستارگان است، می‌توان سیزدهم تیرماه را روز نویسنده نامید.
پس از انقلاب نیز نویسندگان و شاعران سرشناسی چون محمدعلی سپانلو سیزدهم تیرماه را به عنوان روز قلم و نویسنده پیشنهاد دادند، تا این‌که چهاردهم تیرماه از جانب انجمن قلم به عنوان روز قلم نام‌گذاری شد. با این حال این مناسبت هنوز چندان در میان مردم و حتی اصحاب قلم و اندیشه شناخته‌شده نیست.

🖌 تاریخ نوشتن
تاریخ نوشتار، حداکثر به بیست هزار سال پیش باز می گردد و با محدود ساختن به نظام های نوشتاری مدوّن، رقمی حدود شش هزار سال پیش را نشان می دهد. این ارقام و آمارها فقط تخمینی است از سوی کاوشگران علمی، در صورتی که بدون شک پیشرفتی از سوی جوامع گوناگون، بدون کمک خط و زبان امکان پذیر نبوده است.
از جمله موادی که برای نوشتن به کار می رفته سنگ، چوب، پوست حیوانات، برگ درختان، استخوان، موم، ابریشم، پنبه و کاغذ را می توان نام برد. در طول تاریخ، نوشتن به دو صورت بوده است: یک دسته خطوطی را در برمی گرفت که با استفاده از ابزارهای تیز چون سوزن، چاقو و... نوشتاری، کنده کاری می شد. دسته دیگر شامل خطوطی است که به وسیله قلم پر، قلم نی، قلم مو و... و با استفاده از جوهر بر سطح ماده نوشتاری ترسیم می گردید. گفتنی است نسخه برداری از نوشته ای بر سنگ یا فلز به طور منطقی، در نهایت به اختراع چاپ انجامید.

🖌 قلم چیست؟
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان ها و بیان کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان هاست. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده تر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد. تمدن ها، تجربه های تلخ و شیرین و علوم با نوشتن ماندگار می شوند.
هر کس می تواند قلمی را بین انگشتانش بفشرد و فرمانش دهد که بنگارد و هر آنچه را از مخیله صاحب انگشت تراوش می کند، بنویسد. قلم، تخریب می کند. می سازد. واقعیت ها را آشکار می کند. آشکارها را نهان می کند. به واقع قلم، معجزه ای جاودان است

🖌 قلم مدرن
در آغاز قرن بیستم، کسی این تردید را به خود راه نمی داد که قلم و کاغذ را مهم ترین و مؤثرترین ابزار ذخیره سازی اطلاعات بداند؛ زیرا در آن زمان جوامع از نظر اقتصادی و فکری به جامعه های کاغذ مدار تبدیل شده بود. اما پایه های این باور پس از چندی به لرزه درآمد و با ظهور رایانه، رشد سریع فناوری اطلاعات، تلویزیون، استفاده های گوناگون از میکرو فیلم، میکرو فیش و ابزارهای الکتریکی، برتری بی رقیب کاغذ و قلم سنتی، به طور جدی به مبارزه طلبیده شد.
همان طور که در طول تاریخ، شکل ظاهری قلم عوض می شده است، روز به روز همراه با صنعت رو به رشد نیز تغییر می کند. اگر چه هنوز کتاب خانه های الکترونیکی و اداره های بدون کاغذ و قلم و جامعه های بدون کتاب نیامده است و شاید هرگز نیاید، ولی موقعیت ابزار و مواد نوشتنی از بنیاد دگرگون شده است. این دگرگونی در ظاهر قلم ها و نوشته ها، نه تنها از ارزش قلم و صاحبان آن نمی کاهد، بلکه به دلیل انتقال لحظه ای نوشته ها، هرآینه مسئولیت و وظیفه قلم را صدچندان می کند.

🖌 جایگاه قلم در اسلام
سوگند خداوند در قرآن به نام قلم، گویاترین شاهد بر شرافت و قداست آن است: «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آنچه نویسند.» در جایی که خداوند، صاحب هستی به آفریده ای از آفریده های خود قسم یاد می کند، بشر در چه جایگاهی می تواند از ارج و منزلت آن سخن براند. در نخستین ارتباط وحیانی رسول خدا صلی الله علیه و آله با مبدأ هستی در غار حرا، سخن از قلم به میان می آید، تا جایی که خداوند خود را این گونه معرفی می کند: «الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ آن که با قلم آموخت.»
با سیری در زندگی پیامبر و امامان علیهم السلام می توان توجه و اهتمام عملی به نوشتن را از متن سیره آنان دریافت.
🆔 @Archpoldeb
👇ادامه...

‍ ‍ ‍ ‍ 🔸 📖 کتاب روش فهم عمومی متون دینی با رویکرد روان شناختی تألیف حجت الاسلام دکتر عباس پسندیده از آثار پژوهشگاه قرآن و حدیث منتشر شد.

🔹 معرفی کتاب:

‍ به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه قرآن و حدیث، روان شناسی اسلامی دانشی است که دست کم، یکی از منابع اصلی آن قرآن و حدیث است و پژوهشکده اخلاق و روان شناسی اسلامی از آنجا که مبنای خود را حرکت روشمندانه در پژوهش های روان شناختی قرار داده است، برای روش فهم متون دینی اهمیت فراوانی قائل است.

به اعتقاد نویسنده، فهم متون مقدس (قرآن و حدیث)، روش شناسی خاص خود را می طلبد که در ادبیات دین به عنوان تفسیر قرآن و فقه الحدیث شناخته می شود. تجربه پژوهشی نشان داده که روش فهم متون دینی دو بخش عمده دارد، فهم عمومی و فهم روان شناختی.

در باره فهم عمومی متون دینی تلاش­ های زیادی صورت گرفته و منابع مختلفی نوشته شده است. اما این منابع، رویکردی روان شناختی ندارند و بیشتر با فضای تفسیر عمومی قرآن کریم و دانش فقه تدوین شده ­اند و به همین جهت برای دانش­ پژوهان روانشناس، گاه نامأنوس و غیرقابل فهم می­ شود.

هدف روان شناسی اسلامی این است که بر اساس منابع اسلامی، رفتارها، انگیزه ها و فرایندهای روانی انسان را فهم و تبیین کند، نه اینکه مانند دانش فقه، حکم رفتارها را مشخص سازد.

بنابراین دستیابی به این هدف با استفاده از منابع دینی نیازمند روش خاص خود است، از این رو هدف این کتاب ارائه روشی برای فهم عمومی متون دینی با رویکرد روان شناختی است.

روش دیگر نیز، روش فهم روان شناختی متون دینی است. یادآور می شود این روش پیشتر در کتابی با عنوان "روش فهم روان شناختی متون دینی" به چاپ رسیده است.

با توجه به این رویکرد، پژوهش حاضر در شش فصل تدوین و سامان یافته است؛ فصل اول به پیش نیازهای فهم اختصاص دارد تا متن برای اجرای فرایند فهم آماده شود. این مباحث عبارتند از: صحت استناد، صحت عبارت متن و اعتبار متن.

فصل دوم نیز به فهم مفردات و فهم ترکیبات اختصاص دارد. در فهم مفردات، شناخت نوع کلمه و شناخت معنای کلمه مورد بررسی قرار میگیرد و در فهم ترکیبات، ترکیبات خرد و ترکیب کل بحث میشوند.

در فصل سوم به فهم قرینه های متن اشاره شده است. در این فصل قرینه لفظی پیوسته، قرینه غیرکلامی پیوسته، قرینه کلامی ناپیوسته و قرینه ناپیوسته علوم انسانی مورد بررسی قرار گرفته است.

همچنین در فصل چهارم به معرفی برخی از عوامل مؤثر بر فهم حدیث اختصاص دارد که عبارتند از مسئله‌های نقل معنا، نقش فهم عالمان و دانشمندان دین در فهم معنا، و نیز نقش دانش بشری در فهم معنا.

در فصل پنجم به مسئله پژوهی اشاره شده است که دامنه آن بزرگ تر از  یک متن و کوچک تر از یک موضوع است. در این فصل به شیوه جمع آوری متون یک مسئله و نیز تحلیل و جمع بندی آن پرداخته می شود.

فصل ششم به عنوان آخرین فصل این کتاب، به موضوع پژوهی اختصاص دارد. در این فصل شیوه گردآوری خانواده حدیث و دسته بندی و تحلیل آن مورد بررسی قرار گرفته است.

کتاب "روش فهم عمومی متون دینی با رویکرد روان شناختی" تألیف حجت الاسلام دکتر عباس پسندیده از سوی پژوهشکده اخلاق و روان شناسی اسلامی، به زبان فارسی، در قطع وزیری، در ۲۴۸ صفحه به نگارش درآمده است و در سال ۱۳۹۹ با همکاری بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی منتشر شده است.

ماهیّت زیبایی و هنر
🌼🌼🌼🌼🌼🌼
از منظر حضرت صدرالمتألهین ملا صدرا شیرازی
👇👇👇👇👇👇👇👇👇

دوره­ ای که صدرالمتألهین در آن می­زیست، دوره شکوفایی هنر اسلامی بود. اصفهان به عنوان پایتخت آن روز ایران، مرکز شکوفایی هنر اسلامی بود که بخشی از آثار هنری این شهر، هنوز هم پابرجاست. صدرالمتألهین بخش قابل توجهی از عمر خود را در این شهر گذراند. بدون تردید جریان هنری رایج در آن مکان و زمان بر اندیشه و آثار این فیلسوف بزرگ اسلامی تأثیر گذاشته است.

صدرالمتألهین از هنر با دو عنوان «صنایع لطیفه» و «صنایع دقیقه» نام می­برد. این دو عنوان به تعبیر «صنایع مستظرفه» که بعداً در دوره قاجار، عنوان هنرهای زیبا شد، نزدیک است. صدرالمتألهین حتی مصادیق صنایع دقیقه را نام برد که تقریباً مصادیق اصلی هنر را پوشش میدهد. بنابراین نسبت به فلاسفه پیشین در پرداختن و توجه به آنچه هنر نامیده می­شود، در آثار صدرالمتألهین پیشرفت قابل ملاحظه­ای به چشم می­خورد. این تحوّل چنانچه اشاره شد، می­تواند ناشی از شکوفایی هنر اسلامی در دوره صدرالمتألهین باشد.
اما صدرالمتألهین تعریف مشخصی برای هنر ارائه نکرده است.
📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚
@amirabbasnasirichannel