در مدت معلوم .............. مردانگی
گفتمان کاوی جنسیتی در نقد فیلم
چند روز پیش بر خلاف عادت همیشگی به سینما رفتم. و فیلمی را دیدم که این روزها به عنوان فیلمی ساختارشکن شناخته می شود. «فی المدت المعلوم» یا «در مدت معلوم» در نگاه نخست فیلم به نظر می رسد کنشی است قهرمانانه در ساختار اجتماعی کشور است. ساختاری که مبتنی بر سانسور جنسی است و فیلم خود را در مسیر مبارزه با این ساختار معرفی می کند. نخستین صحنه فیلم حکایت گر جسارت جوانی است که بی پروا از عقده جنسی می گوید و مورد تشویق هم قطاران خود قرار می گیرد. و فیلم با محوریت این عقده پیش می رود تا به پایان برسد.
نگارنده این سطور در پی آن است که با تکیه به نگاه گفتمانی به واکاوی لایه های پنهان این فیلم بپردازد. نخستین نکته ای که به آن می پردازیم. مساله جنسیت است. سوالی که پس از دیدن فیلم پیش می آید. این است که جایگاه جنسیت در این فیلم کجاست؟ و آیا با با قطبهای جنسیتی در این فیلم روبه رو هستیم یاخیر؟ ابتدا به جنس مردانه می پردازیمُ جنسی دارای هژمونی که نمود آن را به وضوح در فیلم مشاهده می کنیم. اگر بخواهیم به نمود این هژمونی در فیلم اشاره کنیم. فعال نشان دادن مردان است گویی این فیلم فقط روایت گر صدای مردانه است. مرد برای معضل جنسیتی کتاب می نویسد و مردان دیگر باید کتاب را تایید کنند. از لحاظ مکانی مردان فیلم بالا سر زنان حضور دارند و گویی این مردان هستند که بر زنان تسلط دارند ۳- این مرد است که مردان دیگر را زیر نظر دارد تا ارتباطی با زنان نداشته باشند. برویم سراغ قطب دیگر جنسیتی یعنی زن. زن که به طوری متبحرانه در فیلم سانسور شده . می توان گفت فیلم زن را موجودی منفعل و بی اختیار نشان داده و موضوع جنسیی و رفتار جنسیتی را به زن نسبت می دهد. یک از دیالوگ های فیلم می گوید: «بزرگ می شی می بینی چر اینقدر زن تو خیابوناست؟!!» . حضور کم رنگی از سه دختر دانشجو می بینیم که در ابتدای فیلم ظهور کرده اند اما در طول روایت فیلم محو می شوند. زن موجودی معرفی می شود که باید در ارتباط با او قفل درونی داشت. و زن کتابی را که مرد نوشته را بدون هیچ اشکالی قبول می کند. و حتی واسطه برای چاپ آن می شود. زن برای اینکه از حرف مردانه مصون باشد باید به دنبال نخود سیاه برود. و سکانس پایانی فیلم که در تیتراژ ترکیب شده است. جوانی را پشت ویترین مغازه نشان می دهد و با حسرت به مانکنی زنانه که فاقد سر است خیره می شود که می توان گفت این صحنه حکایت گر این گزاره است: زن یعنی بدن. و اوج نگاه جنسیتی را در صحنه پایانی فیلم مشاهده می کنیم.
اگر بخواهیم در فضایی بینا متنی گام برداریم می توانیم بگوییم رفتار جنسیتی ازدواج موقت در برابر دیگر رفتار های جنسیتی دیگر مطرح شده مانند ازدواج سفید و رفتارهایی از این دست. و فیلم در پی طبیعی سازی این رفتار ایدیولوژیک است که با تکیه بر توصیف بالا این طبیعی سازی شکلی ناشیانه و از نگاه مردانه بوده است. اشاره کردن به مسایل جنسی با این نگاه مردانه حکایت گر عقده ای است که جامعه مردان این روزگار درگیر آن هستند که نمود آن را در زبان مردانه می توانیم مشاهده کنیم. نگارنده این سطور براین باور است اگر فیلم نگاهی متعادل به دو قطب جنسیتی مرد و زن داشت. شاید در این فرآیند طبیعی سازی بیشتر موفقیت کسب می کرد.
محمد نصراوی
۱۷ دی ماه ۹۴
بخش اول/
منازل امام حسین (ع) از مدینه تا کربلا
پس از این که امام حسین(ع) از مکه حرکت کرد اولین پیام از سوی عبدالله جعفر برای ایشان ارسال شد که توسط فرزندان خود نامه ای به امام نوشت و طی آن از امام در خواست کرد که از مسافرت به عراق صرف نظر نماید.
خبرگزاری شبستان – سرویس قرآن و معارف: امام حسین ـ علیه السلام ـ از مکه خارج شد و به سوی کوفه رهسپار گردید و در طی این مسیر که به کوفه بلکه منجر به کربلا و شهادت آن حضرت و یارانش گردید، با افراد مختلف در منازل متعدد توقف کردند. در برخی از توقف گاه ها تنها گفتگویی با دیدار کنندگان و یا در خواستی از آنان و یا سوالی در زمینه کوفه پرسیده است که در این مجال اختصاراً به آن ها اشاره می شود.
امام حسين ـ عليه السلام ـ يکشنبه 28 رجب سال 60 هجري از مدينه شبانه خارج شد و 3 شعبان شب جمعه به مکه وارد شد، چون امام از مدينه حرکت کرد و مدتي در مکه بود و پس از اينکه احساس کرد بايد از مکه خارج شده و به سوي کوفه حرکت نمايد، پس از دريافت نامه هاي برخي از کوفيان و پس از اين که احساس خطر کرد و از شکستن حرمت کعبه و مسجد الحرام نگران بود روز سه شنبه هشتم ذي حجه از مکه به سرعت خارج شد. و پس از طي مسير طولاني ومنازل مختلف که ذکر می شود و پس از رويارويي با سپاهي که از کوفه به فرماندهي حر بن يزيد رياحي براي بردن امام به کوفه آمده بود، پنج شنبه روز دوم ماه محرم سال 61 کاروان حضرت در نقطه اي بياباني و دور از آب در کربلا خيمه هاي خود را برپا کرد. لذا مدت زمان حدود پنج ماه و اندي طول کشيد که امام به کربلا برسد، و در دهم محرم سال 61 به شهادت رسيد.
امام حسین ـ علیه السلام ـ از مکه خارج شد و به سوی کوفه رهسپار گردید و در طی این مسیر که به کوفه بلکه منجر به کربلا و شهادت آن حضرت و یارانش گردید، با افراد مختلف در منازل متعدد توقف کردند. در برخی از توقف گاه ها تنها گفتگویی با دیدار کنندگان و یا در خواستی از آنان و یا سوالی در زمینه کوفه پرسیده است که در این مجال اختصاراً به آن ها اشاره می شود.
به دنبال گزارش مثبت حضرت مسلم ـ عليه السلام ـ از اوضاع کوفه که هزاران نفر جمع شده وبا او بیعت کردند و نيز به جهت ناامن بودن مکه و حرم امن الهي - طرح توطئه ترور امام حسين ـ عليه السلام ـ در مکه توسط عاملان حکومت يزيد - آن حضرت در هشتم ذي الحجه (روز ترويه) سال 60ق مکّه را به طرف کوفه ترک کرده ضمن آنکه ترک مکه در هشتم ذي الحجه که از ايام حج است، باعث جلب توجه بيشتر همگان به مخالفت امام ـ عليه السلام ـ با حکومت يزيد گرديد.
1. پس از این که امام از مکه حرکت کرد اولین پیام از سوی عبدالله جعفر بود که توسط فرزندان خود نامه ای به امام نوشت و طی آن از امام در خواست کرد که از مسافرت به عراق صرف نظر نماید، اگر این محل را که خارج از مکه بود یک موقف و منزل و محل ملاقات فرض کنیم اولین منزل امام است. اگر چه توقف در این مکان که نام خاصی از آن ذکر نشده تنها بیرون شهر مکه با فاصله اندک بوده است. در این موقف و محل ملاقات، امام پاسخ عبد الله جعفر یا فرزندان او را داده است، اما فرزندان عبد الله همراه امام به کربلا آمده اند.
2. محل دیدار با فرزدق پس از این واقعه صورت گرفته که ظاهراً همان موقفی است که در خارج مکه بود. اگر چه برخی نام این محل را «ذات عرق» دانسته اند. برخی نیز نام این محل را «صفاح» نامیده اند.
3. تنعیم سومین محل است که امام با شترداران دیدار و از آنان درخواست می کند تا شترهای خود را کرایه بدهند.
4. در منزل موسوم به «حاجر» امام به مردم کوفه دومین نامه خود را نوشت و به مسلم فرستاد، حامل نامه قیس بن مسهر صیداوی بود.
5. در محلی به نام «خزیمه» حضرت زینب نگرانی خود از این مسافرت را به امام اعلام می دارد و امام او را دلداری می دهد.
6. منزلی به نام زرود که گزارش چندان مفصلي از آن نیست.
7. منزل دیگری که امام در آن خبر شهادت مسلم را از فردی به نام بکير شنید ، منزل «ثعلبیه» بود . امام پس از شنیدن شفاهی خبر فرمود پس از آنان (هانی و مسلم و قیس) زندگی دیگر لذت ندارد.
8. نام منزل دیگر را که امام در بین مبداء و مقصد توقف کرده «شقوق» نامیده اند.
9. نام منزل ديگر را «زباله» نامیده اند که شهادت مسلم و هانی و عبد الله یقطر به صورت رسمی از طریق نامه به امام رسید.
10. نام منزل دیگر را «بطن الرّمّه» نامیده اند که امام در این منزل خبر از شهادت خود داد.
11. منزل «شراف» دیگر منزلی بود که امام در آن جا نماز ظهر را اقامه کرد و در این منزل بود که سپاه کوفه به فرماندهی حر ریاحی به سوی امام آمد.
12. از دیگر منازل مسیر راه، منزل «بیضه» بود.
13. منزل «رهیمه» از منازل دیگری بود که امام در آن توقف کرد و عده ای در این منزل با امام دیدار نمودند.
نخستین فیلم رنگی از #حرم_امام_رضا (ع)؛ در سال ۱۳۱۸ شمسی
بیست وپنجم ژولای ۱۹۳۹میلادی برابر بادوم مرداد۱۳۱۸ #گردشگری #سوئیسی به نام الامایارد در هنگام آتش #جنگ_جهانی_دوم به همراه دوستش با یک ماشین سواری از راه #افغانستان خودش را به #ایران و #مشهد رسانیده و با دوربینی که زیر لباسش پنهان کرده بوده است ، اولین فیلم رنگی از #حرم #امام_رضا (ع)را ثبت نموده است. او در بخشی از سفرنامه اش درباره فیلمبرداری در #حرم_مطهر #رضوی نوشته است:«من و کریستینا ،پیاده به سوی حرم مقدس روانه شدیم. دوربینهای #عکاسی مان را زیر بغل پنهانکرده بودیم، چون که مجوز لازم برای #عکس گرفتن را نداشتیم و البته اقداماتی را از مقامات ذی صلاح در #تهران نموده بودیم وامیدوار بودم در صورت توقيف بتوانم مدرکی که حاوی تاریخ سفر قبلی ام باشد فراهم نموده و از ضبط وسایل جلوگیری به عمل آورم. خیابانهای عریض #مشهد مرا به یاد #تاشکند انداختند. #زنان بی حال و مغموم، بدون کلاه و ملبس به مانتویی خاکستری، سبد در دست به #بازار می رفتند. درشکه ها #روسی بودند .
………………………………
@drhadiansarii
منزلگاه #بنی مقاتل 🔴
منزلگاه #شانزدهم حضرت امام #حسین ع ، هنگام حرکت خود از #مکه به #کربلا ، منزلگاه #قصر بن بنی مقاتل بود. وقتی حضرت امام حسین (علیه السّلام) و یارانشان در این منزلگاه فرود آمدند، عبیدالله بن حر #جعفی در آنجا #خیمه زده بود. یک بار امام (علیه السّلام) پیکی به سمت او می فرستد و از او طلب یاری میکند و یک بار نیز خود به دیدار عبیدالله بن حر می رود اما او در این زمان از یاری امام حسین (علیه السّلام) سر باز می زند.
#انس بن حرث در این منزلگاه به #امام (علیه السّلام) می پیوندند و همراه ایشان به کربلا می رود و در رکاب ایشان به #شهادت می رسد. او به حضرت امام حسین (علیه السّلام) عرض می کند من همچون #عبیدالله بن حر به این دلیل از #کوفه بیرون آمدم که دوست نداشتم ،نه با تو و نه بر ضد تو وارد جنگ شوم. زیرا از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) شنیدم: این پسرم ــ یعنی حسین (علیه السّلام) ــ در سرزمین کربلا کشته می شود هرکدام از شما که در آنجا حضور داشت باید او را یاری کند.
حضرت امام حسین (علیه السّلام) در این منزل دو مرد مشرقی را ملاقات کردند و آنها به دلیل داشتن #امانت مردم در نزد خود و عیال وار بودن از همراهی با امام عذر آوردند و امام به ایشان فرمودند، بروید و از اینجا دور شوید مبادا از کسانی باشید که ندای ما را برای یاری بشنوید و اجابت نکنید که در آن صورت خداوند آنان را در #آتش سرنگون کند.
این مکان وآثار آن هم اکنون در استان #بابل ودر شهر #حله ، در نزدیکی کربلا قرار دارد.
……………………………………
@drhadiansarii
📌نسل پس از عاشورا
🔸کراجکی در رساله ای که با عنوان کتاب التعجب نوشته است، نکات تلخ و عبرت آموزی را بیان کرده است:
"خانواده هایی در شام، پس از حادثه کربلا با عناوین تازه ای مشهور شدند. مانند بنوالسراویل و بنوالسرج و بنواسنان و بنوالمکبری و بنوالطشتی و بنوالقضیبی و بنواادرجا.
🔹بنوالسراویل، فرزندان کسانی بودند که لباس امام حسین را برداشته بودند.بنوالسرج، فرزندان آنانی بودند که بر پیکر امام حسین اسب تاختند. برخی از آنان - تازندگان اسب - نعل اسب خود را به بهای بسیاری به مردم فروختند و مردم نعل اسبان را بر سردر خانه خود می زدند و بدان افتخار می کردند. کراجکی نوشته است که این رسم تا زمان او نیز باقی بوده است.
🔸بنو اسنان، فرزندان کسی بودند که نیزه ای را که سر امام حسین بر آن بود را حمل می کرد...بنوالمکبری، فرزندان کسی بودند که پشت سر نیزه داری که سر امام حسین را حرکت می داد تکبیر می گفت!
💡چرا و چگونه چنین اتفاقی افتاد؟ چرا عاشورای سال61 که تلخ ترین و موثرترین روز تاریخ اسلام و انسان است، آنگونه اتفاق افتاد؟ چرا مردم اندوه نمی خوردند؟...
📚سیدعطاءالله مهاجرانی / انقلاب عاشورا
@Howzehoralhistory
معرفی کتاب
این کتاب در هشت فصل دوران ولادت امام حسین (علیه السلام) تا شهادت آن حضرت و پس از آن را روایت می کند. همچنین ماجرای اسارت کاروان تا بازگشت به کربلا و سپس مدینه از زبان حضرت زینب (سلام الله علیها) روایت می شود.
فصل های این کتاب عبارت اند از: «دوران رسول خدا (صلی الله علیه وآله)، دوران امیرالمومنین (علیه السلام)، دوران امام حسن (علیه السلام)، امامت، آغاز مبارزه آشکار با حاکمیت اموی، از مکه تا کربلا، و تو چه می دانی کربلا چیست، پس از شهادت امام حسین (علیه السلام)».
در مجموعه معارف عاشورایی آن بخشی که از درخشندگی خاصی برخوردار است سخنان رهبر این نهضت، حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) است که محور و اساس همه این معارف به شمار می رود.
سخنان امام حسین (علیه السلام) سرچشمه اصلی و زلال ترین منبع برای معارف عاشورایی است که شرایط آن روزگار را با دقت ترسیم و اهداف قیام و نهضتش را تبیین می کند.
سخنان امام حسین (علیه السلام) از چنان شفافیتی برخوردار است که نیاز به تفسیر و تحلیل ندارد و تمامی ابهامات و شبهات را بر طرف می سازد و به بهترین شکل، وضعیت جبهه حق و جبهه باطل را روشن می سازد و منطق قوی و مستحکم اهل حق را به نمایش می گذارد.
مقام #رأسُ _الحُسَین
محل دفن یا نگهداری سر امام حسین(ع) است و به گفته علمای #شیعه سر امام حسین(ع) به بدن ایشان ملحق و در #کربلا دفن شد، اما بر اساس اقوال مختلف سر مبارک امام حسین(ع) در شهر‌های #مدینه، #دمشق، #رقه و #قاهره دفن شده است و بقعه هایی به عنوان مقام رأس الحسین(ع) در این شهرها وجود دارد.
مقصود از مقام راس الحسین(ع) مکان هایی است که نقل است سر امام در آنجا دفن شده و یا جاهایی است که سر امام، مدت کوتاهی در آنجا نگهداری و تبدیل به زیارتگاه شده است.
مسجد امام حسین (ع) معروف به مسجد «راس الحسین» در مرکز شهر قاهره پایتخت مصر قرار دارد و از مکان هایی است که روزانه پذیرای محبان اهل بیت پیامبر از سراسر مصر و دیگر کشورهاست.
این مسجد در سال ۵۵۳ هجری شمسی در دوران خلافت فاطمیان بنا شده است و در درون مسجد ضریجی قرار دارد که محل دفن سر امام حسین (ع ) است.
در ابتدا مسجد، ضریحی با مساحت متوسط بود که توسط «طلائع بن رزیک» از سنگ تراشیده شده بنا شده بود و دارای سه در ، دو مناره و یک قبله در بالای ضریح بود جایی که گفته می شد سر امام حسین(ع) در آنجا قرار دارد اما با روی کار آمدن امرا و فرماندهان دیگر در عهد فاطمی ضریح توسعه یافت.
مقام «راس الحسین(ع)» در مسجد جامع اموی، مکانی است که سر مبارک امام حسین(ع) را در گوشه شمال شرقی این مسجد در داخل یک اطاقک قرار داده بودند.
در مسجد جامع اموی مقام رأس الحسین(ع)، رأس حضرت #یحیی(ع)، قبر و مقام #هود(ع)، مقام حضرت #خضر(ع) که در این مسجد نماز می گذاشتند، قرار دارد.
کاروان اسرای کربلا وقتی به #شام وارد می شوند به این مسجد آورده می شوند. هنگامی که کاروان اسرا و سرهای بریده شهدا به سمت دمشق در حرکت بود، سرمبارک امام حسین(ع) در پایان همه سرها و مقابل زنان و اهل بیت حرکت داده می شد. در این مسیر به فرمان یزید، سر را از مجلس بیرون برده و به همراه سایر سرهای شهدا، سه روز بر «باب القصر» آویزان کردند. پس از آن مدت، سر امام حسین(ع) را پایین آورده و در گوشه شمال شرقی مسجد در اطاقکی قرار دادند. سر مبارک امام چند روز در این مکان قرار داشت.
بعدها در آنجا بقعه‌ای به یادبود این حادثه غم انگیز ساختند که به «رأس الحسین» مشهور شد.
__________
@drhadiansarii
جناب آقای ازغدی با استناد به روایتی از منابع اهل سنت بیان می کند:
🔹اگر خلفای صدر اسلام بودند، در کربلا طرف یزید نبودند!🔹
این ادعا به دلائلی قابل اثبات نیست:
1⃣طبق مبنای مذاهب اربعه اهل سنت، خروج بر حاکم جایز نیست و حتی اگر حاکم جائر باشد، نباید علیه او اقدام کرد:
اکثر علماء نظرشان این است که صبر بر طاعت حاکم جائر بهتر است از خروج و شورش بر علیه او
الجامع لاحکام القرآن قرطبی، ج۲، ص۱۰۹.
بر این اساس قیام امام حسین(ع)، در دستگاه فکری اهل سنت خروج بر حاکم محسوب می شود:
ابن العربی تصریح کرده:
اگر کسی آمد در برابر امام حسین ایستاد و امام حسین را به قتل رساند، دلیلش روایتی بود که از جد امام حسین که مهیمن بر رسل است و رسالتش بر تمام انبیاء هیمنه دارد و مشرف است و خبر به فساد امت داده است و تحذیر کرده از اینکه مردم در فتنه‌ها داخل شوند، حدیث شنیده است.
ابن العربی، العواصم من القواصم، ص ۲۳۲٫
بنابراین اگر شیخین در زمان امام حسین(ع) بودند، در راستای مبنایی که ساخته بودند، باید در صف لشکریان یزید می بودند.
در بالاترین درجه حسن ظن باید گفت آنان جزء ساکتانی بودند که خود را از حضور در معرکه کربلا کنار کشیدند مانند عبدالله بن عمر، مروان بن حکم، عبدالله بن عباس.
2⃣ ممکن است این سخن جناب ازغدی، به جهت بعید دانستن انجام چنین جنایاتی از صحابه باشد. در پاسخ باید گفت اقدامات صحابه‌هایی هم‌تراز شیخین نیز در جنایاتی شبیه به ماجرای کربلا، ثبت شده است. بنابراین صحابه بودن مانع از انجام این جنایات نمی شده است. جنایاتی که یزید بن معاویه در واقعه حرّه انجام داد که لشکر او به فرماندهی مسلم بن عقبه بیش از ۴۰۰۰ نفر را در مدینه کشت و ۱۰۰۰ فرزند نامشروع به دنیا آمد، سفارشی بوده که پدرش معاویه به او کرده بود:
ابن حجر می گوید: ابن ابۍ خیثمه با سند صحیح تا جویریه بن اسماء روایت ڪرده که شیوخ اهل مدینه را شنیدم که می‌گفتند: «وقتۍ نزدیک مرگ معاویه شد، یزید را خواند و به او گفت، برای تو از اهل مدینه روزی است! [بر تو شورش خواهند ڪرد] پس اگر انجام دادند، مسلم بن عقبه را برای آنها بفرست».
فتح الباری ابن حجر ج ۱۳ ص ۷۰.
3⃣ در کنار همه این موارد، روایاتی که در منابع شیعه است، گویای شریک قتل بودن شیخین در ماجرای کربلا است. امام حسین(ع) داخل قتلگاه فرمودند:
فلما امتلأت لطخ بها رأسه ولحيته وقال هكذا أكون حتى ألقى جدي رسول الله وأنا مخضوب بدمي وأقول يا رسول الله قتلني فلان وفلان.
🌐https://emamat.org/?p=2464
🆔 @emamat_net
داستان شماس شامی، نگاهی دوباره به واقعه عاشورا
امام سجاد (ع) میفرماید :«زمین کربلا، در روز رستاخیز، چون ستاره مرواریدى مى درخشد و ندا مىدهد که من زمین مقدس خدایم، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است.» حماسه عاشورا یکی از مهمترین اتفاقهای رخ داده در طول تاریخ اسلام است که منتهی به شهادت امام حسین و یارانش شده است. نقطهی عطف این حماسه قیام امام حسین (ع) به عنوان نمایندهی جهان اسلام در برابر ظالمین است که درونمایهی بسیاری از آثار شده است. مجید قیصری دربارهی اهمیت این واقعه ماندگار میگوید :«ماجرای کربلا با آن عظمت بر همه چیز این عالم اثر کرده است.»
@Beheshteketab
#یادداشت
🔹 اربعین؛ از دیرباز تا امروز
🖋 دکتر سعید طاوسی مسرور - عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
📆 تاریخ: ۰۳ مهر ۱۴۰۰ - ۲۳:۴۶
🌀 اربعین از روزهای مهم زیارتی امام‌حسین(ع) و در تقویم شیعی، مهم ترین مناسبت مذهبی مرتبط با آن حضرت، پس از عاشوراست.
اهمیت اربعین در این است که زیارت نامه مخصوصی برای زیارت امام حسین(ع) در این روز از امام صادق(ع) روایت شده که شیخ طوسی آن را در دو کتاب «تهذیب‌الاحکام» و «مصباح المتهجد» نقل کرده است. به علاوه مشهور است که جابربن‌عبدا... انصاری از اصحاب رسول خدا(ص) در این روز برای زیارت امام حسین(ع) به کربلا آمد.
روز اربعین از قرون اولیه اسلامی بین مسلمانان شناخته شده بوده، چنان که در حدود هزار سال پیش، ابوریحان بیرونی در کتاب «الآثارالباقیه» و گردیزی در کتاب «زین‌الاخبار» به اهمیت این روز اشاره کرده اند.
🔸 سابقه آیین پیاده روی اربعین که بزرگ ترین اجتماع سالانه شیعیان و آیینی زیارتی شامل پیاده روی افراد و گروه ها در مسیرهای منتهی به شهر کربلا و به قصد زیارت امام حسین(ع) است، حدودا به میانه قرن سیزدهم هجری برمی گردد و شیخ مرتضی انصاری (1214-1281ق)، از علمای بزرگ شیعه در دوره قاجار و ملقب به شیخ اعظم، از مؤسسان اصلی آن بوده است.
پیش از این به اهمیت روز اربعین و زیارت امام حسین (ع) در این روز اشاره شد، اما مراد از زیارت در اینجا لزوما رفتن به کربلا نیست، بلکه شامل زیارت از دور هم می شود. پیاده روی به‌قصد زیارت امام حسین (ع) در همه ایام سال توصیه شده است و به ماه صفر و ایام اربعین اختصاص ندارد و زیارت حرم امام حسین(ع) نیز همیشه مطلوب است. در واقع آیین پیاده روی اربعین حاصل ترکیب سه امر سفارش شده در روایات در ایام منتهی به اربعین است.
🔻 پس از شیخ انصاری مدتی این آیین کم رونق شد تا آنکه دوباره در اوایل قرن چهاردهم هجری مورد توجه برخی علمای شیعه ازجمله محدث نوری (درگذشته 1320ق) قرار گرفت و در ادامه با تلاش های آیت ا... سیدمحمود حسینی شاهرودی (۱۲۶۲-۱۳۵۳ش) احیا شد و از روزگار ایشان تا امروز با افت وخیزهایی استمرار یافته است.
در اواخر قرن 14قمری و با استیلای حزب بعث در عراق، از رونق پیاده روی کاسته شد. حزب بعث که این راهپیمایی را نمودی از قدرت سیاسی شیعیان می دانست، ابتدا کوشید با کمک تبلیغات گسترده از آن بهره برداری سیاسی کند، اما با ناکامی روبه رو شد و در پی مقابله با این آیین بر آمد. اصرار شیعیان عراق به برگزاری پیاده‌روی و ممانعت رژیم بعث، در سال های متعدد به اعمال خشونت علیه زائران منجر شد. گزارش هایی از تیراندازی زمینی و هوایی نیروهای نظامی به سوی زائران در سال های 1970، 1975 و 1976م (1353، 1358 و 1359ش) در دست است.
در این سال ها، زیارت اربعین سال 1397ق (1356ش) که جمع کثیری از شیعیان نجف و برخی مناطق اطراف کربلا پیاده عازم کربلا شدند، به انتفاضه ای بزرگ علیه رژیم بعث عراق تبدیل شد که با شدت سرکوب شد و تعداد بسیاری از شیعیان عراق به شهادت رسیدند یا دستگیر شدند.
🔻 بنابراین حملات بعثیان به زائران پیاده امام حسین(ع) در سال 1977م (1360ش) به اوج خود رسید و نیروهای بعثی در نزدیکی کربلا به سوی زائران پیاده شلیک کردند، زیرا در آن سال آیت ا... سیدمحمدصادق صدر (1322-1377ق) با صدور فتوایی پیاده روی به کربلا را واجب اعلام کرده بود. پس از آن برای مدتی پیاده روی اربعین ممنوع اعلام شد. با وجود این، برخی شیعیان به این ممنوعیت اعتنا نمی کردند و مخفیانه خود را به کربلا می رساندند. با سقوط حزب بعث و از سال 2003م (1381ش) آیین پیاده روی احیا شد و در ابعادی وسیع تر از گذشته ادامه یافت، چنان که دوباره به آیینی با حضور میلیون ها عراقی تبدیل شد که این بار میلیون‌ها انسان واله و شیدا را از ایران و سایر کشورها در کنار خود داشتند.
#یادداشت
🔹 اربعین؛ از دیرباز تا امروز
🖋 دکتر سعید طاوسی مسرور - عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
📆 تاریخ: ۰۳ مهر ۱۴۰۰ - ۲۳:۴۶
🌀 اربعین از روزهای مهم زیارتی امام‌حسین(ع) و در تقویم شیعی، مهم ترین مناسبت مذهبی مرتبط با آن حضرت، پس از عاشوراست.
اهمیت اربعین در این است که زیارت نامه مخصوصی برای زیارت امام حسین(ع) در این روز از امام صادق(ع) روایت شده که شیخ طوسی آن را در دو کتاب «تهذیب‌الاحکام» و «مصباح المتهجد» نقل کرده است. به علاوه مشهور است که جابربن‌عبدا... انصاری از اصحاب رسول خدا(ص) در این روز برای زیارت امام حسین(ع) به کربلا آمد.
روز اربعین از قرون اولیه اسلامی بین مسلمانان شناخته شده بوده، چنان که در حدود هزار سال پیش، ابوریحان بیرونی در کتاب «الآثارالباقیه» و گردیزی در کتاب «زین‌الاخبار» به اهمیت این روز اشاره کرده اند.
🔸 سابقه آیین پیاده روی اربعین که بزرگ ترین اجتماع سالانه شیعیان و آیینی زیارتی شامل پیاده روی افراد و گروه ها در مسیرهای منتهی به شهر کربلا و به قصد زیارت امام حسین(ع) است، حدودا به میانه قرن سیزدهم هجری برمی گردد و شیخ مرتضی انصاری (1214-1281ق)، از علمای بزرگ شیعه در دوره قاجار و ملقب به شیخ اعظم، از مؤسسان اصلی آن بوده است.
پیش از این به اهمیت روز اربعین و زیارت امام حسین (ع) در این روز اشاره شد، اما مراد از زیارت در اینجا لزوما رفتن به کربلا نیست، بلکه شامل زیارت از دور هم می شود. پیاده روی به‌قصد زیارت امام حسین (ع) در همه ایام سال توصیه شده است و به ماه صفر و ایام اربعین اختصاص ندارد و زیارت حرم امام حسین(ع) نیز همیشه مطلوب است. در واقع آیین پیاده روی اربعین حاصل ترکیب سه امر سفارش شده در روایات در ایام منتهی به اربعین است.
🔻 پس از شیخ انصاری مدتی این آیین کم رونق شد تا آنکه دوباره در اوایل قرن چهاردهم هجری مورد توجه برخی علمای شیعه ازجمله محدث نوری (درگذشته 1320ق) قرار گرفت و در ادامه با تلاش های آیت ا... سیدمحمود حسینی شاهرودی (۱۲۶۲-۱۳۵۳ش) احیا شد و از روزگار ایشان تا امروز با افت وخیزهایی استمرار یافته است.
در اواخر قرن 14قمری و با استیلای حزب بعث در عراق، از رونق پیاده روی کاسته شد. حزب بعث که این راهپیمایی را نمودی از قدرت سیاسی شیعیان می دانست، ابتدا کوشید با کمک تبلیغات گسترده از آن بهره برداری سیاسی کند، اما با ناکامی روبه رو شد و در پی مقابله با این آیین بر آمد. اصرار شیعیان عراق به برگزاری پیاده‌روی و ممانعت رژیم بعث، در سال های متعدد به اعمال خشونت علیه زائران منجر شد. گزارش هایی از تیراندازی زمینی و هوایی نیروهای نظامی به سوی زائران در سال های 1970، 1975 و 1976م (1353، 1358 و 1359ش) در دست است.
در این سال ها، زیارت اربعین سال 1397ق (1356ش) که جمع کثیری از شیعیان نجف و برخی مناطق اطراف کربلا پیاده عازم کربلا شدند، به انتفاضه ای بزرگ علیه رژیم بعث عراق تبدیل شد که با شدت سرکوب شد و تعداد بسیاری از شیعیان عراق به شهادت رسیدند یا دستگیر شدند.
🔻 بنابراین حملات بعثیان به زائران پیاده امام حسین(ع) در سال 1977م (1360ش) به اوج خود رسید و نیروهای بعثی در نزدیکی کربلا به سوی زائران پیاده شلیک کردند، زیرا در آن سال آیت ا... سیدمحمدصادق صدر (1322-1377ق) با صدور فتوایی پیاده روی به کربلا را واجب اعلام کرده بود. پس از آن برای مدتی پیاده روی اربعین ممنوع اعلام شد. با وجود این، برخی شیعیان به این ممنوعیت اعتنا نمی کردند و مخفیانه خود را به کربلا می رساندند. با سقوط حزب بعث و از سال 2003م (1381ش) آیین پیاده روی احیا شد و در ابعادی وسیع تر از گذشته ادامه یافت، چنان که دوباره به آیینی با حضور میلیون ها عراقی تبدیل شد که این بار میلیون‌ها انسان واله و شیدا را از ایران و سایر کشورها در کنار خود داشتند.
*قدیمی ترین فیلم نویافته از کربلای معلی*
جدیدترین اثر پژوهشی از مجموعه بهشت بقیع : این فیلم قدیمی ترین و تاریخی ترین فیلم نویافته از کربلای معلی و حرم حضرت سیدالشهدا علیه السلام و حرم حضرت عباس بن علی علیه السلام می باشد. اصل این فیلم سیاه و سفید و صامت بوده که توسط مجموعه گروه مردمی بهشت بقیع رنگین سازی و صداگذاری شده است. این فیلم کوتاه توسط فردریک گادمر در سال ۱۹۲۷ میلادی تهیه شده ، او یک عکاس و فیلمبردار فرانسوی بوده که به کشورهای مختلفی سفر کرده و تصاویر بسیاری را ثبت نموده است ، در این فیلم کوتاه که در کشور عراق و در سال ۱۹۲۷ میلادی برابر با سال ۱۳۰۶ شمسی تهیه شده ، تصویربردار تلاش کرده پلان های مناسبی برای معرفی حرم امام حسین و حضرت ابالفضل علیهم السلام نمایش بدهد اما به جهت محدودیت هایی که برای غیر مسلمانان وجود داشته نتوانسته است که دوربین خود را به داخل حرم ها ببرد ، این تصاویر از لحاظ تاریخی بسیار ارزشمند بوده و به عنوان یک سند تاریخی و مهم شناخته می شوند ، برابر پژوهش های انجام شده فیلمی قدیمی تر از این تصاویر تا کنون یافت نشده است و این فیلم از این لحاظ نیز بسیار حائز اهمیت است.
@kultur
مقام #رأسُ _الحُسَین
محل دفن یا نگهداری سر امام حسین(ع) است و به گفته علمای #شیعه سر امام حسین(ع) به بدن ایشان ملحق و در #کربلا دفن شد، اما بر اساس اقوال مختلف سر مبارک امام حسین(ع) در شهر‌های #مدینه، #دمشق، #رقه و #قاهره دفن شده است و بقعه هایی به عنوان مقام رأس الحسین(ع) در این شهرها وجود دارد.
مقصود از مقام راس الحسین(ع) مکان هایی است که نقل است سر امام در آنجا دفن شده و یا جاهایی است که سر امام، مدت کوتاهی در آنجا نگهداری و تبدیل به زیارتگاه شده است.
مسجد امام حسین (ع) معروف به مسجد «راس الحسین» در مرکز شهر قاهره پایتخت مصر قرار دارد و از مکان هایی است که روزانه پذیرای محبان اهل بیت پیامبر از سراسر مصر و دیگر کشورهاست.
این مسجد در سال ۵۵۳ هجری شمسی در دوران خلافت فاطمیان بنا شده است و در درون مسجد ضریجی قرار دارد که محل دفن سر امام حسین (ع ) است.
در ابتدا مسجد، ضریحی با مساحت متوسط بود که توسط «طلائع بن رزیک» از سنگ تراشیده شده بنا شده بود و دارای سه در ، دو مناره و یک قبله در بالای ضریح بود جایی که گفته می شد سر امام حسین(ع) در آنجا قرار دارد اما با روی کار آمدن امرا و فرماندهان دیگر در عهد فاطمی ضریح توسعه یافت.
مقام «راس الحسین(ع)» در مسجد جامع اموی، مکانی است که سر مبارک امام حسین(ع) را در گوشه شمال شرقی این مسجد در داخل یک اطاقک قرار داده بودند.
در مسجد جامع اموی مقام رأس الحسین(ع)، رأس حضرت #یحیی(ع)، قبر و مقام #هود(ع)، مقام حضرت #خضر(ع) که در این مسجد نماز می گذاشتند، قرار دارد.
کاروان اسرای کربلا وقتی به #شام وارد می شوند به این مسجد آورده می شوند. هنگامی که کاروان اسرا و سرهای بریده شهدا به سمت دمشق در حرکت بود، سرمبارک امام حسین(ع) در پایان همه سرها و مقابل زنان و اهل بیت حرکت داده می شد. در این مسیر به فرمان یزید، سر را از مجلس بیرون برده و به همراه سایر سرهای شهدا، سه روز بر «باب القصر» آویزان کردند. پس از آن مدت، سر امام حسین(ع) را پایین آورده و در گوشه شمال شرقی مسجد در اطاقکی قرار دادند. سر مبارک امام چند روز در این مکان قرار داشت.
بعدها در آنجا بقعه‌ای به یادبود این حادثه غم انگیز ساختند که به «رأس الحسین» مشهور شد.
__________
@drhadiansarii
ديدار از #كارگاه خشت هاى طلاى #گنبد مطهر حسبنى در #كربلا
عصر روز پنجشنبه ٣٠ تيرماه جارى ( ١٤٠١ شمسى) به ديدار از كارگاه خشت هاى گنبد مطهر حسينى در كربلا مشرف شدم.
پروژه ساخت گنبد مطهر امام حسين ع از حدود پنج سال پيش در كرمان آغاز گرديد.
بعد از سقوط #صدام در کشور عراق، به خاطر ساخت و سازهایی که در پيرامون حرم مطهر امام حسین (ع) در #کربلا صورت گرفت، شعاع دید گنبد کم شد و به همین دلیل متولیان امر تصمیم گرفتند گنبد بزرگ‌تری برای نصب بر حرم مطهر ساخته شود.
با واگذاری این پروژه به ستاد بازسازی عتبات استان کرمان، کار مطالعات اولیه برای طراحی چگونگی ساخت گنبد توسط اساتیدی از دانشگاهیان و مهندسان فنی آغاز شد و مقرر شد گنبدی با بتن و آهن به صورت پیچ و مهره‌ای ساخته شود.
فریم و اسکلت فولادی گنبد در کارخانه اوتک تهران ساخته و در اراک گالوانیزه و به #کرمان منتقل شد؛ در اینجا دوبار باز و بست و اشکالات احتمالی برطرف شد.
این گنبد با ٢١/٥ متر ارتفاع، ٧/٥ متر از گنبد فعلی حرم مطهر بالاتر و حجم آن از لحاظ قطر نیز ١/٥ برابر گنبد فعلی است.
گنبد قدیمی فعلی به عنوان یک اثر تاریخی در #یونسکو ثبت شده است از اين روى این گنبد کاملا مقاوم‌سازی و بخش‌هایی از آن بتن آرمه شده و گنبد جدید روی آن قرار می‌گیرد.
در حال حاضر دو گنبد روی حرم مطهر قرار دارد و گنبد ساخته شده در کرمان، سومین گنبدی است که روی حرم مطهر نصب خواهد شد.
در اين پروژه ١٥ هزار خشت مسى كه لايه اى از طلا روى آن پوشانيده مى شود ، بر روى گنبد قرار مى گيرد. در اين طرح تازه جهانى هرخشت مسى حدود ٣/٥ تا ٤ كيلو وزن داشته و در حقيقت گنبد تازه داراى وزن حدود سى تن مى باشد. گفتنى است كه حدود سيصد كيلو #طلا بر روى خشت هاى گنبد به ضخامت حدود بيست ميكرون قرار داده مى شود. بدين ترتيب هرخشت در حدود ١٥ گرم طلاى خالص بر خود دارد.
_________
@drhadiansarii
*قدیمی ترین فیلم نویافته از کربلای معلی*
جدیدترین اثر پژوهشی از مجموعه بهشت بقیع : این فیلم قدیمی ترین و تاریخی ترین فیلم نویافته از کربلای معلی و حرم حضرت سیدالشهدا علیه السلام و حرم حضرت عباس بن علی علیه السلام می باشد. اصل این فیلم سیاه و سفید و صامت بوده که توسط مجموعه گروه مردمی بهشت بقیع رنگین سازی و صداگذاری شده است. این فیلم کوتاه توسط فردریک گادمر در سال ۱۹۲۷ میلادی تهیه شده ، او یک عکاس و فیلمبردار فرانسوی بوده که به کشورهای مختلفی سفر کرده و تصاویر بسیاری را ثبت نموده است ، در این فیلم کوتاه که در کشور عراق و در سال ۱۹۲۷ میلادی برابر با سال ۱۳۰۶ شمسی تهیه شده ، تصویربردار تلاش کرده پلان های مناسبی برای معرفی حرم امام حسین و حضرت ابالفضل علیهم السلام نمایش بدهد اما به جهت محدودیت هایی که برای غیر مسلمانان وجود داشته نتوانسته است که دوربین خود را به داخل حرم ها ببرد ، این تصاویر از لحاظ تاریخی بسیار ارزشمند بوده و به عنوان یک سند تاریخی و مهم شناخته می شوند ، برابر پژوهش های انجام شده فیلمی قدیمی تر از این تصاویر تا کنون یافت نشده است و این فیلم از این لحاظ نیز بسیار حائز اهمیت است.
@kultur
سه سند نو یافته از شب اعدام فاطمی
از محمدعلی بهمنی قاجار
دکتر حسین فاطمی در آخرین لحظات حیات خود به چه می اندیشیده است. ایران ، مصدق ، همسرش و فرزندش و نیز نوع دوستی و قدرشناسی از کسانی که به وی خدمت کرده بودند ، احساسات متلاطم فاطمی در آخرین لحظات زندگی وی پیش از اعدام در نیمه شب 19 آبان 1333 بودند . سه سند که آخرین نامه نگاریهای فاطمی هستند ، ما را با روحیات این مبارز تاریخ معاصر ایران بیش از پیش آشنا می سازد. اولین سند نامه فاطمی به دو پرستاری است که به وی خدمت کرده بودند. فاطمی رنجور از بیماری و شکنجه ، از کسانی که به وی خدمت کردند غافل نیست . نامه وی به دو پرستار ، نشان دهنده اوج روح قدرشناسی و نوع دوستی فاطمی است :
مبلغ دویست و بیست و یک تومان پول موجودی را به دو نفر پرستار زن که خدمت اینجانب را عهده دار بودند ، تقدیم می کنم. با تقدیم تشکر از خدماتشان ، بالمناصفه تقسیم نمایند - ساعت چهار و نیم بعد از نیمه شب - 19 آبان ماه 1333 – دکتر حسین فاطمی
ص 2- پرونده 51 – سال 1333
پیام دیگر فاطمی به همسرش پریوش سطوتی بود. فاطمی تلاش کرده بود با همسر خود دیدار کند ، آخرین خواسته وی دیدار با همسرش و مصدق و سخنرانی برای افسران بود ، آزموده و تیمور بختیار با دیدار وی با مصدق و سخنرانی اش برای افسران مخالفت می کنند ولی تلاش می کنند تا زمینه دیدار او با همسرش پریوش سطوتی را فراهم بیاورند ، اما سرهنگ سطوتی پدر همسر فاطمی به تیمور بختیار می گوید که دخترش علاقه ای به دیدار فاطمی ندارد. خدا می داند که سرهنگ سطوتی واقعیت را گفته و یا خود مانع از دیدار این زن و شوهر شده است . با وجود عدم توفیق فاطمی در دیدار با همسرش باز او به عشق زندگی اش می اندیشید و آخرین لحظات زندگی اش را تقدیم به اومی کند :
این عکس خود را در آخرین لحظه زندگی به زن وفادار و پاکدامن خود تقدیمش کردم که بداند او را در هر حال که باشم (دوست دارم) - چهارونیم بعد ازنیمه شب 19 آبان ماه 1333 - دکتر حسین فاطمی
ص 6- پرونده 51- سال 1333
نامه دیگر فاطمی تعیین تکلیف وی درباره فرزندش است :
قیمومیت بچه ام را تا زمان حیات جناب آقای دکتر مصدق به ایشان و سپس سیف پور فاطمی (واگذار می کنم.)
ص 13- پرونده 51- سال 1333
موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی
با سپاس از موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی
@qajariranhistory
نخستین فیلم رنگی از #حرم_امام_رضا (ع)؛ در سال ۱۳۱۸ شمسی
بیست وپنجم ژولای ۱۹۳۹میلادی برابر بادوم مرداد۱۳۱۸ #گردشگری #سوئیسی به نام الامایارد در هنگام آتش #جنگ_جهانی_دوم به همراه دوستش با یک ماشین سواری از راه #افغانستان خودش را به #ایران و #مشهد رسانیده و با دوربینی که زیر لباسش پنهان کرده بوده است ، اولین فیلم رنگی از #حرم #امام_رضا (ع)را ثبت نموده است. او در بخشی از سفرنامه اش درباره فیلمبرداری در #حرم_مطهر #رضوی نوشته است:«من و کریستینا ،پیاده به سوی حرم مقدس روانه شدیم. دوربینهای #عکاسی مان را زیر بغل پنهانکرده بودیم، چون که مجوز لازم برای #عکس گرفتن را نداشتیم و البته اقداماتی را از مقامات ذی صلاح در #تهران نموده بودیم وامیدوار بودم در صورت توقيف بتوانم مدرکی که حاوی تاریخ سفر قبلی ام باشد فراهم نموده و از ضبط وسایل جلوگیری به عمل آورم. خیابانهای عریض #مشهد مرا به یاد #تاشکند انداختند. #زنان بی حال و مغموم، بدون کلاه و ملبس به مانتویی خاکستری، سبد در دست به #بازار می رفتند. درشکه ها #روسی بودند .
………………………………
@drhadiansarii
آلبوم گذشته ها🌿
موتورسواری با کلاه پهلوی در تهران - حوالی سال ۱۳۱۴.
خیلی از منابع تاریخچه ورود موتور به ایران را دهه ۲۰ میدانند در حالي که این عکس در سال ۱۳۱۴ گرفته شده.🍂
💠@negarkhaneyegolemorgh
درود بر شما جناب بنی کمالی، با توجه به کلاه و پوشش رجال ایستاده در عکس، تاریخ عکسبرداری حدود سال ۱۳۰۴ است قبل از معمول شدن کلاه پهلوی و سال ۱۳۱۴ اشتباه است. ارادتمند آقاخانی
🔸این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
هند طالب، سلبریتی عراقی هرسال اربعین با مادر سنّی اش از بغداد تا کربلا پیاده به زیارت امام حسین (ع) می رود.
او در این ایام علاوه بر حجاب کامل و پوشیه، به دستها و گردن و پاهای خود زنجیر می بندد و طول مسیر را با زنجیر طی می کند؛ چون امام سجاد (ع) را در مسیر اسارت با زنجیر برده اند.
مادرسنّی اش هم همین کار را می کند و از بغداد تا کربلا زنجیر بر گردن و دست و پا طی مسیر می کند.
این بازیگر و خواننده معروف در ماه محرم نه تنها کار خود را تعطیل می کند که حتی آرایش هم نمی کند.
فیلم مصاحبه او را آقای زائری در کانال خود گذاشته است👇
https://telegram.me/morzaeri
الكتب والمواضيع والآراء فيها لا تعبر عن رأي الموقع
تنبيه: جميع المحتويات والكتب في هذا الموقع جمعت من القنوات والمجموعات بواسطة بوتات في تطبيق تلغرام (برنامج Telegram) تلقائيا، فإذا شاهدت مادة مخالفة للعرف أو لقوانين النشر وحقوق المؤلفين فالرجاء إرسال المادة عبر هذا الإيميل حتى يحذف فورا:
alkhazanah.com@gmail.com
All contents and books on this website are collected from Telegram channels and groups by bots automatically. if you detect a post that is culturally inappropriate or violates publishing law or copyright, please send the permanent link of the post to the email below so the message will be deleted immediately:
alkhazanah.com@gmail.com
