کتابخانه امام حسین عليه السلام

ادامه دریافتهای دفتر چهارم 6
بنده را نرسد که خداوند خویش را بیازماید

روزی یکی از حق ستیزان بر بامی بلند به امیرالمومنین ع گفت:اگر به حفاظت و نگهداری خدا ایمان داری ،خود را از روی بام به پایین بینداز.

علی ع فرمود:خاموش باش ،تو را ترسد که خدا را امتحان کنی.

در انجیل متی باب چهارم آمده است:
روزی ابلیس خواست ایمان عیسی ع را امتحان کند.عیسی چهل شبانه روز روزه گرفت و افطار نکرد.ابلیس گفت اگر پسر خدا هستی بگو تا این سنگها جملگی نان شود.عیسی گفت انسان نه برای نان ،بلکه برای رسیدن به معنویت زندگی می کند.
سپس ابلیس او را به بالای بنای بلندی برد و گفت اگر پسر خدا هستی خود را به پایین افکن.
عیسی فرمود:خداوندی خدای خود را امتحان نکن.

کی رسد مر بنده را که با خدا
آزمایش پیش آرد ز ابتلا؟ 359

آدمیان گاهی از روی آگاه نبودن از صفات و جایگاه خداوند می خواهند که آن تنها مقام تمام هستی را بیازمایند،حتی گاهی با دعاها و کارهای خوب.
و از این نکته غافل هستند که میل به امتحان خداوند ،میل به تصرف در اوست و این گستاخی بزرگ است.

افزون بر این اصرار در دعا به قصد تحت تاثیر قرار دادن خداوند ،ناآگاهی از صفات اوست .تاثیر پذیرفتن برای خدای یگانه عیب هست و او پاک و سبحان است از آن.

امتحان خود چو کردی ای فلان
فارغ آیی ز امتحان دیگران368

شیخ را که پیشوا و رهبرست
گر مریدی امتحان کرد،او خرست374

افزون بر خداوند پیر و شیخ را نیز سالک نباید امتحان کند.
مولانا در فرهنگ صریح زمان خویش او را ازین کار باز می دارد.

امتحان چون تصرف دان در او
تو تصرف بر چنان شاهی مجو 380

امتحان تصرف است و گستاخی.

چه تصرف کرد خواهد نقش ها
بر چنان نقاش،بهر ابتلا؟

خداوند تمثیل ما؛مولانای بزرگ می فرماید:
آدمیان چون نقش های یک نقاشی اند و خداوند چون نقاش.
چگونه نقش های روی یک تابلوی نقاشی می توانند نقاش را امتحان کنند؟؟!!

چه قدر باشد خود این صورت که بست
پیش صورتها که در علم وی است383

نکته عمیقتر عرفانی
نقاش چیره دست هستی دو نقش کشیده است یکی در علم خود (اعیان ثابته)و دیگری در جهان مادی .
این صورتهای جهان مادی که ما باشیم در مقابل نقشهایی که در علم خداوند و در جوار قرب الهی داریم بی مقدارند.
@ arameshsahafian

"چک چک " کعبه زرتشتیان
تاملی در رفتار مسلمانان

5 نوبت نماز بردن و نیایش با خداوند
به طرف قبله روشنایی (آتش افروزی برای نیایش )

اسطوره آتش در ایران باستان
ویژگی آتش نسبت به سایر عناصر اربعه این است که پلیدی بر آن اثر نمی کند و آتش همه چیز را به جنس خود در می آورد
اما آب و خاک و باد پلیدی به خود می گیرد.

پارس بانو دختر یزدگرد سوم که در چک چک در شکاف کوه از آزار مسلمان نمایان ناپدید شده است؛خاله امام سجاد ع و خواهر خانم امام حسین ع است.

از این که این بانو بسیار اذیت شد ه است ما نیز بی اندازه اندوهگین هستیم .
اما همان مسلمانانی که با ایشان چنین کردند و خداوند او را در دل کوه پذیرفت؛ با امام حسین و خانواده پاکش بسیار یی رحمانه تر رفتار کردند.

آنچه مسلمانان می کنند دلیل اسلام نیست.و ما هم از آن بیزاریم.
@arameshsahafian

نصایح شیخ عبدالله مامقانی درباره عزاداری امام حسین

«... و اي فرزندم! بر تو باد برپاداري عزا و سوگ اباعبدالله (بر او سلام [خدا] باد!) در هر روز و شب يك بار تا آنجا كه بتواني. در صورتي كه نتوانستي هزينة اين كار را تأمين کني و جز خواندن كتاب عزاداري(3) [امام حسين (ع)] براي خانواده‌ات برايت ممكن نشد، چنين كن [حداقل این كتاب‌ها را براي خانواده‌ات بخوان.]؛
امام حسين(ع) در نزد خداوند عزيز و گرامي است؛ از آن رو كه به صورت منحصر به فردي امر خداوند را اطاعت كرد و جان و مال و خانواده‌اش را به طور کامل در راه خداي بزرگ بخشش کرد.

[پس بدان] كه در توسل به امام حسين(ع) خير دو جهان و رستگاری دنيا و آخرت مهياست.»

شيخ مامقاني در ادامه مي‌نويسد: «و اي فرزندم اگر از مزار امام حسین(ع) دوری، در هر روز یک‌بار زيارت امام حسين(ع) را بخوان و در هر ماه یک‌بار به زیارت او رهسپار شو! و حداقل در يكي از درنگ‌گاه‌های هفتگانة(4) امام حسين(ع) را زيارت كن!

و اگر در شهري دور از مزار امام حسين(ع) ساكن هستي، پس [حداقل] در سال يك‌بار به زيارت امام حسين(ع) برو! زيرا هر كس كه روايات [دربارة زيارت امام حسين(ع)] را ببيند و بر آنچه گفتم مواظبت و مداومت کند و آنچه من از مواظبت و مداومت بر اين زيارات ديدم را ببيند، آنچه به تو گفتم را ترك نخواهد كرد و من از زيارت امام حسين(ع) و برگزاري [مجالس] عزاداري بر او كراماتي ديده‌ام كه عقل‌ها را شگفت‌زده مي‌كند و كمترين چيزي كه من از انجام اين امور ديدم آن بود كه هر بار پس از زيارت امام حسين(ع) گشايشي در امور زندگيم و افزايشي در زندگی‌ اقتصادی‌ام مشاهده کردم و آنچه در نزد خداوند است [از پاداش زیارت امام حسین(ع) و برپاداری مراسم عزاداری آن امام(ع)]،‌ بهتر و بادوام‌تر [از گشایش در امور زندگی و افزایش در زندگی اقتصادی] است.»

🔸خدا را خدا را در نماز! که نماز، آن گونه که در حدیث شریف آمده، ستون دین و معراج مؤمنان است و اگر پذیرفته شود سایر اعمال پذیرفته است و اگر مقبول نیفتد دیگر اعمال مردود خواهد شد. سزاوار است که مؤمن به ادای نماز در اول وقت پایبند باشد؛ چرا که محبوب ‌ترین بندگان در نزد خدا کسی است که به فراخوان نماز پاسخی سریع‌تر دهد، و شایسته نیست که مؤمن در اول وقت نماز، به عبادت دیگری بپردازد. زیرا نماز برترین طاعت‌ها است. از اهل بیت (علیهم‌ السلام) روایت است که: «شفاعت ما به کسی که نماز را سبک شمارد، نخواهد رسید» و پیرامون توجه خاص امام حسین (علیه‌‌ السلام) به نماز در روز عاشوا نقل شده است که آن حضرت به کسی که زمان فرا رسیدن اول وقت نماز را یاد آور شد، فرمود: «نماز را به یاد آوردی، خداوند تو را از نمازگزاران ذاکر قرار دهد» و پس از این سخن، زیر بارانی از تیر، به نماز ایستاد.

🔸خدا را خدا را در اخلاص! که ارزش وبرکت عمل انسان به میزان اخلاص او برای خداوند متعال است؛ زیرا خداوند جز آن عملی را که خالص برای او و پاک از نیّت غیر باشد، نمی‌‌پذیرد. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) روایت است که هنگام مهاجرت مسلمانان از مکه به مدینه فرمود: «هر که برای خدا و رسولش هجرت کند، هجرتش به سوی او خواهد بود، و هر که برای بهره‌مندی از دنیا هجرت نماید، سوی دنیا مهاجرت کرده است. خداوند به میزان اخلاص در عمل، پاداش آن را چندان فزونی دهد که تا هفتصد برابر شود و خدا برای هر کس که بخواهد، ﭘاداش مضاعف منظور فرماید». پس بر زائران است که در مسیر خویش، ذکر خدای متعال را بسیار بگویند و در هر گام و هر عمل خود اخلاص را در نظر داشته باشند و بدانند که خداوند متعال نعمتی همتای اخلاصِ در عقیده و گفتار و رفتار را به کسی عنایت نفرموده است و عمل تهی از اخلاص با پایان زندگی دنیوی تمام می ‌شود، در حالی که عمل مخلصانه، هم در این دنیا و هم پس از آن، جاودان و مبارک خواهد ماند.

🔸خدا را خدا را در رعایت پوشش وحجاب! که از مهم ‌ترین چیزهایی است که اهل ‌بیت (علیهم ‌السلام) حتی در سخت‌ ترین شرایط کربلا به آن توجه داشته و خود والاترین الگوی آن بوده‌اند. ایشان به اندازه آزاری که از هتک حرمت خود دیدند، از هیچ رفتار دشمن آزرده نشدند. لذا بر همه زائران و به ‌ویژه بر بانوان زائر فرض است که شرایط عفاف را در رفتار و نوع پوشش وظاهر خود حفظ نموده و از هر چه این امر را خدشه‌ دار می‌کند (مانند پوشیدن لباس‌های تنگ واختلاط‌‌های زشت و استفاده از زیور آلات ناروا) بپرهیزند، بلکه سزاوار است که به منظور منزّه نگه داشتن این مراسم مقدّس از شائبه‌های ناپسند، تا حد امکان، بالاترین مراتب عفاف را رعایت نمایند.

🔸از درگاه خداوند متعال مسألت داریم که در دنیا و آخرت، مقام پیامبر مصطفی (صلی الله علیه وآله) و اهل ‌بیت مطهرش (علیهم‌‌ السلام) را به برکت فداکاری‌هایی که در راه او به عمل آوردند و برای هدایت خلقش کوشیدند، فزونی بخشد و همان گونه که بر برگزیدگان پیشین، به‌خصوص بر ابراهیم و خاندان ابراهیم درود فرستاده است، درود خود بر ایشان را بیفزاید. از خداوند متعال هم‌‌چنین مسألت داریم که به زیارت زائران حضرت اباعبد الله الحسین (علیه‌‌ السلام) برکت دهد و آن را به بهترین نحوی که عمل بندگان صالح خویش را می‌ پذیرد، قبول فرماید، تا در مسیر و سیره خود در این زیارت و در باقی ایام زندگانی الگویی برای دیگران شوند و آنان را به سبب ولایت اهل‌ بیت پیامبر (علیهم ‌السلام) و پیروی از سیره و تبلیغ رسالت ایشان پاداش خیر عطا کند. باشد که در روز قیامت که هر یک از مردم با امام خویش خوانده می‌شود، ایشان با اهل ‌‌بیت (علیهم ‌السلام) خوانده شوند، و کسانی که در این راه به شهادت می‌رسند، به دلیل جانبازی‌هایی که به عمل آورده و ستم و آزاری که به خاطر محبت ایشان به جان خریده‌اند، با حسین (علیه ‌‌السلام) و یارانش محشور شوند؛ انه سمیع مجیب. (صفر المظفر ۱۴۳۵)
@dareakherat

روز اول محرم الحرام سال ۶۱ هجری قمری روزی است که امام حسین (ع) به قصر بنی مقاتل رسید.
قصر بنی مقاتل یکی از کاروانسراهای نزدیک کوفه است. زمانی که امام به این منزلگاه رسید خیمه‌ای برافراشته دید، پرسید این خیمه از کیست؟ گفتند: ازعبیدالله بن جعفر جُعفى .

امام حسین (ع) مردی از یارانش را که بنا به نقل اکثر روایات “حجاج بن مسروق جعفی” بود نزد او فرستاد تا او را خدمت آن حضرت آورد. حجاج نزد عبیدالله رفت و گفت: خداوند کرامتی بر تو روزی کرده، اگر قابل باشی! اینکه حسین بن علی (ع) به اینجا آمده و تو را به یاری خود می‌خواند. عبیدالله می‌گوید: والله من از کوفه بیرون نیامدم مگر از ترس اینکه حسین آنجا بیاید و من آنجا باشم زیرا بسیاری از مردم را می‌دیدم که برای جنگ با او آماده می‌شدند و چون مسلما می‌دانم که حسین در این جنگ کشته می‌شود و من قادر بر یاری او نیستم لذا می‌خواهم که نه او مرا ببیند و نه من او را ببینم.

حجاج برگشت این مطالب را خدمت امام عرض کرد، اینجا امام (ع) خود برخاست و نزد عبیدالله آمد و بعد از حمد خداوند چنین فرمود: ای پسر حر، مردم شهر شما (کوفه) به من نامه نوشتند که بر نصرت و یاری من متفق‌اند و پیمان بسته و از من خواستند که آنجا روم و اکنون آمدم ولی می‌بینم که حقیقت امر بر خلاف آنست. من تو را به یاری خاندان پیغمبر می‌خوانم، اگر حق خویش بازیافتیم خدای را سپاسگزاریم و اگر حق ما را ندادند و بر ما ستم کردند، تو از یاران ما باشی. عبیدالله عذر خواست و گفت: تو را به خدا مرا معاف بدار چون از مرگ بسیار می‌ترسم ولی این اسبم «ملحقه» را بگیر که اسب خوبی است. حسین (ع) روی از او بگرداند و فرمود: نه نیازی به تو دارم و نه به اسب تو؛ ولی اکنون که یاری ما نمی‌کنی از اینجا برو تا صدای استغاثه ما را نشونی، به خدا قسم هر کس صدای ما را بشنود و اجابت نکند خداوند او را به روی، در آتش جهنم می‌افکند.

در همین منزلگاه و در روز اول محرم الحرام بود که “عمرو بن قیس مشرقی” به همراه پسر عمویش به خدمت امام حسین (ع) آمد و سؤالی از آن حضرت نمود. بعد امام (ع) پرسید: آیا برای یاری من آمده‌اید؟ گفت: خیر زیرا من مردی عیال‌وار هستم و از طرفی مال التجاره زیادی از مردم نزد من است، نمی‌دانم سرنوشت این کار به کجا می‌رسد و صلاح نیست که مال و امانت مردم در دست من ضایع شود! پسر عموی او هم شبیه همین حرف‌ها را تکرار کرد! حضرت فرمود: بروید و اینجا نمانید و فریاد مرا نشنوید و سیاهی مرا ننگرید، زیرا هر که فریاد مرا بشنود و سواد مرا بیند و یاری‌ام نکند،بر خدای عز و جل، حق است که او را در آتش سرنگون کند.

در مقتل الحسین بحرالعلوم آمده ا ست که انس بن حارث کاهلی که از کوفه آمده و دعوت امام از حر بن جعفی را شنیده بود به امام پیوست. او پیرمردی بزرگوار و از اصحاب پیامبر بود و از پیامبر روایاتی شنیده و در بدر و حنین او را یاری کرد بود. انس از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنید که فرمود: «فرزندم- اشاره به امام حسین علیه السلام- در سرزمینی به نام کربلا کشته می‌شود، هر کس تا آن هنگام زنده بود و او را درک کرد باید یاری‌اش کند.» امام او را ستود و با خویش همراه کرد و او در کربلا جنگید و به شهادت رسید.

عقبه بن سمعان می‌گوید : هنگامی که از قصر بنی مقاتل گذشتیم و ساعتی را پیمودیم، خواب کوتاهی حسین (ع)را گرفت و پس از لحظه‌ای بیدار شد و دوباره این جمله را بر زبان جاری کرد، فرمود: «انا لله و انا الیه راجعون و الحمد الله رب العالمین.» دوبار، سه بار آن را تکرار کرد. فرزند آن حضرت، علی بن حسین که بر اسبی سوار بود پیش آمده به پدر گفت: پدر جان، قربانت گردم چه سبب شد که کلمه استرجاع بر زبان جاری کردی؟ و بر ای چه الحمد الله گفتی؟

حسین (ع) فرمود: اسب سواری در پیش نمودار شد و گفت: این گروه همچنان پیش می‌روند و مرگ نیز به سویشان پیش می‌رود .من دانستم که آن پیک، جان ماست که خبر مرگ ما را می‌دهد.

علی بن حسین گفت: پد رجان! خدا هرگز برای شما بدی پیش نیاورد، مگر ما بر حق نیستیم؟

فرمود: چرا! سوگند بدان خدایی که بندگان به سویش بازگشت کنند، حق با ماست.

علی بن حسین گفت: پدر جان! در این صورت ما از مرگ باکی نداریم که بر حق بمیریم.

حسین فرمود: خدایت پاداشی نیک دهد بهترین پاداشی که فرزندی از پدر خویش بیند.

بسم الله الرحمن الرحیم .

۲۸ صفر ، سال روز شهادت پیامبر گرامی اسلام ، آخرین نبی و رسول الهی به مردمان است . از خصایص کریم ، اعطای نعمت بدون منت است و قطعا خداوند کریم است اما به این جهت که انسان ، قدر نعمت ارسال حبیب الهی را بداند بر ما منت نهاد ، لقد من الله علی المومنین ... .

او یتیم به دنیا آمد ، مادرش را در دو سالگی و پدربرزگش را هم در کودکی تا خداوند متعال به او خطاب کند الم یجدک یتیما فاوی .

چهل سال میان اعراب در نهایت صداقت و پاکدستی و عفت زیست ، که قلم شرم دارد از وصف حالشان .

و او مبعوث شد نه فقط بر اعراب ، نه فقط بر انسان ، بر همه عالمیان . او نشانه رحمت خدا بود بر همه عوالم . انا ارسلناک رحمة للعالمین .

و برای همه آن ها که گوشی برای شنیدن کلام الله داشتند ، شجره طور شد . بیست و سه سال از دو لب مبارکش که گاهی به سنگی خونین کردند ، قرآن خواند .

همه همتش ، نجات انسان بود . با این که دردانه خلقت بود و خُلق عظیم داشت ، بسان مردمان ، با ما زیست ، معاشرت کرد ، ازدواج کرد ، و ... تا به ما شیوه خدایی شدن بیاموزد . تا آن جا که حتی خدا هم به او از سر مهر و محبت اعتراض کرد ،
لعلک باخع نفسک الا یکونوا مومنین .
از این که ایمان نمی آورند نزدیک است که خود را از بین ببری .

خداوند متعال با کلامش ، قرآن ، او را دلداری می داد .
طه ، ما انزلنا علیک القرآن لتشقی ،
ما این قرآن را برای این که در سختی بیافتی نازل نکردیم .
داستان پیامبران گذشته را خداوند متعال برای او نقل می کرد که حبیب من ، نوع انسان ، ناسپاس و طغیانگر است .

او در سیره نه بسان ملوک که همچون مردمان عادی می زیست . گاهی روز ها گرسنه می ماند . در جنگ ها زخمی می شد ، با بعضی همسرانش که بسان همسران نوح و لوط بودند مدارا می کرد . به مردم اعتماد داشت و با این که به تعلیم خدا ، عالم به نفاق افراد بود ، به رویشان نمی آورد . هر آن چه فضیلت اخلاقی بود در او جمع بود . او کل خیر بود .

او بسان پیامبران پیشین اجر و مزدی نخواست غیر از المودة فی القربی . به امت القربی را معرفی کرد ، همان ها که در مباهله بودند ، همان خانواده ای که مصداق آیه تطهیر بودند و پیامبر ص ، شش ماه قبل از شهادتش به هنگام عبور از خانه امیرالمومنین علیه السلام برای اقامه نماز ، برای این که امت بداند ، هر روز آیه تطهیر را برای اهل خانه می خواند .

اما شد آن چه نباید می شد . تنها دخترش را در بین دیوار و دری آتشین به او رساندند، نفسش را در محراب نماز ، فرقش را گلگون کردند ، سبط اکبرش را مسموم و جنازه اش را تیر باران کردند و حسینش را تشنه و غریب در بیابان کربلا به شهادت رساندند و جگر گوشه هایش را به اسارت شهر به شهر بردند . کان الانسان کفورا .

نقل است که امام سجاد علیه السلام در بازگشت کاروان اسرا به مدینه به این مضمون فرمودند که این همه سفارش محبت و نیکی پیامبر برای اهل بیت فرمودند ، اما امت در عمل ، از این بدتر نمی توانستند با ما رفتار کنند .

بار خدایا تو شاهد باش که ما پیامبرت ، حبیبت و اهل بیت او را از دل و جان دوست می داریم و نفس و روحمان را فدای ایشان می کنیم . خدایا ما را بر این عقیده بمیران و شفاعت ایشان را نصیب ما بفرما .

و الحمد الله رب العالمین .

تسنیم: شما از برتری علمی آدم(ع) به عنوان یکی از معیارهای خلافت یاد کردید، آیا این برتری علمی فقط منحصر در حضرت آدم(ع) بوده است یا دربارۀ دیگر انبیا و رسولان نیز صدق می‌کند؟

همانطور که بیان شد، از جمله معیارهای خلافت، مسألۀ برتری علمی خلیفه خدا بر فرشتگان است، این برتری علمی برای تمام خلفای الهی ادامه پیدا کرد و خداوند برای آیندگان، علوم بیشتری را جاری کرد، به عبارت دیگر، خداوند با آمدن افرادی که ظرفیت بیشتری داشتند ـ یعنی رسولان اولوالعزم ـ بر آن علوم افزود و پیوسته آن را کامل‌‌‏تر کرد و هر کدام از آنها، تمام علومی که از خدا دریافت کرده بودند را به رسولان بعد از خود می‌‌‏سپردند.
با تشریف آوردن رسول خدا (ص) به دنیا، ماجرا به اوج خود رسید و علاوه بر علوم گذشتگان که به ایشان رسیده بود، خداوند باب تمام علوم را به روی ایشان در حد کمال گشود تا جایی که حضرت در پایان عمر خود در غدیر خم فرمود: «هیچ علمی نیست مگر اینکه خداوند آن را در وجود من جمع کرده و من همۀ آن علوم را در علی (ع) احصا کردم و هیچ علمی نیست مگر اینکه آن را به علی (ع) آموخته‌‏ام و او همان امام مبین است»، و امامان معصوم (ع) نیز این علوم را از پدران خود، یکی پس از دیگری به ارث بردند. و خداوند برای ایشان شب قدر را قرار داد و همچنان که فرشتگان در زمان حضرت آدم(ع) با سجده در برابر او اظهار تسلیم کردند، در شب قدر نیز خدمت اهل بیت(ع) می‏‌رسند و امور را خدمت ایشان می‌آورند تا آنچه را که خلیفه خدا امضا می‏‌کند، در آن سال انجام دهند و این ادامه همان ماجراست.
و نیز می‏‌دانید که وقتی حضرت عیسی(ع) تشریف بیاورند، در نماز به امام زمان(عج) اقتدا می‏‌کنند که این نشانه برتری امام زمان(عج) بر حضرت عیسی(ع) است که بعد از رسول خدا(ص) بزرگترین پیامبر اولوالعزم است.

بسم الله الرحمن الرحیم .

۲۸ صفر ، سال روز شهادت پیامبر گرامی اسلام ، آخرین نبی و رسول الهی به مردمان است . از خصایص کریم ، اعطای نعمت بدون منت است و قطعا خداوند کریم است اما به این جهت که انسان ، قدر نعمت ارسال حبیب الهی را بداند بر ما منت نهاد ، لقد من الله علی المومنین ... .

او یتیم به دنیا آمد ، مادرش را در دو سالگی و پدربرزگش را هم در کودکی تا خداوند متعال به او خطاب کند الم یجدک یتیما فاوی .

چهل سال میان اعراب در نهایت صداقت و پاکدستی و عفت زیست ، که قلم شرم دارد از وصف حالشان .

و او مبعوث شد نه فقط بر اعراب ، نه فقط بر انسان ، بر همه عالمیان . او نشانه رحمت خدا بود بر همه عوالم . انا ارسلناک رحمة للعالمین .

و برای همه آن ها که گوشی برای شنیدن کلام الله داشتند ، شجره طور شد . بیست و سه سال از دو لب مبارکش که گاهی به سنگی خونین کردند ، قرآن خواند .

همه همتش ، نجات انسان بود . با این که دردانه خلقت بود و خُلق عظیم داشت ، بسان مردمان ، با ما زیست ، معاشرت کرد ، ازدواج کرد ، و ... تا به ما شیوه خدایی شدن بیاموزد . تا آن جا که حتی خدا هم به او از سر مهر و محبت اعتراض کرد ،
لعلک باخع نفسک الا یکونوا مومنین .
از این که ایمان نمی آورند نزدیک است که خود را از بین ببری .

خداوند متعال با کلامش ، قرآن ، او را دلداری می داد .
طه ، ما انزلنا علیک القرآن لتشقی ،
ما این قرآن را برای این که در سختی بیافتی نازل نکردیم .
داستان پیامبران گذشته را خداوند متعال برای او نقل می کرد که حبیب من ، نوع انسان ، ناسپاس و طغیانگر است .

او در سیره نه بسان ملوک که همچون مردمان عادی می زیست . گاهی روز ها گرسنه می ماند . در جنگ ها زخمی می شد ، با بعضی همسرانش که بسان همسران نوح و لوط بودند مدارا می کرد . به مردم اعتماد داشت و با این که به تعلیم خدا ، عالم به نفاق افراد بود ، به رویشان نمی آورد . هر آن چه فضیلت اخلاقی بود در او جمع بود . او کل خیر بود .

او بسان پیامبران پیشین اجر و مزدی نخواست غیر از المودة فی القربی . به امت القربی را معرفی کرد ، همان ها که در مباهله بودند ، همان خانواده ای که مصداق آیه تطهیر بودند و پیامبر ص ، شش ماه قبل از شهادتش به هنگام عبور از خانه امیرالمومنین علیه السلام برای اقامه نماز ، برای این که امت بداند ، هر روز آیه تطهیر را برای اهل خانه می خواند .

اما شد آن چه نباید می شد . تنها دخترش را در بین دیوار و دری آتشین به او رساندند، نفسش را در محراب نماز ، فرقش را گلگون کردند ، سبط اکبرش را مسموم و جنازه اش را تیر باران کردند و حسینش را تشنه و غریب در بیابان کربلا به شهادت رساندند و جگر گوشه هایش را به اسارت شهر به شهر بردند . کان الانسان کفورا .

نقل است که امام سجاد علیه السلام در بازگشت کاروان اسرا به مدینه به این مضمون فرمودند که این همه سفارش محبت و نیکی پیامبر برای اهل بیت فرمودند ، اما امت در عمل ، از این بدتر نمی توانستند با ما رفتار کنند .

بار خدایا تو شاهد باش که ما پیامبرت ، حبیبت و اهل بیت او را از دل و جان دوست می داریم و نفس و روحمان را فدای ایشان می کنیم . خدایا ما را بر این عقیده بمیران و شفاعت ایشان را نصیب ما بفرما .

و الحمد الله رب العالمین .