دروس قانون ابن سینا طب سنتی ، دانیال شفاء

یک هفته نیست که تو مرا در کویت مهمان کنی
بلکه هر شب تا صبح مرا نالان میکنی
آیا ایام فراق تو با تدبیر من سپری میشود؟
ای افتاب حسن تویی که مرا حیران کرده ای.

طبری نگفته است که وقتی علی این جواب را شنید چه گفت. ما هم نمی دانیم که علی دخترش را به عمر داد یا نه. زیاد هم مهم نیست. آنچه مهم است پاسخ علی به خواستگاری عمر است. علی زیر بار قدرت نرفت و به خلیفه « نه» گفت. برایش استدلال کرد. گفت بچۀ من هنوز بالغ نشده و نباید او را بدهم به یک مرد پنجاه و چند ساله که معلوم نیست چه کار می خواهد با او بکند. در واقع علی گفت که دختر کوچک و نابالغ را نباید به همسری داد دست یک مرد پنجاه و چند ساله. و مهمتر این که علی برای عمر در واقع استدلال کرد و دلیل عقلی آورد و گفت که ازدواج دختر بچه نابالغ درست نیست. اتفاقا پاسخ عمر هم جالب است. نگفت که چون پیغمبر با دختر پنج شش ساله ازدواج کرد پس این سنت است و تو هم اگر بخواهی از سنت پیروی کنی باید دخترت را به من بدهی. عمر این را نگفت. نگفت به خاطر این که هنوز سنت گرائی پیدا نشده بود. و به همین جهت نه علی دم از سنت زد و نه عمر. بیماری ( یا obsession) سنت گرائی در قرنهای دوم و سوم شکل گرفت ، به خصوص بعد از جریان محنه و دعوای ابن حنبل با دستگاه خلافت. شیعه زیر بار این بیماری نرفت. همین که گفتند که ما باید به امام رجوع کنیم، به سنت و بدعت کاری نداشته باشیم، همین نشان می دهد که شیعه راه دیگری برای دین داری اختیار کرده بودند. البته بگذریم از این که بعضی از شیعه ها هم غلطیدند تو بغل اهل سنت و از روی چشم و هم چشمی دست به نوشتن کتابهای حدیث زدند ولی روی همرفته کار اهل تشیع درست تر بوده ، به خصوص کسانی که مقید بودند که از امام عقل تبعیت کنند. امروز هم اهل سنت باید دست از این «آبسشن» بردارد. تا حدودی هم برداشته. برده داری را کنار گذاشته. ازدواج با دختر بچه های پنج شش ساله را کنار گذاشته. ولی مسئله با کنار گذاشتن یک مورد و دو مورد حل نمی شود. در روش و آئین باید تجدید نظر کنند ، در مفهوم سنت و بدعت و پذیرفتن هر چه که تصور می کنند سنت است. سنی ها به یک خانه تکانی عظیم احتیاج دارند. کم کاری نیست.
ب.ت. لطفا در کامنتهایتان اسم کسی را نیاورید و آدرس ندهید. من هم خودم بلدم. به قول آن آژدان مشهدی:«مودونم، ولی نموگم».

نام اثر: در باب سکس مجازی
و موضوعات مرتبط
نویسنده: اسلاوی ژیژک
مترجم: روشا كيانی

بریده ای از مقاله:
«از جايگزينی ازدواج سنتی بـا ازدواج مبتنی بر عشق
معمـولا بـه عنـوان پيشرفت آزادی بخش تجليل می شود:
ازدواج سنتی از زن و شوهر فقط وفاداری و احتـرام
(يا تا اندازه ای،صورت ظاهری احترام)در آن را طلب می كند
و عشق از پی ازدواج می آید
آن یک احتمال است كه بيرون از آداب زناشويی پديدار می شود
(يا نمی شود)
چنانكه من مجبور به عـشق ورزی به همسرم نمی شوم
ولی برخلاف آن،در ازدواج بر پایه ی عشق
من بزودی خودم را در پارادوکس عشق الزامی در می يابم:
از آنجائيكه من ازدواج كرده ام
و از آنجائيكه ازدواج بايد مبتنی بر عشق باشد
من بايد همسرم را دوست داشته باشم
- یک فرمان سوپراگو كه مرا از درون ترور می كند
بدين گونه كرم ترديد به زودی در كار ظاهر می شود...»

نام اثر: مادرو یا گوایدو؟هیچ‌کدام
وقتی گزینه‌های پیش رو
یکی از یکی بدترند
نویسنده: اسلاوی ژیژک
مترجم: فریبرز همایی
نشر از: پروبلماتیکا

بریده ای از مقاله:
لطیفه ای معروف درباره ی یهودیان هست که می گوید
چند یهودی در کنیسه ای جمع می شوند
تا علنا به خطاها و گناهان خود اقرار کنند
اول از همه خاخامی عالی مقام می گوید:
خداوندا،مرا ببخش
من آن بنده ی بی مقدار تو هستم
که نیارزد مورد تفقد تو باشم!»
بعد تاجری ثروتمند می گوید:
«خداوندا مرا ببخش
من هم آن بنده ی هیچ و بیمقدار تو هستم!»
و آخر از همه یک یهودی مفلوک جلو می آید و می گوید:
«خداوندا مرا ببخش
من هم آن بندهی هیچ و بیمقدارِ تو هستم..»
تاجر ثروتمند در گوشی به خاخام می گوید:
«این مرتیکه ی دبنگ فکر کرده کیه
که هوا برش داشته بگه او هم بنده ی هیچ و بی مقداره؟»

📚 پس از سکوت ۲
▫️گفتگو، آری:
من شکست خورده ام! من عقده ای هستم! من محرومم!
✍ علی جان زاهدی

روز بزرگداشت عطار نیشابوری گرامی باد

ای به عالم کرده پیدا راز پنهان مرا
من کیم کز چون تویی بویی رسد جان مرا

جان و دل پر درد دارم هم تو در من می‌نگر
چون تو پیدا کرده‌ای این راز پنهان مرا

ز آرزوی روی تو در خون گرفتم روی از آنک
نیست جز روی تو درمان چشم گریان مرا

گرچه از سرپای کردم چون قلم در راه عشق
پا و سر پیدا نیامد این بیابان مرا

گر امید وصل تو در پی نباشد رهبرم
تا ابد ره درکشد وادی هجران مرا

چون تو می‌دانی که درمان من سرگشته چیست
دردم از حد شد چه می‌سازی تو درمان مرا

جان عطار از پریشانی است همچون زلف تو
جمع کن بر روی خود جان پریشان مرا

عطار_نیشابوری

روح مرا حیات ازاو ذات مرا صفات ازاو
فقر مرا ذکات از او من نه منم نه من منم

جان مرا جمال ازاو نفس مرا جلال ازاو
عشق مرا کمال ازاومن نه منم نه من منم

امام رضا عليه‌السلام:
إنَّ اللهَ عزَّوَجَلَّ يَقولُ: اَنَا عِندَ ظَنِّ عَبدِيَ المُؤمنِ بي: إنْ خَيراً فَخيراً وَ إنْ شَرّاً فَشَرّاً
خداوند متعال مي‌فرمايد: من به همراه گمان بندة مؤمن خود هستم‌: اگر گمانش نسبت به من نيکو است پاداش او هم نيکو و اگر نکوهيده پاداش و کيفرش هم نکوهيده خواهد بود
(مُسندالامام‌الرضا عليه‌السلام، ج ١، ص ٢٧٣)
(شاعر: مولانا)

هفت عادت مخرب وجود دارد که در درازمدت زندگی‌های مشترک را از بين می‌برد : عيب‌جویی، سرزنش، نق زدن، شِکوِه و گلايه، تهديد، تنبيه و دادن حق حساب يا باج برای تحت کنترل در آوردن ديگری

در مقابل هفت عادت مهرورزی را بايد جايگزين رفتارهايمان سازيم : گوش سپردن، حمايت، تشويق، احترام، اعتماد، پذيرش و گفتگوی هميشگی بر سر اختلافات


ویلیام گلاسر
📗ازدواج بدون شکست

☘☘☘

اگر پنج نوبت اذانم علی است
اگر خاکم و آسمانم علی است
اگر قبله آستانم علی است
اگر روز و شب بر زبانم علی است
علی دردِ عشق است و درمان حسین
علی گفت و گفتیم ای جان حسین
مرا آفریدی که حیران شوم
مرا چشم کردی که باران شوم
مرا جذبه دادی غزل خوان شوم
مرا آینه کردی ایوان شوم
زدم نعره در زیرِ ایوان حسین
که‌ای جانِ من جانم ای جان حسین
همانکه دلم شعله‌ور آفرید
همانکه مرا در به در آفرید
همانکه به شوقِ تو پَر آفرید
به عشقت برایم جگر آفرید
کسی نیست ما را به قرآن حسین
خدا گفت و گفتیم‌ای جان حسین
تو هستی محمد محمد تویی
وَ حَی و علی هم به اَبجَد تویی
براتِ نجف لطفِ مشهد تویی
فقط آرزویِ مجدد تویی
مدینه شد امشب چراغان حسین
نبی گفت با تو که ای جان حسین
اگر لطف زهرا مسلمان شدیم
اگر ما سلیمان و سلمان شدیم
اگر در حسینیه درمان شدیم
اگر عاشقیم از حسن جان شدیم
حسن جان نوشتیم و جانان حسین
حسن گفت و گفتیم ای جان حسین
نشسته است موسی عصایش دهی
رسیده است یوسف که جایش دهی
دویده است یحیی عطایش دهی
به خاک است عیسی عبایش دهی
حرم شد قُرقُ از گدایان حسین
حرم پُر شد از ذکر‌ای جان حسین
شبی که حرم مادرم رفته بود
پُر از یادِ تو هر قدم رفته بود
شبی که پُر آه و غم رفته بود
شبی که برایم حرم رفته بود
مرا نذر او کرد گریان، حسین
که قربان سَنَ طفلیم ای جان حسین
اگر رود یا که کویرت شدم
جوانم، ولی زود پیرت شدم
اگر کنج شش گوشه گیرت شدم
من از نانِ بابا اسیرت شدم
تو آبی تو نانی تو سامان حسین
تویی برکتِ خانه‌ای جان حسین
اگر آمدم عشق یادم دهید
اگر خواستم کم، زیاد دهید
مرا منصبِ خانه زادم دهید
به بادم دهید و به بادم دهید
منم کاهِ ناچیز و طوفان حسین
مرا می‌کُشی آخر‌ای جان حسین
سه شب آمدم تا که چیزی بَرَم
بهاری پیِ برگ ریزی بَرَم
دعایی برای عزیزی بَرَم
شفایی برای مریضی بَرَم
سه شب آمدم زیر باران حسین
که هرشب بگویم که‌ای جان حسین
تو بی‌انتها‌... نقطه چین میدهی
که از پشتِ در بیش از این میدهی
چنان میدهی و چنین میدهی
که حتی به قاتل نگین میدهی
نگینت چه شد‌ای سلیمان حسین
که نالید زینب که‌ای جان حسین
رسید و صدا زد پَرَش را مَبَر
زِره را که بُردی سرش را مَبَر
از انگشتش انگشترش را مَبَر
براین ناقه‌ها دخترش را مَبَر
صدا زد به لب‌های سوزان حسین
که عریان حسین و که‌ای جان حسین

مرا به غیر تو نبود پناه مهدی جان
که من گدایم و هستی تو شاه مهدی جان
در انتظار تو شام ها گذشت عمر عزیز
نگشت حاصل من غیر آه مهدی جان

🌸ولادت امام زمان (عج) مبارک باد🌸

@FeelGood

خندۀ ختم رسل، می‌شکفد از لب تو
روح عیسی به فلک، پر زند از «یارب» تو
چشم خورشید بوَد، فرشِ رهِ مکوکبِ تو
جان عالم به فدای تو و امّ و اب تو

بـه هـزار اسم خـدا، ماه هزار انجمنی
پای تا فرق همه، حسن خدایی، حسنی

باغ وحی از نفس پاک تو، جان می‌گیرد
مؤمن از مهر شما، خطّ امان می‌گیرد
صد چو داود به مدح تو زبان می‌گیرد
روح از گردش چشم تو روان می‌گیرد

ای دعـا شیفتـۀ شعلـۀ تـاب و تـب تـو
تو که هستی که بُوَد دوش نبی، مرکب تو

حلم، یک شاخه گل از باغ بهشت خویت
خضر، یک تشنه، که بنشسته کنار جویت
مهر، یک ذرّۀ ناچیز، ز مهر رویت
ماه، یک سائل درمانده، به خاک کویت

اختران، جلوه‌گرفته همه از جلوت تو
آفتــاب آینــه دار حــرم خلـوت تو

جود، پیوسته به جود و کرمت می‌نازد
سرفرازی، به تراب قدمت می‌نازد
حرم کعبه، به بیت الحرمت می‌نازد
این مسیحاست، که بر فیض دمت می‌نازد

هـر کجـا مـلک الـهی‌است بُـوَد تربت تو
پس چرا شهر مدینه است پر از غربت تو؟

تو که سر، تا به قدم، آینۀ ذوالمننی
تو خودِ حُسن خدایی و حَسن در حَسنی
تو که در هر وطنی، شاهد هر انجمنی
به چه جرمی و چه تقصیر، غریب وطنی

دلت از زخم زبان، پاره شده، چون جگرت
کس ندانست و نداند که چه آمد به سرت

طفل بودی، که کتک خوردن مادر دیدی
اشک چشم پدر و داغ برادر دیدی
آنچه آمد به سر آل پیمبر دیدی
سال‌ها، غربت و تنهاییِ حیدر دیدی

بود یـک عمر فقط قوت تو، خون دل تو
چه توان گفت، که شد همسر تو، قاتل تو

بارها پاره شد ای یوسف زهرا، جگرت
ناسزا گفت، حضور تو، عدو بر پدرت
پیش رو، یار همه مار شده پشت سرت
ای بسا زخم، که زد دوست به دل، بیشترت

نه عجب گر ز غمت سنگ، به صحرا گرید
آب‌هـا خـون شـود و ماهـی دریـا گــرید

بارها، چرخ ستمکار تو را کشت حسن
ماجرای در و دیوار، تو را کشت حسن
غم بی‌دردی انصار، تو را کشت حسن
به چه تقصیر دگر یار، تو را کشت حسن

سال‌هـا بـر جگرت نیزه و شمشیر زدند
از چه ای جان جهان، بر بدنت تیر زدند

دوست دارم که شبی، شمع مزار تو شوم
سوزم و نورْفشان، در شب تار تو شوم
جان و دل باخته، بی‌صبر و قرار تو شوم
سر به دیوار نهم، زائر زار تو شوم

هر چه از سوز جگر ناله کنم زار زنم
نگذارنـد که یک بوسه به دیوار زنم

حرمت را، نه چراغ و نه رواق و نه در است
زائر قبر تو، ماه است و نسیم سحر است
قبر بی زائر تو، کعبۀ اهل نظر است
لاله‌اش خون دل «میثم» خونین‌جگر است

آه شیعـه است، کـه از خاک مزارت، خیزد
اشک مهدی است، که بر تربت پاکت ریزد

اساتید عزیز و فضلای فهیم مسئلتن
بنده یک آدم عامی هستم و راه خونمونو گم کردم اومدم تو این گروه
میشه کمکم کنید ؟ و بفرمایید این وحدت و هفته اش در کدام روایت از معصوم آمده از لحاظ سند معتبر که نه یکمم لق و لوق باشه میپذیریم
که حالا باید یه چیزیشو تبییییییین کنیم