#فلانری_اوکانر #هارولد_بلوم #قصه_کوتاهدی‌اچ‌لارنس؛ نویسنده عالی‌قدر قصه کوتاه، خوانندگان را به‌ایجاز و ماندگاری تذکار داد: «به آنچه گفته شده توجه نکنید و نه گوینده.» این قول را برای خواندن قصه‌های فلانری اوکانر اوجب می‌دانم. کسی که می‌توان گمان برد، اصیل‌ترین قصه‌گوی آمریکا بعد از همینگوی است. حساسیت اوکانر، آمیزه‌ایی شگرف است از گوتیک جنوب و کاتولیسیزم رومی دوآتشه. اوکانر اخلاق‌گرایی صلب است و خواننده باید حین قرائت آثارش به جهت‌دار بودن آن‌ها آگاه باشد: اینکه برایمان نقشه دارد آشکارست: با (نمایش) خشونت شوکه‌مان کند و بدین‌سان نیاز ما به مذهب آبا اجدادی را احیا کند. اوکانر در کرسی نقالی زیرک بود، هرچند فکر می‌کنم بهترین قصه‌هایش به‌مراتب زیرکانه‌تر هستند و به‌غیراز تخیل اخلاقی آگاهی یافته‌ای نکته اخلاقی دیگری را تحمیل نمی‌کنند.

ترك برداشتن هارولد بلوم / یادداشت انتقادی تری ایگلتون درباره هارولد بلوم بلوم روزگاری منتقد جالبی بود. در دهه هفتاد، نظریه عجیب‌وغریبی درباره خلق اثر ادبی پروراند که بنا بر آن همه نویسندگان در نبردی ادیپال با پیشینیان متعالشان هستند. ادبیات حاصل رقابت و رنجش خاطر بود. شاعران تحت سلطه آن چیزی بودند که بلوم «اضطراب تأثیر» می‌نامید و متون پیشگامان «مقتدر» را به نام خود بازنوسیس می‌کردند تا بر ایشان برتری یابند. همه آثار ادبی به‌نوعی سرقت ادبی هستند، خوانشی اشتباه و خلاق از تلاش‌های پیشینیان. وردزورث سعی در کشتن میلتون داشت و شلی خواهان مرگ شکسپیر بود. هر شعر معنای شعری دیگر بود.
ا. #هارولد_بلوم #تری_ایگلتون #بهار_احمدیفرد #پوئتیکا

برای تولید و مطالعه ادبیات و لذت بردن از آن فرض‌هایی محوری در کارند که به‌ندرت آزموده می‌شوند، نه همیشه به سبب فقدان توان انتقادی، بل به سبب آنچه دلایل ناشی از عقل سلیم به نظر می‌رسد. میلتون را محض نمونه در نظر بگیرید. او مؤلف بهشت گمشده است؛ متن این شعر موجود است، خوانده‌شده، درباره‌اش نوشته‌شده و خود «دربارۀ» برخی وقایع عظیم بر روی زمین و نیز در بهشت و دوزخ است. فرض خوانندگان میلتون این است که کتابی که آن‌ها به‌عنوان «اثر» میلتون می‌خوانند روی کاغذ و پیش چشم آن‌ها ثابت و خلل‌ناپذیر است. #ادوارد_سعید #هارولد_بلوم #نقشه_بدخوانی #مهدی_امیرخانلو #پوئتیکا #مقاله_ترجمه