کتابخانه امام حسین عليه السلام

ناخدای کشتی مولا
در ستایش حضرت زهرا (س)
(حسین منزوی)


با هیچ زن جز تو دلِ دریا شدن نیست
یاراییِ درگیرِ توفان‌ها شدن نیست

در خورد تو، ای هم تو موج و هم تو ساحل!
جز ناخدای کشتی مولا شدن نیست

تو نور چشم مصطفی و کس به‌جز تو
در شأن شمع محفل طاها شدن نیست

تو مادر سبِطَینی و غیر از تو کس را
اهلیّت صدّیقهٔ کُبریٰ شدن نیست

جز تو زنی را شوکت در باغ هستی
سرو چمان عالم بالا شدن نیست

جز با تو شأن گم شدن از چشم مردم
وان‌‌ گاه در چشم خدا پیدا شدن نیست

نخلی که تو در سایه‌‌اش آسودی او را
در سایهٔ تو، حسرت طوبا شدن نیست

ای عالم امکانْ خبر، تو مبتدایش
آن جمله‌ای که درخور معنا شدن نیست

سنگ صبور مردی از آن‌گونه بودن
با هیچ زن ظرفیّت زهرا شدن نیست

https://t.me/joinchat/AAAAAD7Fssu7AgJ7o97tgw

#حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
#غلامرضا_سازگار

ای بــه بنیــن تــو درود همـه
فاطمـه یا فاطمـه یا فاطمـه

بانوی دین، مظهر عشق و وفا
ام بنین، مادر صدق و صفا

بــاغ گــل یــاس سـلام علیک
مـــادر عبــاس ســلام عـلیک

سفرهء جود و کرمت با حسین
اذن دخـول حــرمت یا حسین

فـــاطمه دوم حیــدر شــدی
مادر یک ماه و سه اختر شدی

ماه تو از ماه فلک خوبتر
پیش علی از همه محبوب تر

ستارگانت همه خورشید نور
چشم بد از جمالشان باد دور

جز تو کـه بـر شیـرخدا شیـر زاد؟
جز تو کـه بـر شیـر علی شیر داد؟

جز تو که در کرب و بلای حسین
چـار پسـر کــرده فـدای حسین

ای به علی پس از وفات بتول
همچو خدیجه در سرای رسول

تو گفته ای، ای گل باغ عفاف
با پسر فاطمه شام زفاف

کی همه جا چشم و چراغ همه
منم کنیز مادرت فاطمه...

تو بانوی بیت ولی گشته ای
دور حسین ابن علی گشته ای

تا که در آن بیت مقرّب شدی
از دل و جان عاشق زینب شدی

حق به تو یک بهشت احساس داد
دسته گلی به نام عبّاس داد

سزد که ناموس خدا خوانمت
مادر کلّ شهدا خوانمت

معرفتت زبانزد عالم است
مدحت عالم به ثنایت کم است

در بغلت بود گل یاس تو
یعنی قندانۀ عبّاس تو

بود چو خورشید رخش منجلی
خواستی اش دهی به دست علی

مشام تو شنید بوی حسین
چشم تو افتاد به روی حسین

فدایی خون خدا خواندی اش
دور سر حسین گرداندی اش...

دلم گرفته ذکر امّن یجیب
زیارت مدینه ام کن نصیب

که گریم از برای تو در بقیع
به یاد گریه های تو در بقیع

بقیع از اشک تو آمد به جوش
صدای گریۀ تو آید بگوش

کرده به داغ چار فرزند صبر
کشیده ای چهار تصویر قبر

اشک مصیبت ز بصر ریختی
به یادشان خون جگر ریختی

چشم تو از بس که فراوان گریست
به گریۀ تو چشم مروان گریست

تو نالۀ وا ولدا می زدی
اهل مدینه را صدا می زدی

بدین سخن فکند آهت طنین
که کس نگوید به من امّ البنین

چار گلم به تیغ پرپر شدند
چار مهم به خون شناور شدند

امّ بنین باغ گل یاس داشت
دسته گلی سرخ چو عبّاس داشت

ای ثمر دل گل احساس من
ساقی اهل بیت عبّاس من

شنیده ام دست تو از تن زدند
به فرق تو عمود آهن زدند

شنیده ام تا تنت از هم گسست
پشت حسین ابن علی هم شکست

شنیده ام که جای من فاطمه
به دیدنت آمده در علقمه

شنیده ام شعله به خشمت زدند
شنیده ام تیر به چشمت زدند

شنیده ام سکینه بی تاب بود
به خیمه ها منتظر آب بود

شنیده ام که دشمنان صف زدند
کنار جسم بی سرت کف زدند

شنیده ام که شد ز شمشیر تیز
پیکر تو چو برگ گل ریز ریز

گریه کنم روز و شب ای نور عین
بر تو نه بلکه در عزای حسین

تو در مدینه مادری داشتی
مادر خونین جگری داشتی

اگر که پاره پاره شد پیکرت
بود به دامان برادر سرت

حسین فاطمه برادر نداشت
کشته شد و مثل تو مادر نداشت....

چـار پســر دادی و زیــن افتخــار
شــد حــرم چــار امــامت مــزار

پــاسخ آن وفــا و احســاس تــو
فاطمــه شــد مــادر عبـاس تــو

تو را فراق اشجع النّاس کشت
داغ حسین و داغ عبّاس کشت

گریهء تو به جز عبادت نبود
وفات تو غیر شهادت نبود

جز غم و اندوه و فغانت نبود
حیف که آن چار جوانت نبود

تا که بگریند برایت همه
فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

چـار پسـر داشتـی ای جـان پاک
رفـت غریبانــه تنـت زیـر خـاک

دگر تنت دفن نشد شبانه
تنت نداشت جای تازیانه

بـر در بیـت تـو شـرارت نشد
بر گل روی تـو جسـارت نشد


🔹گلچین و تلفیق دو مثنوی

@deabelnews

#حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
#غلامرضا_سازگار

ای همسر سردار جهان، مادر عباس
وی دامـن تـو مهـد ادب‌ پـرور عباس
در بیت علـی آمده! هـمسنگر عباس
خوانده ست تورا مادر خود خواهر عباس

ام‌الشهـدا ، فاطمه ی دوم حیدر
هم فاطمه ی دوم و هم زینب دیگر

تو چشمه ی فیض از نفس پنج امامی
تو فاطمه ی بیت شـه عـرش‌ مقـامی
تو همسر تنهـا وصـی خیرالانامی
تو مـادر والا گهـر خـون و قیامی

جوشـد ادب و فضـل ز آیات کلامت
پیوسته ز هفتاد و دو تن باد سلامت

شک نیست به این رتبه که حیدربه تو نازد
زینب کـه بـود عصمـت داور به تو نازد
تـا روز جــزا آل پیمبــر بــه تـو نازد
عبـاس تـو در عـرصه ی محشر به تو نازد

کی مثل توای خاک رهت هم سر و هم جان
یک روزه دهد چـار پسر در ره جانان؟

ای سوخته در شعلـه ی مصباح هدایت
ای مادر جود و کرم و فضل و عنایت
خشنـود ز رفتـار تـو زهـرای ولایت
جان همه خوبان جهـان باد فـدایت!

با آن همه قدر و شرف و جاه و عزیزی
کـردی بـه بنـی‌فاطمـه اظهـار کنیزی

عون تـو شـده در صف عـاشور فدایی
عثمان تو بگرفت ز خون رنگ خدایی
تا دادن جـان، جعفر تو بود ولایی
عباس تو از روز ازل کـرب‌وبـلایی

چون حرمت زهرا به تو شد واجب عینی
گشتنـد عزیـزان تـو هرچار، حسینی

تـو ام‌ بنینـی نــه! تـو ام‌الشهـدایی
پیوسته به ثاراللَه و از خویش جدایی
دلباختـه ی جلـوه ی مصبــاح هــدایی
بیش از پسران گریه کنِ خون خدایی

ای بوسه ی خورشید به خاک کف پایت
حق است کند فاطمه پیوسته دعایت

دادی بـه ره شمـس ولا چـار قمـر را
دور پسـر فاطمــه گـردانـده پسـر را
در ماتم‌شان ریخته بس اشک بصر را
آتـش زده از گریه دل اهـل‌ نظـر را

از بس که در امواج بلا یار حسینی
بـا داغ پسرهـات عــزادار حسینی

یک روزه به دل داغ روی داغ تو دیدی
چون فاطمه یـا فاطمه از غصه خمیدی
بر گرد همـان چـار مزاری که کشیدی
از داغ حسین‌بـن‌علـی جامـه دریـدی

با آن کـه دلت خون ز غم چار جوان بود
چشمت به حسین‌بن‌علی اشک‌فشان بود

بـا داغ چهـار اختــر تابنده جبینت
گفتـی کــه نخـوانند دگر ام‌بنینت
آتش نزند کس به دل زار و حزینت
ای لشکر ماتم به یسـار و به یمینت

خون خوردی و نالیدی و از پای فتادی
تـا جـان بـه سـر گریه ی پیوسته نهادی

روزی که تو رفتی و جهان غرق عزا بود
تابـوت تـو بـر دوش عزیـزان خدا بود
با داغ تو خـون بـر جگر اهـل ولا بود
عباس تو ای مـادر عبـاس! کجا بود؟

ای کاش که چون عون، کنارت پسری بود
از جعفر و عثمـان عزیـزت خبری بود

ای قبله ی دل تـربت بی‌شمـع و چـراغت
ای داغ پس از داغ دوبـاره روی داغـت
ای چارگل خفته به خون، حاصل باغت
باشـد کـه بیایـم بـه مدینه به سراغت

با آن که شدم زائر بی‌صبر و قرارت
نگذاشت عدو گل بفشانم به مزارت

یا فاطمه خون دلـم از دیـده روان است
قبر تو عیان است عیان است عیان است
چشم همـه بـر تربت پاکت نگران است
آن فاطمه قبرش زچه از خلق نهان است؟

از اشک، مگـر خاک بقیع تو بشویم
آن تربت پنهان شده را بلکه بجویم

هرچند که خون جگرت بود روانه
دیگـر بدنت دفـن نگـردید شبانه
بر بازوی و پهلـوت ندیدنـد نشانه
ای کوه غم چار جوانت روی شانه

بر «میثم» دل‌ سوخته کن اشک، عنایت
تا خـون دل خـویش کنـد وقف عزایت

@deabelnews

#حضرت_ام_البنین_سلام_الله_علیها
#غلامرضا_سازگار

ای همسر سردار جهان، مادر عباس
وی دامـن تـو مهـد ادب‌ پـرور عباس
در بیت علـی آمده! هـمسنگر عباس
خوانده ست تورا مادر خود خواهر عباس

ام‌الشهـدا ، فاطمه ی دوم حیدر
هم فاطمه ی دوم و هم زینب دیگر

تو چشمه ی فیض از نفس پنج امامی
تو فاطمه ی بیت شـه عـرش‌ مقـامی
تو همسر تنهـا وصـی خیرالانامی
تو مـادر والا گهـر خـون و قیامی

جوشـد ادب و فضـل ز آیات کلامت
پیوسته ز هفتاد و دو تن باد سلامت

شک نیست به این رتبه که حیدربه تو نازد
زینب کـه بـود عصمـت داور به تو نازد
تـا روز جــزا آل پیمبــر بــه تـو نازد
عبـاس تـو در عـرصه ی محشر به تو نازد

کی مثل توای خاک رهت هم سر و هم جان
یک روزه دهد چـار پسر در ره جانان؟

ای سوخته در شعلـه ی مصباح هدایت
ای مادر جود و کرم و فضل و عنایت
خشنـود ز رفتـار تـو زهـرای ولایت
جان همه خوبان جهـان باد فـدایت!

با آن همه قدر و شرف و جاه و عزیزی
کـردی بـه بنـی‌فاطمـه اظهـار کنیزی

عون تـو شـده در صف عـاشور فدایی
عثمان تو بگرفت ز خون رنگ خدایی
تا دادن جـان، جعفر تو بود ولایی
عباس تو از روز ازل کـرب‌وبـلایی

چون حرمت زهرا به تو شد واجب عینی
گشتنـد عزیـزان تـو هرچار، حسینی

تـو ام‌ بنینـی نــه! تـو ام‌الشهـدایی
پیوسته به ثاراللَه و از خویش جدایی
دلباختـه ی جلـوه ی مصبــاح هــدایی
بیش از پسران گریه کنِ خون خدایی

ای بوسه ی خورشید به خاک کف پایت
حق است کند فاطمه پیوسته دعایت

دادی بـه ره شمـس ولا چـار قمـر را
دور پسـر فاطمــه گـردانـده پسـر را
در ماتم‌شان ریخته بس اشک بصر را
آتـش زده از گریه دل اهـل‌ نظـر را

از بس که در امواج بلا یار حسینی
بـا داغ پسرهـات عــزادار حسینی

یک روزه به دل داغ روی داغ تو دیدی
چون فاطمه یـا فاطمه از غصه خمیدی
بر گرد همـان چـار مزاری که کشیدی
از داغ حسین‌بـن‌علـی جامـه دریـدی

با آن کـه دلت خون ز غم چار جوان بود
چشمت به حسین‌بن‌علی اشک‌فشان بود

بـا داغ چهـار اختــر تابنده جبینت
گفتـی کــه نخـوانند دگر ام‌بنینت
آتش نزند کس به دل زار و حزینت
ای لشکر ماتم به یسـار و به یمینت

خون خوردی و نالیدی و از پای فتادی
تـا جـان بـه سـر گریه ی پیوسته نهادی

روزی که تو رفتی و جهان غرق عزا بود
تابـوت تـو بـر دوش عزیـزان خدا بود
با داغ تو خـون بـر جگر اهـل ولا بود
عباس تو ای مـادر عبـاس! کجا بود؟

ای کاش که چون عون، کنارت پسری بود
از جعفر و عثمـان عزیـزت خبری بود

ای قبله ی دل تـربت بی‌شمـع و چـراغت
ای داغ پس از داغ دوبـاره روی داغـت
ای چارگل خفته به خون، حاصل باغت
باشـد کـه بیایـم بـه مدینه به سراغت

با آن که شدم زائر بی‌صبر و قرارت
نگذاشت عدو گل بفشانم به مزارت

یا فاطمه خون دلـم از دیـده روان است
قبر تو عیان است عیان است عیان است
چشم همـه بـر تربت پاکت نگران است
آن فاطمه قبرش زچه از خلق نهان است؟

از اشک، مگـر خاک بقیع تو بشویم
آن تربت پنهان شده را بلکه بجویم

هرچند که خون جگرت بود روانه
دیگـر بدنت دفـن نگـردید شبانه
بر بازوی و پهلـوت ندیدنـد نشانه
ای کوه غم چار جوانت روی شانه

بر «میثم» دل‌ سوخته کن اشک، عنایت
تا خـون دل خـویش کنـد وقف عزایت

@deabelnews

#حضرت_عباس_علیه_السلام
#سید_رضا_مؤید

یادگار سه امام ای عباس
به حضور تو سلام ای عباس

ای پیمبر به جلال تو گواه
عبد صالح تو و او عبدالله

هر دو در نور عبودیت غرق
هر دو را تاج عبادت بر فرق

تویی آن گل که خدا پرورده
قدرت الله تو را پرورده

دل و بازوی قوی داری تو
مهر و قهر علوی داری تو

ای کرامات ز کاف کرمت
کعبه سنگی ز حریم حرمت

حرم عشق حسینی را در
بر حسین از همه کس عاشق تر

آن مواسات و اخوت که نبود
جز ز پیغمبر و حیدر مشهود،

در حسین و تو به اکمال رسید
که کس آنگونه ندید و نشنید

ای سراپا همه عشق و باور
هست هر دایره را یک محور

به جز از دایرهء عاشورا
که خدا داده سه محور او را

آن سه محور که بود نور دو عین
نیست جز زینب و عباس و حسین

ای فروغ دل و چشم هستی
دستگیر همه با بی دستی

بازوانت چو جدا شد عباس
دست تو دست خدا شد عباس

زان خداوند مدالت بخشید
جای دو دست دو بالت بخشید

لطف جعفر ز کلامت مشهود
حمزه از همزهء نامت مشهود

روز محشر شهدا والایند
بهترین مرتبه را دارایند

گر چه در بحر کرم غوطه ورند
باز بر رتبهء تو غبطه برند

ای جمال کرم آل الله
تکیه گاه حرم آل الله

دُر گفتار علی در گوشت
پرچم کرببلا بر دوشت

همه کار تو شگفت آور بود
لیک سقایی تو دیگر بود

دلت از فاطمیان آگاه ست
رخ تو هاشمیان را ماه ست

ماه ما چهرهء نورانی داشت
اثر سجده به پیشانی داشت

شهد کوثر ز لبش می ریزد
نور عصمت ز رخش می خیزد

که نه معصوم ولی معصوم ست
شب قدرست که نامعلوم ست

گرنه معصوم چرا پنج امام
دست بوسیده از او با اکرام؟

گر نه معصوم چرا دشمن و دوست
همه را شاهدی از عصمت اوست؟

گرنه معصوم چرا رخصت یافت
بهر غسل تن معصوم شتافت؟

همرهی کرد به سرّ و علنش
با حسین از پی غسل حسنش

گرنه معصوم، عزیز زهرا
از چه فرمود شب عاشورا؟،

که برافراز لوایت عباس
جان من باد فدایت عباس

گرنه معصوم چرا پیکر او
پاره پاره بدن بی سر او،

حجت عصر امام سجاد
خود به تنهایی در قبر نهاد

🔹@deabelnews

#دورهء_محرم
#حضرت_مسلم_علیه_السلام
#ادیب_الممالک_فراهانی

در کوفه از وفا و محبت نشانه نیست
وز مهر و آشتی سخنی در میانه نیست

کردار جز نفاق و عمل جز خلاف نه
گفتار جز دروغ و سخن جز فسانه نیست

یا کوفیان نیافته‌اند از وفا نشان
یا هیچ از وفا اثری در زمانه نیست

ای شه! میا به کوفه که این ورطه هلاک
گرداب هایلی ست که هیچش کرانه نیست

این مردم منافقِ زشتِ دو رویه را
خوف ازخدای واحد فرد یگانه نیست

دارند تیرها به کمان بر نهاده لیک
جز پیکر تو ناوکِ شان را نشانه نیست

بهر گلوی اصغر تو تیر کینه هست
وز بهر کودکان تو جز تازیانه نیست

هشدار ای کبوتر بام حرم که بس
دام ست در طریق و اثر زآب و دانه نیست

بس عذرها به کشتنت آراستند لیک
جز کینۀ تو در دل ایشان بهانه نیست

جانم فدای خاک قدوم تو شد ولی
مسکین سرم که بر درِ آن آستانه نیست


این گفت ومستِ جرعه صهبای وصل شد
عکس فروغ دوست بدو سوی اصل شد


🔹@deabelnews

#حضرت_عباس_علیه_السلام
#سید_رضا_مؤید

یادگار سه امام ای عباس
به حضور تو سلام ای عباس

ای پیمبر به جلال تو گواه
عبد صالح تو و او عبدالله

هر دو در نور عبودیت غرق
هر دو را تاج عبادت بر فرق

تویی آن گل که خدا پرورده
قدرت الله تو را پرورده

دل و بازوی قوی داری تو
مهر و قهر علوی داری تو

ای کرامات ز کاف کرمت
کعبه سنگی ز حریم حرمت

حرم عشق حسینی را در
بر حسین از همه کس عاشق تر

آن مواسات و اخوت که نبود
جز ز پیغمبر و حیدر مشهود،

در حسین و تو به اکمال رسید
که کس آنگونه ندید و نشنید

ای سراپا همه عشق و باور
هست هر دایره را یک محور

به جز از دایرهء عاشورا
که خدا داده سه محور او را

آن سه محور که بود نور دو عین
نیست جز زینب و عباس و حسین

ای فروغ دل و چشم هستی
دستگیر همه با بی دستی

بازوانت چو جدا شد عباس
دست تو دست خدا شد عباس

زان خداوند مدالت بخشید
جای دو دست دو بالت بخشید

لطف جعفر ز کلامت مشهود
حمزه از همزهء نامت مشهود

روز محشر شهدا والایند
بهترین مرتبه را دارایند

گر چه در بحر کرم غوطه ورند
باز بر رتبهء تو غبطه برند

ای جمال کرم آل الله
تکیه گاه حرم آل الله

دُر گفتار علی در گوشت
پرچم کرببلا بر دوشت

همه کار تو شگفت آور بود
لیک سقایی تو دیگر بود

دلت از فاطمیان آگاه ست
رخ تو هاشمیان را ماه ست

ماه ما چهرهء نورانی داشت
اثر سجده به پیشانی داشت

شهد کوثر ز لبش می ریزد
نور عصمت ز رخش می خیزد

که نه معصوم ولی معصوم ست
شب قدرست که نامعلوم ست

گرنه معصوم چرا پنج امام
دست بوسیده از او با اکرام؟

گر نه معصوم چرا دشمن و دوست
همه را شاهدی از عصمت اوست؟

گرنه معصوم چرا رخصت یافت
بهر غسل تن معصوم شتافت؟

همرهی کرد به سرّ و علنش
با حسین از پی غسل حسنش

گرنه معصوم، عزیز زهرا
از چه فرمود شب عاشورا؟،

که برافراز لوایت عباس
جان من باد فدایت عباس

گرنه معصوم چرا پیکر او
پاره پاره بدن بی سر او،

حجت عصر امام سجاد
خود به تنهایی در قبر نهاد

🔹@deabelnews

#حضرت_زینب

جرم من را ننویسید که ساغر زده ام
بنویسید که امشب دو برابر زده ام
مست بودم که چنین باده مکرر زده ام
گرچه یک بار فقط میکده را در زده ام

شصت و نه بار ز میخانه جواب آمده است
ذره در چشم کریمان به حساب آمده است

در عریضه ننوشتم که دوا می خواهم
نان من کم شده یا آب و هوا می خواهم
ننوشتم صله ی شعر عبا می خواهم
شصت و نه بار نوشتم که تو را می خواهم

شصت و نه قطره اشکم که چکیدم امشب
شصت و نه مرتبه باید بنویسم زینب

آن خدایی که ازل پایه پیوند گذاشت
گریه را مرحله آخر لبخند گذاشت
نام میلاد تو را گریه یک بند گذاشت
به خدا اسم تو را نیز خداوند گذاشت

خواست جام اسدالله لبالب باشد
امر فرمود که او صاحب زینب باشد

زینت زینت دنیا چه کسی غیر تو بود
سوره کوثر مولا چه کسی غیر تو بود
دومین ام ابیها چه کسی غیر تو بود
نه،بگو مادر زهرا چه کسی غیر تو بود

تو خدیجه شده ای نه تو پیمبر شده ای
مادرِ مادر و بابا و برادر شده ای

شأنت این بود برای پدرت ناز کنی
با همان دیده بسته سخن آغاز کنی
عشق را پیش نگاه همه ابراز کنی
چشم خود را به روی کعبه فقط باز کنی

قبله ای نیست تورا غیر دو ابروی حسین
جز تو ما را نبرد هیچ کسی سوی حسین

کم نوشتم اگر از تو قلمم محرم نیست
کم نوشتم ولی از لطف نوشتی کم نیست
بی تو ایمان من و اهل زمین محکم نیست
آنکه در وصف تو شعری نسرود آدم نیست

آدم آن است که از عشق تو دیوانه شود
تا ابد حلقه به گوش در این خانه شود

کمرت پیش کسی خم نشد الا،الله
پنج خورشید به دور تو بگردند ای ماه
میروی،پشت سرت راه می افتد ناگاه
ذکر لا حول ولا قوه الا بالله

پنج تن دور سر تو صدقه گردانند
ما همه بنده و این قوم خداوندانند

چشمهایت سندی بود که دریا بودی
فوق ادراک همه عرش معلا بودی
هرکجا بود حسین تو همانجا بودی
آنچه خوبان همه بودند تو تنها بودی

شب میلاد تو چشم من اگر تر بوده
چون که این اشک ثوابش دوبرابر بوده

ای که پیغامبر واقعه دردی تو
زن ولی مردتر از مردتر از مردی تو
کربلا را به خدا کرببلا کردی تو
بره را از دهن گرگ درآوردی تو

گرگها پیرهن یوسفتان را بردند
تو نبودی همه اهل حرم می مردند

محسن عرب خالقی

@deabelnews

دیروز شاعر اهل بیت علیهم‌السّلام جناب #حسن_واشقانی_فراهانی بدرود حیات گفت. #سائل تخلّص می‌کرد و ساکن خیابان ایران بود.
چنان که به یاد دارم با ایشان از "انجمن نغمه‌سرایان مذهبی" آشنا شدم. غزلی که از ایشان در ج۵ از موسوعه‌ی مخدّرات آورده‌ام را در ذیل بخوانید:
روحش شاد!

این شیرزن که اسوه بُوَد مثل مادرش
فرزانه است و زینب کبری است، خواهرش

در عصمت و عفاف بخوانش چو فاطمه
در منطق و کلام ببین مثل حیدرش

بیهوده نیست زینب صغری لقب گرفت
آتش گرفته خرمن دشمن ز آذرش

دشمن به کاخ هم نبُوَد در امان از او
با این که هست گوشه‌ی ویرانه، سنگرش

این خطبه نیست، صاعقه خوانش که شعله زد
بر تار و پود هستیِ خصمِ برادرش

«کلثومِ» دل گرفته و یک کاروان، اسیر
جز خواهرش نمانده کسی یار و یاورش

می‌گوید از شقایق و از لاله‌زارها
آن صحنه‌ها هنوز بُوَد در برابرش

بر بوم سینه‌های پُر از سوز می‌کشد
تصویری از شکستن نخل تناورش

اشکش مدام می‌چکد از چشم روزگار
وقتی که یاد می‌کند او از صنوبرش

«سائل»! ببین به بحر کمالش، کرانه نیست
این شیرزن که اسوه بُوَد مثل مادرش

#حضرت_ام‌کلثوم_سلام‌الله‌علیها
#حسن_واشقانی_سائل
#جواد_هاشمی_تربت

@javadhashemi_torbat

#امام_زمان_عج

پیشِ چشمِ سرخ گونت صبح و شامی نیست نیست
بر لبت جُز واحسینایت کلامی نیست نیست

می‌رسی بر روضه اما ما نمی‌فهمیم حیف
ای دریغا که نصیبِ ما سلامی نیست نیست

داستانِ کوفه از بی معرفتها پا گرفت
بی بصیرت،بر سلام ما دوامی نیست نیست

دیده ام در پایِ ما عمریست غیرت داشتی
تا تو آقایی کنی چون ما غلامی نیست نیست
 
ما که شرمنده شدیم از لطفهای مادرت
منصب پروانگی ات کم مقامی نیست نیست

آه تاسوعا ، نَفَسهایِ تو ما را آب کرد
گفت بی تو غیرِ کوفی غیرِ شامی نیست نیست

بعدِ تو اهلِ حرم را آه با هم می‌زنند
بعدِ تو عباس اینجا احترامی نیست نیست

حسن لطفی

@deabelnews

#امام_حسن

ای مادری ترین پسر فاطمه، حسن!
ای مجتبی ترین ثمر فاطمه، حسن!

آن مقتدا که هیچ کَسَش اقتدا نکرد
با این که هست تاج سر فاطمه، حسن!

وقتی که در مدینه غریبش گذاشتند
یعنی شکست بال و پر فاطمه، حسن!

حتی صدای تو به سپاهت نمی رسید
یعنی شکسته شد کمر فاطمه، حسن!

روزی که مادر تو به کوچه ز پا فتاد
چشم تو دید درد سر فاطمه، حسن!

در ناله ها و نافله های شبش کسی
چون تو ندید چشم تر فاطمه، حسن!

در بین اهل بیت، خدایی خودت بگو
مثل تو کیست خونجگر فاطمه، حسن!

چون تو کسی که چادر خاکی ندیده است
ای قامتت عصا به بر فاطمه، حسن!

سیلی به پیش چشم تو بر مادرت زدند
دیوار بود و زخم سر فاطمه، حسن!

زهرا اگر که شد سپر مرتضی علی
آری تویی، تویی سپرِ فاطمه، حسن!

الحق که از حسین تو هستی غریب تر
این غربت است، در نظر فاطمه، حسن!

یک یار هم کنار تو روز وفا نماند
در غربتی تو هم اثر فاطمه، حسن!

یک عمر خونِ دل ز گلویت به تشت ریخت
ای پاره پارۀ جگر فاطمه، حسن!

@deabelnews

به خدا هیچ مرا غیر تمنای تو نیست
چاره‌ی درد مرا جز که مداوای تو نیست

وقت خواب آید و چون خویش به بستر سِپُرم
خاطر غمزده‌ام جز که به رویای تو نیست

بذر امید به دل کاشته‌ام می‌دانم
میوه‌اش جز گهر ناب تماشای تو نیست

توتیایی بده بر تیرگی دیده نَهم
بهتر از سرمه‌ی آن خاک قدمهای تو نیست

همه در نعمت بسیار الهی غرقیم
هر چه روزی است به جز رخصت امضای تو نیست

هر که فرجام جهان را به تو می‌پندارد
هیچ سر را نشناسم‌ که به سودای تو نیست

عاقلان هرچه ز مشکل همه را حل کردند!
هیچ مشکل که چنان حلّ معمّای تو نیست

مصلحان نیز به شطرنجِ عمل مات شدند
هیچکس مصلح این غمکده، مِنهای تو نیست

جای آن است جهان دِقّ کند از فرطِ ستم
دادخواهی به جز آن دست توانای تو نیست

روزها می‌رسد و از پی هم می‌گذرد
هیچ روزی به شکوفایی فردای تو نیست

چه بهشتی است در آن مُلک ‌که می‌رانی حکم!
که به این دار فنا خوشتر از آن جای تو نیست

هر چه در وصف تو گوییم غزل یا سخنی
دفترِ حُسن به جز نّقل سجایای تو نیست

#امام_عصر علیه‌السّلام
#سید_مهدی_صدرالحفاظی

@Kelkestan

تو از مرتضای من بالاتری! تو فرزند زهرا هستی!
آیت‌الله مصطفی محقق داماد می‌‌فرمودند:
حاج سیّد رضا مرندی- که از قُضاتِ عالی‌ رتبهٔ دیوان عالی کشور بود- می‌گفت:
ما در مدرسهٔ حجتیه که حجره داشتیم آقا شیخ مرتضی، پسر حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی- موسس حوزه علمیه قم- هم مثل ما یک حجره داشت. روزی یک نفر آمده بود و در مدرسه، عبا تقسیم می‌کرد.
صدا زدند هر کس عبا ندارد بیاید بگیرد!
عبای آقا شیخ مرتضی هم پاره بود. وقتی دید عبا می‌دهند او هم رفت و یک عبا گرفت.
من از اعیان بودم. دیدم عبای بد و نامرغوبی است، عبا را نگرفتم. فردا صبح زود خادم حاج شیخ آمد و گفت:
حاج شیخ با تو کار دارد!
خدمت‌شان رفتم، فرمودند:
چرا عبا را پس دادی؟ گفتم:
آقا! عبا خوب نبود. فرمودند:
مگر تو از مرتضایِ من بالاتری؟ او که گرفت تو هم می‌گرفتی! گفتم:
عبا نمی‌خواستم. اجباری که نبود!- ظاهراً عباها را خودِ حاج شیخ فرستاده بوده و می‌خواسته بداند که چرا یکی از طلبه‌ها عبا نگرفته است- آمدم حجره. فردا صبح، تازه نماز خوانده بودم که دیدم دوباره پیش‌خدمت حاج شیخ آمد که حاج شیخ با تو کار دارد.
رفتم پیش حاج شیخ، دیدم یک عبای خیلی خوب آماده کرده‌اند و با چشم گریان به من گفتند:
مرا ببخش! بله تو از مرتضای من بالاتری! تو سیّد هستی، چون تو سیّد هستی از مرتضی بالاتری! من دیروز تعبیر بدی به کار بردم. تو فرزند حضرت زهرا (س) هستی. مرا ببخش!
و یک عبای خوب به من دادند!
سیره فرزانگان، عبدالحسن بزرگمهرنیا، نشر سامان دانش، به نقل از:
دین آنلاین، ۹۳/۱۲/۱۶، گفتگو با مصطفی محقق داماد.
http://t.me/sireyefarzanegan