کانال کتاب (yortchi) pdf

#تقویم_فرهنگی امروز، ۲۴ دی ماه ۱۳۹۶

۴۳ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۳۵۳، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی ـ فقیه و حکیم ـ درگذشت.
سید ابوالحسن رفیعی قزوینی فرزند سید ابراهیم، در سال ۱۲۶۸ در قزوین متولد شد. مقدمات را نزد پدر و کتب فقهی و اصولی را نزد حاج ملاعلی طارمی و آیت‌الله ملا علی‌اکبر تاکستانی آموخت. در ۱۳۳۳ در حوزه‌ی علمیه‌ی تهران به مجلس درس آیت‌الله حاج شیخ عبدالنبی نوری راه یافت و علوم عقلی و عرفانی را از او فراگرفت. همچنین از استادانی چون حاج میرزا مسیح طالقانی، آیت‌الله سید محمد تنکابنی و آیت‌الله شیخ محمدرضا نوری بهره‌مند شد. سید ابوالحسن رفیعی قزوینی علوم ریاضی را هم از میرزا ابراهیم زنجانی و شیخ علی رشتی آموخت. این حکیم فقیه در حوزه‌ی تهران و در مدرسه‌ی عبدالله خان به تدریس کتب فقهی و اصولی چون «شرح لُمعه» و «قوانین» و کتب فلسفی «شرح منظومه‌ی سبزواری» و «اشارات ابن سینا» پرداخت.
استاد سید ابوالحسن رفیعی قزوینی مدتی نیز به قم رفت و در آن جا مورد عنایت حاج شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه‌ی علمیه‌ی آن جا قرار گرفت و به امر ایشان به تدریس «کفایهُ‌الاصول» و «مکاسب» شیخ انصاری و دروسی دیگر مشغول شد. پس از دریافت اجازه‌ی اجتهاد و نقل روایت، به قزوین بازگشت و در حوزه‌ی علمیه‌ی این شهر به تدریس متون فقهی، حکمی و سطوح عالیه پرداخت. حضرت امام خمینی، آیت‌الله حسن‌زاده‌ی آملی، آیت‌الله مهدوی کنی، دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی و پروفسور سید حسین نصر از شاگردان مکتب آیت‌الله رفیعی قزوینی در حوزه‌های قزوین، قم و تهران بودند.
علامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی پس از سال‌ها مجاهدت علمی، در ۲۴ دی ۱۳۵۳، در ۸۵ سالگی در تهران شمع وجودش خاموش گشت و در مسجد بالاسر حضرت فاطمه‌ی معصومه سلام‌الله علیها در قم به خاک سپرده شد.
https://goo.gl/8xN8BD

گردآوری و تنظیم: #آرش_امجدی
@UT_Central_Library

#تقویم_فرهنگی امروز، ۲۴ دی ۱۳۹۷

۴۴ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۳۵۳، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی ـ فقیه و حکیم ـ درگذشت.
سید ابوالحسن رفیعی قزوینی فرزند سید ابراهیم، در سال ۱۲۶۸ در قزوین متولد شد. مقدمات را نزد پدر و کتب فقهی و اصولی را نزد حاج ملا علی طارمی و آیت‌الله ملا علی‌اکبر تاکستانی آموخت. در سال ۱۳۳۳ در حوزه‌ی علمیه‌ی تهران به مجلس درس آیت‌الله حاج شیخ عبدالنبی نوری راه یافت و علوم عقلی و عرفانی را از او فراگرفت. همچنین از استادانی چون حاج میرزا مسیح طالقانی، آیت‌الله سید محمد تنکابنی و آیت‌الله شیخ محمدرضا نوری بهره‌مند شد.
سید ابوالحسن رفیعی قزوینی علوم ریاضی را هم از میرزا ابراهیم زنجانی و شیخ علی رشتی آموخت. این حکیم فقیه در حوزه‌ی تهران و در مدرسه‌ی عبدالله خان به تدریس کتب فقهی و اصولی چون «شرح لُمعه» و «قوانین» و کتب فلسفی «شرح منظومه‌ی سبزواری» و «اشارات ابن سینا» پرداخت.
استاد سید ابوالحسن رفیعی قزوینی مدتی نیز به قم رفت و در آن جا مورد عنایت حاج شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه‌ی علمیه‌ی آن جا قرار گرفت و به امر ایشان به تدریس «کفایةُالاصول» و «مکاسب» شیخ انصاری و دروسی دیگر مشغول شد. پس از دریافت اجازه‌ی اجتهاد و نقل روایت، به قزوین بازگشت و در حوزه‌ی علمیه‌ی این شهر به تدریس متون فقهی، حکمی و سطوح عالیه پرداخت. حضرت امام خمینی، آیت‌الله حسن‌زاده‌ آملی، آیت‌الله مهدوی کنی، دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی و پروفسور سید حسین نصر از شاگردان مکتب آیت‌الله رفیعی قزوینی در حوزه‌های قزوین، قم و تهران بوده‌اند. علامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی در ۲۴ دی ۱۳۵۳ در ۸۵سالگی در تهران شمع وجودش خاموش گشت و در مسجد بالاسر حرم حضرت فاطمه‌ معصومه سلام‌الله علیها در قم به خاک سپرده شد.

@UT_Central_Library

بازنویسی و تنظیم: #آرش_امجدی

🍀🍀🍀
قطب دایرهء خدا شناسی

حضرت شیخ ابوالحسن #شاذلی

[ذ ِ] علي بن عبدالله بن عبدالجبار... مکني به ابوالحسن استاد گروه شادليهء صوفيهء اسکندريه.

و در تاج العروس ترجمهء مفيدي از وي آمده است از جمله در وجه معروف شدن او به شادلي نويسد: سيد القطب الامام ابوالحسن علي بن عبدالله بن عبدالجباربن تميم بن هرمزبن... عبدالله بن الحسن بن الحسن بن علي بن ابيطالب الحسني الادريسي الشادلي قدس سره استاد طايفهء عليه شادليه از صوفيهء اسکندريه است.
چون از مغرب وارد افريقا شد در شادله فرودآمد و شيخ مشايخ، ابوعلي الحسن بن مسعود اليوسي در شرح داليهء خود اين قول را رد کرده و گفته است که شيخ ابوالحسن علي بن عبدالجبار الزرويلي از اين باب به شادله منسوب گرديد که در آن بعبادت مشغول بود و از مردم شادله نبوده است... در سنهء ۵۹۱ و به قولي ۵۹۳ ه .ق. در قريهء غماره از قراء افريقا در نزديکي سبته ولادت يافت سپس به تونس منتقل گرديد و در شادله از قراي افريقا سکونت گزيد... و به سال ۶۵۶ در ماه ذي القعده يا شوال در صحراي عيذاب در گذشت...

و در اين که شاذلي نزد چه کساني تلمذ کرده اقوال مختلف است. قشاشي در سمط المجيد آرد که وي بلاواسطه از ابومدين کسب عرفان کرده و اين قول مقبول تاريخ است. و امام ابوالحسن نزد ابوالفتح الواسطي شيخ مشايخ الرفاعيه در مصر نيز تعلم کرده است.

ابن بطوطه دربارهء چگونگي درگذشت او آورده است:
از شيخ ياقوت شنيدم که از شيخ خود ابوالعباس مرسي روايت ميکرد که ابوالحسن شاذلي همه ساله از راه مصر عليا به حج ميرفت و از ماه رجب تا پايان موسم حج در مکه مي ماند و آنگاه پس از زيارت مدينه از جادهء بزرگ (يعني از راه صحرا که طولاني تر بود) به شهر خود مراجعت ميکرد. يکي از سالها که در صدد مسافرت حج بود به خادم خود فرمود که کلنگي و سبدي با حنوط و ساير وسايل دفن و کفن با خود بردارد و چون خادم پرسيد که اينها به چه کار آيد شيخ پاسخ داد که وقتي به حميثرا رسيدي خواهي فهيمد. حميثرا در مصر عليا در صحراي عيذاب واقع است و چشمهء آب شوري دارد. شيخ پس از رسيدن به حميثرا غسل کرد و دو رکعت نماز گزارد و در سجدهء آخر جان تسليم کرد جسد او را در همانجا به خاک سپردند و من گور او را زيارت کردم و اسم و نسب او تا امام حسن بن علي عليهماالسلام بر روي قبرش نوشته است. (ترجمهء سفرنامهء ابن بطوطه ص ۱۵).

در دائره المعارف اسلامي ضمن ترجمهء حال او چنين آمده است:
ابوالحسن علي بن عبدالله بن عبدالجبار الشريف الذرويلي مؤسس طريقهء شاذليه است که طريقه هاي ديگر مانند وفائيه، عروسيه، جزوليه، حفنويه از آن منشعب اند.
تولد او بقولي در غماره نزديک سبته در حدود سال ۵۹۳ ه . ق. و بقولي در شاذله موضعي واقع در نزديکي جبل ظفران در تونس اتفاق افتاد.
وجود نسبت ذرويلي در شجرهء نژادي او حاکي است که منشأ او مراکش بوده. پيروانش نسب او را از طريق امام حسن علیه السلام به پيغمبر رسانيده اند. در جواني بر اثر مطالعهء زياد به بيماري چشم مبتلي شد .
از همان اوان در طريق تصوف گام گذاشت و وجود خود را وقف آن ساخت. در فاس نزد پيروان جنيد، خصوصاً محمد بن علي بن حرزهم مريد ابومدين شعيب تعليم گرفت. ليکن تحت تأثير عبدالسلام بن مشيش از اهل مراکش بود که در اکناف تونس به اشاعهء طريقهء خود پرداخت و چون بعلت نشر طريقت جديد و خصوصاً بسبب نفوذي که در مردم داشت تحت فشار و تعقيب قرار گرفت به اسکندريه پناه برد و در آنجا شهرت و قبول عام بيشتري پيدا کرد.
برخي از نويسندگان در ترجمهء حال او نوشته اند که هر وقت از خانه خارج مي شد جمع کثيري به دنبالش راه مي افتادند. چندين بار به سفر حج رفت و در آخرين سفر حج بود که هنگام عبور از صحرايي در مصر عليا بسال ۶۵۶ در حميثرا درگذشت. آرامگاه او زيارتگاه است و يکي از مماليک مصر گنبدي به روي آن بنا نهاد.
شاذلي به پيروانش ذکر دايم را توصيه ميکرد، مريدان بلافصل او اهل خلوت نيستند و صومعه و کرامات ندارند.
از مشهورترين مريدانش در مصر تاج الدين بن عطاء الله ابوالعباس المرسي را ميتوان نام برد. اغلب رؤساي فرق مذهبي اسلامي در شمال غربي افريقا خود را پيرو او ميشمارند.
شاذلي آثاري از خود بجا گذارده که بيشتر آنها از نوع حزب و ادعيه و اوراد و اذکار محسوبند و از آنجمله است:
کتاب الاخوه ، حزب البر ، حزب البحر ، الحزب الکبير ، حزب الطمس علي عيون العداء ، حزب النصر ، حزب اللطف ، حزب الفتح معروف به حزب الانوار ، صلاه الفتح و المغرب ، ادعيهء مختلف ديگر و وصيتي خطاب به مريدانش.
( دائرهء المعارف اسلامي ج ۴ )

لغت نامه #دهخدا

🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸

https://t.me/joinchat/AAAAAEOyBh9fy0yRLS521w

🍀🍀🍀
قطب دایرهء خدا شناسی

حضرت شیخ ابوالحسن #شاذلی

[ذ ِ] علي بن عبدالله بن عبدالجبار... مکني به ابوالحسن استاد گروه شادليهء صوفيهء اسکندريه.

و در تاج العروس ترجمهء مفيدي از وي آمده است از جمله در وجه معروف شدن او به شادلي نويسد: سيد القطب الامام ابوالحسن علي بن عبدالله بن عبدالجباربن تميم بن هرمزبن... عبدالله بن الحسن بن الحسن بن علي بن ابيطالب الحسني الادريسي الشادلي قدس سره استاد طايفهء عليه شادليه از صوفيهء اسکندريه است.
چون از مغرب وارد افريقا شد در شادله فرودآمد و شيخ مشايخ، ابوعلي الحسن بن مسعود اليوسي در شرح داليهء خود اين قول را رد کرده و گفته است که شيخ ابوالحسن علي بن عبدالجبار الزرويلي از اين باب به شادله منسوب گرديد که در آن بعبادت مشغول بود و از مردم شادله نبوده است... در سنهء ۵۹۱ و به قولي ۵۹۳ ه .ق. در قريهء غماره از قراء افريقا در نزديکي سبته ولادت يافت سپس به تونس منتقل گرديد و در شادله از قراي افريقا سکونت گزيد... و به سال ۶۵۶ در ماه ذي القعده يا شوال در صحراي عيذاب در گذشت...

و در اين که شاذلي نزد چه کساني تلمذ کرده اقوال مختلف است. قشاشي در سمط المجيد آرد که وي بلاواسطه از ابومدين کسب عرفان کرده و اين قول مقبول تاريخ است. و امام ابوالحسن نزد ابوالفتح الواسطي شيخ مشايخ الرفاعيه در مصر نيز تعلم کرده است.

ابن بطوطه دربارهء چگونگي درگذشت او آورده است:
از شيخ ياقوت شنيدم که از شيخ خود ابوالعباس مرسي روايت ميکرد که ابوالحسن شاذلي همه ساله از راه مصر عليا به حج ميرفت و از ماه رجب تا پايان موسم حج در مکه مي ماند و آنگاه پس از زيارت مدينه از جادهء بزرگ (يعني از راه صحرا که طولاني تر بود) به شهر خود مراجعت ميکرد. يکي از سالها که در صدد مسافرت حج بود به خادم خود فرمود که کلنگي و سبدي با حنوط و ساير وسايل دفن و کفن با خود بردارد و چون خادم پرسيد که اينها به چه کار آيد شيخ پاسخ داد که وقتي به حميثرا رسيدي خواهي فهيمد. حميثرا در مصر عليا در صحراي عيذاب واقع است و چشمهء آب شوري دارد. شيخ پس از رسيدن به حميثرا غسل کرد و دو رکعت نماز گزارد و در سجدهء آخر جان تسليم کرد جسد او را در همانجا به خاک سپردند و من گور او را زيارت کردم و اسم و نسب او تا امام حسن بن علي عليهماالسلام بر روي قبرش نوشته است. (ترجمهء سفرنامهء ابن بطوطه ص ۱۵).

در دائره المعارف اسلامي ضمن ترجمهء حال او چنين آمده است:
ابوالحسن علي بن عبدالله بن عبدالجبار الشريف الذرويلي مؤسس طريقهء شاذليه است که طريقه هاي ديگر مانند وفائيه، عروسيه، جزوليه، حفنويه از آن منشعب اند.
تولد او بقولي در غماره نزديک سبته در حدود سال ۵۹۳ ه . ق. و بقولي در شاذله موضعي واقع در نزديکي جبل ظفران در تونس اتفاق افتاد.
وجود نسبت ذرويلي در شجرهء نژادي او حاکي است که منشأ او مراکش بوده. پيروانش نسب او را از طريق امام حسن علیه السلام به پيغمبر رسانيده اند. در جواني بر اثر مطالعهء زياد به بيماري چشم مبتلي شد .
از همان اوان در طريق تصوف گام گذاشت و وجود خود را وقف آن ساخت. در فاس نزد پيروان جنيد، خصوصاً محمد بن علي بن حرزهم مريد ابومدين شعيب تعليم گرفت. ليکن تحت تأثير عبدالسلام بن مشيش از اهل مراکش بود که در اکناف تونس به اشاعهء طريقهء خود پرداخت و چون بعلت نشر طريقت جديد و خصوصاً بسبب نفوذي که در مردم داشت تحت فشار و تعقيب قرار گرفت به اسکندريه پناه برد و در آنجا شهرت و قبول عام بيشتري پيدا کرد.
برخي از نويسندگان در ترجمهء حال او نوشته اند که هر وقت از خانه خارج مي شد جمع کثيري به دنبالش راه مي افتادند. چندين بار به سفر حج رفت و در آخرين سفر حج بود که هنگام عبور از صحرايي در مصر عليا بسال ۶۵۶ در حميثرا درگذشت. آرامگاه او زيارتگاه است و يکي از مماليک مصر گنبدي به روي آن بنا نهاد.
شاذلي به پيروانش ذکر دايم را توصيه ميکرد، مريدان بلافصل او اهل خلوت نيستند و صومعه و کرامات ندارند.
از مشهورترين مريدانش در مصر تاج الدين بن عطاء الله ابوالعباس المرسي را ميتوان نام برد. اغلب رؤساي فرق مذهبي اسلامي در شمال غربي افريقا خود را پيرو او ميشمارند.
شاذلي آثاري از خود بجا گذارده که بيشتر آنها از نوع حزب و ادعيه و اوراد و اذکار محسوبند و از آنجمله است:
کتاب الاخوه ، حزب البر ، حزب البحر ، الحزب الکبير ، حزب الطمس علي عيون العداء ، حزب النصر ، حزب اللطف ، حزب الفتح معروف به حزب الانوار ، صلاه الفتح و المغرب ، ادعيهء مختلف ديگر و وصيتي خطاب به مريدانش.
( دائرهء المعارف اسلامي ج ۴ )

لغت نامه #دهخدا

🎄🎄🎄🎄🎄

https://t.me/joinchat/AAAAAEOyBh9fy0yRLS521w

شام غریبان

شام غریبان، در ادبیات و مرثیه‌های پارسی‌زبان‌ به غروب آفتاب روز عاشورا و سوگواری این شب گفته می‌شود. نوحه‌های این مراسم یادآور آوارگی اهل بیت امام حسین(ع) و اسیران و کودکان بازمانده از واقعه کربلا است که در غروب عاشورا، بی‌پناه در تاریکی شب، در بیابان کربلا به سر می‌بردند. بعضی رسوم خاص، مانند روشن‌کردن شمع یا نشستن در تاریکی، باعث تفاوت عزاداری این شب با دیگر شب‌های محرم می‌شود.

اتفاقات شام عاشورا

سپاه دشمن غروب عاشورا زنان را از خیمه‌ها بیرون کردند و خیمه‌ها را آتش‌زدند. در این هنگام زنان فریاد می‌زدند و چون چشم‌شان به کشتگان خود افتاد لطمه به صورت زدند.عمر بن سعد غروب عاشورا سر امام حسین(ع) را با خولی اصبحی و حمید بن مسلم ازدی و سرهای یاران و خاندان او را که هفتاد و دو سر بود، به همراه شمر، قیس بن اشعث و عمرو بن حجاج و عزرة بن قیس نزد ابن زیاد فرستاد. عمر سعد خود با جمعی از لشکریانش آن شب را در کربلا ماند و روز بعد نزدیک ظهر پس از دفن کشتگان سپاه خود، همراه اهل بیت امام حسین(ع) و دیگر بازماندگان، به سمت کوفه حرکت کرد. نقل کرده‌اند که در شب یازدهم محرم که شام غریبان بود، حضرت زینب(س)نماز شبش را ترک نکرد؛ اما به سبب ضعفی که او را فرا گرفته بود، نماز را نشسته خواند.

https://telegram.me/iranboom_ir

✔️ ايستادگى «عبد اللّه بن عفيف» در برابر ابن زياد


▪️تاريخ الطبرى، به نقل از حُمَيد بن مسلم:
هنگامى كه عبيد اللّه به كاخ [حكومتى] آمد و مردم هم وارد شدند، نداى نماز جماعت داده شد و مردم در مسجد اعظمِ كوفه، گرد آمدند.
ابن زياد، از منبر بالا رفت و گفت: ستايش، خدايى را كه حق و اهلش را چيره كرد و امير مؤمنان يزيد بن معاويه و حزبش را يارى داد و دروغگو پسر دروغگو، حسين بن على و پيروانش را كُشت!

ابن زياد، سخنش را به پايان نبرده بود كه «عبد اللّه بن عفيف اَزدىِ غامدى» بر او جَست.
او از شيعيان على(ع) بود و چشم چپش را در جنگ جَمَل، همراه على(ع) از دست داده بود و چون پيكار صفّين شد، ضربه اى بر سرش و ضربه اى هم بر ابرويش زدند و آن چشمش هم نابينا شد. از اين رو، از مسجد اعظمِ كوفه جدا نمى شد و تا شب، در آن، نماز مى خواند و سپس به خانه باز مى گشت.

عبد اللّه، هنگامى كه سخن ابن زياد را شنيد، گفت:
اى ابن مرجانه!
دروغگو پسر دروغگو، تو و پدرت هستيد و نيز كسى است كه به تو حكومت داد و پدرش.
اى ابن مرجانه!
آيا پسرانِ پيامبران را مى كشيد و سخن صدّيقان را بر زبان مى آوريد؟!

ابن زياد گفت: او را برايم بياوريد.
پاسبان ها بر او پريدند و او را گرفتند. عبد اللّه، شعار قبيله اَزْد را سر داد: يا مَبرورُ (اى آمُرزيده)!

در آن روز، هفتصد جنگجو از قبيله اَزْد در كوفه بودند. جوانانى از اَزْد به سوى او جستند و او را از دست پاسبانان در آوردند و به خانواده اش سپردند.
عبيد اللّه بن زياد، كسى را به دنبال او فرستاد. او را كُشت و فرمان داد تا او را در جايگاه خاكروبه ها به صليب كشيدند.
اين واقعه، چنان كه در الإرشاد مفيد آمده، پس از برخوردهاى ابن زياد با خانواده امام حسين(ع) در قصر حكومتى اتّفاق افتاده است.

📚 دانشنامه امام حسین(ع): ج۸ ص۱۷۳ به نقل از: تاريخ الطبري؛ الإرشاد؛/ الكامل في التاريخ؛ جواهر المطالب؛ الحدائق الورديّة؛ تذكرة الخواصّ؛ البداية والنهاية؛ كشف الغمّة؛ بحار الأنوار؛ أنساب الأشراف؛ الفتوح؛ مقتل الحسين(ع) للخوارزمي؛ الملهوف؛ مثير الأحزان
#بعد_از_عاشورا #امام_حسین
🍀

🌾نام‌های ناآشنای کربلا 🌾 [ ۴ ]


✔️ «حَجّاج بن مَسْروق»


🔹«حَجّاج بن مَسْروق جُعْفی» از قبيله «مذحج» و از شیعیان امیرالمؤمنین علی(ع) در کوفه بود.
همینکه باخبر شد امام حسین(ع) از مدینه به سوی مکّه حرکت کرده است، رهسپار مکّه شد و به آن حضرت پیوست.
هنگام حرکتِ اباعبدالله از مکّه به سوی عراق در کنار و همراه امام بود و در اوقات نماز، مؤذّن آن حضرت بود.
در جریان ملاقات حرّ با امام حسین(ع) چون ظهر شد، امام به حجّاج فرمود که اذان بگوید.
در «قصر بنی‌مقاتل»، وی و یزید بن مغفّل از طرف سیّدالشّهدا به خیمه عبیداللَّه حرّ جعفی رفتند؛ و پیام امام را به او رساندند و از او برای یاری آن حضرت دعوت به عمل آوردند.

وقتي كه روز دهم جنگ آغاز شد، حجاج بن مسروق جعفي به نزد امام(ع) آمد و براي ورود به ميدان اجازه خواست. امام به او اجازه داد.
حجاج وارد ميدان شد و پس از نبردي خونين در حالي كه محاسن شريفش به خون رنگين شده بود، به نزد امام بازگشت و در حق حضرت این اشعار را خواند:

جانم به قربانت که هدایت‌کننده و هدایت شده‌ای.
امروز به دیدار جدّت پیامبر خواهم شتافت.
سپس پدرت علی؛ آن انسان بزرگوار.
که او را وصی پیامبر می‌دانم، ملاقات می‌کنم.

🔅امام حسین(ع) فرمود: «آری! من نیز بعد از تو به دیدار آنان خواهم شتافت»
حجّاج به میدان بازگشت و مبارزه کرد تا به فیض شهادت نایل آمد، رضوان اللّه علیه.

💠در زيارت ناحيه مقدسه آمده است: «السَّلامُ عَلی حَجَّاجِ بْنِ مَسْرُوقِ الْجُعْفِی»


📚 ر. ک بخش اول
#شهدای_کربلا #نامهای_ناآشنای_کربلا
🍀

🌾نام‌های ناآشنای کربلا 🌾 [ ۵ ]


✔️ «مسلم بن کثیر»


🔹مسلم بن کثیر أعرج، از طایفه اَزْد و از یاران امام حسین(ع) است. وی فرزند کثیر بن قلیب صدفی ازدی است. کثیر (پدر مسلم)، محضر پیامبر اکرم(ص) را درک کرد و در فتح مصر حاضر شد.
مسلم تابعی و از یاران امام علی (ع) بود. در جنگ جمل حضور یافت و چون در این جنگ از ناحیه پا آسیب دید و فلج شد «اعرج» لقب گرفت.
او از کسانی است که برای امام حسین(ع) نامه نوشت و مسلم بن عقیل(ع) را در کوفه یاری کرد.

وی پس از شهادت سفیر امام، از کوفه خارج شد؛ و در نزدیکی‌های کربلا به سیّد الشهدا پیوست.
برخی گفته‌اند او خود را به كربلا رسانيد اما در مدخل كربلا دستگير شد و به شهادت رسيد. و برخی بر اين باورند كه او در حمله نخستين به شهادت رسيده است.

💠 در زيارت منسوب به ناحيه مقدسه، آمده است: «اَلسَّلَامُ عَلي مُسلِمِ بْنِ كَثيِر الاَزْدي»


📚 ر. ک بخش اول
#شهدای_کربلا #نامهای_ناآشنای_کربلا
🍀

🌾نام‌های ناآشنای کربلا 🌾 [ ۵ ]


✔️ «مسلم بن کثیر»


🔹مسلم بن کثیر أعرج، از طایفه اَزْد و از یاران امام حسین(ع) است. وی فرزند کثیر بن قلیب صدفی ازدی است. کثیر (پدر مسلم)، محضر پیامبر اکرم(ص) را درک کرد و در فتح مصر حاضر شد.
مسلم تابعی و از یاران امام علی (ع) بود. در جنگ جمل حضور یافت و چون در این جنگ از ناحیه پا آسیب دید و فلج شد «اعرج» لقب گرفت.
او از کسانی است که برای امام حسین(ع) نامه نوشت و مسلم بن عقیل(ع) را در کوفه یاری کرد.

وی پس از شهادت سفیر امام، از کوفه خارج شد؛ و در نزدیکی‌های کربلا به سیّد الشهدا پیوست.
برخی گفته‌اند او خود را به كربلا رسانيد اما در مدخل كربلا دستگير شد و به شهادت رسيد. و برخی بر اين باورند كه او در حمله نخستين به شهادت رسيده است.

💠 در زيارت منسوب به ناحيه مقدسه، آمده است: «اَلسَّلَامُ عَلي مُسلِمِ بْنِ كَثيِر الاَزْدي»


📚 ر. ک بخش اول
#شهدای_کربلا #نامهای_ناآشنای_کربلا
🍀

🌾نام‌های ناآشنای کربلا 🌾 [ ۱۲ ]


✔️ «عبد اللّه بن یَقْطُر حمیری‌‌»


🔹مادر او دایه امام حسین علیه السّلام به شمار می‌آمد.
حسین علیه السّلام از این بانو شیر نخورده بود ولی بدین سبب که از امام نگاه‌داری کرده بود، عبدالله برادر رضاعی آن حضرت خوانده می‌شد.
آنچه صحیح به نظر می‌رسد و در اخبار وارد شده این است که امام حسین علیه السّلام جز از مادرش فاطمه زهرا علیها السّلام شیر ننوشیده است.
بنا به نقل سیره‌نویسان: پس از آن که امام حسین علیه السّلام از مکه خارج شد، در پاسخ نامه مسلم که در آن خواستار تشریف فرمایی امام علیه السّلام شده و اتحاد مردم را به اطلاع آن حضرت رسانده بود، امام نامه‌ای به وسیله عبد اللّه، نزد مسلم فرستاد.
عبد اللّه، توسط حصین بن تمیم در قادسیه دستگیر شد و وی او را نزد عبید اللّه فرستاد.

عبید اللّه ماجرای او را جویا شد، ولی او اطلاعاتی در اختیار وی قرار نداد، از این رو، گفت: بالای دار الاماره برو و دروغگو فرزند دروغگو (منظورش امام حسین علیه السّلام بود) را لعنت نما و سپس پایین بیا، تا درباره‌ات بیندیشم.
وی بالای دار الاماره رفت. وقتی مشرف بر مردم شد، گفت:
مردم! من فرستاده حسین پسر فاطمه دخت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم به سوی شما هستم، بیایید و او را یاری کنید و در برابر پسر مرجانه و پسر سمیّه، فرومایه فرزند فرومایه، از حسین حمایت و پشتیبانی نمایید.
عبید اللّه فرمان داد او را از بالای دار الاماره به زمین افکندند و استخوان‌هایش درهم شکست و اندک رمقی در بدنش باقی مانده بود، که عبد الملک بن عمیر لخمی (قاضی و فقیه کوفه) وارد شد و با خنجری سر از بدن او جدا ساخت.
زمانی که او را بر این کار مورد نکوهش قرار دادند، گفت: من خواستم او را راحت کنم!!.

💠 در زیارت رجبیّه بر وی چنین درود فرستاده شده است:
السَّلامُ عَلی عَبْدِاللّهِ بْنِ یَقْطُر رَضِیِعِ الحُسَین


📚 ر. ک بخش اول
#شهدای_کربلا #نامهای_ناآشنای_کربلا
🍀

🌾نام‌های ناآشنای کربلا 🌾 [ ۲۷ ]


✔️ «یزید بن حُصَیْن»


🔹یزید بن حُصَیْن هَمْدانی مشرقی؛ مردی شریف، عابد، زاهد و از شجاعان کوفه بود. در جنگ‌ها یاد و نامی داشت.
شیخ طوسی رحمه الله، بی آن که بر شهادتش در روز عاشورا تصریح کند، او را از اصحاب امام حسین علیه السلام، بر شمرده است.
برخی نویسندگان در شرح حال او چنین نوشته‌اند:
او از بهترین شیعیان بود. با مسلم بن عقیل بیعت کرد؛ و هنگامی که قیام وی به شکست انجامید، از کوفه خارج گردید و خود را به امام حسین علیه السلام رساند و پیوسته با آن حضرت بود.

وقتی آب را بر اردوگاه امام حسین علیه السلام بستند، با اجازه امام، نزد عمر سعد رفت و با او در این باره به گفت و گو پرداخت، شاید از این کار دست بردارد. اما سخنانش در نفس بد سگال پسر سعد، اثر نکرد.
روز عاشورا، در صف یاران امام حسین علیه السلام، به پیکار با دشمنان پرداخت و پیش از ظهر به شهادت رسید.
فاضل در بندی رجز زیر را به او نسبت داده است:
من یزیدم که هنگام جنگ، ترسو نیستم،
همچون جوانی شجاع در دفاع از حسین بن علی علیه السلام، شما را با شمشیر می‌زنم،
تا این که به روز رستخیز عمل خویش را دیدار کنم.

💠در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه، بر این شهید بزرگوار، چنین درود فرستاده شده است:
السَّلامُ عَلی یَزیدِ بْنِ حُصَیْنِ الْهَمْدانِیّ المَشْرِفیِّ القارِیّ، المُجَدِّلِ بِالْمَشْرَفِیِّ.
سلام بر یزید بن حصین هَمْدانی مشرقی، همو که قاری قرآن بود و دشمن را به تیغ مَشْرَقِیّ بر خاک می‌افکند.


📚 ر. ک بخش اول
#شهدای_کربلا #نامهای_ناآشنای_کربلا
🍀

🌾نام‌های ناآشنای کربلا 🌾 [ ۳۴ ]


✔️ «نعمان و حلاس»


🔹«نعمان بن عمرو ازدی راسبی» و برادرش «حلاس»، از اصحاب امام حسین علیه السلام و از شهیدان کربلا هستند.
این دو برادر، اهل کوفه و از یاران امیر المؤمنین علیه السّلام به شمار می‌آمده‌اند.
حلاس مسئولیت نگاهبانان حضرت را در کوفه بر عهده داشته است.
و نیز گفته‌اند که نعمان در جنگ صفین حضور داشته است.

صاحب حدائق می‌گوید: نعمان و حلاس، با سپاهیان عمر سعد از کوفه بیرون رفتند، ولی زمانی که ابن سعد شرط‌های امام حسین علیه السّلام را نپذیرفت، شب هشتم محرّم، در جمع کسانی که شبانه نزد امام می‌آمدند، به آن حضرت پیوستند.
آنان همواره ملازم رکاب امام بودند تا در برابر حضرت، به درجه رفیع شهادت نایل آمدند.

نحوه شهادت آنان در منابع گوناگون با اندکی تفاوت نقل شده است.
به گفته سروی: این دو برادر، در حمله نخستین به شهادت رسیدند. ولی برخی دیگر شهادت آنان را در فاصله میان حمله اوّل تا ظهر عاشورا دانسته‌اند.
درباره نعمان گفته‌اند: دشمن نخست اسبش را پی کرد و سپس او را به شهادت رساند.

💠 در زیارت رجبیّه از نعمان چنین یاد شده است:
«السلام علی نعمان بن عمرو»


📚 ر. ک بخش اول
#شهدای_کربلا #نامهای_ناآشنای_کربلا
🍀

🌾نام‌های ناآشنای کربلا 🌾 [ ۴۰ ]


✔️ «جُنْدَبِ بْنِ حُجَیْرِ»


🔹جندب بن حجیر کندی خولانی، از بزرگان شیعه و از یاران امیر المؤمنین علیه السّلام است.
جندب اهل کوفه و از جمله کسانی است که عثمان او را از کوفه به شام فرستاد.
وی در جنگ صفین شرکت داشت و از سوی حضرت علی علیه السلام فرماندهی قبیله «کنده» و «ازْد» را عهده‌دار بود.
ابن‌عساکر می‌گوید که جندب در صفین کشته شد. ولی دیگران او را در شمار شهیدان کربلا قرار داده‌اند.
گفته‌اند که وی از شیعیان نامدار و سرشناس کوفه بود که پیش از برخورد حرّ با امام حسین علیه السلام ، در منزلگاه حاجز به کاروان حسینی پیوست، و همراه آن حضرت وارد کربلا شد.
سیره‌نویسان گفته‌اند: او در روز عاشورا به میدان رفت و در حمله نخست به شهادت رسید.
صاحب حدائق گفته است: فرزند جندب نیز همراه او در آغاز جنگ به شهادت رسید.
ولی ظاهرا این نظر، چندان مقرون به صحت نیست، چنانکه در زیارت ناحیه مقدسه نیز از فرزند او یادی نشده است.

💠 در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه درباره وی چنین آمده است:
«السَّلامُ عَلی جُنْدَبِ بْنِ حُجَیْرِ»


📚 ر. ک بخش اول
#شهدای_کربلا #نامهای_ناآشنای_کربلا
🍀

#امام_حسین_علیه_السلام
#علی_انسانی

آزاده نیست هر که گرفتار او نشد
از حر بپرس، فیض نگاه حسین را

یوسف گمان کنم که خریدار او شود
بیند اگر غلام سیاه حسین را

خورشید، آفتابی اگر شد به او بگو
یک شب ببین به علقمه ماه حسین را

آمد ز روی نی، سرشان تا به شهر شام
ایثار را ببین و، سپاه حسین را

مهتاب با ستاره چه زیبا شود ببین
در شام، طفلِ چشم به راه حسین را


🔹@deabelnews

.
.
◾️ #با_حسین_علیه_السلام| #آیا_امام_حسین_علیه_السلام_مدح_عمر_بن_خطاب_را_گفته_است؟!

👈🏼 در جریان خروج امام حسین سلام الله علیه از مکه به سمت کوفه، عبدالله بن عمر نزد امام آمد و قصد داشت حضرت را از رفتن به عراق منصرف کند.
امام در پاسخ به او فرمودند: اگر پدرت بود، من را یاری می‌داد.
آیا این جمله امام حسین علیه‌السلام دلالت بر مدح عمر بن خطاب می‌کند؟
👈🏼 چهارشنبه ۱۴۰۱/۰۶/۰۲

🆔 @SoundsSpeakers
🆔 @ayatollahalimilani