کانال کتاب (yortchi) pdf

شماره 166 خردنامه همشهری در 164 صفحه با پرونده رونمایی از وجوه فلسفی کمتر دیده شده دکتر سیداحمد فردید و نیز گفتگو با دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی و بررسی سهروردی پژوهی او منتشر شد
@philosophynews

استاد گرامی سلام
وقتتون خوش.
ببخشید من دو تا سوال از حضورتون داشتم.
1️⃣می خواستم بپرسم که مباحثی که شما در مورد تاریخ اندیشه در کتاب تاریخ نگاری انگاری مطرح کردید؛ با مطالبی که استاد پاکتچی در روش شناسی تاریخ اشاره کردند دو چیز جداست ؟
یعنی برای تاریخ اندیشه یک سری مولفه ها موجود است که شما در کتابتون اشاره فرمودید و برای روش شناسی تاریخ هم یک سری مولفه های دیگر که استاد پاکتچی در کتابشون اشاره کردند؟
یعنی منظورم این است که روش شناسی تاریخ با تاریخ اندیشه دو تا چیز جدا حساب می شوند؟

2️⃣ و سوال دوم این که آیا در تاریخ اندیشه هم ساختار گرایی جا دارد یا سازمند گرایی؟ یعنی این که استاد پاکتچی در کتابشون می فرمایند که پیش از ورود به بحث روش شناسی باید تکلیفمون با ساختارگرایی روشن بشود. در مورد تاریخ اندیشه هم همین طوری هست؟ باید قبل از ورود به تاریخ اندیشه پاسخ بدهیم که ساختارگرایی را در مورد تاریخ پذیرفتیم یا نه؟

حافظ معنوی
نام نویسنده: دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی
کتاب حافظ معنوی، از سری کارهای مشترک میان جناب دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی و جناب آقای کریم فیضی است که در آن، گفتگوهایی پیرامون شعر حافظ و تفسیر غزلیات او صورت گرفته است. این کتاب که اخیراً توسط انتشارات اطلاعات به چاپ رسیده، علاوه بر متن گفتگوهای آقای کریم فیضی و آقای دکتر دینانی، شامل مقدمه‌ای ۶۰ صفحه‌ای از دکتر دینانی است که ایشان در آن مقدمه به تفصیل در مورد شعر و سخن و اندیشه‌های معنوی حافظ صحبت نموده‌اند.
متن مقدمه دکتر دینانی بر این کتاب که حاوی نکات مهم در تفسیر و معنی شعر حافظ است، به صورت نسخه الکترونیکی تهیه و آماده دانلود می باشد.

معرفی کتاب:

پیدایش ناسیونالیسم ایرانی، نژاد و بی جاسازی_ نوشته رضا ضیاء ابراهیمی ترجمه حسن افشار

این کتاب روایت تاریخی پدیده ناسیونالیسم ایرانی است که مؤلف جوانش آن را "بی جاسازی" نامیده و میکوشد تا طی فصول مختلف این پدیده را مفهوم سازی کند. ضیاء ابراهیمی نشان میدهد که ناسیونالیسم ایرانی انواعی دارد که متکاملترین نوع آن _که در عین حال خطرناکترین آن هم هست_ تا چه حد جدید است، بی هیچ تکیه گاهی در تاریخ. پدیده وارداتی که ریشه نه در خاک ایران که در نژادگرایی فرنگی دارد، قلابی و جعلی است و به یاری روشنفکران وطنی با قطعاتی از تاریخ ایران "پیوندزنی" شده است. از همان ابتدا به شدت رویکردی باستان گرایانه و ضد عربی و ضد اسلامی داشته و آنها را عامل عقب ماندگیمان معرفی کرده است و تاریخی جعلی، نژادپرستانه، ضدعربی و اسلامی برای مملکتمان ساخته است. افکار بیماری که عطف به ماسبقِ تاریخ شده و آن را هم آلوده خود کرده اند.

با وجود اهمیتی که این کتاب در شناخت ناسیونالیسم بیمار کشورمان دارد، از نقیصه ای رنج میبرد اینکه یکی از شاخصه های این پدیده یعنی تُرک ستیزی در آن بسیار کم رنگ بلکه غائب است.

@Turkkitabxanasi

پاسخی به حاشيه جناب محمد پور به يادداشتی از من درباره مذهب فردوسی (در دو فرسته)

آقای داريوش محمد پور مطالبی را در حاشيه يادداشت من (در فيسبوک) درباره مذهب فردوسی نوشته اند که قسمتی از آن را اينجا نقل و با چند سطر مختصر پاسخ می دهم:
"آن بخش مربوط به خرد و مطلق بودن خرد و جايگاه امام معصوم هم که نوشته‌اید باز دچار مشکلات متعدد است. نخستین مشکلش اين است که رويکرد تعلیمی نزاریان مربوط به دوره‌ی حسن صباح به بعد است نه پيش از او (فردوسی پيش از او می‌زيسته). مضاف بر اين نزاريان (و اسماعيليان پيشين) هيچ‌جا خرد را نفی نمی‌کرده‌اند. از اين ابياتی هم که از فردوسی نقل کرده‌ايد هيچ استنباط نمی‌شود کرد که او خرد را در معرفت خدا کافی می‌دانسته يا خرد را مطلق می‌دانسته. با منطقی که شما آورده‌ايد بی‌شک بايد ادعا کرد ناصر خسرو و سجستانی هم مطلقا اسماعيلی نبوده‌اند به یک دلیل بسيار بسيار ساده: هم سجستانی و هم ناصر خسرو تعابیری درست مشابه همين تعابیر فردوسی دارند. آقای اردستانی در جستاری که نوشته است هم از جای‌جای آثار نظم و نثر ناصر خسرو و هم از آثار سجستانی شواهدی آورده که شباهتش با سخنان فردوسی حيرت‌آور است. مضاف بر این، نويسنده‌ی مزبور علاوه بر کار تطبیقی بسیار دقیقی که انجام داده، آراء نویسندگان متعدد از جمله حضرت‌عالی را - که کمابيش همین است که اين‌جا آورده‌ايد - نقل کرده و به دقت به يکايک اين‌ها پاسخ داده است. اين را نيز بیفزايم که آن‌چه نوشته‌ايد: «ديدگاه اسماعيليه از ديرباز است که خرد را در هدايت به توحيد و معرفت محتاج تعليم امام معصوم می دانند، تعبيری نادقیق و راهزن است. حتی از روايتی که غزالی در نقد اسماعيليان به دست می‌دهد ضعيف‌تر است. "
آنچه آقای محمدپور در حاشيه مطلب من نوشته حقيقتا مايه تعجب است؛ خاصه که ايشان به گواهی آنچه تاکنون منتشر کرده بايد اطلاع دقيقتری از تاريخ و انديشه اسماعيليه داشته باشد. اين تصور ايشان که عقيده موسوم به "تعليم" تنها ريشه در مکتب نزاری دارد به کلی غلط است. اين انديشه در زمان حسن صباح و اتباعش به عقيده تعليم نامبردار شد و آنان را در منابع با عنوان "تعليميه" می خواندند اما اصل اين ايده که عقل و نظر ورزی کافی نيست و برای رسيدن به حقيقت بايد راهنمایی امام معصوم در ميان باشد عقيده ای بسيار قديمی در ميان اسماعيليه است. من اينجا به شواهد نمی پردازم. اين نويسنده را اينجا کافی است به آنچه آقای مادلونگ در مقدمه رساله ای کهن و بسيار قديمتر از دوره نزاری در يکی از مجموعه هایی که اتفاقا مؤسسه اسماعيلی که اين دوست گرامی با آنجا آشناست منتشر کرده ارجاع دهم. در این متن کهن که مادلونگ منتشر کرده تمام سخن بر سر همين انديشه تعليمی است. اين امر به قدری واضح است که من حقيقتا از سخن ايشان تعجب می کنم. کافی است بدانند که حتی در سنت طيبی های يمن با وجود اينکه مطلقا از آثار نزاری ايران اطلاعی نداشتند و اساسا با نزاريان مخالفت شديد دارند اين انديشه به وضوح مورد بحث قرار گرفته و حتی تعبير "معلم" برای امام به کار رفته است (نمونه در نوشته های علي بن محمد بن الوليد و بسياری ديگر. آنان آشناييشان با سنت اسماعيليه قبل از نزاری بسيار بهتر و بيشتر از آشنایی نزاريان با آن سنت قديم بوده. آنان درواقع احياء کنندگان و حافظان متون سجستانی ها و کرمانی ها و شيرازی ها و نسفی ها و ديگر داعيان نخستين مکتب ايرانی اسماعيليه بودند). اما اينکه نوشته اند تعليم نزاری را بد تفسير کرده ام و حتی از تفسير غزالی هم ضعيفتر است؛ بايد توضيح دهند که مقصودشان چيست؟ در همان نوشته آقای مادلونگ و در دهها کتاب و مقاله ديگر اين موضوع بحث شده. در انديشه نزاری و تعليمی (و اسماعيلی) معرفت تنها با عقل ممکن نيست. مقصود آنان از معرفت هم معرفت خداوند است. اين برخلاف نظر متکلمان معتزلی و امامی است که عقل را در معرفت خداوند مستقل می دانند و "نظر" را کافی می شمارند.

زندان سلیمان در شهرستان تکاب كه اهالى آنرا زندان دیو مینامند و معتقدند سلیمان نبى دیوهایی را که از فرمانش سر پیچی میکردند در این کوه زندانی میکرد! اين كوه محل نيايش موبدان ساسانى


@yortchi_bosjin_pdf

سخنان قابل توجه و موشکافانه حکیم و فیلسوف متاله جناب دکتر ابراهیمی دینانی
در شرح حدیث ، من نقطه تحت با بسم الله الرحمن الرحیم هستم ازفرمایشات حضرت علی (ع ) .

یا علی مدد است .
💐

سخنان قابل توجه و موشکافانه حکیم و فیلسوف متاله جناب دکتر ابراهیمی دینانی
در شرح حدیث ، من نقطه تحت با بسم الله الرحمن الرحیم هستم ازفرمایشات حضرت علی (ع ) .

یا علی مدد است .
💐

استاد گرانقدر ما جناب آقای دکتر دینانی روزی می فرمودند من تا کنون از دریچه چشمان ملاصدرا به ابن سینا نگاه می کردم و با مراجعه مجدد به آثار او دوباره به شناخت او نایل آمدم و در این کتاب بخشی از این بازشناسی را عرضه نمودم. در اینجا با صراحت و سه بار تکرار نمودند "ابن سینا عقل محض است". که از شیفتگی نظری و معرفی ایشان نسبت به اندیشه فلسفی بوعلی سینا حکایت می کند.
@naturalphilosophy

سرتیپ محمد درگاهی رئیس نظمیه تهران کسی بود که در سال ۱۳۰۸ زندان قصر را ساخت ولی دو روز بعد از افتتاح زندان توسط رضاشاه برکنار و چند ماهی در زندانی که خودش ساخته بود افتاد!!

@Axezirkhaki

اصطلاح «کج دار و مریض» از جمله اصطلاحاتی است که توسط برخی از مردم به اشتباه به کار می رود. مردم آن را با مریضی مرتبط می دانند ! این اصطلاح در اصل "کج دار و مریز" است. به معنای این که ظرف را کج نگه دار و در عین حال مواظب باش که نریزد و نسبتی با مریضی ندارد.

شاعر در این باره می گوید:
رفتم بـه سر تـربت شمس تبـریز
دیدم دو هزار زنگیـان خونـریـز
هر یک به زبان حال با من می گفت
جامی که به دست توست کج دار و مریز

🆔 @tssjahan

🔸عرفان و کرامت به سبک نوین!

در پایگاه اطلاع رسانی آقای حاج شیخ منصور (عبدالرحیم) ابراهیمی جرجانی چنین آمده است:

یکی از سخنان استاد (علامه جرجانی) این بود که فرمودند: وقتی متوجه شدم یکی از بستگان نزدیک در مخالفت با نظام جمهوری اسلامی صحبت‌هایی دارد با او یا تماس گرفتم و یا به او پیغام دادم که دست از این حرف‌ها بردار و گرنه تو را به اطلاعات معرفی می‌کنم که بیایند تو را بگیرند و به زندان ببرند و در زندان هم اصلاً به ملاقاتت نمی‌آیم! این سخنان من چنان در او تأثیر کرد که از سخنانش دست برداشت و مواضعش خوب شد؟!

منبع:mafatih.blog.ir

🔸تصوّر می کردیم دکتر فرد اوباشی است!!

حجت‌الاسلام جعفری اصفهانی در کتاب خاطرات خود می‌گوید:

زندان کمیته، برج‌مانند بود که به دست سرتیپ زندی‌پور اداره می‌شد. آرایشگری آنجا بود که با زندانیان انس گرفته بود و همیشه سر صحبت را با آنها باز می‌کرد. از گرفتاری‌های آنها سوال می‌کرد.

یک روز که به آرایشگاه رفته بودم، از رفتار دکتر در این زندان برایم تعریف کرد و گفت: «شریعتی 18 ماه در سلولی که در حال حاضر شما زندانی هستید، بود. تصور ما این بود که دکتر فرد اوباشی است. در حالی که وی تا صبح بیدار می‌ماند، عبادت می کرد و نماز شب می‌خواند. این برنامه همیشگی او بود.

هیچ وقت عبوس و گرفته نمی‌شد. دوستان و آشنایانی که به ملاقات وی می‌آمدند، شیرینی و میوه می‌آوردند. دکتر آنها را در وضوخانه می‌گذاشت تا زندانیان استفاده کنند.»

@bazmeghodsian

خاطره دکتر ابراهیمی دینانی از تحت فشار گذاشتن علامه طباطبایی برای تعطیلی جلسات گفتگو با هانری کربن که برخی آن را طاغوتی می دانستند.
(علامه پس از شنیدن پیام، صورت سرخش چندبرابر قرمزتر و رعشه اش زیادتر شد و خیلی حالش بد شد. سکوت کرد. دوبار گفت عجب، و با صوت لرزان گفت: تنها راهی که من دارم که بدانم در جهان غرب چه می گذرد همین جلسه است، و این جلسه را هم اینها نمی توانند ببینند)

@bazmeghodsian