گفتگوهای تراثی (آرشیو)

لینک بالا هم کانال این سایت است که شما را در جریان اخبار سایت قرار می دهد

متن خبر مشکلی ندارد. نهایتاً مثل بسیاری از اخبار ثقات ناقص روایت شده است. و بخشی ازپاسخ امام در گزارش نیست. چه بسا اشکال متنی که مدنظر دارید، نتیجه اشکال سندی است. این سند به ظاهر خوب است. ولی در واقع مشکل دارد. ابان بن تغلب از ابا بصیر روایت نمی کند. و طبقه اش قدری متقدم تر است. ابوبصیر هم از ابان روایت نمی کند. (مگر در سند مجعول منسوب به خبر طولانی کساء) هم چنین نام جعفر بن معروف که از ابن ابی الخطاب روایت می کند، (کشی، ص57، 89، 110، 133 و211) نیز در جایی به صورت «جعفر بن محمد بن معروف» نیامده. احتمالاً این سند با بخشی از یک سند دیگر خلط شده. از متن چنین بر می آید که احتمالاً زراره در سند دخلی داشته است. لذا احتمالاً در سند اصلی یکی از روات همین مطلب را از زراره روایت کرده بوده، و بر امام عرضه می کند، و امام با این تعبیر بلیغ خبر و زراره را با هم تأیید می کنند.
فعلاً درست نمی دانیم سند خبر چیست.

این گزارش سخنرانی ایشان درسال 53 درباره آزادی: در آن زمان اسلام به اندازه ای به مردم آزادی داده بود که یک مرد عادی به خود حق می داد که با کمال شهامت خلیفه وقت را مورد اعتراض قرار دهد..
@jafarian1964

ادامه یادداشت بالا ☝️
و تمام انحاء شنیدن نطق را به توسط آلات امروزی خبر می دهد که بدست بشر کشف شده است. و در اخبار نبوی و ائمه طاهرین به قدری در این موضوع وارد شده که از حدّ خارج است، مانند اخباری که می فرماید: صدای شما را اهل آسمانها می شنوند، و مانند اخباری که صدای شما را تمام ریگ های بیابانها و برگهای درختان می شوند، و برای شما استغفار می فرستند که لازم نیست نقل آنها به واسطه کثرت و شهرت آنها.
در خصوص صفات مردم آخر الزمان می فرماید، چنان چه شعرانی روایت می کند در کتاب خود که «یأخذون القرآن بالمزامیر»، می گیرند قرآن را به توسط آلات موسیقی و مزامیر که در حال خود بیان می شود.
و این صریح است در اخبار از قرائنی که به توسط رادیو شنیده می شود، به دلیل کلمه «یأخذون» که اخذ به معنای گرفتن است؛ و مشهور میان السنه این است ک شنیدن از رادیو [را] وقتی می خواهند بشنوند، تعبیر به «گرفتن» می نمایند، و همچنین در جزء آیه قبل نیز می باشد، چه آن که آیه قبل، در بیان آفرین چیزی بود از برای حمل و نقل، مانند مراکب که در آن زمان، هم اخبار را به توسط حیوانات حمل و نقل می کردند، و هم اجسام را که آن چیزی را، زمان صدر اسلام هر قدر برای آنها تشریح کنند نمی فهمند، و رادیو از جمله همانهاست، زیرا به توسط او نقل اخبار از اقطار عالم بسوی یکدیگر می شود.
پس به طور تحقیق مشمول فرمایش «و یخلق ما لا تعلمون» خواهد بود، و این از جمله اموری است که بدون تأمل ثابت و قابل انکار نخواهد بود.

ابن السمناني برخاسته از گرايش معتزلی اش نسبت به عثمان بن عفان و همچنين يزيد بن معاويه انتقاد داشت (نک: 4/ 1488). او روايتی هم از ابوبکر درباره انتخابش به خلافت نقل می کند که در آن به نحوی سعی شده مخالفت حضرت امير (ع) برای بيعت با ابوبکر را قابل فهم برای خليفه اول جلوه دهد (ج 1 ص 67). در مجموع در اين کتاب نظرش نسبت به شيعه و از جمله اماميه معتدل است.

در معجم البلدان و آثارالبلاد و اخبار العباد نوشته اند که شیعیان کاشان در قرن هفتم هر صبح جمعه اسبی را زین کرده به بیرون از دروازه شهر می بردند و انتظار ظهور می کشیدند. تاریخ روضه الصفا هم از همین فعل توسط دولت سربداران در سبزوار خبر می دهد.
🔹🔸 این دیالوگ زیبای محمود دولت آبادی (از زبان شیخ حسن جوری) و موسیقی شورانگیز فرهاد فخرالدینی را در سریال سربداران بشنوید:
《کسی قرار است که بیاید... 》
🆔️ @inmmedia

چهار هزار نسخه از آثار شيخ بهائي هم به ظن متأخم به يقين صحيح نيست. البته آقاي نوري نيا شخص فاضلي است و اين خبط ها معمولا از جانب خبرنگار و تنظيم کننده گان خبر رخ مي دهد.

گزارشاتی که از سیستم متمرکز بسیاری بالای این فرقه پروتستان خبر می دهد

وقتي حسين بن علي شهيد مي شود و خبر آن و نيز خبر بريده شدن سر مبارك حسين بن علي و بردن آن به سوي يزيد بن معاويه و كشته شدن هجده نفر از اهل بيت او و پنجاه و سه نفر از شيعيانش و كشته شدن علي اصغر در ميان دستانش و اسير شدن ذريه اش به مدينه مي رسد مردم در منزل ام سلمه نزد زنان رسول خدا و نيز در خانه هاي مهاجرين و انصار به حزن و اندوه مي نشينند .

در اين هنگام عبد الله بن عمر بن خطاب از خانه اش بيرون مي آيد و همين طور كه استغاثه مي كند و بر صورتش مي زند ميگويد : اي جماعت بني هاشم و قريش و انصار آيا چنين امري بر اهل بيت و ذريه رسول خدا رواست در حالي كه شما زنده ايد و همچنان از بركت رسول خدا روزي داريد ؟ من آرام نمي شوم مگر اين كه براي دادخواهي به نزد يزيد روم . عبدالله بن عمر شبانه با جماعتي از اهل مدينه به سوي شام حركت ميكند .

.......... وقتي به شام و كاخ يزيد مي رسند يزيد كه از حضور و قصد آنها آگاه شده است فقط به عبدالله بن عمر اجازه ملاقات مي دهد . عبدالله بن عمر استغاثه كنان وارد مي شود و مي گويد :

اي اميرالمومنين چگونه داخل شوم و حال آن كه با اهل بيت محمد كاري كردي كه اگر ترك ها و رومي ها چنين قدرتي مي يافتند آنچه را كه تو حلال كردي حلال نمي دانستند و آنچه را كه تو انجام دادي انجام نمي دادند . از اين تخت و بساط برخيز تا مسلمانان كسي را برگزينند كه سزاوارتر از تو به آن است . يزيد به عبدالله بن عمر مرحبا مي گويد و او را گرامي مي دارد و با او رفتاري دوستانه مي كند و مي گويد از اين تندي و حرارتي كه پيدا كردي آرام بگير و فكر كن و با چشمت ببين و با گوشت بشنو . بعد يزيد ادامه مي دهد : درباره پدرت عمر بن خطاب چه مي گويي ؟ آيا پدرت هدايت كننده ، هدايت شده ، خليفه و ياري كننده رسول خدا و خويشاوند او به سبب خواهرت حفصه بود !!!!

📜 نسبت اخبار عامه و فرق با سنت حدیثی امامیه

رویکردی نزد برخی از متدینان غیر فقیه رایج است که در عین خوشبینی حد اکثری به هر خبر منسوب به منابع شیعه، اخبار عامه را به کلی فاقد اعتبار و یا دست کم غیر قابل توجه می دانند. و البته چنانکه گزیری از آن نیست، در مواردی که اخبار عامه را موافق رأی خود یابند و یا در مقام احتجاج، به راحتی بدان استناد می جویند.

این دیوار کشی بین مرویات فرق مختلف پشتوانه محکمی ندارد. بله طبعا ما به اعتبار بالاتر منابع شیعه، و قرائن بسیار در ضعف های منابع فرق اعتقاد داریم. اما دیدگاه پیش گفته نیز بنا بر چند وجه صحیح نیست:

1- احادیث معصومین ع در مورد اخبار عامه؛
اولا دلیل و روایتی نداریم که منابع سنی را کلا رد نماید و رد کلی معقول هم نیست. بلکه خلافش دلیل داریم. در اخبار متعدد نخستین بابی در موضوع (بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏2، ص: 214 باب 28 ما ترويه العامة من أخبار الرسول ص و أن الصحيح من ذلك عندهم عليهم السلام و النهي عن الرجوع إلى أخبار المخالفين و فيه ذكر الكذابين‏) سخن از وجود اخبار صحیح در میان عامه دارد، (نمونه خبر2، چنانکه امری بدیهی است.) اما در عین حال در ادامه محور امر و فصل الخطاب را اهل بیت علیهم السلام معرفی می کند. مرحوم علامه مجلسی در تفسیر مطلب می گوید یعنی معیار آن اخبار (صحیح از غیر صحیح) نزد اهل بیت ع است، و این اخبار بدون مراجعه به اهل بیت ع سودی نمی رساند. (بحار الأنوار، ج‏2، ص: 215) بر این اساس روایات ناظر به عدم انتفاع غیر تابعین اهل بیت ع از اخبار است، نه نفی کلی امکان استفاده از اخبار عامه. (این نکته به ویژه در خبر5 آمده است.)
هم چنین روایات انحصار علم به اهل بیت ع (نمونه: وسائل الشيعة، ج‏27، ص: 62 باب وجوب الرجوع في جميع الأحكام إلى المعصومين ع)‏ صراحتی در نهی کلی از اخبار معصومین به نقل از عامه ندارد. هر چند ممکن است محدودیت هایی را در این زمینه انشا کند. شاید بر اساس این اخبار و اخبار بابیت ائمه ع نسبت به رسول اکرم ص، بعضی میان اخبار نبوی عامه و اخبار ایشان از ائمه ع تفصیل قائل شده اند. (شیخ طوسی، العدة في أصول الفقه، ج‏1، ص: 129 و 149) هم چنین اخبار دیگری از این باب (مانند خبر 16)

- بر این اساس وقتی اصحاب از وجود اخبار صحیح شیعه نزد عامه می پرسند، حضرت آن را تأیید می کنند. (نمونه: بحار الأنوار، ج‏2، ص: 215، خبر8) و در اخبار بسیاری که اصحاب از اخبار عامه نزد امام روایت می کنند، موردی از نهی کلی از این اخبار نیافتم، جز آنکه در هر مورد صحت و یا کذب خبر عامه را روشن می ساختند. در بعضی از این اخبار، نیز تأیید اجمالی امام نسبت به بعضی از اخبار عامه با وجود سوال کلی اصحاب در این زمینه است. (نمونه: تهذيب الأحكام، تحقيق خرسان، ج‏8، ص: 28)

اما بعضی از اخباری که در راستای نهی کلی از اخبار عامه بدان استنادکرده اند:
- خبر9 از همان باب بحارالانوار (ج‏2، ص: 215) صراحتی در غضب امام در برابر نقل از عامه ندارد، بلکه اظهر در خشم در برابر تقابل با گفتار ائمه ع و یا توهم نیاز امام به اخبار عامه است.
- و خبر 10 نیز با وجود ضعف شدید سند آن، در نهی از رفتن به مجالس عامه و استماع از ایشان است و نهی کلی از اخبار واصله است.
- هم چنین اخبار متعددی تأکید بر این دارد که در اخذ معالم دین تنها به اهل بیت ع یا برخی از شیعیان خاص مراجعه شود و از مخالفان نهی شدید می نماید. (نمونه: صفات الشيعة، ص: 16 و رجال الكشي، ص: 4/ ح4) و در بعضی از این اخبار به فقهای خاص (رجال الكشي، ص: 483 و 490 و 491 و 495) و با شرایطی ویژه (رجال الكشي، ص: 5/ ح7) ارجاع می دهد، که این شرایط سخت و سنگین ظاهراً ناظر به شروط کلی راویان اخبار نیست. هم چنین بعضی از این اخبار، تنها در نهی از مراجعه به عامه صراحت دارد؛ نه در عدم وجود ملاک در تشخیص صحت و سقم روایات آنان.
- بعضی از اخبار نیز شرایط سخت مواجهه با اخبار عامه از رسول الله ص را بیان نموده و مواردی چون وجود جعل، متشابهات، عام و خاص، و منسوخات در آن اشاره می کند، (مانند خبر مشهور منقول از سلیم) که البته روایات منسوب به ائمه علیهم السلام نیز از این موارد در امان نمانده، و اخبار پیش گفته صراحتی در نهی کلی ندارد. و موارد بسیاری از روایات نهی از عامه، نیز تنها صراحت در تحذیر از اقوال و عقاید عامه دارد. (نمونه: الكافي، ج‏1، ص: 429) و مشابه آن در تحذیر از فرق متعددی وجود دارد. با این وجود اگر اخبار این فرق از معصومان ع علم آور باشد، اصحاب بدان عمل نموده اند. (نمونه این عمل در مورد کتاب شلمغانی و بنی فضال: الغيبة للطوسي، ص: 390 و استنادات بسیار ایشان به اخبار فطحیه و واقفه و…)
هم چنین اخذ به قاعده مخالفت با عامه در غیر مقام تعارض دلیل روشنی ندارد.
@gholow2

پس چندان اختلافی نداریم (این هم نمونه اخبار مرتبط: t.me/sohof2/414). تنها عرضم این بود که خبر داوود بن سرحان ظاهراً مربوط به خفا نیست، و برای جای دیگری است.

در معجم البلدان و آثارالبلاد و اخبار العباد نوشته اند که شیعیان کاشان در قرن هفتم هر صبح جمعه اسبی را زین کرده به بیرون از دروازه شهر می بردند و انتظار ظهور می کشیدند. تاریخ روضه الصفا هم از همین فعل توسط دولت سربداران در سبزوار خبر می دهد.
🔹🔸 این دیالوگ زیبای محمود دولت آبادی (از زبان شیخ حسن جوری) و موسیقی شورانگیز فرهاد فخرالدینی را در سریال سربداران بشنوید:
《کسی قرار است که بیاید... 》
@inmmedia

در معجم البلدان و آثارالبلاد و اخبار العباد نوشته اند که شیعیان کاشان در قرن هفتم هر صبح جمعه اسبی را زین کرده به بیرون از دروازه شهر می بردند و انتظار ظهور می کشیدند. تاریخ روضه الصفا هم از همین فعل توسط دولت سربداران در سبزوار خبر می دهد.
🔹🔸 این دیالوگ زیبای محمود دولت آبادی (از زبان شیخ حسن جوری) و موسیقی شورانگیز فرهاد فخرالدینی را در سریال سربداران بشنوید:
《کسی قرار است که بیاید... 》
🆔️ @inmmedia