جایگاه قرآنی اهل بیت (علیهم السلام) در پرتو حدیث اصطفای امام رضا (علیه السلام)
مائده رضایی، استاد و طلبه سطح 4 حوزه
چکیده:
بدلیل آیه اصطفا، با ختم نبوت، رسالت نگاهبانی از دین اسلام بر دوش وارثان قرآن نهاده شده است. اما چه کسانی برای این رسالت سنگین برگزیده شده اند؟ امام رضا علیه السلام در حدیث اصطفا، به استناد شواهد قرآنی و احادیث نبوی، آل پیامبر صلوات الله علیه و آله و سلم را تنها مصداق این آیه و آنان را، برخلاف دیدگاه برخی از اهل سنت - همان ائمه اطهار علیهم السلام معرفی نمودند و حضرت جایگاه ائمه اطهار علیهم السلام را در حداقل دوازده آیه بیان کردند. شناخت این مقام پیوند علمی و معنوی با آن بزرگواران را مستحکم می سازد.
واژگان کلیدی: امام رضا علیه السلام، اهل بیت علیهم السلام، آیه ی اصطفا، حدیث اصطفا، فضائل امامان شیعهhttp://razavi.aqr.ir/portal/home/?news/122501/
# آثار تحلیلی ـ سیاسی و حماسی نهضت عاشورا
78ـ نقش ائمه در احیای دین: امام حسین علیه السلام وصی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و شهید احیای دین (جلد 16)
عسكری، سیدمرتضی، قم، دانشكده اصول دین، چاپ اوّل 1379، 198 ص.
این كتاب به صورت توصیفی، ابعاد نهضت و انگیزه های قیام امام حسین علیه السلام را مورد بررسی قرار داده است. ابتدا اوضاع اجتماعی عرب پیش از اسلام و نیز اوضاع اجتماعی مسلمانان پیش از قیام شرح داده شده است. سپس روش ابوبكر و عمر پس از وفات پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و ماجراهایی از قبیل فدك، سكوت انصار، آغاز نظام طبقاتی در اسلام، چگونگی مقابله معاویه با اسلام و مسئله اطاعت از خلیفه مورد بررسی قرار گرفته است.
همچنین علت قیام امام حسین علیه السلام، عزیمت به كربلا، چگونگی شهادت یاران امام حسین علیه السلام، اسارت اهل بیت امام حسین علیه السلام و برخی از حوادث پس از شهادت آن حضرت از جمله سخنرانی امام سجاد علیه السلام و سخنرانی حضرت زینب علیهاالسلام بررسی شده است.
# معرفی آثار در موضوعات گوناگون پیرامون واقعه عاشورا
8 ـ طوفان خطبه ها (خطبه امام حسین علیه السلام، خطبه امام سجاد علیه السلامخطبه حضرت زینب علیهاالسلام، خطبه حضرت ام كلثوم علیه السلام).
ده بزرگی، احد، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، 1379، 120 ص.
این كتاب به منظور ترویج خطبه خوانی در كنار نوحه سرایی و انجام تحقیقات تاریخی پیرامون حادثه كربلا فراهم آمده است و مشتمل برگزیده ای از خطبه های امام حسین علیه السلام حضرت سجاد علیه السلام و زینب و ام كلثوم در كربلا و كوفه و شام است. نویسنده پس از نقل متن عربی و فارسی این خطبه ها، آنها را در قالب شعر نیز ارائه كرده است.
نخست وزیر هند هدایای نایاب شامل نسخه قرآن کریم منسوب به حضرت امام علی (ع) به رهبرانقلاب و دیوان فارسی «مرزا غالب» شاعر بزرگ شبه قاره هند را به رئیس جمهور کشورمان هدیه کرد.
@Farsna
فهرست منابع دو مجموعه درباره نسخه های خطی شبه قاره (هند، پاکستان، بنگلادش)
در ادامه فهرست منابع استفاده شده در دو مجموعه "فهرستواره نسخه هاي خطي فارسي شبه قاره" و "معجم المخطوطات العربیه فی شبه القاره" به استحضار اهل تحقيق می رسد.
از محققین خواهشمندیم که اگر به منابعی افزون بر منابع این فهرست دسترسی دارند به ما در دستیابی به آنها یاری رسانند تا بتوانیم در فرصت باقی مانده اطلاعات بیشتری را به این مجموعه ها بیفزاییم.
👇👇👇
يكي از مصائب رنج آور حادثه عاشورا، جريان اسارت اهل بيت امام حسين(علیه السلام) و در رأس آنها حضرت امام سجاد(علیه السلام) و حضرت زينب(سلام الله علیها) مي‌باشد.
لعن الله آل امیه و آل اباسفیان
@esaltoval
#تاریخی #مذهبی
نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان
قسمت اول
شاید بتوان گفت در طول تاریخ اسلام تحولات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اعتقادی در ایران تأثیری محسوس در میان مسلمانان شبه قاره هند داشته است. در این بین، واقعه جانسوز کربلا و شهادت امام حسین علیه السلام و یاران و فرزندان آن حضرت و اسارت بازماندگان آن خاندان مطهر نقطه عطفی در تاریخ محسوب می شود، به طوری که نه تنها دلشیعیان و ایرانیان، بلکه قلوب تمام مسلمین از جمله مسلمانان هند را داغدار کرد.
شاید بتوان گفت در طول تاریخ اسلام تحولات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اعتقادی در ایران تأثیری محسوس در میان مسلمانان شبه قاره هند داشته است. در این بین، واقعه جانسوز کربلا و شهادت امام حسین علیه السلام و یاران و فرزندان آن حضرت و اسارت بازماندگان آن خاندان مطهر نقطه عطفی در تاریخ محسوب می شود، به طوری که نه تنها دلشیعیان و ایرانیان، بلکه قلوب تمام مسلمین از جمله مسلمانانهند را داغدار کرد.
مردم هند از صدر اسلام با اهل بیت اطهار علیهم السلام رابطه ای نزدیک داشتند. در زمان خلافت امام علی بن ابی طالب علیه السلام برای اولین بار نیروهای مسلمان از مرزهای سند گذشتند و پس از تسخیر سیستان، نظام اداری آن را بازسازی نمودند. بخشی از مردم «جات» (Jat) در منطقه سند، ارادتی عمیق به امام علی علیه السلام داشتند و عشق ایشان به اهل بیت اطهار علیهم السلام در عقایدشان ریشه دوانده بود(4).
در زمان حکومت بنی امیه مردم از سند و ملتان به ملاقات ائمه اطهار علیهم السلام می رفتند و با روش و مسلک آنان آشنا می شدند. در اوائل دوران حکومت بنی عباس با بازداشت و حبس ائمه اطهار علیهم السلام ارتباط رهبران شیعه شبه قاره هند با ایشان قطع گردید و شیعیان سند و ملتان به دست حکمرانان بنی عباس قتل عام شدند.
با حضور محمود غزنوی در غرب هند از سال 401 ق / 1011-1010 م مسلمانان در داخل شبه قاره نفوذ نمودند. سلسله غوریان غلبه تدریجی بر هند را آغاز کردند و آنان از 571 تا 588 ق / 1175 تا 1192 م، اوچ، مولتان، پیشاور و دهلی را تسخیر کردند و در سال 630 ق / 1206 م یکی از فرماندهان غوری به نام قطب الدین آیبک، فاتح دهلی، خود را مستقل خواند و نخستین سلسله از مجموعه حکومتهایی را بنیاد نهاد که با نام پادشاهیهای هند (933-603 ق / 1526-1206 م) شهرت یافت.
بیشتر مسلمانان هند، اهل سنت و پیرو فقه امام ابو حنیفه بودند، ولی به سادات و فرزندان رسول اکرم صلی الله علیه و آله توجه خاصی داشتند و همواره شهادت مظلومانه امام حسین علیه السلام در طول تاریخ هند، احساسات اهل سنت را نسبت به اهل بیت اطهار علیهم السلام برانگیخته و باعث به وجود آمدن علاقه آنان به برگزاری مراسم عزاداری شهیدان کربلا شده و این وضعیت از قرن ششم، به صورت یک جریان طبیعی در جامعه اهل سنت رواج داشته است.
پس از بیان این مقدمه، در اینجا نگاهی خواهیم داشت به نقش ایرانیان و عواملی که در ترویج سنت عزاداری در شبه قاره هند به ویژه پس از قرن ششم مؤثر بوده است.
الف نقش مهاجران ایرانی در ترویج عزاداری
ب نقش صوفیان ایرانی در ترویج عزاداری
ج نقش سرداران صفوی در ترویج عزاداری
د نقش سلاطین ایرانی از نیشابور در ترویج عزاداری
در قسمت های بعدی به صورت تفضیلی به این عوامل میپردازیم
نویسنده میهمان:ضابط، حمید ،فصلنامه مشکوة ، شماره 76 و 77
🔺دوستان و همراهان جان اگر مایل بودید و از مطالب کانال استفاده نمودید ما را به دوستانتان معرفی بفرمایید 🔻
#شَرقِ_شَرق
#مشاهداتی_از_افق_شرق
#روزمرگی_هایی_از_کشور_هزار_آیین_هندوستان 🇮🇷🇮🇳
@shargheshargh
#تاریخی #مذهبی
نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان
قسمت دوم
الف) نقش مهاجران ایرانی در ترویج عزاداری
خراسان همیشه به عنوان دروازه ایران به شبه قاره هندمحسوب می شده است. مسلمانان که اکثریت آنان مهاجران ایرانی بودند از خراسان وارد شبه قاره شدند و عقاید، افکار و سنتهای موجود در خراسان در طول تاریخ در سراسر شبه قاره مخصوصا در بخش شمالی آن تأثیر فراوانی داشته است.
حاکمیت مسلمانان در دهلی در زمان زمامداری علاءالدین خلجی (716-696 ق / 1316-1296 م)، جایگاه گذشته خود را به عنوان امپراتوری باز یافت و اقتدار آن تا گجرات (Gujrat)، راجستان (Rajasthan) و برخی نواحی جنوب هند گسترش پیدا کرد. در این دوران علما، شعرا، هنرمندان و فرماندهان ارتش از ایران به هند مهاجرت می کردند و در امپراتوری مسلمانان شبه قاره صاحب منصب و مقام می گردیدند. ایرانیان مهاجر، چه شیعه و چه اهل سنت، در قرنهای ششم و هفتم هجری مراسم عزاداری شهیدان کربلا را همراه مردم هنددر مساجد، پادگانهای نظامی و در مجامع عمومی برگزار می نمودند. در این دوران ذکر مصائب شهیدان کربلا هم جزء تذکیر (خطبه های مذهبی) مسلمانان بوده است. جوزجانی مؤلف طبقات ناصری(5)، تذکیرهایی را که در مراسم مختلف عزاداری شهیدان کربلا در پادگانهای نظامی ارائه می گردید شرح داده، می نویسد که این خطبه ها در ذکر مصائب سیدالشهدا علیه السلام توسط علمای اهل سنت ایراد می گردید(6).
علمای مهاجر شیعه ایرانی از قرن ششم با انگیزه تبلیغ و ترویج تشیع در هند فعالیتهای گسترده مذهبی را آغاز کردند که تأثیری عمیق در ترویج عزاداری شهیدان کربلا در هند داشته است
ترویج عزاداری شهیدان کربلا در هند داشته است. در این دوران یک شخص فاضل از ایران به نام ملا محمّد علی مقیم کهمبات (Khambhat) گجرات که به عنوان «پیر پرواز» معروف بود، در میان تجار هندی این منطقه تشیع اثنا عشری را ترویج نمود(7). در این زمان علاوه بر تجار هند و گجرات، راجه (حاکم) سند به نام رای جئی سنگه(Rai Jai Singh) که از طبقه راجپوت (Rajput) بود تشیع را پذیرفت و این امر به ترویج سنتهای عزاداری در منطقه گجرات و راجستان انجامید.
تعداد زیادی از شیعیان اثنا عشری در این دوران هم از ایران به هند مهاجرت کرده بودند و همراه خود آثار و تألیفاتی از علامه حلّی و دیگر علمای شیعه را که در زمان سلطان اولجایتو خدابنده (713-703 ق / 1317-1304 م) به رشته تحریر درآمده بود و نیز آثار علمای متقدمین را با خود به هندوستان بردند و برای ترویج تشیع کوششهای فراوانی نمودند و این باعث برگزاری مراسم مذهبی شیعه مانند عزاداری شهیدان در این زمان گردید.
یکی از کتابهایی که تأثیر بسزایی در ترویج عزاداری و نحوه برگزاری آن در ایران صفوی و به تبع آن در هند داشته است، کتاب روضة الشهدای ملا حسین واعظ کاشفی است. در حکومت سلطان محمّد بن تغلق (752-725 ق / 1351-1325 م) مهاجرت سادات شیعه از ایران و آسیای مرکزی به هندصورت گرفت و آنها مورد حمایت سلطان قرار گرفتند و این امر به افزایش مهاجرت ایرانیان به شمال هند انجامید. در این دوران سلطان محمّد بن تغلق پایتخت خود را از دهلی به دولت آباد در جنوب هند منتقل نمود و از این رو مراسم عزاداری شهیدان کربلا توسط شیعیان که بیشتر آنان مهاجران ایرانی بودند، برای اولین بار در جنوب هند هم رایج گردید(8).
برای جلوگیری از نفوذ تشیع در هند، به دستور فیروز شاه تغلق (790-752 ق/ 1388-1351 م) حاکم متعصب سنی در دهلی، تعداد زیادی از شیعیان هند دستگیر و رهبران آنان اعدام و بقیه به سختی مجازات شدند. حتی اجساد اعدام شده آنان در خیابانهای شهرهای هند به نمایش درآمده، کتابهای شیعیان در انظار عمومی سوزانده شد و از برگزاری مراسم عزاداری جلوگیری گردید و بدین سان فیروز شاه کوشید که تشیع را از هند ریشه کن نماید(9).
عالم برجسته سید علی همدانی که در کشمیر به «شاه همدان» معروف است در سال 774 ق / 1372 م همراه هفتصد تن از سادات شیعه و ایرانی برای تبلیغ اسلام وارد کشمیر شد و اکثریت مطلق جمعیت کشمیر که بت پرست بودند به دست سید علی همدانی به اسلام مشرف شدند. فرهنگ و صنایع ایرانی به وسیله سید علی همدانی در کشمیر رواج پیدا کرد و وی زبان فارسی را در ناحیه کشمیر گسترش بی سابقه داد و از این رو کشمیر به عنوان «ایران صغیر» هم معروف می باشد.
میر شمس الدین عراقی یکی از علمای برجسته شیعه و ایرانی توسط شاه اسماعیل صفوی در سال 908 ق / 1502 م از خراسان به منطقه لداخ (Ladakh) اعزام شد و اکثریت جمعیت این منطقه را که بودائی بودند شیعه نمود که تاکنون هم اکثریت منطقه لداخ و بلتستان را شیعیان تشکیل می دهند. در دوران حکومت صفوی در ایران، شیعیان لداخ و بلتستان به نام دوازده امام علیهم السلام و سلاطین صفوی ایران خطبه می خواندند(10).
نویسنده میهمان:ضابط، حمید ،فصلنامه مشکوة،شماره ۷۶و۷۷
#شرق_شرق
t.me/shargheshargh
#تاریخی #مذهبی
نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان
قسمت سوم
ب)نقش صوفیان ایرانی در ترویج عزاداری
با آغاز مهاجرت گسترده صوفیان از ایران و ماوراءالنهر در قرن هفتم هجری به هند، در سراسر هند شبکه وسیع خانقاه و حسینیه توسط آنها تأسیس گردید(11) و درهای آن بر روی پیروان همه ادیان در هند گشوده شد و این رسم و سنت تاکنون نیز به قوت خود باقی است. یکی از ویژگیهای برجسته صوفیان یاد شده ترویج محبت اهل بیت اطهار علیهم السلام مخصوصا برگزاری مراسم عزاداری شهیدان کربلا بود. صوفیان از سلسله های چشتیه، سهروردیه، کبراویه، قلندریه، حیدریه و جوالاقی اکثرا از مهاجران ایرانی بودند، به ترتیب تاریخی موجود جانشینان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اعتقاد داشتند و به دوازده امام علیهم السلام نیز ارادت می ورزیدند.
در قرن هفتم هجری سلسله صوفیان قلندریه، حیدریه و جوالاقی با تبلیغات خود در سراسر شبه قاره هند عشق آتشین به امام علی و اهل بیت اطهار علیهم السلام را ترویج نمودند و خانقاههای آنها در شمال هند به پایگاههایی برای عرض ارادت به اهل بیت اطهار علیهم السلام تبدیل گردید. صوفیان قلندریه در میان مردم با شور خاصی مصائب شهیدان کربلا را بیان می نمودند و روش زندگی جذاب آنها باعث گردید که مراسم عزاداری در روستاها بین غیر مسلمانان رواج یابد(12). سرودهای آنها در مدح امام علی و اهل بیت اطهار علیهم السلام در زبانهای محلی شبه قاره باعث شد که عشق مردمهند نسبت به امام علی علیه السلام و مخصوصا شهیدان کربلا برانگیخته شود. عشق آتشین به امام علی علیه السلام و شهیدان کربلا یکی از ویژگیهای تصوف هندی می باشد.
در سراسر شبه قاره هند مراسم عزاداری از یکم تا دوازدهم محرم با شکوه تمام برگزار می شد و با برگزاری اربعین حسینی در روز 20 صفر به پایان می رسید. در قرن دوازدهم قمری سلاطین شیعه اوده در شمال هند مراسم عزاداری را تا روز هشتم ربیع الاول ادامه دادند که هنوز هم مراسم عزاداری در شبه قاره در شب اول محرم آغاز می شود و در شامگاه هشتم ربیع الاول به پایان می رسد.
از قرن هفتم هجری قمری صوفیان مهاجر ایرانی در هند برای ترویج عزاداری امام حسین علیه السلام ، سنتهای سوگواری را با حرفه ها و اصناف مختلف ارتباط عملی دادند و بدین سان پیشه ورانی که در تهیه اسباب و وسائل عزاداری فعالیت می کردند، خود را عملاً در عزاداری سهیم می دانستند. صوفیان مرکز برگزاری عزاداری (حسینیه) را «امام باره» که تلفیق الفاظ «امام» با «باره» (یعنی محل) می باشد نامگذاری کردند. از این لحاظ حسینیه را در شبه قاره «امام باره» می نامند و این امر باعث جذب غیر مسلمانان به این مراکز عزاداری شد. در پاکستان نیز در دهه های گذشته امام باره را «امام بارگاه» نامیده اند.
صوفیان مهاجر ایرانی سنّتی را که در قرن هفتم در هند رایج کردند «عَلَم» امام حسین علیه السلام بود که به عنوان یادگار شهدای کربلا در امام باره و حسینیه های هند در ایام عزاداری نصب می گردد. امروزه نیز در امام باره های متعلق به صوفیان در هند در دهه اول ماه محرم عَلَم نصب می گردد و مجالس عزاداری منعقد می شود. در مجلس شب اول ماه محرم فضائل رسول اکرم صلی الله علیه و آله بیان می گردد و در مجالس عزاداری دیگر شبها فضائل و مصائب اهل بیت اطهار علیهم السلام و شهیدان کربلا بیان می شود(13).
در قرنهای هفتم و هشتم هجری قمری رهبران سلسله های صوفیان که اکثرا مهاجران ایرانی بودند عزاداری امام حسین علیه السلام را برپا می کردند؛ چنان که در ملفوظات و کتب تذکره صوفیان هند بیان شده است.
برپایی هیأت عزاداری و نصب عَلَم در هند به سبک ایران برای اولین بار توسط سید محمّد اشرف جهانگیر سمنانی (م 840 ق) رایج گردید. امروزه نصب و حمل عَلَم جزء مراسم عزاداری درهند شده است. سید محمّد اشرف وابسته به سلسله چشتیه بود و در سال 784 ق وارد هند شد و این سلسله را در دوره وسطای گنگ (Ganges) ترویج نمود. لطایف اشرفی ارادت صوفیان نسبت به شهیدان کربلا را بیان می کند. سید محمّد اشرف جهانگیر سمنانی مراسم عزاداری روز عاشورا را حتی در حال مسافرت هم برگزار می نمود. وی هشتم تا دهم محرم را به ریاضت می پرداخت و در این ایام زیر عَلَم می نشست.
در دهه اول ماه محرم سید محمّد اشرف سمنانی در مسجد جامع جونپور اقامت می نمود و مراسم عزاداری شهیدان کربلا را برگزار می کرد. در این ایام عَلَم در این مسجد نصب می گردید و علما، دانشمندان و عموم مردم در این مسجد به عَلَم مبارک ادای احترام می کردند(14).
نویسنده میهمان:ضابط، حمید ،فصلنامه مشکوة،شماره ۷۶و۷۷
#فاخته
#شرق_شرق
t.me/shargheshargh
#تاریخی #مذهبی
نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان
قسمت چهارم
ج)نقش سرداران صفوی در ترویج عزاداری
ظهیر الدین بابر بنیانگذار حکومت گورکانیان در هند بود. وی در ماه رجب سال 932 ق / آوریل 1526 م، حاکم افغانی در هندبه نام ابراهیم لودهی را در پانی پت (Panipat) شکست داد. فرماندهان معروف شیعه و ایرانی به نامهای سلیمان آقا و خواجگی اسد، وی را در تسخیر هند یاری نمودند و سلسله سلاطین مغول (گورکانیان) در سال 932 ق تأسیس گردید که تا سال 1274 ق / 1858 م ادامه داشت. امپراتور بابر در سال 917 ق مذهب شیعه را پذیرفت؛ چرا که مورد حمایت فرماندهان شیعه و ایرانی قرار گرفته بود و روابط نزدیک بابر با شاه طهماسب صفوی باعث شد که شیعیان در شمال هندآزادی بیشتری را برای برگزاری مراسم دینی خود مخصوصا برگزاری مراسم عزاداری شهیدان کربلا به دست آورند و از این رو همراهان بابر که شیعه و ایرانی بودند، در ایام محرم مراسم عزاداری را به سبک سنتهای رایج در ایران برگزار می کردند(15).
پسر ارشد و جانشین بابر، ناصرالدین محمّد همایون در سال 947 ق/ 1540 م در جنگ با دشمن قدرتمندش «شیر شاه افغانی» شکست خورد و از هند گریخت و از شاه طهماسب صفوی درخواست کمک کرد. همایون در قزوین در حضور شاه طهماسب تشیع خود را رسما اعلان نمود(16). شاه طهماسب دوازده هزار اسب سوار در اختیار همایون نهاد که به یاد اسامی دوازده امام علیهم السلام ، مُلک موروثی وی یعنی هندوستان را برای او فتح نمایند(17). همایون هم با کمک فرماندهان و سربازان ایرانی صفوی توانست در چهارم ماه رمضان 962 ق / ژوئیه 1555 م دوباره پیروزمندانه به دهلی وارد شود(18).
بعد از این پیروزی نظامی و نفوذ فرماندهان نظامی شیعی و ایرانی، تشیع به سرعت در شبه قاره هند گسترش یافت. در دوران حکومت همایون مراسم عزاداری در سراسر قلمرو وی در شبه قاره هند با شکوه برگزار می گردید و حتی چنانچه در روز عاشورا جنگی رخ می داد، سربازان در همان میدان جنگ در مصائب امام حسین علیه السلام به مرثیه خوانی و سینه زنی می پرداختند و بر مظلومیت امام می گریستند(19).
در لشکر همایون تعداد زیادی از ایرانیان قزلباش حضور داشتند که در مراسم عزاداری با ارادت خاصی شرکت می کردند. ایرانیان قزلباش که در آن دوران نفوذ بسیاری در حکومت گورکانیان به دست آورده بودند بر برگزاری با شکوه مراسم عزاداری تأکید داشتند. آنها سنتهای عزاداری دوران سلسله صفوی را در ایران به شبه قاره هند وارد کردند و در توسعه و ترویج عزاداری در این شبه قاره نقش حیاتی ایفا نمودند.
همایون در سیزدهم ربیع الاول 963 ق در گذشت. پسر او جلال الدین محمّد اکبر به جای او نشست و بیرام خان ایرانی و شیعه اثنا عشری، مربی، سرپرست و نائب السلطنه حکومت گورکانیان در هند گردید(20). در این دوران تشیع رونق بیشتری یافت و شیعیان در این زمان مراسم عزاداری را آشکارا برگزار می کردند(21).
در دوران حکومت امپراتور اکبر عَلَم های یادبود شهیدان کربلا از هند به آستان قدس رضوی در مشهد مقدس ارسال می گردید. درباره بیرام خام آمده است که او عَلَمی را ساخته بود که در آن مروارید و جواهرات دیگر به کار رفته بود و او تصمیم داشت این عَلَم گرانبها را به حرم مطهر امام رضا علیه السلام ارسال نماید(22).
نویسنده میهمان:ضابط، حمید ،فصلنامه مشکوة،شماره ۷۶و۷۷
#فاخته
#شرق_شرق
t.me/shargheshargh
#تاریخی #مذهبی
نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان
قسمت پنجم
د)نقش سلاطین ایرانی از نیشابور در ترویج عزاداری
چندی پس از سرنگونی حکومتهای شیعه و ایرانی قطب شاهیان و عادلشاهیان در سال 1098 ق توسط امپراتور اورنگ زیب گورکانی، حکومت شیعه دیگری در شمال هند به نام پادشاهی اوده به دست یک ایرانی از نیشابور خراسان تأسیس گردید که پایتخت آن، نخست شهر فیض آباد و سپس لکهنو بود. میر محمّد امین موسوی نیشابوری در سال 1145 ق / 1732 م پادشاهی اوده را بنیان نهاد. آصف الدوله در سال 1188 ق / 1775 م پایتخت خود را فیض آباد به لکهنو منتقل نمود و با کوششهای حاکمان شیعه و ایرانی از نیشابور خراسان شهر لکهنو مرکز عزاداری با شکوه در شبه قاره هند گردید.
با شکوه ترین حسینیه در شبه قاره هند توسط نواب آصف الدوله در سال 1792 م به قیمت 5 میلیون روپیه احداث گردید که به نام امام باره بزرگ آصف الدوله معروف است. در زمان حکومت حاکمان شیعه و ایرانی اوده، شهر لکهنو مرکز تشیع درهند گردید و بناهای مذهبی بی شماری در این شهر در این دوران احداث شد. در دوره فرمانروایی آنها قوانین شیعی به عنوان قوانین رسمی محاکم شرع گردید. در سال 1273 ق / 1856 م در اولین جنگ استقلال هند حکومت شیعی اوده در شمال هند توسط ارتش استعماری بریتانیا اشغال گردید، اما فرهنگ شیعه در لکهنو به حیات و شکوفایی خود ادامه داد و حوزه های علمیه شیعی در این شهر تاکنون فعال می باشند و طلاب علوم دینی را تربیت می نمایند.
در دوران حکومت سلاطین شیعه و ایرانی اوده شبیه بارگاههای ائمه اطهار علیهم السلام در شهر لکهنو احداث گردیده اند به قرار زیر می باشند:
1) روضه مبارک امام رضا ع .
2) روضه عسکریین (شبیه روضه امام علی النقی و امام حسن عسکری علیهماالسلام در سامراء عراق).
3) روضه امام حسین ع . در شهر لکهنو، هفت شبیه روضه امام حسین ع ساخته شده است.
4) روضه کاظمین (شبیه بارگاه امام موسی کاظم و امام جواد علیهماالسلام در کاظمین عراق).
5) روضه حضرت عبّاس ع . در این شهر پنج شبیه روضه حضرت عبّاس ساخته شده است.
6) روضه حضرت زینب علیهاالسلام .
7) بارگاه دو طفلان مسلم.
8) روضه امام علی ع. در شهر لکهنو، دو شبیه روضه امام علی ع احداث شده است.
9) روضه فاطمین. این شبیه روضه حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام در مدینه منوره قبل از انهدام توسط وهابیان می باشد.
اگر با دقت به دوران حکومت یک هزار ساله مسلمانان در تاریخ هند بنگریم، درمی یابیم که آنها به زور مردم هند را به اسلام دعوت نکردند. در طول تاریخ ظهور اسلام در شبه قاره هند، مردم این مناطق با تبلیغات گسترده و رفتار انسانی علما و صوفیان که بیشتر از ایران به هند مهاجرت کرده بودند، اسلام را پذیرفتند و جمعیت پانصد میلیونی مسلمان در کشورهای مختلف شبه قاره برآیند زحمات و کوششهای مخلصانه علما و صوفیان مهاجر از ایران می باشد.
در طول تاریخ جنوب هند اکثریت حاکمان مسلمان از مهاجرانی ایرانی بودند و با غیر مسلمانان رفتار انسانی و محبت آمیز داشتند؛ به ویژه با ظهور حکومتهای شیعه و ایرانی تحت الحمایه حکومت صفوی ایران در جنوب هند؛ مانند نظام شاهیان در احمدنگر (1044-896 ق / 1633-1491 م)، عادلشاهیان در بیجاپور (1097-895 ق / 1686-1490 م) و قطب شاهیان در حیدرآباد دکن (1098-918 ق / 1687-1512 م)، رفتار آنها با غیر مسلمانان قلمرو خود بسیار انسانی و همراه با مساوات بود. هدف اصلی این حکومتها ترویج و تبلیغ تشیع در میان مردم قلمرو خود بود و آنها با روشهای خاصی سنتهای عزاداری شهدای کربلا را در بین مردم همگانی نمودند. این مراسم با گذشت پنج قرن هنوز هم از سوی غیر مسلمانان جنوب هند با شکوه دیرینه خود برگزار می گردد. آنها در دوران حکومت خود سعه نظر و اغماض در امور مذهبی و مساوات در امور سیاسی را اصول حکومتی خود قرار داده بودند، و از این راه در میان جمعیت قلمرو خود که اکثریت آن را غیر مسلمانان تشکیل می دادند، به محبوبیت دست یافتند(23).
تداوم برگزاری مراسم عزاداری در میان تمامی اقشار غیر مسلمان در قلمرو سابق سلاطین شیعی و ایرانی در جنوب هند،
نتیجه زحمات تبلیغی علمای مهاجر ایران آن زمان بوده است. دانشمند معروف هندی دکتر محی الدین قادری زور در کتاب خود حیات علامه میر مؤمن استرآبادی می نویسد که در دوران حکومت قطب شاهیان در حیدرآباد دکن کل جمعیت اعم از مسلمانان و غیر مسلمانان با کنار نهادن اختلافات فرهنگی و دینی خود در عاشورخانه ها حضور می یافتند و به شهیدان کربلا ادای احترام می نمودند(24). مراسم لنگر(25) در عاشورخانه ها همگانی شده بود. مورخ برجسته تاریخ هند غلام امام خان در تاریخ رشیدالدین خانی اظهار می دارد
که در ایام محرم از سلطان گرفته تا مردم عادی، مراسم لنگرمراسم لنگر را با امکانات و وسائل خود برگزار می کردند(26).
نویسنده میهمان:ضابط، حمید،فصلنامه مشکوة،شماره ۷۶و۷۷
t.me/shargheshargh
#تاریخی #مذهبی
نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان
سخن پایانی و منابع
عزاداری شهیدان کربلا جزء اعتقادات و باورهای اکثریت جمعیت یک میلیاردی کشور پهناور هند اعم از مسلمانان و غیر مسلمانان شده است. از یک هزار سال پیش تاکنون روز عاشورا در هند تعطیل رسمی است و غیر مسلمانان این روز را به عنوان «روز عزا» تلقی می کنند و مغازه های آنها در این روز کاملاً تعطیل می باشد. در روز عاشورا هندوها به زیارت عَلَم و تعزیه ها می پردازند و در محلهای خود «سبیل» (منبع توزیع آب سرد و شربت میان مردم به یاد امام حسین علیه السلام ) برپا می کنند. حتی تا پنجاه سال قبل کل جمعیت شبه قاره اعم از مسلمان و غیر مسلمان برای شرکت در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام در روز عاشورا از به کارگیری هر نوع وسیله سواری خودداری می کردند و در این روز تنها پیاده راه می رفتند.
عشق و احترام اکثریت مطلق جمعیت هند نسبت به امام حسین علیه السلام تعجب استعمارگران انگلیس را برمی انگیخت. استعمارگران انگلیس در شبه قاره هند برای از بین بردن عشق امام حسین علیه السلام در میان مردم شبه قاره اختلافات بین هندوها و مسلمانان را به وجود آوردند و با پشتیبانی از علمای وهابی هندی آنها را علیه شیعیان هندتحریک کردند و بدین سان کوشش کردند که اهل سنت درهند از مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام دور شوند. حاکمان استعمارگر انگلیس در هند با رواج اختلاف و دو دستگی میان هندوها و مسلمانان از یک سو و شیعیان و اهل سنت از سوی دیگر و با به کارگیری سیاست «اختلاف بینداز و حکومت کن» (Divide and Rule Policy) توانستند دویست سال بر این شبه قاره عظیم حکومت نمایند.
ادبیات عاشورا در هند به زبانهای فارسی و اردو می باشد و تضعیف این دو زبان در هند توسط استعمارگران انگلیس و بعد از آن باعث شده که جوانان مسلمان امروز در هند از درک درست ادبیات غنی عاشورا محروم شوند، ولی با همه این مشکلات همه ساله مراسم سنتی عزاداری در سراسر هند با شکوه تمام برگزار می گردد.
برگزاری مراسم عزاداری شهیدان کربلا در میان غیر مسلمانانهند تأثیری بسیار عمیق دارد؛ چنان که مبلغان و مبشّران مسیحی در هند اعتراف می نمایند که به رغم قدرت مالی و سیاسی فراوان در دوران حکومت دویست ساله استعمارگران بریتانیا در هند در مقایسه با شیعیان هند، توفیق چندانی در جذب مردم نداشته اند.
منابع:
1- محمّد مهدی شمس الدین، ثورة الحسین، ص 274.
2- عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 23-22.
3- ذبیح اللّه صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج 3، ص 183.
4- ابن اثیر، الکامل، ج 3، ص 46-45؛ منهاج، سراج جوزجانی، طبقات ناصری، کلکته، 1864 م، ص 29.
5- منهاج سراج جوزجانی در سال 658 ق طبقات ناصری را تألیف نمود.
6- طبقات ناصری، ص 175-174 و 249.
7- صمصام الدوله شاهنواز خان، مأثر الامراء، طبع جامعه آسیایی بنگال (Asiatic Society Bengal)، 1888 م، ج 1، ص 240.
8- Rizvi, S.A.A: Isna Ashari Shi'is in India, Vol II, P. 292.
9- فتوحات فیروزشاهی، علی گره، 1954 م، ص 6.
10- گلشن ابراهیمی (تاریخ فرشته)، ج 1، ص 337.
11- برنی، تاریخ فیروزشاهی، ص 351-348.
12- Isna' Ashari Shi'is in India, Vol II, pp. 291-292.
13- سید محمّد عزیز الدین حسین، هندوستان میل عزاداری امام حسین(ع) کی ابتدا، ماهنامه الجواد، بنارس، شماره آوریل و می1998 م، ص 20.
14- لطایف اشرفی، ج 2، ص 268.
15- History of Isna Ashari Shi'is in India, Vol II. p. 296.
16- عبدالقادر بدایونی، منتخب التواریخ، کلکته، 69-1864 م، ج 1، ص 445.
17- تذکره همایون و اکبر، ص 55-51؛ اکبرنامه، ج 1، ص 224-221.
18- The Cambridge History of Islam, Vol 2A, pp. 40-41.
19- منتخب التواریخ، ص 130.
20- عبدالباقی نهاوندی، مآثر رحیمی، کلکته، 1924 م، ج 1، ص 65-64.
21- منتخب التواریخ، ج 1، ص 481.
22- Isna' Ashari Shi'is in India, Vol II, p 297.
23- صادق نقوی، تاریخ اور ادب کاباهمی ربط (اردو)، حیدرآباد، 1996 م، ص 62.
24- محی الدین قادری زور، حیات علامه میر مؤمن استرآبادی، ص 46.
25- مراسم هدیه نذورات در حسینیه ها و توزیع غذا در میان حاضران در مجلس عزاداری.
26- غلام امام خان، تاریخ رشید الدین خانی، حیدرآباد، 1965 م، ص 413.
نویسنده میهمان:ضابط، حمید ،فصلنامه مشکوة،شماره ۷۶و۷۷
#فاخته
#شرق_شرق
t.me/shargheshargh
#تاریخی #مذهبی
نقش ایرانیان در ترویج عزاداری در شبه قاره هندوستان
سخن پایانی و منابع
عزاداری شهیدان کربلا جزء اعتقادات و باورهای اکثریت جمعیت یک میلیاردی کشور پهناور هند اعم از مسلمانان و غیر مسلمانان شده است. از یک هزار سال پیش تاکنون روز عاشورا در هند تعطیل رسمی است و غیر مسلمانان این روز را به عنوان «روز عزا» تلقی می کنند و مغازه های آنها در این روز کاملاً تعطیل می باشد. در روز عاشورا هندوها به زیارت عَلَم و تعزیه ها می پردازند و در محلهای خود «سبیل» (منبع توزیع آب سرد و شربت میان مردم به یاد امام حسین علیه السلام ) برپا می کنند. حتی تا پنجاه سال قبل کل جمعیت شبه قاره اعم از مسلمان و غیر مسلمان برای شرکت در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام در روز عاشورا از به کارگیری هر نوع وسیله سواری خودداری می کردند و در این روز تنها پیاده راه می رفتند.
عشق و احترام اکثریت مطلق جمعیت هند نسبت به امام حسین علیه السلام تعجب استعمارگران انگلیس را برمی انگیخت. استعمارگران انگلیس در شبه قاره هند برای از بین بردن عشق امام حسین علیه السلام در میان مردم شبه قاره اختلافات بین هندوها و مسلمانان را به وجود آوردند و با پشتیبانی از علمای وهابی هندی آنها را علیه شیعیان هندتحریک کردند و بدین سان کوشش کردند که اهل سنت درهند از مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام دور شوند. حاکمان استعمارگر انگلیس در هند با رواج اختلاف و دو دستگی میان هندوها و مسلمانان از یک سو و شیعیان و اهل سنت از سوی دیگر و با به کارگیری سیاست «اختلاف بینداز و حکومت کن» (Divide and Rule Policy) توانستند دویست سال بر این شبه قاره عظیم حکومت نمایند.
ادبیات عاشورا در هند به زبانهای فارسی و اردو می باشد و تضعیف این دو زبان در هند توسط استعمارگران انگلیس و بعد از آن باعث شده که جوانان مسلمان امروز در هند از درک درست ادبیات غنی عاشورا محروم شوند، ولی با همه این مشکلات همه ساله مراسم سنتی عزاداری در سراسر هند با شکوه تمام برگزار می گردد.
برگزاری مراسم عزاداری شهیدان کربلا در میان غیر مسلمانانهند تأثیری بسیار عمیق دارد؛ چنان که مبلغان و مبشّران مسیحی در هند اعتراف می نمایند که به رغم قدرت مالی و سیاسی فراوان در دوران حکومت دویست ساله استعمارگران بریتانیا در هند در مقایسه با شیعیان هند، توفیق چندانی در جذب مردم نداشته اند.
منابع:
1- محمّد مهدی شمس الدین، ثورة الحسین، ص 274.
2- عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 23-22.
3- ذبیح اللّه صفا، تاریخ ادبیات در ایران، ج 3، ص 183.
4- ابن اثیر، الکامل، ج 3، ص 46-45؛ منهاج، سراج جوزجانی، طبقات ناصری، کلکته، 1864 م، ص 29.
5- منهاج سراج جوزجانی در سال 658 ق طبقات ناصری را تألیف نمود.
6- طبقات ناصری، ص 175-174 و 249.
7- صمصام الدوله شاهنواز خان، مأثر الامراء، طبع جامعه آسیایی بنگال (Asiatic Society Bengal)، 1888 م، ج 1، ص 240.
8- Rizvi, S.A.A: Isna Ashari Shi'is in India, Vol II, P. 292.
9- فتوحات فیروزشاهی، علی گره، 1954 م، ص 6.
10- گلشن ابراهیمی (تاریخ فرشته)، ج 1، ص 337.
11- برنی، تاریخ فیروزشاهی، ص 351-348.
12- Isna' Ashari Shi'is in India, Vol II, pp. 291-292.
13- سید محمّد عزیز الدین حسین، هندوستان میل عزاداری امام حسین(ع) کی ابتدا، ماهنامه الجواد، بنارس، شماره آوریل و می1998 م، ص 20.
14- لطایف اشرفی، ج 2، ص 268.
15- History of Isna Ashari Shi'is in India, Vol II. p. 296.
16- عبدالقادر بدایونی، منتخب التواریخ، کلکته، 69-1864 م، ج 1، ص 445.
17- تذکره همایون و اکبر، ص 55-51؛ اکبرنامه، ج 1، ص 224-221.
18- The Cambridge History of Islam, Vol 2A, pp. 40-41.
19- منتخب التواریخ، ص 130.
20- عبدالباقی نهاوندی، مآثر رحیمی، کلکته، 1924 م، ج 1، ص 65-64.
21- منتخب التواریخ، ج 1، ص 481.
22- Isna' Ashari Shi'is in India, Vol II, p 297.
23- صادق نقوی، تاریخ اور ادب کاباهمی ربط (اردو)، حیدرآباد، 1996 م، ص 62.
24- محی الدین قادری زور، حیات علامه میر مؤمن استرآبادی، ص 46.
25- مراسم هدیه نذورات در حسینیه ها و توزیع غذا در میان حاضران در مجلس عزاداری.
26- غلام امام خان، تاریخ رشید الدین خانی، حیدرآباد، 1965 م، ص 413.
نویسنده میهمان:ضابط، حمید ،فصلنامه مشکوة،شماره ۷۶و۷۷
#فاخته
#شرق_شرق
t.me/shargheshargh
*مقام حضرت زینب در سنجار*
در کوه سنجار (استان موصل) نزدیک مرز عراق با سوریه مقام حضرت زینب واقع شده است.
در کتب تاریخی راجع به این مکان مقدس مطالب زیادی آمده که اشاره میکند در مسیر کاروان اسرای ال البیت از کربلا به شام احتمالا زینب صغری دختر امام سجاد ویا حضرت زینب کبری ویا زینب صغری دختر امام علی علیه السلام در این محل بیمار شدند ووفات یافتند. یا فقط بعلت حضور حضرت زینب وبقیه آل البیت مکان قدسیت یافته است.
به هر حال اهالی منطقه که مسلمانان نیستند احترام خاصی به مقام قائلند.
متاسفانه داعش این مقام را در سال ۲۰۱۴ منفجر کرده و پس از آزادسازی شهر سنجار کار بازسازی مقام آغاز شده است.
@arbaeinehosseini
برج عزاداری در شهر جیسلمیر در ایالت راجستان. این برج در پنج طبقه احداث شده و مرکز عزاداری در این شهر می باشد. در هند این ساختمانها را تعزیه می گویند که شبیه بارگاه امام حسین علیه السلام در کربلا می باشد.
تعداد زیادی از این تعزیه ها متعلق به هندوهای غیر مسلمان در هند می باشد.
#شبهات_محرم (۲۵)
💠 گريه حضرت اباعبد الله الحسين عليه السلام در مصيبت حضرت علي اکبر عليه السلام
🔸 امام حسين عليه السلام خود را به علي اکبر رساند و بر جسد او ايستاد و فرمود: فرزندم! خداوند مردمي که تو را کشتند، بکشد! چه چيز آنها را در برابر خداي رحمان و هتک حرمت رسول خدا صلي الله عليه و آله چنين گستاخ قرار داد! چشمان ابا عبد الله عليه السلام پر از اشک شد و فرمود: علي جان! پس از تو خاک بر اين دنيا.
📗📔 نام كتاب: الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد نویسنده : الشيخ المفيد جلد : 2 صفحه : 106
https://bit.ly/2m2Vd5z
__________
▪ پی نوشت:
درپاسخ به کسانیکه میگویند در مورد گريه و #عزاداری بر اهل بيت غير معصوم امام حسين عليه السلام مانند حضرت زينب، حضرت اباالفضل و حضرت علی اکبر عليهم السلام آیا در تاریخ مدرکی ذکر شده یا خیر؟
گريه و عزاداری ابا عبد الله الحسين عليه السلام در مصيبت فرزندشان حضرت علي اکبر عليه السلام نيز دليل محکمی بر استحباب گريه بر حضرت علی اکبر عليه السلام است و
این تنها یک مورد از چندصد روایت بود که تقدیم گردید.
@borrhan
⚫️ معنای مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا
┈┅ ❁🌺🌿❁ ┅┈
🔻این جمله #حضرت_زینب سلام الله علیها را به کرات شنیده‌ایم که فرمودند:
مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا
اما آیا آن مصائب سنگین که خود حضرتش به سر زنان می‌فرمودند:
وا محمدا، وا علیا؛ زیبا بود؟!
◾️هنگامی که #امام_سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها خودشان را به #مردم_شام معرفی کرده و قبح و زشتی فعل یزید را به مردم شام نمایان کردند، او خود را از قتل سیدالشهدا مبری دانست و #ابن_زیاد را به عنوان مقصر معرفی نمود. سپس برای ظاهر سازی از اهل بیت خواست تا هر خواسته‌ای دارند ابراز کنند تا برآورده کند. از جمله خواسته‌های اهل بیت #فرصت_عزاداری بر شهدا و مصائب وارده بود.
📗 بحارالانوار، ج44، ص196
◽️اگر اهل‌بیت و به ویژه حضرت زینب سلام الله علیها جز زیبایی ندیده بودند، دیگر عزاداری #معنا نداشت ؟!
یا اینکه این جمله اینطور معنا شود: وقایع کربلا بسیار شیرین بود و به ما خوش‌گذشت!
آیا این معنا با این عزاداری‌ها هم‌خوانی دارد ؟!
◾️متن کامل داستان، در تبیین #مراد_کلام دخت امیرمومنان علیه‌السلام مدد رسان است. هنگامی که ابن زیاد برای سرپوش گذاشتن بر جنایات کربلا تمام وقایع عاشورا را از سوی خدا دانست. حضرت در پاسخ او این جمله را فرمود که از خدا جز احسان و نیکی ندیدم. (مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا) به بیان دیگر، مصائب ما از سوی شما بود نه خداوند.
📙 مثير الأحزان، ص90
◽️ جملات و وقایع مشابه این گفتگو هم دقیقا همین #نگاه_جبری_بنی‌امیه و نفی جبر را از سوی اهل‌بیت نشان می‌دهد.
به عنوان مثال، وقتی که ابن زیاد از نام امام سجاد علیه السلام پرسید و از شباهت این اسم با نام #حضرت_علی_اکبر تعجب کرد، گفت: أَ لَيْسَ قَدْ قَتَلَ اللَّهُ عَلِيَ بْنَ الْحُسَيْنِ. (مگر خدا علی بن الحسین را نکشت ؟! )
اما امام سجاد علیه السلام در پاسخ او فرمود: قَدْ كَانَ لِي أَخٌ يُسَمَّى عَلِيّاً قَتَلَهُ النَّاسُ. (من برادری داشتم به نام علی که مردم نه خدا او را کشتند)
📘 الارشاد، ج2، ص116
🔺اما معنای صحیح کلام ام المصائب رضایت بر قضا و قدر الهی و سرافرازی از این #امتحان و ابتلای الهی است، همان چیزی که صاحب دعای عرفه از ابتدا تا گودال قتلگاه به نمایش گذاشت. به همین دلیل است که امام صادق علیه السلام در مورد سیدالشهدا علیه السلام و رابطه ایشان با سوره فجر فرمود: فهو ذو النفس المطمئنة الراضیة المرضیة
📓 بحارالانوار، ج24 ص93
#محرم #عزاداری #سیدالشهدا #حضرت_زینب #امام_سجاد
┏━━━━━━━━━━━┓
🆔 @rabeaolanam
┗━━━━━━━━━━━┛
⚫️ معنای مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا
┈┅ ❁🌺🌿❁ ┅┈
🔻این جمله #حضرت_زینب سلام الله علیها را به کرات شنیده‌ایم که فرمودند:
مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا
اما آیا آن مصائب سنگین که خود حضرتش به سر زنان می‌فرمودند:
وا محمدا، وا علیا؛ زیبا بود؟!
◾️هنگامی که #امام_سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها خودشان را به #مردم_شام معرفی کرده و قبح و زشتی فعل یزید را به مردم شام نمایان کردند، او خود را از قتل سیدالشهدا مبری دانست و #ابن_زیاد را به عنوان مقصر معرفی نمود. سپس برای ظاهر سازی از اهل بیت خواست تا هر خواسته‌ای دارند ابراز کنند تا برآورده کند. از جمله خواسته‌های اهل بیت #فرصت_عزاداری بر شهدا و مصائب وارده بود.
📗 بحارالانوار، ج44، ص196
◽️اگر اهل‌بیت و به ویژه حضرت زینب سلام الله علیها جز زیبایی ندیده بودند، دیگر عزاداری #معنا نداشت ؟!
یا اینکه این جمله اینطور معنا شود: وقایع کربلا بسیار شیرین بود و به ما خوش‌گذشت!
آیا این معنا با این عزاداری‌ها هم‌خوانی دارد ؟!
◾️متن کامل داستان، در تبیین #مراد_کلام دخت امیرمومنان علیه‌السلام مدد رسان است. هنگامی که #ابن_زیاد برای سرپوش گذاشتن بر جنایات کربلا تمام وقایع عاشورا را از سوی خدا دانست. حضرت 👈در پاسخ او👉 این جمله را فرمود که از خدا جز احسان و نیکی ندیدم. (مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا) به بیان دیگر، ✅مصائب ما از سوی شما بود نه خداوند✅
📙 مثير الأحزان، ص90
◽️ جملات و وقایع مشابه این گفتگو هم دقیقا همین #نگاه_جبری_بنی‌امیه و نفی جبر را از سوی اهل‌بیت نشان می‌دهد.
به عنوان مثال، وقتی که ابن زیاد از نام امام سجاد علیه السلام پرسید و از شباهت این اسم با نام #حضرت_علی_اکبر تعجب کرد، گفت:
أَ لَيْسَ قَدْ قَتَلَ اللَّهُ عَلِيَ بْنَ الْحُسَيْنِ.
(مگر خدا علی بن الحسین را نکشت ؟! )
اما امام سجاد علیه السلام در پاسخ او فرمود:
قَدْ كَانَ لِي أَخٌ يُسَمَّى عَلِيّاً قَتَلَهُ النَّاسُ.
(من برادری داشتم به نام علی که نه خدا بلکه مردم او را کشتند)
📘 الارشاد، ج2، ص116
🔺اما معنای صحیح کلام ام المصائب #رضایت بر قضا و قدر الهی و سرافرازی از این #امتحان و ابتلای الهی است، همان چیزی که صاحب #دعای_عرفه از ابتدا تا گودال قتلگاه به نمایش گذاشت. به همین دلیل است که امام صادق علیه السلام در مورد سیدالشهدا علیه السلام و رابطه ایشان با سوره فجر فرمود:
فهو ذو النفس المطمئنة الراضیة المرضیة
امام حسین همان نفس مطمئن راضی و مرضی است.
📓 بحارالانوار، ج24 ص93
#حضرت_زینب
┏━━━━━━━━━━━┓
🆔 @rabeaolanam
┗━━━━━━━━━━━┛
نخست وزیر هند هدایای نایاب شامل نسخه قرآن کریم منسوب به حضرت امام علی (ع) به رهبرانقلاب و دیوان فارسی «مرزا غالب» شاعر بزرگ شبه قاره هند را به رئیس جمهور کشورمان هدیه کرد.
@Farsna
🔆نظر "حضرت آیت الله شبیری زنجانی" درباره ایام محسنیه
🔅آیت الله شبیری زنجانی:
🔅افراط در عزاداری ها به تفریط می انجامد. از آنجا که جامعه نمی تواند نسبت به همه عزاداری های پیاپی مراقبت داشته باشد سرانجام به انکار مجموع عزاداری روی میاورد.
🔅ترویج دهه های پیاپی عزاداری زمینه ساز رویگردانی جامعه از عزای اهل بیت علیهم السلام است.
🔅همین طور پشت سر هم دهه درست کردن، توسط جامعه قابل پذیرش نیست و به مرور زمان زمینه انکار مجموعه عزاداری ها را به وجود می آورد.
🔅افراط در عزاداری ها به تفریط می انجامد.
🔅موضوع هتک عزاداری را عرف تشخیص می دهد و مسأله ای شرعی نیست، حدیث خاصی راجع به مدت زمان عزاداری ها وجود ندارد.
🔅از نظر شرعی هتک حرمت عزای اهل بیت – علیهم السلام- خلاف شرع است، اما این که چه کاری هتک حرمت است را خود افراد باید تشخیص بدهند.
🔅عده ای امروزه با افراط در عزاداری ها زمینه هتک حرمت را فراهم می کنند.
🔅این افراد در این زمینه مسئولند.
🔅آیا واقعا کسی که مدعی محب اهل بیت علیهم السلام بودن است موظف به چنین کارهایی است؟!
🔅امروزه برخی از منبری ها و بعضی از مداح های بی تقوا حرفهای بی سند و مجالس بی سندی را ترویج می کنند
🔅نظر عرف، پس از ترویج آن در جامعه، ممکن است به اینکه هرگونه مجلس شادی در این ایام، هتک حرمت باشد تغییر کند
🔅البته در این صورت موضوع هتک حرمت محقق است و افراد هم شرعا موظفند هتک حرمت نکنند
🔅ولی آیا ما باید دنبال این باشیم که آنقدر در اذهان مردم بعضی از مصادیق را به عنوان هتک عزاداری مطرح کنیم و آن را تبلیغ کنیم تا واقعا عرف آن را هتک بداند؟
🔆آیا شرع چنین سفارشی به ما کرده است؟
(سایت دفتر معظم له)
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com
