گفتگوهای تراثی (آرشیو)

ره آسمان درونست پر عشق را بجنبان
پر عشق چون قوی شد غم نردبان نماند
تو مبین جهان ز بیرون که جهان درون دیده‌ست
چو دو دیده را ببستی ز جهان جهان نماند
دل تو مثال بامست و حواس ناودان‌ها
تو ز بام آب می‌خور که چو ناودان نماند
تو ز لوح دل فروخوان به تمامی این غزل را
منگر تو در زبانم که لب و زبان نماند
تن آدمی کمان و نفس و سخن چو تیرش
چو برفت تیر و ترکش عمل کمان نماند

چه زیبا گفته
شمس تبریزی
🌱🌸🌱🌸🌱🌸🌱🌸

@yortchi_bosjin_pdf

🍃🌼🍃🌼🍃🌼🍃

🔶 شعری از مرحوم آیـة الله حاج شیخ محمد حسین غروی اصـفهانی (قدس الله نفسه الزکیة)


آمد بهار و بی گل رویت بهار نیست
بـاد صـبا مـباد چه پیـغام یـار نیست

بی روی گلعذار مـخوانـم به لاله زار
بی گل نوای بلبل و شور هزار نیست

بی سرو قدّ یار چه حـاجت به جویبار
ما را سرشک دیده کم از جویبار نیست

بی‌ چین زلف ‌دوست نه‌ هر‌ حلقه ‌ای نکوست
تاری ز طرّه اش به خـتا و تتار نـیست

بزمی که نیست شاهد من شمع انجمن
گر گلشن بـهشت بود سـازگار نیست

گمنام دهر گردد و ویران شود به قهر
شهری ‌که شاه ‌عشق در او شهریار نیست

ای سرو معتدل که بمیزان عدل و داد
سروی به اعتدال تو در روزگار نیست

ای نخل طور نور که در عرصه ظهور
جز شعله رخ تو نمایان ز نـار نیست

مصباح بزم انس به مشکوه قرب قدس
حقّا که جز تجلّی حسن نگار نیست

ای قـبله عقول که اهـل قـبول را
جز کعبه تو ملتزم و مستجار نیست

امـروز در قـلمرو تـوحید سکه زن
غیر از تو ای شهنشه والاتبار نیـست

در نـشأه تـجرّد و اقـلیم کـن فـکان
جز عنصر لطیف تو فرمانگزار نیست

جز نام دلربای تو از شرق تا به غرب
زینت فزای دفتر لیل و نهار نیست

در صـفحه صحیفه هستی به راستی
جز خطّ و خال حسن تو را اعتبار نیست

وانـدر محیط دائره عـلم و مـعرفت
جز نقطه بسیط تو جای مدار نیست

با یـکّه تاز عـزم تو زانـو دوته کند
این توسن سپهر که هیچش قرار نیست

ای ‌صبح روشن از افق معدلت در آی
ما را زیاده طاقت این شام تار نیست

مـا را ز قـلزم فـتن آخـر الـزمـان
جز ساحل عنایت و لطفت کنار نیست

در کام دوستان تو ای خـضر رهنما
آب حیات جز ز لبت خوشگوار نیست

ای طـاق ابـروی تو مرا قـبله نـیاز
از یک اشاره ‌ای که مشیر و مشار نیست

غیر از طواف کوی تو ای کعبه مراد
هیچ آرزو در این دل امیدوار نیست



🌹🌷🌹💐🍀🌸🌷🌻🌺🌹🌷💐🌸🌷

سلام بزرگوار

ای آنکه بجز تو نیست در هر دو جهان
برتر زِخیالی و مُبّرا زِ گمان
هر چند که عینِ(؟) هر نشانی لیکن
اینَست نشانت که تو را نیست نشان

احتمالا عین باشد اما یک نقطه انسان را به شک می اندازد

گل در بر و می در کف و معشوق به‌کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است

گو شمع میارید در این جمع که امشب
در مجلس ما ماهِ رخِ دوست تمام است
‌
در مذهب ما باده حلال است ولیکن
بی‌روی تو ای سروِ گل‌اندام حرام است

گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است
چشمم همه بر لعلِ لب و گردشِ جام است

در مجلسِ ما عطر میامیز که ما را
هرلحظه ز گیسوی تو خوش‌بوی مشام است

از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکّر
زان‌رو که مرا از لبِ شیرینِ تو کام است

تا گنجِ غمت در دلِ ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مُقام است

از ننگ چه‌گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه‌پرسی که مرا ننگ ز نام است

می‌خواره و سرگشته و رندیم و نظرباز
وان‌کس که چو ما نیست در این شهر کدام است

با محتسبم عیب مگویید که او نیز
پیوسته چو ما در طلبِ عیشِ مدام است

حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است

🍃🍂🍃🍂🍃🍂
عیدتان مبارک
احسان‌الله شکراللهی