کانال کتاب (yortchi) pdf

مِن کلام مرحوم بابا قاسم خادم باشی مسجد جامع عباسی

شنیدم ز درویش آزاده ای / به فقر و فنا دل ز کف داده ای
در اقلیم ایجاد فرزانه ای / ولی عاشق و مست و دیوانه ای
حدیثش همه صدق و قولش صحیح / بیانش ملیح و زبانش فصیح
می معرفت دایم او را به جام / گرفتار صد درد و آزاده نام
که روز جزا در صف حشرگاه / که باشد در آن روز قاضی اِله
یکی پرگنه رند عرفان شعار / در آید در آن مجمع گیرودار
دلیرانه و فارغ از اضطراب / به جرأت خرامد به پای حساب
به قصدش ملایک به قانون کار / نوا خوان شوند از یمین و یسار
گواهی دهند از معاصی به او / ببندند راه خلاصی به او
دهندش به کف نامه پرگناه / که باشد سراپا چو بختش سیاه
کشد شرمساری ز هر ناخوشی / ترازوی عدل از خجالت کشی
خطاب آید آنگه ز دربار عدل / که آمد کنون روز بازار عدل
تو ای بنده خود گو به این فعل زشت / جهنم سرایت بود یا بهشت؟
گواهان گذشتند و طی شد حساب / گرت هست عذری بگو در جواب
بگوید که گفتی تو عدلیست کار / کی از عدل این حکم شد برقرار
گذارد کسی مدّعی را گواه / شود قول او حجّت رسم و راه
تو شرعی به ما داده بودی نشان / کنون نیز باید که باشد همان
ملایک به ما از ازل دشمنند / به ما پیش از ایجاد تهمت زنند
در این ادعا بنده ات صادق است / که قرآن به این مدّعا ناطق است
خصوصاً همین کاتبان عمل / که دارند با ما عناد از ازل
بدنیا چو بودند در کار ما / ملازم به رفتار و کردار ما
ز ما غیر اخلاق خود دیده اند / چو جنسیتی نیست، رنجیده اند
کنون میدهند این شهادت دروغ / ندارد چراغ عداوت فروغ
هم از نامه ی جرمم آید چه کار! / که کاغذ ندارد به شرع اعتبار
بگوید گر اعضا شهادت دهند / در اثبات جرمی که خود دیده اند
و گر هست ای بنده بوالفضول / در آن جرح و تعدیل و رد و قبول
ز من گوید اعضا ستم دیده اند / که محکوم حکمم بسی بوده اند
به دنیا رساندم به هر یک ضرر / چو از فعل نیک و چو از کار شر
نباشد عجب گر به من دشمنند / که در حقم این سان گواهی دهند
ندا آید از داور ذوالمنن / که داری به علم من آیا سخن؟
چو من شاهدم آنچه را کرده ای / در آن گرچه پوشیده ام پرده ای
به علمم گر انکار داری بگو / که سازم عیان جمله را مو به مو
بگویم نیَم منکر علم تو / که آگاهم از علم و از حلم تو
تو هرچند بر جرم من شاهدی / ولی شاهد عادل واحدی!
تو عدلَین فرموده ای در گواه / به یک عدل ثابت شود کی گناه؟
اگر چون خودی هم بیاری رواست / که دور از مثوبم! کنی بازخواست
ولی می دهم من شهادت به این / که نبود ترا شِبه و مِثل و قرین
ضعیفی چو سازد بگو با قوی / چه باشد که حاکم شود مدّعی
بیارد چو آن بنده عُذر چنین / رسد مژده از اکرم الاکرمین
که ای مَحرم عارف نکته سنج / به درهای معنی ضمیر تو گنج
چو اقرار کردی تو بر وحدتم / شدی قابل بخشش و رحمتم
همه نکته های تو سنجیده شد / همه گفتگویت پسندیده شد
به مزد همین عذرت از فعل زشت / شدی مستحق خلود بهشت
کنون بی تکلّف به جنّت خرام / در آن روضه با حور عین کن مقام
که داری چو ذهنی چنین مستقیم / حرامست بر تو عذاب جحیم
تو هم «خادم» ای عاقل رو سیاه / که در جهل شد نقد عمرت تباه
به عذر گنه معرفت پیشه کن / به عرفان زن و عذری اندیشه کن
که شاید ز عرفان رسد شادیت / شود معرفت عذر آزادیت
اگرچه در آن بارگاه شگرف / ندارد کسی حد و یارای حرف
و لیکن کرم، این تقاضا کند / گر الهامش این عذر القا کند
بلی از کرم این نباشد عجب / که آید کرم خود بهانه طلب
بیا ساقیا ای ترا من غلام / دمی از می معرفت کن به جام
که چون مست گردم به عرفان زنم / شوم کافر و دم ز ایمان زنم
شود بلکه گم کشتی هادیم / بود در گرفتاری آزادیم
@jafarian1964

در عرش نزد قدسیان روح خدایی یا علی

بر طاقهای آسمان فرمانروایی یا علی

آیینه بهر احمدی، دست خدای سرمدی

از بهر حل مشکلم مشکل گشایی یا علی

گویند بودی از ازل، با خاتم پیغمبران

بر انبیا و اولیا تو رهنمایی یا علی

دستان حق باری تویی، در پیکرم جاری تویی

تا جان ز نو احیا شود فرما دعایی یا علی

ساغر تویی صهبا تویی، باده تویی سینا تویی

باقی تویی زیرا که تو، روح خدایی یا علی

مادر نزاده مثل تو، چون تو کجا زاده شود...؟

تو خانه زاد کعبه و روح منایی یا علی

خواهم سرایم بهر تو، امشب یکی زیبا غزل

شاید ز راه مرحمت، در خوابم آیی یا علی

تو خواجه ای من بنده ات، هستم بسی شرمنده ات

کی می شود در خواب من چهره گشایی
یا علی ...


⭐️ عیدبزرگ ولایت وامامت برتمام شیعیان وعلی دوستان خجسته باد🌙


@yortchi_bosjin_pdf

🔺🔺حاصل معنای حاشیه آقای شریف طباطبایی اع:

[خداوند تو را تأييد كند، بدان كه فعل هر فاعلی واجب است كه از آن فاعل صادر شود و محال است كه از غير آن فاعل (فاعل های ديگر) صادر شود ، پس فکر کن در آنچه که به تو دادم تا معنای معرفت سرّ اختیار را بیابی. پس افعال خداوند متعال از او صادر گردیده است و محال است که از خلق او صادر شود و افعال خلق از خلق صادر می گردد و محال است که از خالق صادر شود همچنانکه محال است که فعل فاعل از غیر آن فاعل صادر گردد .
سپس بدان که افعال خلق، محال است که از ایشان صادر شود مگر به تقدیر خداوند عزیز و تقدیر از خداوند صادر گردیده است، پس تقدیر به آفرینش آنچه که آفریده است، تعلق گرفته است پس آن چه را که خواسته است آفریده است . و این تقدیر، ناقع و ضار برای خلق نیست و نافع و ضار به آن تقدیر آفریده شده است پس نافع مانند ضار مخلوق است پس پیامبر برای تعلیم نافع و ضار آمده است و خداوند هر نفسی را به اندازه وجودش تکلیف می کند .

پس هنگامی که این مختصر را فهمیدی بر دفع هر شبهه ای که پیش آید ، قادر خواهی بود .
و علی الله التوفیق و هو خیر رفیق

🔻🔻


@yortchi_bosjin_pdf

⚜ ذکر صالحین ⚜

آقا چه شد كه حج شما نیمه كاره ماند
شب های شهر مكه چرا بی ستاره ماند

بار سفر مبند، دلم شور می زند
گویا قیامت است، مَلك صور می زند

من خواب دیده ام، سرتان را به نی زدند
گرگان تشنه، زوزه كشان لب به مِی زدند

دیدم نسیم شانه به گیسوت می زند
مَرهم به زخم گوشه ی ابروت می زند

دیدم تو را به نیزه شه مِی گسارها
هو می كشند دور و برت نی سوارها

آقای من، شما كه مسیح عشیره ای
در كوفه متهم به گناهی كبیره ای

اینجا بمان كه حرمت كعبه تویی حسین
آقا مرو، كه عزت كعبه تویی حسین

دیدم كه حاجیان منا لنگ می زدند
شیطان پرست ها به خدا سنگ می زدند

حالا كه می روی سفری پر خطر حسین
پس لااقل سه ساله ی خود را مبر حسین

پاشیدم آب پشت سر محمل رباب
با ظرف اشك دیده ی خونین جگر حسین

فكری به حالِ روز مبادای ایل كن
چندین قواره چادر دیگر بخر حسین

این ساربان به درد مسیرت نمی خورد
یك ساربان اهل نظر را ببر حسین

او نقشه ها كشیده كه دور و بر شماست
چشمش مدام خیره به انگشترِ شماست

با بردنش نمك به جگر می خورد حسین
شش ماهه ی تو زود نظر می خورد حسین

با اینكه مست ذكر خوش یارب توأم
اما هنوز مضطرب زینب توأم

یعقوب چشم آینه ها پیر می شود
این شهر بی حضور تو دلگیر می شود

دارد ز دیده قافله ات دور می شود
كم كم بساط روضه ی ما جور می شود


❤اللـــهم عــــجل لـــــولیک الـــــفرج❤

⚡️برشی از وضعیت زندگی طلاب نجف به روایت آقا نجفی قوچانی(1295-1363قمری)

🔹ساعت دوازده شب از حرم بیرون شدم، می خواستم به سرعت خود را به مدرسه برسانم و آبگوشت را برای خوردن مهیا سازم دو نفر از رفقای خراسانی در میان صحن نشسته بودند مرا آواز نمودند، رفتم پهلوی آنها نشستم، یکی از آنها که عیالی از کربلا گرفته بود بمن گفت چرا زن نمی گیری؟

🔹گفتم تو مگر مرا نمی شناسی، آدم ..... برهنه آتش بازی را نمی شاید و من با چه چیزم زن بگیرم؟ گفت زن گرفتن چیزی نمی خواهد و در خرج تفاوتی پیدا نمی شود و من سالهاست زن گرفته ام و تجربه نموده ام. گفتم یعنی چه؟ همچو چیزی ممکن نیست حتی زن مثل رفیق هم حجره که مخارج رفیق هم بگردن شخص باشد نیست بلکه چاه طویلی است که هیچ سیر و پر نمی شود که هرچه گفته باشد.

🔹بلکه اگر سلطانی سی هزار اردو را مخارج دهد من ممکن و اسهل می دانم از عهده مخارج یک زن بیرون شدن، زن مگو بلکه بلای آسمانی بگو. پیغمبر فرمود (یاتی، زمان حلت العزوبه فیه) این بر حسب نوع و لیکن فی بعض الامکنه مثل النجف جهه طلبه حلت العزوبه فیه ایضا?

🔹مگر آخوند منع نکرده زن گرفتن طلاب را در نجف که طلبه نجفی خودش شوهر لازم دارد و شوهری غیر را نمی تواند بنماید. مگر پیغمبر نفرمود ذبحت العلوم فی فروج النساء.

🔹گفت عمده مخارج انسان قند و چایی و اسباب اوست و گوشت پختن اوست و تو هر وقت چایی می گذاری طلبه از رفقا با تو نیست؟ گفتم چرا. گفت عوض آن طلبه، زن یک دو استکان می خورد. پس خرج تو در امر چایی فرق نمی کند و هر وقت گوشت داری تنها نبوده لابد در خوردن شریک داشته در عوض آن شریک عیال آدم باشد، آن هم تفاوتی نمی کند و چراغ شب هم چه در حجره یکنفر یا ده نفر باشد تفاوتی در مصرف نفت پیدا نمی شود فقط یک نان تو دو نان می شود و تو پنج شش سال است که نان از آخوند نگرفته و همه خراسانی ها و اصفهانیها از آخوند نان دارند و علی ذمتی که من نان تو و رن را بر عهده آخوند تحمیل می کنم.

🔹و اما مسله درس خواندن والله من از وقتیکه زن گرفته ام بهتر درس و بحث خود رسیده ام، چه آدم از اداره منزل خود آسوده است و زن مدیر منزل خواهد بود بلی تفاوتی که می کند زن داری و بی زنی در اجاره منزل است و تو در بین سال نمی توانی تحصیل سه لیره نمایی جهت کرایه منزل ولو از صوم و صلوه باشد.

🔹گفتم اگر تفاوت حقیقتا در همین سه لیره است که خیلی دیر شده است و الان برخیز برای من زن پیدا کن، مثنی و ثلاث و رباع و لکن من گمان ندارم به این آسانی که تو گفتی باشد چون ولومن خودم زن نداشته ام لکن زن دار دیده ام و شنیده ام که به چه بلیات و ابتلائات و سرزنشها و رنگ زردی ها و دزدیها و خیانتها مبتلا و گرفتار شده اند که مجال شرح آن نیست.

🔸آقا نجفی قوچانی، سیاحت شرق، انتشارات امیرکبیر، 1362، ص 402 تا 404🔺

@namehayehawzavi

توفیق نصیبم شده از یار بخوانم
مدّاحی دلدار کنم از دل و جانم
خواهم ز خدا ای هدف خلقت هستی
تا روز جزا زیر لوای تو بمانم
المنةُ لله که من وقف تو هستم
یعنی که گدای تواَم و شاه جهانم!
وقتی که زبان مدح و ثنای تو بگوید
شهد عسلت می چکد از هر دو لبانم
جام دلم از عشق تو گردیده لبالب
این حالت روحانی من گشته نشانم
جز مِهر تو را در دل خود راه ندادم
مِهر تو شود روز جزا خطّ امانم
سرشار شدم از کرَم واسعه ی تو
از فیض تو نشأت ببَرد طرز بیانم
بر طینت من مُهر غلامی تو پیداست
تزریق شده مِهر تو در روح و روانم
سوگند به زهرا که تویی دار و ندارم
گر اَمر کنی در قدمت جان بسپارم
جبریل فرود آمده از سوی خدایت
حکمی ز خدای احد آورده برایت
آورده برای تو که سلطان جهانی
تاجی که مزیّن شده با نور ولایت
«اقرأ» به تو تلقین بکند یار قدیمی
آوای علی می رسد از غار حرایت
فرمود بخوان نام خداوند جلی را
آن کَس که به هر لحظه کند از تو حمایت
شد واسطه ی فیض خدا حضرت حیدر
یعنی که به دست علی است امر هدایت
تو با علی هستی و علی با تو دمادم
هر جا که تو رفتی، شده او پای به پایت
تو منبع نوری و علی لمعه ی نورت
یعنی که تویی کعبه و او قبله نمایت
آویخته بر گردن من رشته ی لطفت
مملو ز کرامات تواَم، زیر لوایت
من جز تو و حیدر به خدا یار ندارم
جز لطف شما هیچ مددکار ندارم
ای دوستی ات تاج سر عالم و آدم
المنةُ لله که تویی سید خاتم
با خُلق عظیمت همه را شیفته کردی
اسلام ز اخلاق تو شد قبله ی عالم
مشی تو به اسلام علی عادتمان داد
این است صراطی که به قرآن شده اقوَم
تاریخ علی دوستی از ناحیه ی توست
تقویم ولایت به تو دادند مُسلّم
واقف به تولای علی چون تو کسی نیست
ای یار قدیمی علی، قائد اعظم!
با دست که شد تاج رسالت به سر تو؟
این دست خدا بود که گشتی تو معمّم!
معراج، خدا از چه کسی با تو سخن گفت؟
با صوتِ که اسرار خدا بود مفهّم؟
هنگام خداحافظیِ آخر معراج
آیا تو نگفتی به خدا یا علی آن دم؟
بالله که این حمد خداوند ودود است
حیدر به خداوند قسَم، اصل وجود است
قلبم شده امشب حرم حیدر کرّار
جانم به فدای قدم حیدر کرّار
بر طالع من شیعه ی حیدر بنوشتند
نقش است به قلبم عَلَم حیدر کرّار
زنگار، زدوده ز دلم نور ولایت
گردیده دلم جام جم حیدر کرّار
اُفتد به تن دشمن تو لرزه ی سنگین
وقتی شنوَد ذکر و دم حیدر کرّار
در معرکه بر روی زمین ریخته سرها
با چرخش تیغ دو دم حیدر کرّار
روئیده به جان و دل من گلشن مِهرت
از بارش ابر کرَم حیدر کرّار
با نیمه نگاه تو شدم یار ولایت
صد شکر شدم از خدَم حیدر کرّار
از روز ازل تا به ابد دل به تو بستم
از پیر غلامان شما بوده و هستم
منبع:ghasemiyo7

توفیق نصیبم شده از یار بخوانم
مدّاحی دلدار کنم از دل و جانم
خواهم ز خدا ای هدف خلقت هستی
تا روز جزا زیر لوای تو بمانم
المنةُ لله که من وقف تو هستم
یعنی که گدای تواَم و شاه جهانم!
وقتی که زبان مدح و ثنای تو بگوید
شهد عسلت می چکد از هر دو لبانم
جام دلم از عشق تو گردیده لبالب
این حالت روحانی من گشته نشانم
جز مِهر تو را در دل خود راه ندادم
مِهر تو شود روز جزا خطّ امانم
سرشار شدم از کرَم واسعه ی تو
از فیض تو نشأت ببَرد طرز بیانم
بر طینت من مُهر غلامی تو پیداست
تزریق شده مِهر تو در روح و روانم
سوگند به زهرا که تویی دار و ندارم
گر اَمر کنی در قدمت جان بسپارم
جبریل فرود آمده از سوی خدایت
حکمی ز خدای احد آورده برایت
آورده برای تو که سلطان جهانی
تاجی که مزیّن شده با نور ولایت
«اقرأ» به تو تلقین بکند یار قدیمی
آوای علی می رسد از غار حرایت
فرمود بخوان نام خداوند جلی را
آن کَس که به هر لحظه کند از تو حمایت
شد واسطه ی فیض خدا حضرت حیدر
یعنی که به دست علی است امر هدایت
تو با علی هستی و علی با تو دمادم
هر جا که تو رفتی، شده او پای به پایت
تو منبع نوری و علی لمعه ی نورت
یعنی که تویی کعبه و او قبله نمایت
آویخته بر گردن من رشته ی لطفت
مملو ز کرامات تواَم، زیر لوایت
من جز تو و حیدر به خدا یار ندارم
جز لطف شما هیچ مددکار ندارم
ای دوستی ات تاج سر عالم و آدم
المنةُ لله که تویی سید خاتم
با خُلق عظیمت همه را شیفته کردی
اسلام ز اخلاق تو شد قبله ی عالم
مشی تو به اسلام علی عادتمان داد
این است صراطی که به قرآن شده اقوَم
تاریخ علی دوستی از ناحیه ی توست
تقویم ولایت به تو دادند مُسلّم
واقف به تولای علی چون تو کسی نیست
ای یار قدیمی علی، قائد اعظم!
با دست که شد تاج رسالت به سر تو؟
این دست خدا بود که گشتی تو معمّم!
معراج، خدا از چه کسی با تو سخن گفت؟
با صوتِ که اسرار خدا بود مفهّم؟
هنگام خداحافظیِ آخر معراج
آیا تو نگفتی به خدا یا علی آن دم؟
بالله که این حمد خداوند ودود است
حیدر به خداوند قسَم، اصل وجود است
قلبم شده امشب حرم حیدر کرّار
جانم به فدای قدم حیدر کرّار
بر طالع من شیعه ی حیدر بنوشتند
نقش است به قلبم عَلَم حیدر کرّار
زنگار، زدوده ز دلم نور ولایت
گردیده دلم جام جم حیدر کرّار
اُفتد به تن دشمن تو لرزه ی سنگین
وقتی شنوَد ذکر و دم حیدر کرّار
در معرکه بر روی زمین ریخته سرها
با چرخش تیغ دو دم حیدر کرّار
روئیده به جان و دل من گلشن مِهرت
از بارش ابر کرَم حیدر کرّار
با نیمه نگاه تو شدم یار ولایت
صد شکر شدم از خدَم حیدر کرّار
از روز ازل تا به ابد دل به تو بستم
از پیر غلامان شما بوده و هستم
منبع:ghasemiyo7

مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب «الکلام یجرّ الکلام» می‌نویسد: 🔻

📝 اين ماه دي است. هفدهم دى سنه 1314 مطابق روز منحوس 13 شوال 1354، روزى بود كه زن شاه كه ملكه‏اش ناميده بودند، با دو تا دختر شاه، بدون حجاب به دانشسرا رفتند؛ امّا ملكه در عين حال، در حجاب بود؛ چنانچه در عكسى كه همان روز برداشته بودند، فقط يك قسمت از صورتش پيدا بود و بقيّه مستور بود؛ مثل اينكه آثار جبر و اكراه، در پيكرش نمايان بود؛ ولى دخترانش در نهايت لاقيدى، مثل اينكه اصلاً تقيّد به آئين اسلام ندارند.

● ... اين آژان‏هاى شهربانى‏ها، چه آتشى روشن كردند. اینکه در کوچه ها، چادر از سر زن ها برداشتند و روسری ها پاره کردند، به جاى خود؛ در خانه‏ها، از صندوق‏ها و در حمّام‏ها، از بقچه‏ها نيز چادر بيرون آورده، بردند.

يكى از ارباب اطّلاع نقل كرد كه شهربانى مشهد، به مركز راپورت داده بود كه هجده هزار روسرى در شهربانى جمع شده، تكليف آن چيست؟ چه زن‏هاى عفيف در حالتى كه چون بيد مى‏لرزيدند، جلب به شهربانی ها كردند و در دادگسترى‏ها، جرم و حبس نوشتند؛ در صورتى كه اصلاً چنين قانونى نبود كه آن ها را مخالف آن قانون قرار داده باشد. چه قدر زن، از ترس بچّه سقط كرد و چه قدر زهره چاك شد، سر به خاك فنا نهادند، شماره‏اش را خدا مى‏داند. اسم اين، نهضت بانوان بود، با اينكه بيچاره زن‏ها، در زير اين شكنجه‏ها، سخت در فشار بودند.

● خوشم آمد از يك زنى كه عازم مشهد بوده، همين كه به دروازه مشهد رسيده بود، آژان كه مأمور دروازه بود جلو او را گرفته بود كه بايد سرت را باز كنى، او قبول نكرده بود. آژان هم راه نداده بود. هر چه خواسته بود با پول و التماس، دست تعرّض او را كوتاه نمايد، نشده بود. با اينكه آژان، نوكر پول است و قانون به هر مهمّى را فداى پول مى‏كند، نمى‏دانم چه طور شده بود كه پول نيز حلّ اين مشكل را نكرده بود. زن از همان جا، رو به گنبد شريف كرده، عرض كرده بود: «السلام عليك يا علىّ بن موسى الرضا!» من از راه دور، (گويا از تبريز يا اصفهان آمده بود) به قصد آستان بوسى تو آمده‏ام؛ ولى شريعت جدّت اجازه نمى‏دهد كه من با هيئت زشت وارد آستانه ات بشوم. همين عرض سلام مرا از اينجا قبول كن و مرا مرخّص كن.
اين عرض را كرده، پس ماشين را برگردانيده، وارد مشهد نشده بود. واقعا مردانگى كرده!
از اين مقوله زن، خيلى سراغ دارم كه از آن تاريخ كه آژان‏ها دست تعرّض به چادر آن ها دراز نمودند، از خانه قدم بيرون ننهادند.

● از انصاف نگذرم، همه آژان‌ها، بد جنس نبودند، آژان‏هاى نجيب و اصيل هم زياد است. خيلى از آن ها بودند كه خودشان را مورد مؤاخذه قرار مى‏دادند؛ ولى دست به طرف ناموس مردم دراز نمى‏كردند.
جميع طبقات همين طورند؛ خوب هم دارند، بد هم دارند. همه را يك كاسه نمى‏شود حساب كرد. هستند اشخاصى كه در لباس تقوا و پرهيزگارى مى‏باشند؛ ولى در باطن، از هيچ گونه نافرمانى خدا فروگذار نمى‏كنند؛ گرگ‌اند در صورت ميش. و بالعكس، اشخاصى هم هستند در جامه نظامی؛ ولى در نهايت پرهيزگارى.