قصیدهء گُل درمدحِ حضرتِ امام رضا علیه السّلام ازخالص
ای تورا لب گل،دهان گل ،خنده گل ،گفتارگل
وی قدت گل ،قامتت گل ،جلوه گل ،رفتارگل
گلشنِ حسن تورا نازم که هست ازخرّمی
رنگ وبو گل ،گفتگو گل ،گونه گل ،رخسارگل
نکته سنجان را زفکر گلشنِ حسن رخت
شد سخن گل ،طبع گل ،اندیشه گل ،افکارگل
خوشنویسان را به دورِ نقطهء خال وخطَت
شدرقم گل ،صفحه گل ،مِسطَر گل و پرگارگل
سجده برخاک دری کردی مگر کزبویِ او
شدتورا رخ گل ،جبین گل ،چهره گل ،دیدارگل
روضهء شاه خراسان است آن کانجا بود
پاسبان گل ،بنده گل ،خدّام گل ،زُوّار گل
تاکه طرحِ گنبدِ عرش آشیانش ریختند
شدبنا گل ،پایه گل ،بنیادگل ،آثار گل
تابه تعمیربنایش آسمان برخاست ،شد
خشت گل ،شاگرد گل ،استادگل ،معمارگل
ای که باشد رهروانِ کعبهء کوی تورا
جاده گل ،نقش قدم گل ،خاک ره گل ،خار گل
گر رسم روزی به کویت آرم از گلهای اشک
ارمغان گل ،پیشکش گل ،نذر گل ،ایثارگل
گرنه جاروبِ حریمت می شدی بودی به باغ
خوار گل ،بی قدر گل ،بیهوده گل بیکار گل
درچمن گریک نفس بویت بتابد می شود
خسته گل ،افسرده گل ،پژمرده گل ،بیمارگل
تامیِ جام ولایت خورده شد درباغها
سرخ رو گل ،مشک بو گل ،مست گل ،سرشارگل
زاهدی گریک نفس ،ذکرتو گوید گرددش
سُبحه گل ،سجّاده گل ،دُرّاعه گل ،دستارگل
رخش گلگونِ تورا نازم که ازرنگش شود
دامنِ زین گل ،حَنا گل تَنگ گل ،افسار گل
حبّذا آن خرمن گل را که چون خوبان بود
ساق گل ،سُم گل ،سُرین گل ،جلوه گل ،رفتارگل
بویِ خُلقت گر رود درکافرستان ،می شود
بَرهمَن گل ،دیرگل ،ناقوس گل ،زُنّار گل
کاروانی کاید ازطرفِ مزارت ،باشدش
قافله گل ،راحله گل ،مرحله گل ،بارگل
خادمان روضه ات را هریک ازخُلقِ حسن
شدهنر گل ،پیشه گل ،گفتارگل ،کردارگل
ازفروغ قبّهء زرّینِ قصرِ روضه ات
شدشفق گل ،چرخ گل ،ثابت گل وسیّارگل
تاوجودِ کاملت درچارعنصرکرد گل
شدهوا گل ،آب گل ،خاکِ سیه گل ،خارگل
تاشدم گلدسته بندِ گلشنِ شاهِ رضا
شدمرا دل گل ،زبان گل ،خامه گل ،طومارگل
طوطیِ کِلکم به مدحش تا که شد شکّرفشان
شدزبانش گل ،بیان گل ،نغمه گل ،منقارگل
طبعِ "خالص"هم زفیضِ مِدحَتت گل گل شکفت
شدخرد گل ،هوش گل ،اندیشه گل ،پندار گل
خواستم تابردعایت ختم سازم شد مرا
مدّعا گل ،آرزو گل ،قصد گل ،اظهارگل
تانهالِ عیش راباشد به باغ روزگار
ریشه ها گل ،شاخه ها گل ،برگ ها گل ، بارگل
دوستانت را بود درچارفصلِ این چمن
بزم گل ،هنگامه گل ،اوضاع گل ،اطوار گل
اشاره ؛
1-
این قصیدهء فریده را درنسخه ای خطّی ،درضمن جنگی ادبی ،درکتابخانهء ملّی ایران یافتم که تصویرآن درذیل ارسال می شود.
این قصیده درکتاب منتخب الاشعار فی مناقب الابرار به اهتمام سیّد عبّاس رستاخیز جلد ۲صفحه ۴۸۳آمده است ولی متاسّفانه ایشان دقّت ادبی درضبط این قصیده به کارنبرده اند وباتوجّه به نسخهء خطّی تصحیح شد .
ازجمله درمصرعِ :
دامنِ زین گل ،حَنا گل تَنگ گل ،افسار گل
کلمهء حنا را جنا ضبط کرده که فاقد معنی است والبتّه حنا دراین مصرع معنی دیگری دارد مرحوم دهخدا درلغت نامه می نویسند :
حنا. [ ح َن ْ نا ] (هندی ،اِ) قبضه ٔ زین . || زین . (ناظم الاطباء).
- حنای زین ؛ در عرف همان چیز را گویند که پیش زین باشد و گاه فرودآمدن جلو اسب بدان بندند و در عرف هند هنا بتشدید نون خوانند. (آنندراج ).
2-
رخش نام اسب رستم و گلگون نام اسب شیرین است .
اللّهمّ صلّ علی محمّد وآل محمّد
#رضوی🌾🍃🍃@madihehvamarsiah
