مكتبة المجلسي ودارالتراث

درود بی پایان. این رباعی به صورت زیر نیز آمده است:
ممکن شود که جوهر نفسم فنا شود/ وین ممتنع که مهر تو از دل جدا شود/ در تنگنای عکس نقیض فراق تو/ ترسم که صورتم ز هیولا جدا شود/
این امکان وجود دارد که وجود من به کل نیست و نابود گردد، اما جدایی مهر تو از دل من، هرگز ممکن نیست. می ترسم که در دشواری فراق و دوری تو، وجودی ظاهری من از هم متلاشی گردد.

بدیدم طاق ابرویت دلم شد مبتلای تو
به شوخی میبرد دل را تو دانی وخدای تو
اگر مطلب تو را این است که من در حسرتت مُردم
مرا صد جان اگر باشد همه سازم فدای تو
مشو غافل ز حال من که تا جان در بدن دارم
ز سر بیرون نخواهد شد مراهرگز هوای تو
بسی خوبان بدیدم من نگشتم مایل ایشان
نمیدانم چه سرّ است این که مُردم از برای تو
اگر خوبان عالم را ز سر تا پا بیارایند
دل مسکین جامی را نباشد جز هوای تو
نورالدین عبدالرحمن ” جامی

نه لب گشایدم از گل نه دل کشد به نبید
چه بی‌‌نشاط‌بهاری که بی رخ تو رسید!

نشان داغ دل ماست لاله‌ای که شکفت
به سوگواری زلف تو این بنفشه دمید

بیا که خاک رهت لاله‌زار خواهد شد
ز بسکه خون دل از چشمِ انتظار چکید

به یاد زلف نگونسار شاهدان چمن
ببین در آینه‌ی جویبار گریه‌ی بید

به دور ما که همه خون دل به ساغرهاست
ز چشم ساقی غمگین که بوسه خواهد چید؟

چه جای من؟ که در این روزگار بی‌فریاد
ز دست جور تو ناهید بر فلک نالید

از این چراغ توام چشم روشنایی نیست
که کس ز آتش بیداد غیر دود ندید

گذشت عمر و به دل عشوه می‌خریم هنوز
که هست در پی شام سیاه صبح سپید

کِراست سایه در این فتنه‌ها امید امان؟
شد آن زمان که دلی بود در امان امید

صفای آینه‌ی خواجه بین کزین دم سرد
نشد مکدر و بر آه عاشقان برچید
هوشنگ_ابتهاج

استاد شجریان در حال ضبط آواز در استودیو کرگدن به تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۹۳

هرکه بپرسد ای فلان حال دلت چگونه شد
خون شد و دم به دم همی از مژه می‌چکانمش


همۀ شعر:


دست به جان نمی‌رسد تا به تو برفشانمش
بر که توان نهاد دل تا ز تو واستانمش

قوت شرح عشق تو نیست زبان خامه را
گرد در امید تو چند به سر دوانمش

ایمنی از خروش من گر به جهان دراوفتد
فارغی از فغان من گر به فلک رسانمش

آه دریغ و آب چشم ار چه موافق منند
آتش عشق آن چنان نیست که وانشانمش

هر که بپرسد ای فلان حال دلت چگونه شد
خون شد و دم به دم همی از مژه می‌چکانمش

عمر من است زلف تو بو که دراز بینمش
جان من است لعل تو بو که به لب رسانمش

لذت وقت‌های خوش قدر نداشت پیش من
گر پس از این دمی چنان یابم قدر دانمش

نیست زمام کام دل در کف اختیار من
گر نه اجل فرارسد زین همه وارهانمش

عشق تو گفته بود هان سعدی و آرزوی من
بس نکند ز عاشقی تا ز جهان جهانمش

پنجه قصد دشمنان می‌نرسد به خون من
وین که به لطف می‌کشد منع نمی‌توانمش


سعدی شیرازی

روز بزرگداشت عطار نیشابوری گرامی باد

ای به عالم کرده پیدا راز پنهان مرا
من کیم کز چون تویی بویی رسد جان مرا

جان و دل پر درد دارم هم تو در من می‌نگر
چون تو پیدا کرده‌ای این راز پنهان مرا

ز آرزوی روی تو در خون گرفتم روی از آنک
نیست جز روی تو درمان چشم گریان مرا

گرچه از سرپای کردم چون قلم در راه عشق
پا و سر پیدا نیامد این بیابان مرا

گر امید وصل تو در پی نباشد رهبرم
تا ابد ره درکشد وادی هجران مرا

چون تو می‌دانی که درمان من سرگشته چیست
دردم از حد شد چه می‌سازی تو درمان مرا

جان عطار از پریشانی است همچون زلف تو
جمع کن بر روی خود جان پریشان مرا

عطار_نیشابوری

با یاد و نام خدا

غزلی شنیدنی از استاد شهریار

سحر چو دست بر آری به طرّه تابیدن
هنوز نرگس مستت خمار خوابیدن

ز مشرق سر کوی تو آفتاب دمد
منش به جاذبه چون ذرّه در شتابیدن

ز من به مقدم تو چون ستاره جان دادن
زتو به ماتم من چون سپیده خندیدن

به زیر زلف پرندین بامداد وصال
تویی چو چشمه خورشید در درخشیدن

به بوی زلف تو در پیشگاه باد سحر
بسان شمع شبستان، خوش است لرزیدن

تو ای پری ز لطافت به پرتوی مانی
که بر حباب چراغ اوفتد به رقصیدن

رخ تو آینه چهره خداوندی است
که در رخ تو توان چهره خدا دیدن

به دور چشم تو بیهوده جام جم نشده است
دلم که داشت هوای لب تو بوسیدن

اگر چه کوشش ما نیست غیر ناکامی
ولیک شرط وفا نیست غیر کوشیدن

ز عندلیب خزان دیده نشنوند به باغ
به جز حکایت هجران گل سراییدن

مرنج گرچه جفایت رسد که در ره عشق
ضرورت است جفا دیدن و نرنجیدن

تو شور کوهکن آور نه قصه شیرین
که کوه عشق به ناخن توان تراشیدن

به شهر عشق منم شهریار و چون حافظ
"منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن"

@safinehyetabriz

سنگ است دلم عشق علي سنگ نوشته
مي‌سوزم از اين عشق چو اسفند برشته
با جوهر اشك و قلم بال فرشته
بر لوح دل خسته ام اين جمله نوشته:

جز مهر علي در دل من خانه ندارد
"كس جاي در اين خانه ی ويرانه ندارد"

ما از مي مرد افكن اين ميكده مستيم
شاديم كه پيمانه و پيمان نشكستیم
تا عشق علي هست در اين ميكده هستيم
پس خورده نگيريد كه ما باده پرستيم

هشدار كه نوشيدن اين باده مجاز است
"المنّة لله که در میکده باز است"

فهميدم از اين راز كه در كعبه شكاف است
هرجا كه بود نام يدالله مطاف است
اين گفته نه بيهوده و اين دم نه گزاف است
در روز جزا شيعه‌ات از نار معاف است

چون غير علي در دو جهان هيچ نديدند
"مردان خدا پرده ی پندار دريدند"

تا نام تو پيچيد در آن شـِبه جزيره
شد پاك از اين خاك گناهان كبيره
زد چنگ به دامان تو هر ايل و عشيره
شد ثابت و سيّار در اوصاف تو خيره

جز ساقي كوثر ز كسي جام نگيريم
"ما زنده به آنيم كه آرام نگيريم"

زان باده كه در روز غديريه به خم بود
پيداي تو شد هر كه در آن حادثه گم بود
فرياد ملائك "باَبي انت و امّ" بود
زان راز كه در آيه "اكمَلتُ لكم" بود

بيتي است امامت در اين خانه تويي تو
امروز امير در ميخانه تويي تو

آن بازوي خيبر شكنش رفت چو بالا
با دست شريف پدر ِ امّ ابيها
دادند دو دريا چو به هم دست تولّا
شد ولوله و غلغله در عرش معلّا

گفتند ملائك همگي عيد مبارك
اين عيد به هر پيرو توحيد مبارك

اي عقل در اوصاف تو حيران و مردّد
وصف تو نگنجيده به هفتاد مجلّد
عالم همه گم گشته آن موي مجعّد
محبوب ابوالقاسم محمود محمّد (ص)

نامش همه جا هست بگوييد كجا نيست
"كس نيست كه آشفتۀ آن زلف دوتا نيست"

هركس كه ز حبّ تو به لب ناد علي داشت
در جام دل خويش صفايي ازلي داشت
آسودگي از شرك خفي شرك جلي داشت
گمراه نگرديد هر آن كس كه ولي داشت

از نام علي كاخ ستم در خطر افتاد
"با آل علي هركه در افتاد ور افتاد"

"تا صورت پيوند جهان بود علي بود"
يعني هدف از عالم موجود علي بود
تسكين دل آدم و داود علي بود
از آيۀ انفاق چو مقصود علي بود

اي محو جمال تو ، صاحب ِ خانه
"مقصود تويي كعبه و بتخانه بهانه"

اي كاش شود ميثم و سلمان تو باشم
تا روز جزا دست به دامان تو باشم
در هر دو جهان ريزه خور خوان تو باشم
كافر شوم از خويش و مسلمان تو باشم

كرديم نثار قدم تو دل و دين را
"تقديم تو كرديم همان را و همين را"

افسوس كه با نام تو كردند خرافات
در دايره تنگ جنايات و مكافات
يك عده پي شطح و گروهي پي طامات
در كاخ نشستند به عنوان خرابات

ما با تو نشستيم و از اين قوم بريديم
"ما چون ز دري پاي كشيديم، كشيديم"

(عباس احمدی)

⏳خانه مشروطیت اصفهان پذیرای میهمانان نوروزی

✅خانه مشروطیت اصفهان به مانند سال های گذشته از 29 اسفند ماه تا پایان تعطیلات نوروز پذیرای مهمانان نوروزی است. میهمانان نوروزی می توانند در این ایام از ساعت 9 صبح الی 19 از این خانه تاریخی که کانون نیم قرن بیداری در عهد قاجار و پهلوی به محوریت مجاهد شهید حاج آقانورالله نجفی اصفهانی بوده است، بازدید کنند.

✅برپایی کافه کتاب و محصولات فرهنگی خانه بیداری اسلامی، غرفه ویژه کودکان و معرفی تاریخ و معماری توسط کارشناسان این مجموعه تاریخی بخشی از برنامه های ویژه در نوروز 96 است. خانه مشروطیت گذشته از اینکه محلی برای تجمع و همفکری مردم برای مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی بوده، از حیث جاذبه های معماری اسلامی-ایرانی نیز چشم نواز است. این بنای تاریخی که از دو شاه‌نشين در جبهه شمالي و جنوبي و دوازده اتاق تشکيل شده، محل زندگی حاج آقا نورالله نجفی اصفهانی، رهبر مشروطیت اصفهان بوده که امروزه به محلی برای مرور تاریخ تبدیل شده است.

بی حجابانه درآ از در کاشانه ما/که کسی نیست به جز وردِ تو درخانه ما/گر بیایی به سر تربت ویرانه ما/بینی از خون جگر آب زده خانه ما/گر نکیر آید و پرسد که بگو ربّ تو کیست/گویم آنکس که ربود این دل دیوانه ما

✍️ علامه حسن زاده آملی

🖊 مناجات عاشقانه


الهى ! از من آهى و از تو نگاهى . الهى ! عمرى آه در بساط نداشتم و اینك جز آه در بساط ندارم . الهى ! غبطه ملایكه اى را مى خورم كه جز سجود نمى دانند، كاش حسن از ازل تا ابد در یك سجده بود. الهى ! تا كى عبدالهوى باشم ، به عزت تو عبدالهو شدم . الهى ! سست از آن كه مست تو نیست كیست ؟


الهى ! همه این و آن را تماشا كنند و حسن خود را، كه عجیب تر از خود نیافت . الهى ! دل بى حضور چشم بى نور است ، این دنیا را نمى بیند و آن ، عقبى را. الهى ! همه حیوانات را در كوه و جنگل مى بینند و حسن در شهر و ده .


الهى ! هر كه شادى خواهد بخواهد، حسن را اندوه پیوسته و دل شكسته ده . الهى ! آن كه خوب را حباله اصطیاد مبشرات نكرده است ، كفران نعمت گرانبهائى كرده است . الهى ! مراجعات از مهاجرت به سویت تعرب بعد از هجرت است و تویى كه نگهدار دل هایى . الهى ! آن كه در نماز جواب سلام نمى شنود، هنوز نمازگزار نشده ، ما را با نمازگزاران بدار. الهى ! خوشا آن كه بر عهدش استوار است و همواره محو دیدار است . الهى ! آن كس تاج عزت بر سر دارد كه حلقه ارادتت را در گوش دارد و طوق عبودیت را در گردن


🆔 @sokhanranihaa
🆑کانال سخنرانی ها
🌹

نک ناز زمن نياز از عشق
قبله منم و نماز از عشق

از لاله نماز صبح خيزد
و از چشم شقايق اشک ريزد

بوي تو تراود از زبانم
ريزد گل ياس از دهانم

خندد در زندگي به رويم
بندد در غم به گفتگويم

ريزد سحر عطر عشق بر باد
شيرين کند آرزوي فرهاد

آهسته ترک که يار خفته است
اي مرغ مخوان بهار خفته است

اي روز تو را به جان خورشيد
اي شام تو را به جان ناهيد

اي تشنه تو را به آب سوگند
اي عشق تو را به خواب سوگند

جز عشق دگر سخن مگویيد
غير از گل عاشقي مبویيد

هان خسته مانده در کوير است
آهوي نگاه اگر اسير است

زان پيش که سر بريدش از تن
آبي بدهيدش از دل من

آبي که ز چشم عشق جوشيد
آهوي دل منش نوشيد

نوشيد صداي عشق را جان
پرواز گرفت سوي جانان

جانان من آفتاب فرداست
عشقم نفس صداي درياست

من آب ز چشم باغ نوشم
تن را به شب آفتاب پوشم

نک ناز زمن نياز از عشق
قبله منم و نماز از عشق

از لاله نماز صبح خيزد
وز چشم شقايق اشک ريزد

بوي تو تراود از زبانم
ريزد گل ياس از دهانم

خندد در زندگي به رويم
بندد در غم به گفتگويم

ريزد سحر عطر عشق بر باد
شيرين کند آرزوي فرهاد

آهسته تَرَک که يار خفته است
ای مرغ مخوان بهار خفته است

اي روز تو را به جان خورشيد
ای شام تو را به جان ناهيد

اي تشنه تو را به آب سوگند
ای عشق تو را به خواب سوگند

جز عشق دگر سخن مگویيد
غير از گل عاشقی مبویيد

هان خسته مانده در کوير است
آهوی نگاه اگر اسير است

زان پيش که سر بريدش از تن
آبی بدهيدش از دل من

آبي که ز چشم عشق جوشيد
آهوی دل مَنَش نوشيد

نوشيد صداي عشق را جان
پرواز گرفت سوي جانان

جانان من آفتاب فرداست
عشقم نفس صداي درياست

من آب ز چشم باغ نوشم
تن را به شب آفتاب پوشم

🔸علی ای همای وحدت!

🔹شعر زیبای مفتون همدانی در مدح علی (ع) که قبل از شعر مشهور شهریار سروده شده است:

علی ای همای وحدت تو چه مظهری خدا را؟
که خدا نمود زینت به تو تخت انّما را

علی ای محیط وحدت تو چه آیتی خدا را
که محاط توست کثرت چه نهان چه آشکارا

علی ای سوار قدرت تو چه قدرتی خدا را
که کشید دست و تیغ تو کمان لافتی را

علی ای که با محمّد به دو جسم رفته یک روح
صلوات ختم بنما بنگر یکی دو تا را

علی ای سماء وحدت تو چه پرتوی خدا را
که به نه سپهر دادی تو علو و ارتقا را

تو به آسمان وحدت چه مهی چه آفتابی
که گرفته نور روی تو ز ارض تا سما را

به تو گر قوام هستی ز ازل خدا نبستی
به تمام ملک هستی به که کردی این عطا را

علی ای که داد احمد به کفت لوای حمدش
که علم کند یدالله به دو عالم آن لوا را

علی ای که در شجاعت به قدر تو قدر دادی
که قدر به دست گیرد سر رشته قضا را

نبود به جز تو حیدر نبود به جز تو صفدر
به کسی نداده داور به جز از تو این قوا را

علی ای که کس به جز تو به خدا نمی تواند
که بقا دهد فنا را که فنا دهد بقا را

به کدام چشم بیند به تو آن که خود نبوده
که ز ابتدا تو بودی و تو هستی انتها را

علی ای که حب و بغض تو بهشت گشت و دوزخ
که میان این دو برزخ کند امتحان ما را

تو به توبه و انابه لب بوالبشر گشودی
پسری قبول توبه ز پدر نمود یارا

دم عیسوی ز لعل تو نمود مرده احیا
که به دست پور عمران تو نهادی آن عصا را

چو عروج کرد احمد که به جز تو بود آن جا؟
که به جلوه وانماید پس پرده عما را

علی ای که در سخاوت به هزارها چو حاتم
ز کرم تو یاد دادی ره بخشش و سخا را

علی ای که بوعلی ها ز تو رسم کرده قانون
که نوشت حکمت او ز شفای تو شفا را

اگر عمرو یا که عنتر چه به نهروان چه خیبر
که نکرد گم ز بیم تو به جنگ دست و پا را؟

به جز از علی چه گویی به کسی خلیفه الله
ز خدای زهد و تقوی بده فرق اتقیا را

علی ای که با نگاهی کنی عالمی تو احیا
چه شود که وا نوازی به نگاهی آشنا را

@bazmeghodsian

🔸اشعاری از فخر رازی:

فخر رازی به زبان و ادبیات فارسی فوق‌العاده مسلط بود و در لغت‌نامه دهخدا و برخی از کتب ادبی اشعاری از این دانشمند بزرگ اسلامی به شرح ذیل نقل شده است.

ای دل ز غبار جهل اگر پاک شوی
تو روح مجرّدی بر افلاک شوی

عرش است نشیمن تو، شرمت ناید
کایی و مقیم توده خاک شوی!

***********

اگر دشمن نسازد با تو ای دوست!
تو می باید که با دشمن بسازی

گرت رنجی رسد مخروش و مخراش
توکل کن به لطف بی نیازی

وگر نه چند روزی صبر فرما
نه او ماند، نه تو، نه فخر رازی

***********

کنه خردم درخور اثبات تو نیست
وآرامش جان جز به مناجات تو نیست

من ذات تو را به واجبی کی دانم
داننده ذات تو بجز ذات تو نیست

***********

هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که مفهوم نشد

هفتاد و دو سال درس گفتم شب و روز
معلومم شد که هیج معلوم نشد

@bazmeghodsian

🔸یا صاحب الزمان

امروز خانه دل نور و ضیا ندارد
جایى که دوست نَبْوَد، آنجا صفا ندارد

شهرى است پر ز آشوب، کاشانه ای لگدکوب
آن دل که از تغافل، شوق لقا ندارد

دزدان به کشور دل، هر جا گرفته منزل
وان میر صدر محفل، در خانه جا ندارد

شهباز پر شکسته، افتاده زار و خسته
از دست ظلم جغدان، یکدم رها ندارد

وان پیشواى مستان، مرغ هزار دستان
یکسو نشسته خاموش، شور و نوا ندارد

یوسف که پیش حُسنش، خوبان بها ندارد
از کید و مکر اخوان، قدر و بها ندارد

پیمانه ها نهادیم، پیمان زدست دادیم
در حیرتى فتادیم کو منتها ندارد

با این همه سلاسل، سوداى خام در دل
این درد را چه حاصل، کاخر دوا ندارد

اى شاه ماهرویان، وى قبله نکویان
دریاب عاجزى را کو دست و پا ندارد

از ما خطا و لغزش، از تُست عفو و بخشش
سلطان به زیردستان جز این روا ندارد

تیر دعاى ما را جز لطف تو هدف نیست
گر لطف مى نمایى پیکان خطا ندارد

شاها فقیر کویت، سوزد در آرزویت
جز دیده به رویت چشم عطا ندارد

شادی روح عالم ربّانی آیة الله میرزا علی اکبر نوقانی سراینده اشعار فوق صلوات

@bazmeghodsian