کانال کتاب (yortchi) pdf

✴️ ابوالحسن اشعری تکلیف ما لایطاق را اشکال نمی داند. چون خدا خود تکلیف ما لا یطاق کرده است. چون معتقد است حدیثی از عایشه که در صحیح آمده است، قطعاً درست است. خدا به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده: إقرا و ایشان فرمودند که ما أنا بقاری. وقتی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند که نمی توانند بخوانند، خدا با این که از این امر مطلع بوده که ایشان نمی توانند بخوانند، فرموده که بخوان، پس تکلیف ما لا یطاق اشکال ندارد. تئوری کلامی را از نقلی که قطعاً دروغ است استخراج می کند.
✴️ إلی المجمع العلمی العربی بدمشق؛ نامه ی مرحوم شرف الدین را بخوانید که این روایت بالا را نمی پذیرند.
✴️ مرحوم هاشم معروف حسنی علی رغم این که نقاد بی نظیری است، شق صدر را افسانه می داند، اما می گوید: نقل ها این قدر زیاد است که به راحتی نمی شود آن را کنار گذاشت، پس آن را معجزه بدانیم که عقل در آن راهی ندارد. در حالی که اگر نقد تاریخی کنیم، این مسأله اصلاً روایت ندارد.
✴️ نسخ حکم با تلاوت که وجود ندارد. نسخ حکم با بقای تلاوت را علماء معتقدند.
✴️ نقلِ عشر رضعات و سوره ی احزاب که از بقره هم بزرگتر بوده، از موارد نسخ تلاوت و نسخ حکم است که اهل سنت برای فرار از تحریف این را پذیرفته اند.
✴️ روایت از امام علی علیه السلام نقل کرده اند که آیه ی 71 از سوره ی مبارکه ی مریم: وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُها كانَ عَلى‏ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا با آیه ی 110 از سوره ی مبارکه ی الأنبیاء: إِنَّ الَّذينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى‏ أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُون نسخ شده است. علامه مجلسی رحمه الله علیه نوشته اند که آیه ی دوم استثناء یا بیان است.
✴️ آیه ی 33 از سوره ی مبارکه ی الأعراف: قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَق امام می فرمایند که چون اثم در این آیه به معنای خمر است؛ پس ناسخ آیه ی 67 از سوره ی مبارکه ی النحل: وَ مِنْ ثَمَراتِ النَّخيلِ وَ الْأَعْنابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَراً وَ رِزْقاً حَسَنا است. برخی معتقدند که این آیه از سوره ی الأعراف از اساس حرمت شراب را بیان کرده است و تدریجی در بیان حرمت شراب وجود ندارد.
✴️ در نسخ باید ناسخ متأخرتر از منسوخ باشد.
✴️ در روایتی منسوب به امام علی علیه السلام آمده که آیه ی 56 از سوره ی مبارکه ی الذاریات: وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُون که فلسفه ی خلقت را عبادت می داند، با آیه ی 118 از سوره ی مبارکه ی هود: وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفينَ نسخ شده است. علامه طباطبائی رحمه الله علیه معتقدند که آیه ی دوم، آیه ی تحدیدی و تقییدی نسبت به آیه ی اول است.
✴️ در نقلی از ابن عباس آیه ی 27 از سوره ی مبارکه ی النور: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلى‏ أَهْلِها ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُون با آیه ی 29 از همین سوره: لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ مَسْكُونَةٍ فيها مَتاعٌ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تُبْدُونَ وَ ما تَكْتُمُونَ ؛ نسخ شده است که معلوم است منظور از نسخ در این جا، بیان است.
✴️ در روایت امام علی علیه السلام و نیز امام صادق علیه السلام آمده است که از مقدمات تفسیر، دانستن ناسخ و منسوخ است؛ این روایت اشاره به مفهوم گسترده ی نسخ دارد.
✴️ اولین آیه ی بسیار مهمی که برای نسخ به آن استناد شده است؛ آیه ی 106 از سوره ی مبارکه ی البقره است. ما نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِها نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْها أَوْ مِثْلِها أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدير.
✴️ نظرات مفسران در ذیل آیه ی 24 از سوره ی مبارکه ی یوسف را ببینید که به چه گرفتاری دچار شده اند. وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها. قصه ی کامجوئی جنسی با راوَدَتْه پایان می یابد.
✴️ ابن عربی عارف معتقد است که واژه ی آیه در آیه ی 106 از سوره ی مبارکه ی البقره، آیه ی اعجازی و نه تشریعی است.
✴️ آیه ی 101 از سوره ی مبارکه ی النحل؛ سیاق مشخص کننده این است که منظور جابه جائی است. وَ إِذا بَدَّلْنا آيَةً مَكانَ آيَةٍ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما يُنَزِّلُ قالُوا إِنَّما أَنْتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُون.
⬅️ لینک دسترسی به این فایل صوتی: yon.ir/6mpbX


?اللّهُمَّ صَلّ عَلَی محَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجّل فَرَجَهُم ?

فایل صوتی مطلب بالا ???

? @OstadMahdaviRad

تاریخ سیاسی و اجتماعی دوره ی پادشاهان مملوکی
نویسنده: قاسم عبده قاسم
مترجم: بهزاد مفاخری
ناشر: سروش
تاریخ چاپ: 1396
مکان چاپ: تهران
خلاصه: در اثر حاضر مؤلف بعد از شرح و توضیح چگونگی روی کار آمدن دولت مملوکی و مفاهیم سیاسی و وقایع مهم این دولت، از اوضاع اجتماعی مصر تحت سلطه ی مملوکیان سخن می گوید و با تیزبینی، میزان دخالت دولت در کارهای مردم و تأثیر مسائل سیاسی در اوضاع اجتماعی را به تصویر می کشد.


دوره ی پادشاهان مملوکی (922-648 ه. ق / 1517- 1250 م) از دوره های شگفت انگیز در تاریخ منطقه ی عربی و جهان اسلام به طور عام، و مصر و شام به طور خاص است؛ چرا که این دوره ی سرنوشت ساز، نقطه ی عطف مهمی در تاریخ تمدن عربی – اسلامی به شمار می رود؛ همچنان که این دوره بین دو مرحله ی آغاز و انجام جداگانه در تاریخ منطقه و کل جهان قرار دارد. آغاز این دوره با پیدایش نیروهای فرنگی در حملات صلیبی به منطقه ی عربی، و حمله ی مغولان بت پرست از شرق به همین منطقه مصادف بود که نقش تاریخی این دولت، پیروزی در برابر این دو خطر بود و این در عمل رخ داد؛ چرا که پادشاهان مملوکی در تکمیل نقش مهم تاریخی ایوبیان موفق بودند تا جایی که پیروزی بر صلیبیان زیر آسمان شرق عربی و در سرزمین های تحت سلطه ی آنان در دهه ی آخر قرن 7 ه- ق / 13م محقق شد؛ همچنان که آنان به مهار حمله ی خشونت آمیز مغول موفق شدند تا جایی که این قوم به اسلام گرویدند و این نیروی سرزنده و فعال به تمدن اسلامی افزوده شد اما پایان این دولت با دو حادثه ی جهانی بسیار مهم مصادف بود: نخست آغاز حرکت استعماری اروپا که از پوستینه ی تنگ اروپا خارج شد و سعی داشت تسلط جهان اسلام را بر راه های بازرگانی جهانی و مراکز دریایی و خشکی براندازد. ابتدا با دور زدن جهان اسلامی از طریق راهی دریایی که آفریقا را دور می زد تا به شرق آسیا و اقیانوس هند برسد. افزون بر این، آن ها کوشیدند تا بر دریای سرخ مسلط شوند؛ دریایی که تا آن زمان (اوایل قرن10 ه. ق / 16 م) منطقه ی عربی – اسلامی بود و جز کشتی های مسلمانان بدان وارد نمی شد. اما رخداد دوم، تبدیل دولت عثمانی از قدرتی محلی در آسیای صغیر به نیرویی جهانی بعد از فتح قسطنطنیه و تبدیل آن به پایتخت دولت اسلامی بود که بال دوم خود را تا کمربند اروپا، یعنی منطقه ی بالکان گسترد و به قلب اروپا رسید. دولت عثمانی حمایت از منطقه ی عربی را در برابر مطالع استعمار اروپایی دست کم تا اواخر قرن 12 ه- ق / 18 م به عهده گرفت. از سوی دیگر، دولت عثمانی جای دولت مملوکی را گرفت؛ هرچند به طور طبیعی نقش تاریخی این دو متفاوت بود؛ چرا که از هم گسیختگی ساختار سیاسی – اقتصادی دولت پادشاهان مملوکی، که به سقط زودهنگام در برابر نیروهای نوظهور منجر شد به مثابه ی ثمره ی تلخی بود که بذر آن با ساختار سیاسی این دولت از همان ابتدا نشانده شده بود؛ یعنی برآمدن دولت مملوکی بر اساس نیروی نظامی و مشروعیت ظاهری خلیفه ی عباسی با تکیه بر نیروی نظامی تنها راه رسیدن به تخت سلطنت بود و به همین دلیل درهای درگیری برای رسیدن به قدرت سیاسی گشوده شد و رسیدن به تخت سلطنت از راه خونریزی و توطئه به جایزه ی رقابت ترسناک میان حاکمان و کسانی تبدیل شد که به حکومت چشم دوخته بودند. از تناقضات تاریخی اینکه، این تخت سلطنت جایزه ی این رقابت در اواخر دوره ی پادشاهان مملوکی به وبالی تبدیل شد که بزرگان امیران مملوکی از پذیرش آن خودداری می کردند. عیب های نخست به بیماری نهایی تبدیل شد؛ چرا که نظام اقطاعی که اساس دولت بر آن بود از هم پاشید و دولت هم که با تکیه بر نیروی نظامی برای اداره ی کشور پدید آمده بود، توان اداره ی شهر را نداشت. پس از پایان خطرهای خارجی دولت ممالیک در اداره ی مصر و شام به وبال سیاسی – اقتصادی تبدیل شد، که هرچه زمان بر آن می گذشت به هیولایی بدل می شد که شایسته ی نجات نبود. ثمره ی تلخ اصل «حکومت از آن غالب است» در درگیری های خیابانی گروه های مملوکی و شورش های نظامی و تمرد و نافرمانی و فروپاشی قدرت دولت و ...تجلی یافت که صفحات منابع تاریخی در واپسین سال های دوره ی ممالیک را به خود اختصاص داده است. مشروعیت ساختگی و ظاهری در به دست آوردن واگذاری حکومت از سوی خلیفه ی عباسی قاهره و پشتیبانی فقیهان از پادشاهان مملوکی تجلی یافت که اغلب برای کسب رضایت آنان و پرهیز از شرشان صورت می گرفت. از آنجا که همه ساختگی و دروغ بودن این مشروعیت را می دانستند، هیچ کس آن را جدی نگرفت؛ چه کسانی که بر تخت سلطنت تکیه زده، و چه کسانی که رعیت این سلطان بودند. به نظر مولف این موضوع به ایجاد نفاق سیاسی در گستره ی حیات سیاسی منطقه ی عربی منجر شد؛ پدیده ای که تا امروز هم از آثار فاجعه بار آن رنج می بریم. بالطبع اوضاع سیاسی در اوضاع اجتماعی مصر در ان دوره بازتاب یافته است.

ادامه از پست بالا ☝️☝️☝️☝️☝️☝️
به همین ترتیب، مصلح کل های ما، از تاریخ ایران طی نهصد سال از ورود اسلام به این سرزمین تا دوره صفوی، خبری ندارند. اندک و بسیار اندک هستند کسانی که بدانند سلجوقیان، مثلا پیش از خوارزمشاهیان بودند. در باره مغول حرفهایی شنیده اند، اما از این که طی سیصد سال پس از مغول که چطور این فرهنگ ایرانی شکل گرفت، بی خبرند. هجومی از مغول شنیده اند، اما این که دوره ایلخانی چه تأثیری بر فرهنگ ما داشت را نمی دانند.
معنای این حرف این نیست که مثلا بنده از این دوره ها مطلع هستم. بحث این است که اگر کسی می خواهد فکر امروز را بشناسد، و بر اساس گذشته، در باره حال نظر دهد، بی جهت نباید به مخش فشار بیاورد و با کلیاتی که از دین و فلسفه می داند، رهنمود بدهد. جزء جزء این تاریخ اندیشه، در میان تمامی لایه های جامعه ما حضور دارد. همین طور که صدها لغت مغولی در زبان فارسی رسوخ کرده، در افکار و اندیشه ها و احساسات ما هم، افکار دوره ایلخانی نفوذ کرده است. اینها گاهی چیزهایی را به تشیع و ایران نسبت می دهند، که هیچ نشانی از آنها در تاریخ شیعه و ایران نیست، اما چنان نظر می دهند که گویی از عمق آن آگاهند.
ما چند کتاب در باره فخر رازی این دانشمند برجسته ایرانی داریم که آثارش عمیق ترین تأثیرات را بر تاریخ کلام در میان داشته است؟ ما تا قبل از کربن چه قدر ملاصدرا را می شناختیم، کسی که دست کم سیصد سال است فکر ما را جهت می دهد؟ به دوره قاجار برگردیم. ما تا پیش از کتاب الگار، چه قدر از نحله های فکری متنوع دوره قاجار خبر داشتیم که تازه آن کتاب هم سطحی بود؟ ما بعد از عبدالهادی حائری چند کتاب در باره تاریخ تفکر در دروه قاجار نوشتیم؟
حقیقت این است که بدون دانستن تاریخ تفکر و اندیشه در ایران، بدون آشنایی با متون دقیق هر دوره از ادوار تاریخ ایران، علم کلام، تصوف، فلسفه، حدیث، تفسیر و ... نمی توان مدعی آشنایی با دین بود. این که کسی قرآن را به روز ترجمه کند و از آن هم معلوماتی که در تفاسیر قدیم هست، فاصله داشته باشد، اصلا نمی تواند مدعی باشد که قرآن شناس و مترجم خوبی است. این برداشت های خود اوست نه آنچه که قرآن بیان کرده است. فخر رازی، یکی از مهم ترین و موثر ترین افراد در تاریخ تفکر ایرانی است. همین طور غزالی. نشناختن درست آن افکار، نشناختن فکر ایرانی، اصلاح گری را به روشی سست برای تغییرات دلبخواهی افراد تبدیل می کند و باز تجربه ای بی فایده بر تجربه های گذشته می افزاید.
در باره تاریخ تفکر در ایران، متاسفانه به رساله های دانشگاهی هم غالبا نمی شود اطمینان کرد. بیشتر آنها سبک و اساسا، بدون خواندن متون اصلی و بیش از هرچیز حدسها و گمانها به ظاهر زیبا، اما بی محتواست. عمده دلیل بی محتوایی هم به دلیل نخواندن درست متون کهن و انتخاب چند متن عمومی و عادی است.
@jafarian1964

رهبران مشروطه کتابی ست در دو جلد در شرح احوال و زندگی و تلاش های چهل و دو تن از رهبرانی که وجودشان در جنبش مشروطه اثر گذار بوده. ابراهیم صفایی یکی دیگر از پژوهشگران برجسته و صاحب نظر تاریخ معاصر ایران و دوره ی قاجار است که هم چون فریدون آدمیت به تاریخ و فرهنگ ایران خدمات شایسته ای انجام داده است.

نام اثر: لنین،بارگذاری مجدد
به سوی یک سیاست حقیقت
نویسنده و ویراستار: اسلاوی ژیژک و دیگران
مترجم: گروه مترجمان
نشر از : منجنیق

بریده ای از کتاب:
«وقتی عنوان کردم که ایالات متحده
" جهانی عمل می کند و محلی می اندیشد "
منظورم این نبود که این [کشور]
هم باید جهانی عمل کند و هم جهانی بیاندیشد:
منظور من صرفن این بود که
فاصله ی بین کلیت و جزئیت به شکل ساختاری ضروری است
به همین دلیل است که
ایالات متحده در درازمدت گور خود را می کند
از قضا،هگلیانیسم من در اینجا نهفته است:
موتور روند تاریخی-دیالکتیک
دقیقا فاصله ی میان عمل کردن و اندیشیدن است
آدم ها آن کاری را انجام نمی دهند
که فکر می کنند در حال انجام آن هستند:
در حالی که اندیشه به لحاظ صوری کلی است
عمل اساسن جزئی ساز است»

💢تاریخنگاری محلی عصر قاجار و مولفه های آن
نویسندگان:
عبدالمهدی رجایی
محمدعلی چلونگر
مرتضی نورائی
مشخصات نشر: دوفصلنامه مطالعات اسلامی؛ تاریخ و فرهنگ، 1390

🔰به تاریخ نو بپیوندید🔰
@newhistoryy

ظلمی که در حق دوران قاجار روا دانسته ايم

در دوران پهلوی تلاش می شد تا آنجا که ممکن است چهره ای سياه از دوران قاجار به دست داده شود. اگر از نقطه نظر سياسی رفتار شماری از شاهان قاجار به ويژه در عدم اهتمام کافی در حفظ تماميت ارضی کاملا قابل انتقاد است اما انصاف آن است که عصر قاجار از حيث پيشرفت در انواع مختلف فنون هنری و ادبی و رونق مدارس و اهتمام شاهان قاجار به اين امور دوران مهمی بايد به حساب بياید. حال از شاهان قاجار بگذريم ادبيات دينی و اهتمام علما به نوشتن و دايره گسترده دانش هایی که مورد توجه آنان و مورد تدريس و تدرس و مطالعه و بررسی بود چشمگير است. درباره تاريخ سياسی دوران قاجار بسيار نوشته اند. اما درباره تاريخ فرهنگی دوران قاجار حق و انصاف اين است که تاکنون کم کار کرده ايم. همينک با دسترسی آسان تر به اسناد و همچنين کتاب های خطی و چاپ سنگی اين دوران نوشتن تاريخ جامع و دقيقی از دوران قاجار بسيار ساده تر شده است. لازم است برای نوشتن دائرة المعارفی برای دوران قاجار انديشه شود. منابع شرح حال نگاری و فهرست های کتاب های خطی و چاپ های سنگی بايد به دقت برای چنين منظوری بازخوانی شود.

معرفی_کتاب

کتاب وداع با اسلحه نوشته‌ی ارنست همینگوی که یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های تاریخ محسوب می‌شود به بهترین شکل ممکن درد نسل خالق اثر را در زمان جنگ جهانی اول بیان می‌کند. وداع با اسلحه فقط یک رمان جنگی نیست بلکه داستانی عاشقانه‌ و پرشور نیز روایت می‌شود.

رمان وداع با اسلحه (A Farewell to Arms) به ماجرای جوانی آمریکایی با نام فردریک هنری می‌پردازد که در شمال ایتالیا به زندگی خود مشغول است اما جنگ جهانی اول آغاز شده و وی نیز برای جنگ به ارتش این کشور می‌پیوندد و در آمبولانس به خدمت مشغول می‌شود. هنری هم در جنگ مجروح می‌شود و برای درمان به بیمارستانی در میلان فرستاده می‌شود. در این شرایط، علاقه‌ای میان هنری و کاترین به وجود می‌آید. هنری که از جنگ بیزار است مجدداً به جنگ می‌رود.

این کتاب یکی از درخشان‌ترین رمان‌های مربوط به جنگ جهانی اول است که براساس تجربه‌های نویسنده‌ نوشته شده است. شخصیت هنری و اتفاقاتی که برای او رخ می‌دهد بسیار به شرایط ارنست همینگوی (Ernest Hemingway) در جنگ جهانی اول نزدیک است.
⬇️⬇️

نامه ی عباس میرزا به سلیمان پاشا در مورد انتقال جنازه ی علی خان قاجار به نجف و لزوم برگزاری مراسم و انتخاب محلی شایسته به عنوان مدفن ایشان که به درجه ی شهادت نایل شده بودند.
@qajariranhistory

📚. 📚. 📚. 📚. 📚.
⭕️تصویر زن ایرانی در کتاب تاریخ پر قدمت این سرزمین چنان مبهم و تار است که گویی زنان بیرون از زمان و تاریخ ایستاده بودند. در این میان، در لابلای تاریخ‌نگاری‌ها و روایت‌های مردانه بسیار جفاها رفته بر زنان همواره پرده‌‌نشین.
⭕️« پرده‌نشینان عهد ناصری» تاریخ اجتماعی زنان در عهد قاجار است. این اثر کوشیده است تا با رویکرد تاریخ‌نگاری اجتماعی و به تعبیری، نگارش «تاریخ از پایین»، جنبه‌های مختلف زیست زنان در عهد قاجار را روایت کند. بدین منظور، تحولات زندگی توده زنان در جامعه شهری، روستایی و ایلیاتی را در دوره صد وسی و هفت ساله حکومت قاجار به تصویر کشیده است. از تغییراتی که در پوشاک و مد لباس‌های زنانه رخ داده تا تحرکات اجتماعی، سیاسی و آموزشی زنان در این عهد.
⭕️شاید که بر تصویر گذشته زنان این مرز و بوم اندک نوری بیفتد.
@zananepazhoheshgartarikh1396