لأجهزة الاندرويد .
......
🎥 آخرین وداع
🔸در این ویدیو دکتر میرباقری به آخرین وداع حضرت زینب سلام الله علیها و امام حسین علیه السلام در عصر روز یازدهم محرم اشاره می کنند.
و ...
#السلام_علیک_یا_اباعبدالله_الحسین_علیه
#شام_غریبان
#استاد_سید_محسن_میر_باقری
|یا کاشف الکرب|
#به_یاد_شام_غریبان
کودکان را که پناه است خدا می داند چه تبی در دل ماه است خدا می داند
آتشی باز کند زخم غریبی در دل چقَدَر اشک به راه است خدا می داند
گوش او طاقت خونین شدنش نیست، مَدَر! این نکو دختر شاه است خدا می داند
قتلِگه چشمۀ آتش شده از داغی سخت یوسفی در دل چاه است خدا می داند
شش مَهه طفل گشوده ست زبان در گوشم
پاسخ من فقط آه است خدا می داند
هرکسی را که بلاییش در این شب بوده ست
به ره یار نگاه است خدا می داند
#آخرین_شام_محرم
#شب_جمعه
#کربلا
یا رب الحسین بحق الحسین اشف صدر الحسین
بظهورالحجة ! 🖤🌹
آجرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبة جدک المظلوم
#ترنم_بهار 🌾
t.me/sarvaad
ای دل! مگر نه خاتمه ماه محرّم است؟
«باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟»
گر ماجرای کوفه و کرببلا گذشت
«باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟»
گویا طلوع کرده به شام، آفتاب عشق
«کآشوب در تمامی ذرّات عالم است»
صبح ورود شام چنان تیره بُد کز آن
«کار جهان و خلق جهان، جمله درهم است»
سرهای کشتگان همه بر دوش نیزهها
«سرهای قدسیانهمه بر زانوی غم است»
آن محشری که کرد به پا چوب خیزران
«بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است»
رشک مَلَک خرابهنشین شد که «محتشم»
گفتا: «عزای اشرف اولاد آدم است»
▫️▫️▫️
ویرانه و دل شب و دردانه و پدر
آری؛ بساط عشق بهخوبی فراهم است
فردا سپیده، چشم در آن بزم تا گشود
بر گِرد شمع دید که پروانهای کم است
🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
◾️◾️اجرک الله یا بقیه الله◾️◾️
✋️امروز فهمیدم / مقتلی نو نوشت در هفت بند ✋️
✅ عبدالحسین طالعی ✅
سلام بر محرم و عاشورا و امام مظلوم غریب
سلام بر سرشک ریزان مولای موعود عجل الله تعالی فرجه القریب
سلام بر یاران همراه
از امروز تا هفت روز انشاء الله مقتلی در هفت بند خدمت دوستان ارائه می شود.
این مقتل به شیوه ای ابتکاری در هفته های اخیر نوشته شده و در آن به چند مقطع تاریخی نگریسته ام.
نگریسته ام و حین نگارش آن گریسته ام ...
این چند مقطع با گرمگاه روز دهم گره خورده است.
رویدادهای مورد توجه، همه مستند است، گرچه به اقتضای حال و هوای نوشتار، منابع را نیاورده ام.
نمی دانم تا چه اندازه بر دل بنشیند، اما یقین دارم از دل برخاسته است.
بارها به مولایم عرضه داشته ام. اینک "بارها گفته ام و بار دگر می گویم" که:
هر سیاهی سپیدی ای دارد / دل من بین نه کارنامۀ من
نخستین بند این مقتل نونوشت تا چند ساعت دیگر، انشاء الله
چه شود فرصت ديدار به ما هم بدهند؟
فيض هم صحبتي يار به ما هم بدهند؟
آن قدر بر در اين خانه گدا مي مانيم
لقب نوكر دربار به ما هم بدهند
این چه حرفی ست که در عالم بالاست بهشت؟
هر کجا نام “حسین” است همان جاست بهشت
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین
🌐 @Iran_Iran
گزارشی تاریخی درباره ارتباط میان سنّتهای خانقاهی و آیینهای عزاداری عاشورا
تقدیم به جناب دکتر محمد مشهدی نوشآبادی
در اینکه سنّتهای صوفیانه ایرانی از پس از دوره ایلخانی تا دوره صفوی و قاجار، تأثیر چشمگیری بر گسترش آیینهای سوگواری عاشورا و دهه محرم داشتهاند، تردیدی نیست. نیز شاید از دید عموم پژوهشگران حوزه تاریخ اجتماعی ایران پوشیده نباشد که حسینیهها و تکیههای عزاداری کنونی، از دل خانقاهها و تکیههای دراویش بیرون آمدهاند.
بهترین (و شاید تنها) پژوهشی که در ایران در این موضوع (لااقل در قالب کتاب) انجام شده، کتاب «تصوف ایرانی و عزاداری عاشورا: نقش صوفیه، اهل فتوّت و قلندریه در بنیانگذاری آیینهای محرم» اثر دکتر محمد مشهدی نوشآبادی است که اخیراً از سوی نشر آرما، در سال 1396 منتشر شده است.
طبیعتاً از مهمترین شواهد بر این مسئله آن است که تکیهها در اصل بناهایی مخصوص درویشان بوده و هنوز هم در شهرها و سرزمینهای قلمرو امپراتوری عثمانی، تکیههای فراوانی منسوب به مشایخ و طریقتهای صوفیه باقی مانده است. در ایران نیز میتوان نمونههایی از خانقاهها و تکیههای دراویش را سراغ گرفت که به مرور زمان به حسینیهها و تکیههای عزاداری تغییر کاربری دادهاند (نظیر حسینیه عشقعلی قم).
با این حال، به جهت کمبود منابع تاریخی فارسی در ایران که در آنها به تاریخ اجتماعی توجه شده باشد و آگاهیهای مفصلی درباره ارتباط میان سنّتهای خانقاهی و آیینهای عزاداری محرم به دست دهد، گزارشهای تاریخی فراوانی در این زمینه به دست ما نرسیده است. از اینرو در صورت یافتن چنین گزارشهایی در منابع تاریخی، باید برای آنها ارزش ویژهای قائل شد.
از معدود گزارشهای تاریخی نادر و در عین حال مغفول در این زمینه، گزارشی است که رضیالدین محمد بن ابراهیم تاذفی حلبی، معروف به ابن حنبلی (908-971ق)، در کتاب خود «دُرّ الحُبَب فی تاریخ اعیان حلب»، که از مهمترین تواریخ محلی حلب و منبعی بسیار ارزشمند برای مطالعه تاریخ اجتماعی این شهر در روزگار مؤلف آن به شمار میآید، به دست داده است.
ابن حنبلی در شرح حال فرّخ بیگ رومی (درگذشته 967ق)، کدخدای حلب در دوره عثمانی، درباره وی چنین گزارش داده است که: «سعی فی اخراج حُکمٍ شریف بمنع القلندریة من إبراز منکرهم فی عشر المحرّم لاسیّما فی یوم عاشوراء منه.» بر مبنای این گزارش، فرّخ بیگ با تلاشهای خود، موفق به صدور فرمانی از دربار عثمانی مبنی بر ممنوعیت اعمال «منکر» و نامشروع طائفه قلندریه در دهه محرم، به ویژه در روز عاشورا شده بود (درّ الحبب، ج2، ص13).
اگرچه در گزارش فوق، اشارهای به نوع اعمال منکر طائفه قلندریه در حلب نشده است، اما به قرینه اینکه مختصّ دهه محرم و به ویژه روز عاشورا بوده، میتوان نتیجه گرفت که این اعمال، آیینهای مرتبط با عزاداری امام حسین (ع) بوده که از نگاه ابن حنبلی، به عنوان یک عالم اهل سنّت، «منکر» و نامشروع به شمار آمده است.
گفتنی است مشهدی نوشآبادی یک فصل از کتاب خود (تصوف ایرانی و عزاداری عاشورا) را به نقش قلندریه در برپایی آیینهای شیعی، و فصل دیگری از آن را به قلندرنامهها اختصاص داده است.
https://t.me/ganjineh_channel
گزارشی تاریخی درباره ارتباط میان سنّتهای خانقاهی و آیینهای عزاداری عاشورا
تقدیم به جناب دکتر محمد مشهدی نوشآبادی
در اینکه سنّتهای صوفیانه ایرانی از پس از دوره ایلخانی تا دوره صفوی و قاجار، تأثیر چشمگیری بر گسترش آیینهای سوگواری عاشورا و دهه محرم داشتهاند، تردیدی نیست. نیز شاید از دید عموم پژوهشگران حوزه تاریخ اجتماعی ایران پوشیده نباشد که حسینیهها و تکیههای عزاداری کنونی، از دل خانقاهها و تکیههای دراویش بیرون آمدهاند.
بهترین (و شاید تنها) پژوهشی که در ایران در این موضوع (لااقل در قالب کتاب) انجام شده، کتاب «تصوف ایرانی و عزاداری عاشورا: نقش صوفیه، اهل فتوّت و قلندریه در بنیانگذاری آیینهای محرم» اثر دکتر محمد مشهدی نوشآبادی است که اخیراً از سوی نشر آرما، در سال 1396 منتشر شده است.
طبیعتاً از مهمترین شواهد بر این مسئله آن است که تکیهها در اصل بناهایی مخصوص درویشان بوده و هنوز هم در شهرها و سرزمینهای قلمرو امپراتوری عثمانی، تکیههای فراوانی منسوب به مشایخ و طریقتهای صوفیه باقی مانده است. در ایران نیز میتوان نمونههایی از خانقاهها و تکیههای دراویش را سراغ گرفت که به مرور زمان به حسینیهها و تکیههای عزاداری تغییر کاربری دادهاند (نظیر حسینیه عشقعلی قم).
با این حال، به جهت کمبود منابع تاریخی فارسی در ایران که در آنها به تاریخ اجتماعی توجه شده باشد و آگاهیهای مفصلی درباره ارتباط میان سنّتهای خانقاهی و آیینهای عزاداری محرم به دست دهد، گزارشهای تاریخی فراوانی در این زمینه به دست ما نرسیده است. از اینرو در صورت یافتن چنین گزارشهایی در منابع تاریخی، باید برای آنها ارزش ویژهای قائل شد.
از معدود گزارشهای تاریخی نادر و در عین حال مغفول در این زمینه، گزارشی است که رضیالدین محمد بن ابراهیم تاذفی حلبی، معروف به ابن حنبلی (908-971ق)، در کتاب خود «دُرّ الحُبَب فی تاریخ اعیان حلب»، که از مهمترین تواریخ محلی حلب و منبعی بسیار ارزشمند برای مطالعه تاریخ اجتماعی این شهر در روزگار مؤلف آن به شمار میآید، به دست داده است.
ابن حنبلی در شرح حال فرّخ بیگ رومی (درگذشته 967ق)، کدخدای حلب در دوره عثمانی، درباره وی چنین گزارش داده است که: «سعی فی اخراج حُکمٍ شریف بمنع القلندریة من إبراز منکرهم فی عشر المحرّم لاسیّما فی یوم عاشوراء منه.» بر مبنای این گزارش، فرّخ بیگ با تلاشهای خود، موفق به صدور فرمانی از دربار عثمانی مبنی بر ممنوعیت اعمال «منکر» و نامشروع طائفه قلندریه در دهه محرم، به ویژه در روز عاشورا شده بود (درّ الحبب، ج2، ص13).
اگرچه در گزارش فوق، اشارهای به نوع اعمال منکر طائفه قلندریه در حلب نشده است، اما به قرینه اینکه مختصّ دهه محرم و به ویژه روز عاشورا بوده، میتوان نتیجه گرفت که این اعمال، آیینهای مرتبط با عزاداری امام حسین (ع) بوده که از نگاه ابن حنبلی، به عنوان یک عالم اهل سنّت، «منکر» و نامشروع به شمار آمده است.
گفتنی است مشهدی نوشآبادی یک فصل از کتاب خود (تصوف ایرانی و عزاداری عاشورا) را به نقش قلندریه در برپایی آیینهای شیعی، و فصل دیگری از آن را به قلندرنامهها اختصاص داده است.
https://t.me/ganjineh_channel
گزارشی تاریخی درباره ارتباط میان سنّتهای خانقاهی و آیینهای عزاداری عاشورا
تقدیم به جناب دکتر محمد مشهدی نوشآبادی
در اینکه سنّتهای صوفیانه ایرانی از پس از دوره ایلخانی تا دوره صفوی و قاجار، تأثیر چشمگیری بر گسترش آیینهای سوگواری عاشورا و دهه محرم داشتهاند، تردیدی نیست. نیز شاید از دید عموم پژوهشگران حوزه تاریخ اجتماعی ایران پوشیده نباشد که حسینیهها و تکیههای عزاداری کنونی، از دل خانقاهها و تکیههای دراویش بیرون آمدهاند.
بهترین (و شاید تنها) پژوهشی که در ایران در این موضوع (لااقل در قالب کتاب) انجام شده، کتاب «تصوف ایرانی و عزاداری عاشورا: نقش صوفیه، اهل فتوّت و قلندریه در بنیانگذاری آیینهای محرم» اثر دکتر محمد مشهدی نوشآبادی است که اخیراً از سوی نشر آرما، در سال 1396 منتشر شده است.
طبیعتاً از مهمترین شواهد بر این مسئله آن است که تکیهها در اصل بناهایی مخصوص درویشان بوده و هنوز هم در شهرها و سرزمینهای قلمرو امپراتوری عثمانی، تکیههای فراوانی منسوب به مشایخ و طریقتهای صوفیه باقی مانده است. در ایران نیز میتوان نمونههایی از خانقاهها و تکیههای دراویش را سراغ گرفت که به مرور زمان به حسینیهها و تکیههای عزاداری تغییر کاربری دادهاند (نظیر حسینیه عشقعلی قم).
با این حال، به جهت کمبود منابع تاریخی فارسی در ایران که در آنها به تاریخ اجتماعی توجه شده باشد و آگاهیهای مفصلی درباره ارتباط میان سنّتهای خانقاهی و آیینهای عزاداری محرم به دست دهد، گزارشهای تاریخی فراوانی در این زمینه به دست ما نرسیده است. از اینرو در صورت یافتن چنین گزارشهایی در منابع تاریخی، باید برای آنها ارزش ویژهای قائل شد.
از معدود گزارشهای تاریخی نادر و در عین حال مغفول در این زمینه، گزارشی است که رضیالدین محمد بن ابراهیم تاذفی حلبی، معروف به ابن حنبلی (908-971ق)، در کتاب خود «دُرّ الحُبَب فی تاریخ اعیان حلب»، که از مهمترین تواریخ محلی حلب و منبعی بسیار ارزشمند برای مطالعه تاریخ اجتماعی این شهر در روزگار مؤلف آن به شمار میآید، به دست داده است.
ابن حنبلی در شرح حال فرّخ بیگ رومی (درگذشته 967ق)، کدخدای حلب در دوره عثمانی، درباره وی چنین گزارش داده است که: «سعی فی اخراج حُکمٍ شریف بمنع القلندریة من إبراز منکرهم فی عشر المحرّم لاسیّما فی یوم عاشوراء منه.» بر مبنای این گزارش، فرّخ بیگ با تلاشهای خود، موفق به صدور فرمانی از دربار عثمانی مبنی بر ممنوعیت اعمال «منکر» و نامشروع طائفه قلندریه در دهه محرم، به ویژه در روز عاشورا شده بود (درّ الحبب، ج2، ص13).
اگرچه در گزارش فوق، اشارهای به نوع اعمال منکر طائفه قلندریه در حلب نشده است، اما به قرینه اینکه مختصّ دهه محرم و به ویژه روز عاشورا بوده، میتوان نتیجه گرفت که این اعمال، آیینهای مرتبط با عزاداری امام حسین (ع) بوده که از نگاه ابن حنبلی، به عنوان یک عالم اهل سنّت، «منکر» و نامشروع به شمار آمده است.
گفتنی است مشهدی نوشآبادی یک فصل از کتاب خود (تصوف ایرانی و عزاداری عاشورا) را به نقش قلندریه در برپایی آیینهای شیعی، و فصل دیگری از آن را به قلندرنامهها اختصاص داده است.
لینک این یادداشت:
http://ganjineh.kateban.com/post/4159
https://t.me/ganjineh_channel
🍀🍁 *صلیالله علیک یا اباعبدالله الحسین*
عالم محرم است سلامُ علی الحسین
این ذکر عالم است سلامُ علی الحسین
این جمله واجب است بگوییم و بشنویم
هرجا که پرچم است سلامُ علی الحسین
بعد از خدا و قبله سوال درون قبر
تنها همین دم است سلامُ علی الحسین
هر ثانیه اگر چه بگوییم این سلام
نه؛ بازهم کم است سلامُ علی الحسین
هم ذکر فاطمه است سلام علی الغریب
هم ذکر خاتم است سلامُ علی الحسین
بر زخم های پیکر آقای تشنگان
این ذکر مرهم است سلامُ علی الحسین
هر کس ز بهترین دم عالم سوال کرد
گویید این دم است سلامُ علی الحسین
واجب شده است در همه جا شعر محتشم
باز این چه ماتم است سلامُ علی الحسین
هرکس شده است محرم حق هر کسی که هست
مدیون این دم است سلامُ علی الحسین
وقتی خدا نوشته به عرشش غم تو پس
این اسم اعظم است سلامُ علی الحسین
🖤 معنای دقیق کلمات عاشورا و تاسوعا چیست ؟
اکثر قریب به اتفاق اهل لغت این تصور را داشتهاند که چون عشر و عاشر از یک ریشهاند و واقعه کربلا هم در دهم ماه محرم اتفاق افتاده است پس عاشورا یعنی دهم محرم؛ و بر همین قیاس تاسوعا را نیز که با تسع و تاسع شباهت ظاهری دارند روز نهم ماه محرم گفتهاند. اما این معنا به دلایل زیر اشتباه است:
🖤 آیا واژه عاشورا برای دهم ماهها دیگر نیز به کار میرود؟ مثلاً آیا شنیده شده است که کسی به دهم ماه رجب هم عاشورا گفته باشد؟ یا این مفهوم مختص دهم ماه محرم است؟
🖤 آیا اگر امام حسین(ع) مثلاً در یازدهم محرم شهید میشد، آنگاه تاسوعا با عاشورا عوض میشد و عاشورا واژه دیگری داشت؟
🖤 در ریاضی اعداد قاعده خود را دارند و هر قاعدهای که بر شمارش اعداد حکم کند بر سلسله اعداد هم حاکم خواهد بود. اعداد بر خلاف کلمات استثناپذیر نیستند؛ به طور مثال در کلام عرب اعداد این گونه شمارش میشوند: اول – ثانی - ثالث - رابع ... و یا اولاً – ثانیاً - ثالثاً - رابعاً و... چنان چه تاسوعا و عاشورا در زمره اعداد باشند باید قاعدهپذیر باشند؛ یعنی باید بتوان بقیه اعداد را هم به همان سیاق تلفظ کرد؛ مثل تاسوعا – عاشورا – ثامونا – سابوعا-..، اما میبینیم که بقیه اعداد از این قاعده پیروی نمیکنند؛ لذا نمیتوانیم دلیلی داشته باشیم که تاسوعا و عاشورا عدد هستند تا از قاعده شمارش پیروی کنند و این دو روز هیچ ربطی به اعداد ندارد بلکه معنای دیگری دارند.
🖤 عاشورا؛ روز معاشرت با امام(ع) است .
عشر به کسر عین و عشرت، به معنای معاشرت و مصاحبت است. معاشر به ضم میم یعنی مصاحب و عاشر اسم فاعل عشر است که خودش ثلاثی مجرد اسم مصدر عشرت است. خداوند میفرماید: «وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ» (نساء/۱۹) با زنان آن گونه که شایسته آنان است معاشرت کنید. عشیر یعنی همدم و رفیق؛ «وَ لَبِئْسَ الْعَشِیر ُ» (حج/۱۳) چه بد دوستی انتخاب کردهاند و چه بد معاشر و رفیقی است.
العاشور از ریشه عشر به کسی گفته میشود که معاشرت خصلت او باشد. العاشوراء جایی که میل به معاشرت و رفاقت و مصاحبت نمایان میشود و افراد میل معاشرت خود را با کسی که مورد نظر است عرضه میکنند؛ و عاشورا مبالغه است از میل به معاشرت؛ یعنی روزی که میل معاشرت و رفاقت با امام(ع) به شدت بالا میرود.
🖤 تاسوعا؛ روزی برای وسعت ظرفیت است .
با خارج شدن عاشورا از سلسله اعداد، عدد بودن تاسوعا نیز مورد تردید قرار میگیرد و معنی نهم را از دست میدهد. اتسع به فتح الف یعنی گروههای ۹ نفره شدند. اما اتسع به کسر الف یعنی وسعت پیدا کرد - گشاد شد - فراخ گردید. اتساع یعنی گسترده شدن و گشاد شدن. بالا رفتن ظرفیت. اتساع شرائین؛ یعنی رگها گشاد شدند و ظرفیت شان برای عبور خون زیاد باشد. التاسوع چیزی که فراخی و گستردگی و ظرفیت اش زیاد باشد؛ و بالاخره التاسوعا یعنی جایی که بتوان ظرفیت را بالا برد و فراخی ایجاد کرد؛ و تاسوعا این معنی را پیدا میکند:
روزی که ظرفیت بالا میرود و در سینهها فراخی ایجاد میشود و به جای تنگی، وسعت مییابد.
🖤 این دو نام از ابداعات امام سجاد (علیهالسلام) است و اگر در بعضی از روایات از پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) از عاشورا گفته شده است، اکثرا جعلیات بنیامیه برای کم کردن اثرات عاشورای امام حسین (علیه السلام) است، اما در مورد تاسوعا تقریباً نداریم که قبل از امام سجاد (علیه السلام) لغت تاسوعا به کار برده شده باشد و این معنا از عاشورا و تاسوعا خیلی عاشقانه است...
🖤 برگرفته از کتاب : «سفری از عاشورا تا اربعین»
تجلّی رحمان
(1)
این شور و حال چیست که دل را دمادم است؟
این درس و بحث چیست که در نسل آدم است؟
باز این چه گفت و گوی مهمّ است کز ازل
ذکر جمیل و ورد ملائک به هر دم است ؟
این صبح سرخ باز دمید از کجا کز آن
کار سیاه و شوم شب ظلم در هم است ؟
آری طلوع می کند هر دم به دل حسین
زان نور در تمامیِ ذرّات ِعالم است
گر خوانمش تجلّی رحمان بعید نیست
شوق شهادتی که به دل در محرّم است
در جلوگاه دوست که جای وجود نیست
دل های عاشقان همه با درد همدم است
جنّ و مَلَک که بر شهدا غبطه می خورند
گویی شهید ، اشرف اولاد آدم است
شمس سپهر عشق و شهادت بُوَد حسین
نه هر کسی شهید شود می شود حسین
@m_sehati
گوشه هایی از مستندی که به کمک مورگان فریمن در روز عاشورا در حسینیه آیت اللّه خویی در لندن تصویربرداری شد و بسیار دیدنی است
سبط بن جوزی از علمای اهل تسنن و اقامه #عزا برای امام حسين عليه السلام ،
(او در روز عاشورا بر منبر رفته و مرثیه خوانی نموده و #گریه شدید کرده است.)
@borrhan
ای دل! مگر نه خاتمه ماه محرّم است؟
«باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟»
گر ماجرای کوفه و کرببلا گذشت
«باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟»
گویا طلوع کرده به شام، آفتاب عشق
«کآشوب در تمامی ذرّات عالم است»
صبح ورود شام چنان تیره بُد کز آن
«کار جهان و خلق جهان، جمله درهم است»
سرهای کشتگان همه بر دوش نیزهها
«سرهای قدسیانهمه بر زانوی غم است»
آن محشری که کرد به پا چوب خیزران
«بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است»
رشک مَلَک خرابهنشین شد که «محتشم»
گفتا: «عزای اشرف اولاد آدم است»
▫️▫️▫️
ویرانه و دل شب و دردانه و پدر
آری؛ بساط عشق بهخوبی فراهم است
فردا سپیده، چشم در آن بزم تا گشود
بر گِرد شمع دید که پروانهای کم است
🏴عجّل لولیّک الفرج یا الله!🏴
#بازنشر
#ورود_به_شام
#حضرت_رقیه_سلاماللهعلیها
#محتشم_كاشانی
#جواد_هاشمی_تربت
@javadhashemi_torbat
محتشم کاشانی از جمله شاعران مشهور دوره صفوی است و او را «پدر مرثیهسرایی ایران» نامیدهاند که ترکیب بند مشهوری را درباره عاشورا سروده که هنوز هم در عزاداریها خوانده میشود و شاعران زیادی از این شعر الهام گرفته و شعر عاشورایی سرودهاند:
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله درهم است
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه میکنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است
خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین
پروردهی کنار رسول خدا، حسین
باز این چه شورش است
✅
#ریشه_شناسی_واژه
#عاشورا
*ردیه ای بر مطلب عبدالله مسحسن در باره ی عاشورا در کتاب «سفری از عاشورا تا اریعین»
به طور عموم همه چنین می دانند که واژه عاشورا از نام روز دهم محرم برگرفته شده است. چرا که در زبان عربی "عاشر" به معنای دهم است. به تبع آن «تاسوعا» هم از نام عدد عربی «تاسع» به معنای نهم آمده است. اما برخی از جمله عبدالله مسحسن در کتاب «سفری از عاشورا تا اریعین» چنین پنداشته اند که این تصور غلط است و واژه عاشورا از ریشه عِشر آمده است. بنابر نظر وی العاشِر به کسی گفته میشود که معاشرت خصلت او باشد. العاشوراء جایی که میل به معاشرت و رفاقت و مصاحبت نمایان میشود و افراد میل معاشرت خود را با کسی که مورد نظر است عرضه میکنند؛ و عاشورا مبالغه است از میل به معاشرت؛ یعنی روزی که میل معاشرت و رفاقت با امام(علیه السلام ) به شدت بالا میرود.
اما باید دانست که طبق منابع تاریخی نظر عبدالله مستحسن نادرست است.بنا به گفته ی ابوریحان بیرونی در التفهیم و آثارالباقیه و دیگر منابع به این نتیجه می رسیم که «عاشوراء» یک واژه عبرانی است.
التفهیم ابوریحان بیرونی:
«کبّور چیست؟:دهم روز است از تشری و زین جهت گاه گاه او را عاشوراخوانند؛فامّا نام کبّور اندر زبان عبری از کفاره گناهان است و این یک روز است که بر جهودان روزه داشتن فریضه کرده آمد... و اندازه این روز بیست و پنج ساعت است و ابتدا کنند روز نهم پیش از آفتاب فرو شدن به نیم ساعت و تمام شود چون آفتاب فرو شود در روز دهم و نیم ساعت بگذرد آنگه روزه بگشایند.» (متن التفهیم ص244)
روزه کیپور در روز دهم این ماه(تشری) روزه کیپور است که آنرا عاشوراء میگویند و آن روزه ایست که از میان روزهای دیگر فرض و واجب است...(آثارالباقیه،ابوریحان بیرونی،ص429،ترجمه اکبر دانا سرشت)
🏴عاشورای حسینی بر عاشقان ابا عبدالله الحسین (علیه السلام ) تسلیت باد 🏴
@molavi_asar_o_afkar
@makhzanenokatenegarshi_virayashi
محرم ۱۴۴۳ (قسمت اول)
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
@drseyedhamidkhoei
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)
باز این چه شورش است که در خلق عالم است...
در آستانه ایام عزای سید و سالار شهیدان؛ حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، دیوان دلگیر تبریزی؛ از مرثیه سرایان آذربایجان در عصر قاجار، به تصحیح زنده یاد دکتر رحیم نیکبخت منتشر شد.
این دیوان، متضمن سروده های عاشورایی حاجی محمدحسین آقا تبریزی متخلص به دلگیر، در سه زبان فارسی، ترکی و عربی است.
تصحیح دیوان دلگیر تبریزی، آخرین کار پژوهشی مرحوم رحیم نیکبخت است که همزمان با ایام محرم و در آستانه فرارسیدن نخستین سالگرد درگذشت این محقق سختکوش، به اهتمام خانم زهرا نیکبخت و با مقدمه ای از محمد طاهری خسروشاهی؛ سردبیر مجله سفینه تبریز منتشر می شود.
علاقه مندان برای تهیه دیوان دلگیر با انتشارات سفیر اردهال تماس بگیرند:
۰۲۱ ۸۸۳۱۹۳۴۲
@safinehyetabriz
وظیفه شیعه در روز عاشورا
۱-از امام باقر علیه السلام در ضمن اعمال روز عاشورا روایت شده: «هرکس امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند به طوری که گریان باشد در روز قیامت خداوند را ملاقات میکند در حالیکه ثواب هزارهزار حج به او می دهند. در آن روز برای امام حسین علیه السلام نوحه سرایی و گریه کند و به کسانی که در خانه او هستند نیز دستور دهد که گریه کنند، در خانه اش عزا به پا کنند و بر آن حضرت بی تابی نمایند با گریه به ملاقات یکدیگر در خانه ها روند و یکدیگر را در مصیبت امام حسین علیه السلام تسلیت دهند. گفتم چگونه یکدیگر را در عزا تسلیت دهند فرمود بگویند: خدا پاداش عظیم به ما عنایت کند در مصیبت امام حسین»
[
۲-عبدالله سنان میگوید: روز عاشورا خدمت امام صادق عليه السلام رسیدم، دیدم رنگ آن حضرت پریده، حزن و اندوه در او آشکار است و از چشمان آن حضرت مانند لؤلؤ اشک می بارد. عرض کردم ای پسر پیامبر صلی الله علیه و آله چرا گریه میکنی؟ خدا نکند چشمانت گریان شود. حضرت فرمودند: آیا غافلی؟ نمیدانی روز شهادت حسین بن على علیه السلام است.
سپس آنقدر گریست که محاسن مبارکش از اشک چشمانش پر شد....فرمود:با فضیلت ترین کار در روز عاشورا این است که لباس پاک بپوشی و تسلب کنی گفتم تسلب یعنی چه؟ دکمه های (لباس) را باز کنیم آرنج و ساعد را آشکار کنی [آستین را بالا بزنی]مانند صاحبان مصیبت... چهار رکعت نماز بخوانی و بر تو حزن و اندوه در آن روز لازم است»](http://noo.rs/hMBpV)
#محرم_صفر
#عرفان_تصوف
#لا_یوم_کیومک_یا_اباعبدالله
#صوفیه_عاشورا
#نقدی_بر_تصوف_حوزوی
@sonnat_voice
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)
باز این چه شورش است که در خلق عالم است...
در آستانه ایام عزای سید و سالار شهیدان؛ حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، دیوان دلگیر تبریزی؛ از مرثیه سرایان آذربایجان در عصر قاجار، به تصحیح زنده یاد دکتر رحیم نیکبخت منتشر شد.
این دیوان، متضمن سروده های عاشورایی حاجی محمدحسین آقا تبریزی متخلص به دلگیر، در سه زبان فارسی، ترکی و عربی است.
تصحیح دیوان دلگیر تبریزی، آخرین کار پژوهشی مرحوم رحیم نیکبخت است که همزمان با ایام محرم و در آستانه فرارسیدن نخستین سالگرد درگذشت این محقق سختکوش، به اهتمام خانم زهرا نیکبخت و با مقدمه ای از محمد طاهری خسروشاهی؛ سردبیر مجله سفینه تبریز منتشر می شود.
علاقه مندان برای تهیه دیوان دلگیر با انتشارات سفیر اردهال تماس بگیرند:
۰۲۱ ۸۸۳۱۹۳۴۲
@safinehyetabriz
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com