کانال کتاب (yortchi) pdf

تاریخ نگارستان اثری ارزنده و مهم است که قاضی احمد غفاری کاشانی آن را به سال 959ق تالیف کرده است. وی در نثر دنباله‌رو سعدی است و داستانهایی از شاهنامه و اسکندرنامه نیز در متن خود آورده است تا کتابش تاریخ صرف و متنی خشک نباشد. در موزه والترز دستنویسی بسیار مهم از این اثر وجود دارد که در تاریخ 976ق حدود یک سال پیش از مرگ مولف یا همزمان با سال مرگ وی کتابت شده است. این نسخه نفیس و زیبا و معتبر است. در ادامه تصاویری از جلد و تزیینات و چند مینیاتور آن تقدیم می‌شود.
@aaadab1397farhang
👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

تا دو روز بعد که کسروی به حکم قانون جهت اخذ آخرین دفاع حاضر شد، برادران امامی که از پیش روز و ساعت احضار متهم را می‌دانستند در شعبه ۷ بازرسی با خنجری به ران به زیرش انداختند و با ضربات جان‌گزا او را کشتند و بلیغ بازپرس از هول واقعه به زیر میز قضا بیهوش و نقش زمین شد.
من دیگر بلیغ را ندیدم تا چند سال بعد که به سبب کار‌های وکالتی که در اهواز داشتم پشت میز دیوان جنایی استان خوزستان به عنوان مستشار دیدم و هرگاه مرا در دادگستری یا خیابان می‌دید به عمد رو پنهان می‌کرد تا روزی که با رئیس دیوان جنایی کاری داشتم و در کنار میزش ایستاده بودم جویای احوالش شدم، اظهار داشت که مدتی است در این استان مستشار دیوان جنایی است تا در سفر بعد به اهواز که ظاهر سال ۱۳۴۶ بود شنیدم زندگی را وداع گفته است. به هنگام مرگ بیش از ۴۸ سال نداشت، اما می‌دانستم که نگرانی درونی او را عذاب می‌دهد. از تهران به اهواز رفت، در آن‌جا با کسی معاشر نبود، پیوسته در سکوتی می‌گذرانید تا بسیار زود به سکوت پیوست.
(به نقل از سرویس تاریخ سایت انتخاب)

@safinehyetabriz

بقیه از فرسته قبلی☝️☝️☝️

یادداشتی درباره همسر / همسران نظامی گنجه ای و شواهدی از ازدواج های او

محمّد طاهری خسروشاهی
سردبیر مجلّه سفینه تبریز

براساس قرائن تاريخي و بر طبق آنچه از اقبال‌نامه برمي‌آيد، مقارن پايان نظم مثنوي ليلي و مجنون، شاعر، همسر دوّم را نيز از دست مي‌دهد. همسري كه فقط چند سال توانست با او پيوند زناشويي داشته باشد. به نظر می رسد آن مايه خستگي و فترت و دلمردگی كه در ابیات پايانی ليلي و مجنون موج مي‌زند، ناشي از مرگ همسر دوّم و تجدید خاطرات آفاق باشد.
اگرچه از نام و نشان همسر دوّم، اطلاعي در دست نيست، تنها در اقبال‌نامه به مرگ تلخ او اشاره كرده كه ظاهراً در روز «عيد قربان» اتفاق افتاده است. (در آن عيد كان شكرافشان كنم / عروسي شكرخنده قربان كنم)
زنده یاد زرّين‌كوب معتقد است كه مقارن سرودن منظومه‌ اسكندرنامه، شاعر، با همسر سوّم خود ازدواج کرده بود. ظاهراً دليل زرّین کوب، مشاهده مايه‌هاي نشاط و ريزه‌كاري‌هاي ادبي موجود در اين منظومه و لحن شوخ و شنگِ شاعر در آن است؛ برخلاف آن دلمردگی و حزن که در پایان لیلی و مجنون مشاهده می کنیم.
اگرچه به صِرف اين دلايل نمي‌توان ازدواج سوّم شاعر را اثبات كرد، لكن اشاره‌ شاعر به مرگ همسر سوّم در اين منظومه، مي‌تواند دليلي قطعي بر وجود اين زن در ايّام سرايش اسكندرنامه باشد.
اینک چند بيتي از مثنوي اقبال‌نامه را ذكر مي‌كنم كه شاعر در آن به مرگ همسران خويش تصريح مي‌كند و اظهار مي‌دارد كه «هرگاه كتابي را به پايان بردم و خواستم جشني بگيرم، عروسي جوان را از دست دادم و به سوگ او نشستم»:
مرا طالعي طرفه هست از سخن
كه چون نو كنم داستان كهن
در آن عيد كان شكرافشان كنم
عروسي شكرخنده قربان كنم
چو حلواي شيرين همي ساختم
ز حلواگري خانه پرداختم
چو بر گنج ليلي كشيدم حصار
دگر گوهري كردم آنجا نثار
رباينده چرخ آن چنانش ربود
كه گفتي كه تا بود هرگز نبود
كنون نيز چون شد عروسي به‌سر
به رضوان سپردم عروسي دگر
ندانم كه با داغ چندين عروس
چگونه كنم قصّه‌ روم و روس
به ار نارم اندوه پيشينه پيش
بدين‌داستان خوش كنم وقت‌خويش

@safinehyetabriz

[Forwarded from مجلّه سفینه تبریز]
بقیه از فرسته قبلی☝️☝️☝️

یادداشتی درباره همسر / همسران نظامی گنجه ای و شواهدی از ازدواج های او

محمّد طاهری خسروشاهی
سردبیر مجلّه سفینه تبریز

براساس قرائن تاريخي و بر طبق آنچه از اقبال‌نامه برمي‌آيد، مقارن پايان نظم مثنوي ليلي و مجنون، شاعر، همسر دوّم را نيز از دست مي‌دهد. همسري كه فقط چند سال توانست با او پيوند زناشويي داشته باشد. به نظر می رسد آن مايه خستگي و فترت و دلمردگی كه در ابیات پايانی ليلي و مجنون موج مي‌زند، ناشي از مرگ همسر دوّم و تجدید خاطرات آفاق باشد.
اگرچه از نام و نشان همسر دوّم، اطلاعي در دست نيست، تنها در اقبال‌نامه به مرگ تلخ او اشاره كرده كه ظاهراً در روز «عيد قربان» اتفاق افتاده است. (در آن عيد كان شكرافشان كنم / عروسي شكرخنده قربان كنم)
زنده یاد زرّين‌كوب معتقد است كه مقارن سرودن منظومه‌ اسكندرنامه، شاعر، با همسر سوّم خود ازدواج کرده بود. ظاهراً دليل زرّین کوب، مشاهده مايه‌هاي نشاط و ريزه‌كاري‌هاي ادبي موجود در اين منظومه و لحن شوخ و شنگِ شاعر در آن است؛ برخلاف آن دلمردگی و حزن که در پایان لیلی و مجنون مشاهده می کنیم.
اگرچه به صِرف اين دلايل نمي‌توان ازدواج سوّم شاعر را اثبات كرد، لكن اشاره‌ شاعر به مرگ همسر سوّم در اين منظومه، مي‌تواند دليلي قطعي بر وجود اين زن در ايّام سرايش اسكندرنامه باشد.
اینک چند بيتي از مثنوي اقبال‌نامه را ذكر مي‌كنم كه شاعر در آن به مرگ همسران خويش تصريح مي‌كند و اظهار مي‌دارد كه «هرگاه كتابي را به پايان بردم و خواستم جشني بگيرم، عروسي جوان را از دست دادم و به سوگ او نشستم»:
مرا طالعي طرفه هست از سخن
كه چون نو كنم داستان كهن
در آن عيد كان شكرافشان كنم
عروسي شكرخنده قربان كنم
چو حلواي شيرين همي ساختم
ز حلواگري خانه پرداختم
چو بر گنج ليلي كشيدم حصار
دگر گوهري كردم آنجا نثار
رباينده چرخ آن چنانش ربود
كه گفتي كه تا بود هرگز نبود
كنون نيز چون شد عروسي به‌سر
به رضوان سپردم عروسي دگر
ندانم كه با داغ چندين عروس
چگونه كنم قصّه‌ روم و روس
به ار نارم اندوه پيشينه پيش
بدين‌داستان خوش كنم وقت‌خويش

@safinehyetabriz