کتابخانه امام حسین عليه السلام

📕 آشنایی با مهمترین منابع تاریخ عاشورا [۱]


☑️ «تَسميةُ مَن قُتِلَ مع الحسين عليه السلام»


🔸عنوان کامل: تَسميةُ مَن قُتلَ مع الحسين عليه السلام من وُلدِهِ و إخوَتِهِ و أهلِ بيتِهِ و شيعتِهِ

اگر مقتل بي بديل ابو مِخنَف لوط بن يحيى (م ۱۵۷ ق) را به دليل يافت نشدن نسخه اى از آن و دسترسی مستقيم نداشتن به آن، كنار بگذاريم، مى توانيم رساله كم برگ تسمية من قتل مع الحسين عليه السلام من ولده و إخوته و أهل بيته و شيعته، اثر فضيل بن زبير بن عمر كوفى اسدى را با اطمينان، نخستين منبع موجود مستقل در باره حماسه سازان عاشورا بدانيم.

مؤلّف اين كتاب، از عالمان شيعى قرن دوم و از ياران امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام است. او در اين نوشته كوتاه، صد و شش تن از شهيدان نهضت حسينى و قاتلان آنها را نام برده و اطّلاعات اندكى در باره نَسَب و قبيله آنها و گاه فرجام ناخوش قاتلان، ارائه داده است. وى ابتدا، نام شهيدان اهل بيت و سپس شهيدان هر قبيله را دسته بندى كرده و آورده است. او ماجراى اسارت خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و وارد شدن آنها بر يزيد و سخنان امام زين العابدين عليه السلام را با يزيد، گزارش كرده است.

اين رساله پيش تر، همراه الأمالى الخميسيّة، اثر يحيى بن حسين شجرى (م ۴۷۹ ق) و بار ديگر به همراه الحدائق الورديّة و سپس به صورت مستقل، در دومين شماره مجلّه تُراثنا به چاپ رسيده است. محقق اثر، سيّد محمّدرضا حسينى، در مقدّمه رساله، شرح حال و اعتبار مآخذ روايى مؤلّف را آورده است.

📚 دانشنامه امام حسین(ع)/ محمد محمدی ری شهری/ سازمان چاپ و نشر دارالحدیث/ قم / ۱۳۸۸
#معرفی_منابع_تاریخ_عاشورا #امام_حسین
🍀

#مباحث_دینی

💢 شفا در تربت سیدالشهدا علیه السلام

❓شبهه وهابیت : 
شیعیان خاک کربلا میخوردند تا شفا پیدا کنند، اگر خاک شفا میدهد پس چرا به پزشک مراجعه میکنند؟
این هم شرک است.

✍پاسخ شبهه:

1⃣ کسی که این شبهه را مطرح میکند،
فرق دوا و شفا را تشخيص نداده است، در غير اين صورت چنين اشتباهى را مرتكب نمى‌شد.

2⃣ شفا يافتن؛ يعنى بهبودى از بيمارى، حال گاهى بهبودى به وسيله ی مداوا و معالجه توسط پزشک و با مصرف دوا است و گاهى بدون مداوا و به وسيله ی معجزه و... است؛

3⃣ ترديدى نيست كه «شفا» به دست خداوند است و طبق آيات قرآن و روايات اهل بیت پیامبر علیهم السلام، اوست كه در برخى چيزها شفا قرار داده است؛ از جمله در قرآن، عسل و.... 

4⃣حال باید بدانید يكى از چيزهايى كه ، خداوند شفا را در آن قرار داده است، خاك مقدس و ملكوتى كربلا است كه پروردگار به خاطر جانفشانى‌هاى سيد الشهداء عليه السلام و ياران وفادار آن حضرت، اين اثربخشى را به خاك كربلا عطا كرده است.

5⃣ شفا دست خداست و همه این ابزارها چه خاک کربلا چه دکتر  ودارو و چه دعا و توسل همه واسطه های اعمال خواست خدا هستند و هیچ کدام بالاستقلال نمیتوانند کسی را شفا بدهند 

6⃣در کتاب «کامل الزیارات» ابن قولویه، ص 748 سعد ابن سعد روایت می کند از امام موسی بن جعفر (ع) از خوردن خاک سوال کردم، آن حضرت (ع) فرمودند:

«حرام است و حرمت آن مانند حرمت مرده و خون و گوشت خوک است مگر خاک قبر امام حسین(ع) که در آن شفای هر دردی و امان از هر خوفی است.»

7⃣ روایات در این زمینه فراوان است و برخی ادعای اجماع نیز کرده اند، گفت:
محمد ابن سلیمان بصری نیز از امام صادق (ع) نقل می کند: خاک قبر امام حسین (ع) شفای از هر دردی است و آن دوای اکبر است.
(کامل الزیارات، صفحه 462 )،

8⃣ همچنین، یونس بن ربیع از امام صادق (ع) روایت می کند در بالای قبر حسین (ع) خاک قرمزی است که در آن شفای هر دردی جز مرگ است. (اصول کافی کلینی، جلد چهارم، صفحه 588 )

9⃣نتیجه گیری

بنابراین طلب شفا از تربت امام حسین (ع) به معنای آن نیست که مراحل عادی درمان بیماری اعم از مراجعه به پزشک، دریافت دوا و دارو، ساخت بیمارستان و ... تعطیل شود

🔟 در برابر این ادعای وهابیت که اگر خاک کربلا شفا می دهد، چرا شیعه به پزشک مراجعه می کند و بیمارستان می سازد، باید گفت هم قرآن و هم اهل سنت پاره ای از امور را دلیل شفا شمرده شده اند.
به طور مثال آیه 82 سوره مبارکه اسراء، خودِ قرآن را سبب شفا معرفی می کند: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً.» و آیه 69 سوره مبارکه نحل نیز عسل را موجب شفا می داند و خداوند می فرماید: فِيهِ شِفَاء للناس

💥 @maarefeahlebeit

#عاشورا (۵)


⁉️ هدف سیدالشهدا علیه السلام از #خروج چه بود؟؟

✅ إنّی ما خَرَجتُ اَشِراً و لا بَطِراً و لا مُفسِداً و لا ظالِماً، اِنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الاصلاحِ فی اُمَّهِ جَدّی، اُریدُ اَن آمُرَ بِالمَعرُوفِ و اَنهی عَنِ المنکَرِ وَ اَسیرَ بِسیرهِ جَدّی وَ اَبی عَلیَّ بن اَبی طالبٍ.

〰〰〰〰〰〰〰

برای یافتن پاسخ به این سوال،
بهترین و دقیق‌ترین جواب ، جستجو در منابع تاریخی و روایی و یافتن پاسخ از لسان مبارک خود آن حضرت است؛

☑️ با پیگیری دقیق این مباحث درخواهید یافت، علت خروج آن حضرت #ترک_بیعت با #یزید لع و حفظ جان مبارک خویش بوده است؛
چرا که فرمان یزید این بود:
یا بیعت یا سر آن حضرت!

و به هیچ عنوان خروج حضرتش طبق برخی ادعاها
-بر خلاف حق الهیِ خلافت ظاهری ایشان- به جهت تشکیل حکومت نبوده و #قیام بالسیف نفرموده‌اند.

_________________

در منزلگاه زُباله بود که خبر شهادت حضرت مسلم بن عقیل علیه‌السلام به امام رسید؛
(تاریخ طبری۲۹۳/۴)

....امام نامه‌ای را بیرون آوردند و آن را برای جماعتی که با ایشان همراه بودند ، خواندند؛ در نامه آمده بود:

📜 به نام خداوند بخشاینده مهربان، اما بعد، به من خبر وحشتناکی رسیده است، خبر قتل مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و عبدالله بن یقطر، به راستی که شیعیان ما، ما را واگذاشتند. پس هر که خواهد بی‌هیچ باکی منصرف شود که بر او پیمانی نیست.
(مقتل الحسین/امین/۷۷)

👈👈 افراد فراوانی از حضرت حسین علیه السلام جدا شدند، زیرا به این قصد آمده بودند که امورشان مرتب شود و جوّ برایشان آماده گردد!!!
اما آنگاه که امام به آنان خبر داد که خبری از حکومت و غنایم و ... نیست، تنها کسانی ماندند که خود را برای دیدار خداوند آماده ساخته بودند.

...کاروان امام حرکت نمود تا به منطقهء شَراف رسید.
چون پاسی از شب گذشت، به فرزندان فرمان فرمود به مقدار زیاد از آب
💦💦توشه بردارند.
آنگاه حرکت نمودند تا ظهر سر رسید؛

در آن هنگام کاروان حسینی علیه‌السلام، با اولین دسته از سپاه اموی که تعدادشان به ۰۰۰'۱ نفر می‌رسید و در راس آنان
#حر بن‌ یزید تمیمی یَربوعی قرار داشت،
برخورد نمودند.

افراد این سپاه در آمادگی کامل بودند، شمشیرها و نیزه‌ها را به خود بسته بودند. اما تشنگی بسیار آنها را آزار می‌داد‌. وقت ظهر بود؛
امام به جوانان فرمودند:

💠 به این گروه آب دهید و سیرابشان کنید. اسبان آنها را نیز آب دهید.

جوانان برخاستند و به اسبان و قوم آب دادند تا سیراب شدند. آنها ظرف‌ها و کاسه‌ها را پر از آب کرده و به اسبان نزدیک می‌شدند و به آنها آب می‌دادند.
خود امام نیز با دستان مبارکش آنها را سیراب می‌فرمود.
(تاریخ طبری۲۹۶/۴)

امام به حر بن یزید فرمودند:
-آیا بر مایی یا با ما؟
حر گفت:
-بر تو ای اباعبدالله
امام حسین علیه السلام فرمودند:
لا حول ولا قوة الا بالله العلي العظيم

#اولین_خطبه_امام_برای_سپاه‌حر

....در هنگام نماز ظهر ، امام علیه‌السلام به حجاج بن مسروق جُعفی امر فرمودند تا اذان بگوید؛
سپس با عبا و ردا و نعلین خارج شده ، بعد از حمد و سپاس خدا چنین فرمودند:


💠 ای مردم، من دلیل خود را در برابر خدا و در برابر شما می‌گویم. من پیش شما نیامدم مگر وقتی که نامه‌هایتان رسید؛ قبل از اینکه من شما را بیابم ، نامه‌های شما یه من رسید که: ما را امامی نیست، بیا‌. باشد که خداوند ما را بر هدایت مجمتع کند. اگر بر همان گفتار هستید، من یه سوی شما آمده‌ام . اگر شما با عهدها و پیمانهای خود -آنگونه که من اطمینان سلام- به من قول می‌دهید ، به سرزمین شما وارد می‌شوم.
و اگر نمی‌دهید و از آمدن من بیزارید، از پیش شما هم بدانجا که بودم بازمی‌گردم.
(تاریخ طبری۲۹۷/۴)

آنها ساکت بودند ، به موذن گفته شد اذان بگوید؛
امام علیه‌السلام به حر فرمودند::

💠 تو با یارانت نماز بگزار.

حر گفت:
نه؛ ما نیز به همراه شما نماز می‌خوانیم.

سپس امام علیه‌السلام پیشاپیش با آنها نماز اقامه فرمود و بعد به سوی خیمه خویش بازگشتند...

〰〰〰〰〰

اهل انصاف پاسخ دهند::

⁉️ آیا این سیره ، سیره فردی است که قصد تشکیل حکومت دارد و به قول ادبیات امروز ما ، قیام فرموده است؟؟؟؟

⚠️⚠️ دقت بفرمایید:::

در زیارت سیدالشهداء علیه‌السلام عبارت
« #قمت_لله » آمده است؛
که وظیفۀ هر امامی است؛ و در #تمامی زیارات #امامان علیهم السلام درج است.

👈 «قام» به معنای #اقدام کردن برای #وظیفه است.

چون امامان علیهم السلام اولیاء الهی بر مردم هستند باید #قیام_به_وظیفۀ خود بنمایند. این به معنای «قیام»ی که در فارسی رایج است نمی‌باشد.

کاری که حضرت حجت علیه السلام انجام می‌دهند «قیام بالسیف» است. یعنی خروج برای گرفتن قدرت به وسیلۀ سلاح.
یعنی گرفتن ریاست کل عالم.
این خروج به امر الهی انجام خواهد شد.

✔️ادامه دارد....

@borrhan

- از سیدالشهداء سلام الله علیه نقل شده که به کوفیان فرمودند: آیا من به جنگ شما آمدم یا شما به جنگ من؟!
(مناقب ۱۰۰/۴)

- در ضمن احتجاج سیدالشهداء سلام الله علیه با کوفیان آمده است که فرمودند: با این حال می‌خواهید نسل و خاندان او را به قتل برسانید؟؟!
(امالی صدوق ۱۵۹)

- در ضمن صحبت دیگری نقل شده که فرمودند: خداوند به شدت غضب می‌کند بر گروهی که می‌خواهند - یا اتفاق نموده‌اند - فرزند پیامبرشان را به قتل برسانند.
(لهوف ۶۱)


- فرزند امام مجتبی علیه السلام در رجزی که در روز عاشورا خواند فرمود:
این امام حسین علیه السلام است که شما مانند گروگان با او رفتار می‌کنید.
(مناقب ۱۰۶/۴)

- حضرت سکینه سلام الله علیها هنگام وداع با حضرت عرض کرد: پدر! آیا تسلیم مرگ شده‌ای؟ حضرت فرمودند: چگونه تسلیم نشود کسی که یار و یاوری ندارد؟!
گفت: پدر ما را به حرم جدمان برگردانید.
حضرت فرمودند: اگر پرنده قطا را به حال خود گذاشته بودند می‌خوابید‌.
(بحارالانوار ۴۷/۴۵)

- سیدالشهداء به لشکر دشمن حمله‌ور شده و چنین رجز می‌خواند که: من حسین بن علی هستم و از بانوان حرم پدرم حمایت می‌کنم.
(مناقب ۱۱۰/۴)

- هنگامی که حضرت عزیزانش را از دست داد و از خاندان و فرزندانش- جز بانوان و کودکان - کسی نمانده بود، ندای غربتشان بلند شد و فرمودند:
آیا کسی هست که از خاندان پیامبر دفاع نماید؟ آیا خداپرستی هست که از خدا واهمه نموده و به یاری ما بیاید؟! آیا فریادرسی پیدا می‌شود که به خاطر خدا به فریاد ما برسد؟!
(لهوف ۶۹)

- کسی که فریاد[غربت] ما را بشنود و ما را یاری نکند استحقاق دارد که به صورت در آتش جهنم افتد.
(امالی ۱۳۷ )

- امام صادق علیه السلام در ضمن زیارتی خطاب به شهدای کربلا می‌فرمایند: گواهی می‌دهم که شما تبلیغ دین نموده، خیرخواهی کرده، صبر و بردباری پیشه کردید. شما را به قتل رسانده و از شما سلب اختیار نموده و با شما بدرفتاری کردند ولی شما صبور بودید.
(کامل الزیارات ۲۳۳)

- در زیارت حضرت ابوالفضل علیه السلام می‌خوانیم: تو از برادر خویش دفاع کردی.
(مزار شیخ مفید ۱۲۴)

_____________

پ.ن::

🔚 روشن است که شروع جنگ از طرف دشمن بوده است؛ زیرا فرمان ابن زیاد بود که بر حضرت سختگیری شود؛ جناب حر ایشان را مجبور نمود تا در کربلا فرود آیند ، سپس لشکر عمر سعد لعین ایشان را محاصره نمود‌.

🔚 و این لشکر دشمن بود که می‌خواست حضرت و یارانش را نابود کند ، چنانچه سیدالشهداء به اصحاب خود فرمودند: اینها دنبال من هستند و می‌خواهند مرا بکشند و به کوفیان فرمودند:
شما می‌خواهید نسل و خاندان پیامبر را به قتل برسانید.

🔚 دشمن همه راهها را بر روی امام و یارانش بسته بود و صریحا اعلام نمود شما را رها نمی‌کنیم و با شما می‌جنگیم.

🔚 و در آخرین رجزهایی که حضرت روز عاشورا خواندند آمده است: من از بانوان حرم دفاع و حمایت می‌کنم.

🔚 و بدیهی است آنچه از طلب یاری و استمداد حضرت نقل شده در مقام دفاع و به امید ایجاد رقت قلب و هدایت آنان بوده است.

______________

👈👈 اهل انصاف پاسخ دهند::

در آنچه بیان گردید،

⁉️آیا نشانه‌ای و اثری و اشاره‌ای به انگیزهء #قیام و مبارزه برای #تشکیل_حکومت می‌بینید؟؟

⁉️آیا طبق ادعای مخالفین ما، امام به قصد مبارزه آمده و آنگاه پشت به جنگ نموده‌اند؟؟
آیا این بیان زیبنده حجت خداست؟؟


✅ انگیزهء #خروج آن حضرت به دلیل #باطنی اجرای امر الهی
و به دلیل #ظاهری، دفاع از جان خود و نوامیس رسول خدا صلی الله علیه و آله و امتناع از بیعت با چون یزیدی و #اباء_از_بیعت_تا_حد_شهادت
است.

@borrhan

⚫️ معنای مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا

┈┅ ❁🌺🌿❁ ┅┈

🔻این جمله #حضرت_زینب سلام الله علیها را به کرات شنیده‌ایم که فرمودند:
مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا
اما آیا آن مصائب سنگین که خود حضرتش به سر زنان می‌فرمودند:
وا محمدا، وا علیا؛ زیبا بود؟!

◾️هنگامی که #امام_سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها خودشان را به #مردم_شام معرفی کرده و قبح و زشتی فعل یزید را به مردم شام نمایان کردند، او خود را از قتل سیدالشهدا مبری دانست و #ابن_زیاد را به عنوان مقصر معرفی نمود. سپس برای ظاهر سازی از اهل بیت خواست تا هر خواسته‌ای دارند ابراز کنند تا برآورده کند. از جمله خواسته‌های اهل بیت #فرصت_عزاداری بر شهدا و مصائب وارده بود.
📗 بحارالانوار، ج44، ص196

◽️اگر اهل‌بیت و به ویژه حضرت زینب سلام الله علیها جز زیبایی ندیده بودند، دیگر عزاداری #معنا نداشت ؟!
یا اینکه این جمله اینطور معنا شود: وقایع کربلا بسیار شیرین بود و به ما خوش‌گذشت!
آیا این معنا با این عزاداری‌ها هم‌خوانی دارد ؟!

◾️متن کامل داستان، در تبیین #مراد_کلام دخت امیرمومنان علیه‌السلام مدد‌ رسان است. هنگامی که ابن زیاد برای سرپوش گذاشتن بر جنایات کربلا تمام وقایع عاشورا را از سوی خدا دانست. حضرت در پاسخ او این جمله را فرمود که از خدا جز احسان و نیکی ندیدم. (مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا) به بیان دیگر، مصائب ما از سوی شما بود نه خداوند.
📙 مثير الأحزان، ص90

◽️ جملات و وقایع مشابه‌ این گفتگو هم دقیقا همین #نگاه_جبری_بنی‌امیه و نفی جبر را از سوی اهل‌بیت نشان می‌دهد.
به عنوان مثال، وقتی که ابن زیاد از نام امام سجاد علیه السلام پرسید و از شباهت این اسم با نام #حضرت_علی_اکبر تعجب کرد، گفت: أَ لَيْسَ قَدْ قَتَلَ‏ اللَّهُ‏ عَلِيَ‏ بْنَ الْحُسَيْنِ. (مگر خدا علی بن الحسین را نکشت ؟! )
اما امام سجاد علیه السلام در پاسخ او فرمود: قَدْ كَانَ لِي أَخٌ يُسَمَّى عَلِيّاً قَتَلَهُ النَّاسُ. (من برادری داشتم به نام علی که مردم نه خدا او را کشتند)
📘 الارشاد، ج2، ص116

🔺اما معنای صحیح کلام ام المصائب رضایت بر قضا و قدر الهی و سرافرازی از این #امتحان و ابتلای الهی است، همان چیزی که صاحب دعای عرفه از ابتدا تا گودال قتلگاه به نمایش گذاشت. به همین دلیل است که امام صادق علیه السلام در مورد سیدالشهدا علیه السلام و رابطه ایشان با سوره فجر فرمود: فهو ذو النفس المطمئنة الراضیة المرضیة
📓 بحارالانوار، ج24 ص93


#محرم #عزاداری #سیدالشهدا #حضرت_زینب #امام_سجاد

┏━━━━━━━━━━━┓
🆔 @rabeaolanam
┗━━━━━━━━━━━┛

#با_حسین_علیه_السلام
#مطاعن_دشمنان

🔷🔶 #مرقد_امام_حسین_علیه_السلام_چندبار_و_توسط_چه‌_کسانی_تخریب_شد؟

👈🏼👈🏼در طول تاریخ پس از حادثه عاشورا حاکمان ظالمی بودند که کربلا ومرقد امام حسین(ع) را خطری برای خود می‌دانستند و علاقه‌مندان اهل‌بیت را از زیارت کربلا منع کرده و مشکلات بسیاری برای آنان ایجاد می‌کردند.
بنی‌امیه پس از واقعه کربلا متعرّض قبر امام حسین(ع) نشدند؛ زیرا از عواقب جنایتی که کرده بودند همواره در هراس به سر می‌بردند.
بنی‌امیه سخت‌گیری می‌کردند، امّا نمی‌توانستند مانع زیارت کربلا شوند. آنان می‌خواستند یاد و خاطره حسین(ع) از ذهن مردم فراموش شود.

〽عباسیان، روی بنی‌امیه را سفید کردند
حکومت بنی‌امیه پس از مدتی منقرض شد وپس از آن دوران فترتی پیش آمد که دوستداران اهل‌بیت اندکی آسوده شدند و فرصتی برای زیارت مرقد شریف امام حسین (ع )برای آنان فراهم شد. این دوران فترت میان سال‌های ۱۱۴ تا ۱۴۸ق بود؛ امّا پس از گذشت این سه دهه، بنی‌عباس با مرقد حسین (ع) کاری کردند که اموی‌ها نکرده بودند.

〽️آنان در قتل امام حسین (ع) شرکت نداشتند، امّا از اهانت به مرقد شریف چیزی کم نگذاشتند. اولین خلیفه عباسی که دراین راه گام برداشت، منصور عباسی بود که کینه عجیبی نسبت به فرزندان امیرالمؤمنین (ع) داشت و دستور تخریب قبر مطهر را اوّلین بار او صادر کرد(۱)

〽️پس از او هارون الرشید در سال ۱۷۳ق دستور انهدام ساختمان حرم مطهر را داد و درخت سدری را که نشانه قبر منوّر حضرت بود، قطع کرد(۲)
متوکل؛ کینه توزترین نسبت به امام حسین(ع)
 نزدیک به چهل سال بعد، متوکّل عباسی که نوه دختری هارون‌الرشید بود، بر مسند خلافت نشست و سیاست بسیار سخت‌گیرانه‌ای را نسبت به شیعیان در پیش گرفت. نقل است او چهار بار مرقد مطهر امام حسین (ع) را ویران کرد و زمینش را به آب بست و در آن زراعت کرد تا اثری از آن حرم شریف باقی نماند و مردم آن را فراموش کنند؛ اما هرگز در این امر موفق نشد(۳)

〽️جلال‌الدین سیوطی دراینباره می‌نویسد: متوکل در سال۲۳۶ق دستور تخریب قبر حسین(ع) و بناهای اطرافش را صادر کرد و دستور داد تا همه زمین را شخم بزنند و بذر بکارند. متوکل به ضدیّت شدید با اهل‌بیت رسول خدا (ص) معروف بود و مسلمانان از این بابت رنج می‌بردند ... حتی اهل بغداد روی دیوارهای شهر به متوکل دشنام می‌نوشتند و برخی شعرا در هجو او شعرمی‌سرودند. برای نمونه چنین می‌گفتند: متوکل تأسف می‌خورد که چرا با بنی‌امیه در کشتن حسین (ع) شرکت نداشته؛ به همین دلیل قبر حسین (ع) را تخریب می‌کند!(۴)

〽️ابن اثیر در «کامل فی التاریخ» می‌نویسد: متوکل مردم را از زیارت حسین(ع) محروم کرد و اطلاعیه داد که هر کسی را نزد قبر حسین بیابیم، سه روز حبس کرده و سپس او را می‌کشیم. بدین‌وسیله بسیاری را از اطراف مرقد شریف دور کردند. متوکّل بغض زیادی نسبت به علی‌بن ابی‌طالب(ع) داشت و دستور می‌داد تا اموال دوستان آن بزرگوار را ضبط و خودشان را سر به نیست کنند ... نقل است که مرقد حسین(ع) تا هفت مرتبه تخریب و بازسازی شد؛ البته تخریب توسط دشمنان و بازسازی توسّط دوستان(۵)

〽️در سال ۵۱۲ق خلیفه وقت عباسی «مسترشد» و فرزندش «راشد» به خزانه حرم حسینی دستبرد زدند و اموال و اشیای گران‌قیمتی را که شامل موقوفات و غیرموقوفات بود، غارت کردند(۶)

〽️ درسال ۱۲۲۶ق نیز وهّابی‌ها به سرکردگی «سعود بن عبدالعزیز» با لشکری ۱۲هزار نفری به کربلا حمله کردند؛ درحالی که مردم به مناسبت عید غدیر به نجف اشرف رفته بودند وتقریباً کسی جز کودکان وزنان وپیران درشهر حضور نداشتند وهّابی‌ها صدها تن را بخاک وخون کشیدند واهانت‌ها نسبت به مرقد مطهر حسین(ع) مرتکب شدند. چوب‌های ضریح مطهر را شکسته و از آن درپخت غذا و قهوه به عنوان هیزم آتش استفاده کردند. این واقعه آن‌قدر جانسوز بود که به «طف ثانی» یعنی کربلای دوم شهره شد(۷)

〽️دکتر دوایت دونالدسون درکتابی که درباره عقاید شیعه وتاریخش نوشته می‌گوید: از فاجعه کربلا بیش ازهزارسال می‌گذرد، امّا زائران همچنان به سوی آن سفر می‌کنند وتعدادشان روزافزون است(۸)

〽️و این همان است که امیرمؤمنان علی(ع) در روایت شیخ صدوق، آن را پیش‌بینی فرموده است.
حضرت می‌فرماید: «گویا می‌بینم بناهایی روی قبر حسین ساخته شده ومی‌بینم که محمل‌هایی به سوی قبر حسین(ع) می‌رود وشبی وروزی نمی‌گذرد، مگر اینکه از سراسر آفاق به سوی آن می‌آیند(۹)

📚 منابع
۱. شیخ عباس قمی، تتمه المنتهی، ص۱۶۵
۲. محمدهاشم خراسانی، منتخب التواریخ، ص۵۰۳
۳. اخبار الدوله العباسیه، ترجمه عبدالعزیز دوری، ص۳۶۵
۴. جلال‌الدین سیوطی، تاریخ الخلفاء، ص۳۴۷
۵. ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۱۲۵
۶. اخبار الدوله العباسیه، ص۱۴۵
۷. سیدجواد عاملی، مفتاح الکرامه، ج۵
۸. دوایت دونالدسون، مذهب شیعه، ص۷۷
۹. منتخب التواریخ، ص۴۱۷

🔆 کانال #مطالب‌ناب‌درمنبر
#با_افتخار_عبدالحسینم
🆔 @matalebe_nab_dar_menbar

⚫️ معنای مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا

┈┅ ❁🌺🌿❁ ┅┈

🔻این جمله #حضرت_زینب سلام الله علیها را به کرات شنیده‌ایم که فرمودند:
مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا
اما آیا آن مصائب سنگین که خود حضرتش به سر زنان می‌فرمودند:
وا محمدا، وا علیا؛ زیبا بود؟!

◾️هنگامی که #امام_سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها خودشان را به #مردم_شام معرفی کرده و قبح و زشتی فعل یزید را به مردم شام نمایان کردند، او خود را از قتل سیدالشهدا مبری دانست و #ابن_زیاد را به عنوان مقصر معرفی نمود. سپس برای ظاهر سازی از اهل بیت خواست تا هر خواسته‌ای دارند ابراز کنند تا برآورده کند. از جمله خواسته‌های اهل بیت #فرصت_عزاداری بر شهدا و مصائب وارده بود.
📗 بحارالانوار، ج44، ص196

◽️اگر اهل‌بیت و به ویژه حضرت زینب سلام الله علیها جز زیبایی ندیده بودند، دیگر عزاداری #معنا نداشت ؟!
یا اینکه این جمله اینطور معنا شود: وقایع کربلا بسیار شیرین بود و به ما خوش‌گذشت!
آیا این معنا با این عزاداری‌ها هم‌خوانی دارد ؟!

◾️متن کامل داستان، در تبیین #مراد_کلام دخت امیرمومنان علیه‌السلام مدد‌ رسان است. هنگامی که #ابن_زیاد برای سرپوش گذاشتن بر جنایات کربلا تمام وقایع عاشورا را از سوی خدا دانست. حضرت 👈در پاسخ او👉 این جمله را فرمود که از خدا جز احسان و نیکی ندیدم. (مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا) به بیان دیگر، ✅مصائب ما از سوی شما بود نه خداوند✅
📙 مثير الأحزان، ص90

◽️ جملات و وقایع مشابه‌ این گفتگو هم دقیقا همین #نگاه_جبری_بنی‌امیه و نفی جبر را از سوی اهل‌بیت نشان می‌دهد.
به عنوان مثال، وقتی که ابن زیاد از نام امام سجاد علیه السلام پرسید و از شباهت این اسم با نام #حضرت_علی_اکبر تعجب کرد، گفت:
أَ لَيْسَ قَدْ قَتَلَ‏ اللَّهُ‏ عَلِيَ‏ بْنَ الْحُسَيْنِ.
(مگر خدا علی بن الحسین را نکشت ؟! )
اما امام سجاد علیه السلام در پاسخ او فرمود:
قَدْ كَانَ لِي أَخٌ يُسَمَّى عَلِيّاً قَتَلَهُ النَّاسُ.
(من برادری داشتم به نام علی که نه خدا بلکه مردم او را کشتند)
📘 الارشاد، ج2، ص116

🔺اما معنای صحیح کلام ام المصائب #رضایت بر قضا و قدر الهی و سرافرازی از این #امتحان و ابتلای الهی است، همان چیزی که صاحب #دعای_عرفه از ابتدا تا گودال قتلگاه به نمایش گذاشت. به همین دلیل است که امام صادق علیه السلام در مورد سیدالشهدا علیه السلام و رابطه ایشان با سوره فجر فرمود:
فهو ذو النفس المطمئنة الراضیة المرضیة
امام حسین همان نفس مطمئن راضی و مرضی است.
📓 بحارالانوار، ج24 ص93


#حضرت_زینب

┏━━━━━━━━━━━┓
🆔 @rabeaolanam
┗━━━━━━━━━━━┛

‍ #عطش [31]

💔شیعتي مهما شربتم ماء عذب فاذکروني...
شیعیان من هرگاه آب خنک و خوشگواری نوشیدید لبِ تشنهٔ مرا یاد کنید!

❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄

📝 اسناد #معتبر و #مستفیضی از ائمه اطهار علیهم السلام ، در تایید تشنگی اباعبدالله الحسین علیه السلام به دست ما رسیده که هیچ معاندی #نمیتواند آنرا مخدوش کند ؛ این مدارک قرینهٔ محکمی در تایید قضیه مشهور و قطعیِ تاریخی در حالت تشنگی به شهادت رسیدن سیدالشهداء علیه السلام و اصحاب و یاران باوفای ایشان است.
برخی از اسناد را با هم بخوانیم:


✍ راوی میگوید: امام سجاد (علیه السلام) بر پدرشان امام حسین (علیه السلام)، به مدّت چهل سال گريست، در حالى كه روزها را روزه میگرفت و شب ها را زنده مى‌داشت. هر گاه افطارى اش آماده میشد و غلامش غذا و آب ايشان را مى آورد و در برابرش مینهاد و مى‌گفت: مولاى من بفرما، مى فرمود: فرزند پيامبر خدا (صلی‌الله علیه و آله)، گرسنه كشته شد ! پسر پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله)، تشنه به شهادت رسيد..!

#متن_عربی: زَينَ العابِدينَ عليه السلام ... فَيَقولُ : قُتِلَ ابنُ رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله جائِعا ، قُتِلَ ابنُ رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله عَطشانا ، فَلا يَزالُ يُكَرِّرُ ذلِكَ ويَبكي حَتّى يُبَلَّ طَعامُهُ مِن دُموعِهِ ، ويَمتَزِجَ شَرابُهُ مِنها ، فَلَم يَزَل كَذلِكَ حَتّى لَحِقَ بِاللّه ِ عَزَّ وجَلَّ

📒 اللهوف سيد بن طاووس  جلد: 1 صفحه: 121
🌐https://b2n.ir/119907

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

✍ محمّد بن مسلم (رض)، از امام باقر عليه السلام نقل کرد که فرمود: حسين (علیه‌السلام در)ِ كربلا، به ستم و رنج و با لب تشنه ، به شهادت رسيد.

#متن_عربی: عن أبي جعفر عليه ‌السلام قال: إنّ الحسين صاحب كربلاء قُتل مظلوماً مَكروباً عَطشاناً لَهفاناً 

📒 كامل الزيارات ابن قولويه جلد 1 صفحه 184
🌐https://b2n.ir/837537

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

✍ علی ابن حکم مرفوعا از امام صادق عليه (علیه‌السلام) نقل میکند که فرمود: حسين (علیه‌السلام)، دل شكسته و اندوهگين، پريشان و غبار آلوده و گرسنه و تشنه، به شهادت رسيد.

#متن_عربی: قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ (ع) ... فَإِنَّ الْحُسَيْنَ (ع) قُتِلَ وَ هُوَ كَئِيبٌ حَزِينٌ شَعِثٌ مُغْبَرٌّ جَائِعٌ عَطْشَانُ

📒 ثواب الأعمال شيخ صدوق  جلد 1 صفحه 89
🌐https://b2n.ir/675791

✍ عبدالله بن کاهلی از امام صادق (علیه‌السلام) نقل میکند که فرمود: همانا حسين (علیه السلام) و خاندان و يارانش، مظلومانه و به ستم و تشنه، شهيد شدند

#متن_عربی: عَنْ أَبِي عَبْدِاللَّهِ (ع) قَالَ .... إِنَّ الْحُسَيْنَ (ع) قُتِلَ مَظْلُوماً مُضْطَهَداً نَفْسُهُ عَطْشَاناً هُو َوَ أَهْلُ بَيْتِهِ وَ أَصْحَابُهُ

📒 كامل الزيارات ابن قولويه جلد 1 صفحه 153
🌐https://b2n.ir/446260

✍‌ به نقل از داوود رِقّى : در محضر امام صادق (علیه‌السلام) بودم كه آب طلبيد. وقتى از آن نوشيدند، اشک ريختند و چشمانشان اشكبار شد. آن گاه به من فرمودند: «اى داوود ! خدا لعنت كند كُشنده حسين را ! هيچ كس نيست كه آب بنوشد و از حسين عليه السلام و خاندانش ياد كند و كُشنده اش را لعن كند، مگر اين كه خداوند، برايش يك صد هزار حسنه مینويسد و يك صد هزار گناه را از او مى زُدايد و يكصد هزار درجه به او میدهد و گويى كه يكصد هزار برده، آزاد كرده است.

#متن_عربی: عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ قَالَ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِاللَّهِ (ع) إِذَا اسْتَسْقَى الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَيْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِي يَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ (ع) فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ (ع) وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِنَسَمَةٍ...

📒 كافی شيخ كلينی جلد 6 صفحه 391
🌐https://b2n.ir/034045
(ر.ک : تصویر پایین از کامل الزیارات)

✍ کرام بن عمرو از امام صادق (علیه السلام) نقل کرد که خطاب به وی فرمودند: ‌ای کرام! هر گاه اراده نمودی قبر حضرت حسین بن علی (ع) را زیارت کنی پس آن حضرت را با حالی غمگین و ناراحت، و ژولیده و گرفته زیارت نما، زیرا او کشته شد در حالی که غمگین و ناراحت و ژولیده و گرفته و گرسنه و تشنه بودند!

#متن_عربی: عن كِرام بن عَمرو « قال: قال أبوعبدالله عليه ‌السلام : الكرام! إذا أردت أنتَ قبر الحسين عليه ‌السلام فزُرْه و أنت كئيبٌ حزين، شُعْث غُبر، فإنَّ الحسين عليه‌السلام قُتل وهو كئيبٌ حَزينٌ شُعثٌ، غُبْرٌ جائعٌ عَطْشانٌ

📒 كامل الزيارات ابن قولويه  جلد 1 صفحه 142
🌐 https://bit.ly/2E7sohC

┄┅══••𑁍❀𑁍••══┅┄
@borrhan

‍
#عاشورا در منابع مخالفین (87)

✅ اشاره به مصیبت تشنگی سيد الشهداء و آل الله علیهم السلام در كربلاء در اشعار شعرای نامی

❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄

✍ شعرای زیادی از ابتدای قرون اسلامی تاکنون، تصریح به تشنگی سیدالشهداء علیه السلام کرده اند:

📃‌ عبدالله برقی (متوفی 245) میگوید:

جانم فداى چشمان فرو رفته اى ... كه نگاهى در پىِ نگاهى، به آب داشتند! جانم فداى لب هاى خشك از تشنه كامى ... كه از فرات ، قطره اى ننوشيدند!

#متن_عربی: بِنَفسي شِفاهٌ ذابِلاتٌ مِنَ الظَّما ولَم تُروَ مِن ماءِ الفُراتِ بِقَطرَةِ بِنَفسي عُيونٌ غائِراتٌ شَواخِصٌ إلَى الماءِ مِنها نَظرَةٌ بَعدَ نَظرَةِ 

📒 مقتل الحسین علیه السلام نویسنده؛ خوارزمی جلد 2 صفحه: 156
🌐 https://b2n.ir/074613

📃 ناصر خسرو (م 481 ق)

لعنت كنم بر آن بت، كو كرد و شيعت او حلق حسين تشنه ، در خون ، خضاب و رنگين ... پيش تو اند حاضر ، اهل جفا و لعنت لعنت چرا فرستى ، خيره به چين و ماچين؟ 

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام ، جلد 10 صفحه 324
🌐http://lib.eshia.ir/27254/10/324
(ر.ک : تصویر پایین از دیوان ناصرخسرو)

📃 عطار نيشابورى(م 618 ق)

صد هزاران جان پاک انبيا صفت زده بينم به خاک كربلا در تَموز كربلا، تشنه جگر سر بريدندش! چه باشد زين بَتَر؟ با جگر گوشه ى پيمبر، اين كنند و آن گهى دعوىّ داد و دين كنند! 

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام ، جلد 10 صفحه 327
http://lib.eshia.ir/27254/10/327

📃 سلمان ساوَجى (م 778 ق)

خاك، خون آغشته لب تشنگان كربلاست آخر ـ اى چشم بلابين ـ جوى خونبارت كجاست؟ .. جز به چشم و چهره مَسپُر خاك اين در ، كان همه نرگس چشم و گلِ رخسار آل مصطفاست.. اى دلِ بى صبر من ! آرام گير اين جا ، دَمى كاندر اين جا منزلِ آرامِ جان مرتضاست

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام ، جلد 10 صفحه 332
http://lib.eshia.ir/27254/10/332

📃 محمّد بن حسام خَوسَفى (م 875 ق)

طراز طرّه مُشكين عنبرافشانش خضاب كرد به خون، خصم بى وفاى حسين .. ز حلق تشنه او رُسته لاله سيراب ز خون كه موج زد از جانب قفاى حسين .. قَدَر ، چو واقعه كربلا مشاهده كرد ز چشم چشمه خون راند بر قضاى حسين ..

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام ، جلد 10 صفحه 335
http://lib.eshia.ir/27254/10/335

📃 اهلى شيرازى (م 942 ق)

ماه محرّم است و شد، دجله روان ز چشم ما بهر حسين تشنه لب ، شاه شهيد كربلا .. با شهداى كربلا، لاف وفا هر آن كه زد گر نه شهيدِ گريه شد، مدّعى است و بى وفا .. بس كه ز آتش جگر، گريه گرم مى كنم مردمك دو ديده ام، سوخته شد در اين عزا.

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام , جلد 10 صفحه 338
http://lib.eshia.ir/27254/10/338

📃 صائب تبريزى (م 1081 ق)

چون آسمان كند كمر كينه استوار كشتىّ نوح بشكند از موجه بِحار .. لعل حسين را ، كند از مِهر، خشك لب! تيغ يزيد را ، كند از كينه آبدار! .. در چاه ، سرنگون فكند ماه مصر را يعقوب را ، سفيد كند چشم انتظار .. چون برگ كاه در نظر عقل شد سبك هر كس كه پشت داد به ديوار روزگار .. خون شفق ز پنجه خورشيد مى چكد از بس گلوى تشنه لبان را دهد فشار .. پور ابو تراب و جگر گوشه رسول طفلى كه بود گيسوى پغيمبرش مهار

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام ، جلد 10 صفحه 348
http://lib.eshia.ir/27254/10/348

📃 حزين لاهيجى (م 1181 ق)

ساكن نمى شود نفس ناتوان من زين دِشنه ها كه بر لب خاموش مى زند .. گويا به ياد تشنه لب كربلا، حسين توفان شيونى ز لبم جوش مى زند .. تنها نه من ، كه بر لب جبريل، نوحه هاست گويا عزاى شاه شهيدان كربلاست!

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام، جلد 10 صفحه 353
http://lib.eshia.ir/27254/10/353

📃 لطفعلى بيك بيگدِلى (آذر) (1195 ق)

اى واى از آن زمان كه خورد آب، حسن! فرياد از آن دم كه نخورد آب، حسين! 

📒 دانشنامه امام حسين علیه السلام جلد 10 صفحه 354
http://lib.eshia.ir/27254/10/354

┄┅══••𑁍❀𑁍••══┅┄
@borrhan

#معرفی_کتاب
دریای تشنه (پژوهشی تاریخی در زمانه و زندگی حضرت عباس علیه السلام)
✍️ تألیف دکتر مرضیه محمدزاده

اين کتاب در سه فصل تقديم خوانندگان می‌شود:
فصل اول با عنوان عباس(ع) در جاری تاريخ به يازده بخش تقسيم می‌شود: بخش نخست با نام تلألو ماه شامل نسب، ولادت، نامگذاری، کُنيه، القاب، شمايل، دوران کودکی، همسر و فرزندان و شهادت آن حضرت می‌باشد. در بخش دوم به زندگانی مادر بزرگوار ايشان حضرت ام‌البنين(س) پرداخته شده است. بخش سوم به شخصيت حضرت عباس(ع) اختصاص دارد و شامل صفات و خصال آن حضرت مانند يقين، توکل، زهد، ادب، وفاداری، شجاعت و... می‌باشد. بخش چهارم نقش تاريخی عباس(ع) تا نهضت امام حسين(ع) را در برمی‌گيرد که از قتل خليفه سوم و بيعت با اميرالمؤمنين علی(ع) شروع و به مرگ معاويه ختم می‌شود. بخش پنجم به واقعه جانسوز کربلا اختصاص دارد و نقش عباس(ع) در همراهی با نهضت امام حسين(ع) تا شهادت آن حضرت را شامل می‌شود. بخش ششم اختصاص به فضایل شهدای کربلا از جمله اباالفضل العباس(ع) دارد. بخش هفتم زيارت نامه‌ها و راه‌های توسل به آن حضرت را بررسی می‌کند. بخش هشتم اختصاص به محل دفن حضرت و مزارات شريف ايشان دارد. بخش نهم با نام اعقاب آن حضرت به بررسی نسل و دودمان عباس(ع) در طول تاريخ مي‌پردازد. بخش دهم از کرامات آن حضرت سخن به ميان آورده و داستان‌هايی در مورد باب‌الحوائج بودن عباس(ع) را بيان می‌کند. سرانجام بخش يازدهم زندگی و سرانجام قاتلين ايشان را در بر دارد.
فصل دوم کتاب با عنوان عباس(ع) در پرتو کلام معصومين عليهم‌السلام است و شامل پنج بخش می‌باشد که به تشريح سخنان اميرالمؤمنين علی، امام حسين، امام سجاد، امام صادق و امام هادی عليهم‌السلام و شفاعت حضرت فاطمه(س) با دستان بريده عباس(ع) می‌پردازد.
فصل سوم با نام ادب در آينۀ ادب در سه بخش اختصاص به اهميت و جايگاه شعر عاشورايی، اشعار شاعران عرب و شاعران پارسی‌گوی در مدح و رثای آن بزرگوار با توجه به خصال و صفات پسنديده و شرح دلاوری‌ها و رشادت و شهادت ايشان دارد.

انتشارات: دلیل ما
سال نشر: ۱۳۹۳
تعداد صفحات: ۵۳۶
قیمت: ۶۴,۰۰۰ تومان

از طریق آدرس ذیل می‌توانید اقدام به خرید نمایید:
http://dalilema.ir/Book/673/737/%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DB%8C%20%D8%AA%D8%B4%D9%86%D9%87

🔸 ترجمة الإمام الحسین علیه السلام از کتاب بغیة الطلب في تاریخ حلب

‍ در سال ۱۳۸۱ در راستای احیاء آثار مرحوم والد، تحقیق کتاب ترجمة الامام الحسین علیه السلام من کتاب بغیة الطلب في تاریخ حلب تألیف ابن عدیم را به پیشنهاد مرحوم شیخ فارس الحسون به انجام رساندم و به سال ۱۳۸۱ توسط انتشارات دلیل ما به چاپ رسید.
والد مکرم طیب الله رمسه در یکی از سفرهای خود به ترکیه و بازدید از کتابخانه توپکاپی سرای بخش ترجمة الامام الحسین (ع) تاریخ حلب را با خط زیبا و خوانا استنساخ و مقابله و تصحیح نموده بود و قصد داشت تا آن را همچون ترجمه الامام الحسن و الامام الحسین علیهما السلام از طبقات ابن سعد تحقیق و منتشر سازد. شایان توجه است که آن زمان هنوز بغیة الطلب منتشر نشده بود. بعدها دوره کامل آن توسط محقق پرتلاش سوری، زنده یاد دکتر سهیل زکار به سال ۱۴۰۸ قمری در دمشق در یازده جلد منتشر شد که البته این بخش هم در ضمن آن بود. اگرچه جلد اول زبدة الحلب، گزیده‌ای از تاریخ حلب، پیش از آن در مصر به کوشش سامی الدهان منتشر شده بود و بخشی از آن توسّط باربیه دومنار و قسمتهایی توسط بلوشه به فرانسه ترجمه شده بود.
مؤلف کتاب ابوالقاسم کمال الدین عمر بن احمد بن ابی جراده معروف به ابن عدیم (۵۸۸ - ۶۶۰ ق) فقیه، مورخ ، ادیب، خطاط و سیاستمدار حلبی است که در عصر خود از عالمان نامدار و ذوفنون بوده است، از جمله در علم حدیث و تاریخ استاد بود. وی در هنر خطاطی هم چیره دست بود به ویژه در خط نسخ که در این فن شهرتی یافت، تا آنجا که زمانی نوشته‌ای از او که از روی خط ابن البواب تقلید شده بود، به قیمتی فراتر از نمونه مشابه آن به فروش رسید (درباره ابن عدیم نک: دبا: ۱/۵۴۶ «آل ابی جراده»). بغیة الطلب في تاریخ حلب معروفترین اثر ابن عدیم است که یافعی (ج۴، ص۱۵۹) آن را در سی جلد و ابن کثیر (ج۱۳، ص۲۳۶) آن را در چهل جلد شناسانده‌اند. این اثر بنا به گفته صاحب کشف الظنون (ج۱، ص۲۹۱) اولین اثر در تاریخ حلب است. این کتاب شامل تراجم علماء و حکام وشخصیت‌ها و همچنین مسائل تاریخ سیاسی و جغرافیایی و مذهبی حلب است و مورد توجه و استفاده اغلب مورخان تا این زمان بوده است. این کتاب گرچه به عنوان تاریخ حلب نگاشته شده است، اما در واقع به نوعی تاریخ اسلام محسوب می‌شود. البته ابن عدیم همچون ابن عساکر محدث نیست، اما رجلی سیاسی است که اهل نظر و تتبع است. اجداد وی تا زمان الب ارسلان سلطان سلجوقی شیعه بوده‌اند وبعد حنفی مذهب شده‌اند.
فوایدی تاریخی در این اثر دیده می‌شود که منحصراً ابن عدیم بیان کرده است. دسترسی او به مهم‌ترین کتابخانه‌های شام و دولت‌های اسلامی مجاور آن، در این امر سهیم بوده است. چه حاکمان دول اسلامی، بعد از آنکه ابن عدیم شهرتی در علوم پیدا نمود، مخازن کتب و اسناد را به راحتی در اختیار او می‌گذاشتند. از دیگر سو مسافرت‌های متعدد به مناطق مختلف و دیدار او با مشایخ عصر و درج مشاهدات و معلومات خود از اشخاص و اماکن جغرافیایی، از دیگر وجوه اهمیت کتاب اوست. از آنجا که بخش مربوط به حضرت سید الشهداء علیه السلام، قابل توجه و چشمگیر بوده است، محقق طباطبایی را بر آن داشته تا آن را به صورتی مستقل و با افزودن تحقیقات و تعلیقات سودمند، منتشر سازد. چنان که بخش‌های مشابه از آثار دیگر را نیز پیشتر در الحسین والسنة منتشر کرده بود.
بنا به نظر استاد یوسفی غروی نام مقتل را نمی‌توان بر این بخش گذاشت. اما مؤلف، تلخیص خوبی از شرح حال امام حسین علیه السلام و مقتل آن حضرت به دست داده است و در بین روایات نقل شده در این کتاب، روایاتی به چشم می‌خورد که می‌توان استفاده‌های مهم تاریخی و کلامی از آنها کرد.

#حلب
#امام_حسین
#محقق_طباطبائی
#بغیة_الطلب
#ابن_عدیم

https://t.me/mtyazdi

🔸 ترجمة الإمام الحسین علیه السلام از کتاب بغیة الطلب في تاریخ حلب

‍ در سال ۱۳۸۱ در راستای احیاء آثار مرحوم والد، تحقیق کتاب ترجمة الامام الحسین علیه السلام من کتاب بغیة الطلب في تاریخ حلب تألیف ابن عدیم را به پیشنهاد مرحوم شیخ فارس الحسون به انجام رساندم و به سال ۱۳۸۱ توسط انتشارات دلیل ما به چاپ رسید.
والد مکرم طیب الله رمسه در یکی از سفرهای خود به ترکیه و بازدید از کتابخانه توپکاپی سرای بخش ترجمة الامام الحسین (ع) تاریخ حلب را با خط زیبا و خوانا استنساخ و مقابله و تصحیح نموده بود و قصد داشت تا آن را همچون ترجمه الامام الحسن و الامام الحسین علیهما السلام از طبقات ابن سعد تحقیق و منتشر سازد. شایان توجه است که آن زمان هنوز بغیة الطلب منتشر نشده بود. بعدها دوره کامل آن توسط محقق پرتلاش سوری، زنده یاد دکتر سهیل زکار به سال ۱۴۰۸ قمری در دمشق در یازده جلد منتشر شد که البته این بخش هم در ضمن آن بود. اگرچه جلد اول زبدة الحلب، گزیده‌ای از تاریخ حلب، پیش از آن در مصر به کوشش سامی الدهان منتشر شده بود و بخشی از آن توسّط باربیه دومنار و قسمتهایی توسط بلوشه به فرانسه ترجمه شده بود.
مؤلف کتاب ابوالقاسم کمال الدین عمر بن احمد بن ابی جراده معروف به ابن عدیم (۵۸۸ - ۶۶۰ ق) فقیه، مورخ ، ادیب، خطاط و سیاستمدار حلبی است که در عصر خود از عالمان نامدار و ذوفنون بوده است، از جمله در علم حدیث و تاریخ استاد بود. وی در هنر خطاطی هم چیره دست بود به ویژه در خط نسخ که در این فن شهرتی یافت، تا آنجا که زمانی نوشته‌ای از او که از روی خط ابن البواب تقلید شده بود، به قیمتی فراتر از نمونه مشابه آن به فروش رسید (درباره ابن عدیم نک: دبا: ۱/۵۴۶ «آل ابی جراده»). بغیة الطلب في تاریخ حلب معروفترین اثر ابن عدیم است که یافعی (ج۴، ص۱۵۹) آن را در سی جلد و ابن کثیر (ج۱۳، ص۲۳۶) آن را در چهل جلد شناسانده‌اند. این اثر بنا به گفته صاحب کشف الظنون (ج۱، ص۲۹۱) اولین اثر در تاریخ حلب است. این کتاب شامل تراجم علماء و حکام وشخصیت‌ها و همچنین مسائل تاریخ سیاسی و جغرافیایی و مذهبی حلب است و مورد توجه و استفاده اغلب مورخان تا این زمان بوده است. این کتاب گرچه به عنوان تاریخ حلب نگاشته شده است، اما در واقع به نوعی تاریخ اسلام محسوب می‌شود. البته ابن عدیم همچون ابن عساکر محدث نیست، اما رجلی سیاسی است که اهل نظر و تتبع است. اجداد وی تا زمان الب ارسلان سلطان سلجوقی شیعه بوده‌اند وبعد حنفی مذهب شده‌اند.
فوایدی تاریخی در این اثر دیده می‌شود که منحصراً ابن عدیم بیان کرده است. دسترسی او به مهم‌ترین کتابخانه‌های شام و دولت‌های اسلامی مجاور آن، در این امر سهیم بوده است. چه حاکمان دول اسلامی، بعد از آنکه ابن عدیم شهرتی در علوم پیدا نمود، مخازن کتب و اسناد را به راحتی در اختیار او می‌گذاشتند. از دیگر سو مسافرت‌های متعدد به مناطق مختلف و دیدار او با مشایخ عصر و درج مشاهدات و معلومات خود از اشخاص و اماکن جغرافیایی، از دیگر وجوه اهمیت کتاب اوست. از آنجا که بخش مربوط به حضرت سید الشهداء علیه السلام، قابل توجه و چشمگیر بوده است، محقق طباطبایی را بر آن داشته تا آن را به صورتی مستقل و با افزودن تحقیقات و تعلیقات سودمند، منتشر سازد. چنان که بخش‌های مشابه از آثار دیگر را نیز پیشتر در الحسین والسنة منتشر کرده بود.
بنا به نظر استاد یوسفی غروی نام مقتل را نمی‌توان بر این بخش گذاشت. اما مؤلف، تلخیص خوبی از شرح حال امام حسین علیه السلام و مقتل آن حضرت به دست داده است و در بین روایات نقل شده در این کتاب، روایاتی به چشم می‌خورد که می‌توان استفاده‌های مهم تاریخی و کلامی از آنها کرد.

#حلب
#امام_حسین
#محقق_طباطبائی
#بغیة_الطلب
#ابن_عدیم

https://t.me/mtyazdi

🌹صرفا جهت اطلاع و تحقيق :

اقوال علمای بزرگ شیعه درمورد تاريخ كشته شدن خليفه ي دوم


🌸ـ رضی الدین علی بن سید بن طاووس رضوان الله علیهم

فرزند بزرگوار سید بن طاووس پس از نقل روایتی طولانی در پنج صفحه به نقل از امام حسن عسکری علیه السلام از حذیفه یمان رضوان الله علیه از امیر المومنین علیه السلام و پیامبر صلی الله علیه و آله در تاریخ قتل عمر بن خطاب و فضائل و اسامی این روز و شادی و جشن در آن در تایید این روایت می گوید:

كتبت هذا الحديث عن خط علي بن محمد طي رحمه اللّه، و وجدت في الكتب الأخرى التي تتبعت فيها هذا الحديث عدة أحاديث و روايات أخرى موافقة، فاعتمدت عليها، و حري بالشيعة أن يعظّموا هذا اليوم و يظهروا فيه السرور و الفرح.

این حدیث را از خط علی بن محمد بن علی رحمت الله علیه نوشتم و در کتب دیگر تتبع کردم، روایات دیگری که موافق این روایت باشد، یافتم و به این روایت اعتماد نمودم، و سزاوار است شیعیان این روز را تعظیم نمایند و در این روز اظهار سرور و شادی کنند.

زاد المعاد، صفحه ۲۵۷

اسکن کتاب:
http://l1l.ir/qiz
پوستر:
http://l1l.ir/qi-


🌸- عبدالجلیل قزوینی رضوان الله علیه

او را بو لؤلؤ فروزى بكشت نهم روز از ماه ربيع الأوّل.

النقض، صفحه ۳۵۳

اسکن کتاب:
http://l1l.ir/qj1
پوستر:
http://l1l.ir/qj4


🌸- محدث كبير میرزا حسین نوری طبرسی رضوان الله علیه

وی پس از نقل روایت مشهور احمد بن اسحاق قمی از امام حسن عسکری علیه السلام درمورد روز نهم ربیع الاول می نویسد:

قُلْتُ قَالَ الشَّيْخُ الْمُفِيدُ فِي كِتَابِ مَسَارِّ الشِّيعَةِ وَ فِي الْيَوْمِ التَّاسِعِ مِنْهُ يَعْنِي الرَّبِيعَ الْأَوَّلَ يَوْمَ الْعِيدِ الْكَبِيرِ وَ لَهُ شَرْحٌ كَبِيرٌ فِي غَيْرِ هَذَا الْمَوْضِعِ وَ عَيَّدَ فِيهِ النَّبِيُّ ص وَ أَمَرَ النَّاسَ أَنْ يُعَيِّدُوا فِيه‏ وَ يُتَّخَذَ فِيهِ الْمَرِيس‏.

شیخ مفید در کتاب مسارالشیعة می گوید: روز نهم ماه ربیع الاول، روز عید بزرگی است و برای این موضوع در جای دیگری توضیح داده شده است، روزی است که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در آن روز عید گرفتند، و امر کردند که مردم در این روز عید بگیرند، و در این روز طعامِ ترید (آبگوشت) درست کنند.

مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۲، صفحه ۵۲۲

اسکن کتاب:
http://l1l.ir/qj2
پوستر:
http://l1l.ir/qj5


🌸- سید حبیب الله هاشمی خوئی صاحب تفسير بزرگ نهج البلاغه رضوان الله علیه

وی ضمن بیان اقوال علما درباره ی قتل عمر بن خطاب، در انتها می گوید:

أقول: قد عرفت أنّ المشهور بين جمهورى الشّيعة هو أنّه في شهر الرّبيع فدعوى الاجماع على كونه في ذي الحجّة ممنوعة و يدل على ذلك ما رواه في الأنوار من كتاب محمّد بن جرير الطبري قال: المقتل الثّاني يوم التاسع من شهر ربيع الأوّل‏.

من می گویم: قطعا دانستم که مشهور بین جمهور شیعه، قطعا همان در ماه ربیع بوده است و ادعای اجماع بر اتفاق در ذی الحجه ممنوع است. بر آن (نهم ربیع) دلالت می کند آنچه که در انوار از کتاب محمد بن جریر طبری که گفت: مقتل ثانی در روز نهم ربیع الاول است.

منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة، جلد ۳، صفحه ۶۸

اسکن کتاب:
http://l1l.ir/qj6
پوستر:
http://l1l.ir/qj7


علامه آقا بزرگ طهرانی صاحب كتاب عظيم الذريعه ، رضوان الله علیه

(۲۴۹: يوم وفات عمر) وأنها اليوم التاسع من ربيع الأول وليس ۲۴ ذو الحجة.

روز وفات عمر: آن روز نهم ربیع الاول می باشد و ۲۴ ذی الحجه نیست.

الذریعه إلى تصانيف الشيعة، جلد ۲۵، صفحه ۳۰۳

اسکن کتاب:
http://l1l.ir/qj8
پوستر:
http://l1l.ir/qj9


۱🌸- علامه شیخ علی نمازی شاهرودی صاحب مستدرك سفينة البحار رضوان الله علیه

وی در وقایع ماه ربیع الاول می آورد:

ما يتعلق بشهر ربيع الأول..... في التاسع منه مات عمر بن الخطاب . الروايات في فضل هذا العيد . وروى السيد عن أحمد بن إسحاق القمي عن الإمام الهادي ( عليه السلام ) فضله ، وأنه أفضل الأعياد ثم نقل رواية حذيفة.

آنچه به ماه ربیع الاول تعلق دارد...... در نهم آن عمر بن الخطاب مرد. روایات در فضل این عید وارد شده است. سید از احمد بن اسحاق قمی از امام هادی علیه السلام فضلیت این روز را روایت کرده است. اینکه افضل الأعیاد است، سپس روایت حذیفه را نقل کرده است.

مستدرك سفينة البحار، جلد ۴، صفحه ۶۸

اسکن کتاب:
http://l1l.ir/qja
پوستر:
http://l1l.ir/qjb

با سلام و آرزوی توفیق،
در کتاب تحلیلی از زندگانی امام سجاد علیه السلام (جلد 2)؛ مرحوم باقر شریف قرشی‌ (ترجمه محمد رضا عطائی؛ چاپ در کنگره جهانی حضرت رضا علیه السلام 1372) درباره اشعار منسوب به حضرت و دیوان آن امام همام (ع) می‌نویسند:

《دیوان شعری را که مشتمل بر نصایح و مواعظ است به امام زین العابدین علیه‏السلام نسبت داده‏اند و یک نسخه خطی از آن به خط سید احمد بن حسین جزایری در کتابخانه امام امیرالمؤمنین موجود است که نویسنده در روز سه شنبه بیست و ششم ماه رجب سال 1358 ه. از نوشتن آن فارغ گشته و آن را از روی نسخه‏ای به خط سید محمد بن سید عبدالله شوشتری متوفای سال 1283 ه نوشته است. این دیوان را دکتر حسین علی محفوظ در مجله البلاغ، شماره هشتم سال اول، صفحه 24؛ منتشر کرده و در مقدمه‏ای که بر آن نوشته است، می‏گوید: «سیصد و هشتاد و هفت بیت شعر به امام سجاد علیه‏السلام منسوب است، که استاد ما مرحوم محمد علی تبریزی مدرس متوفای سال 1373 ه. آنها را در کتاب تحفة المهدیه - چاپ تبریز (1357 هـ.) - جمع آوری کرده است و آن دومین جلد از دیوان ائمه معصومین علیهم‏السلام است که به نام الدر المنثور نامیده است و دوست محققم فاضل بزرگوار مرتضی مدرس معروف مقیم تهران چهارده سال پیش یک نسخه خطی از شرح دیوان امام سجاد علیه‏السلام را به من مرحمت کرد که در اوایل قرن سیزدهم هجری نوشته شده بود و در آن بیست و نه قطعه به بحر وافر پنج بیتی به ترتیب هجاء به تعداد 145 بیت آمده است. و اگر نسبت چیزی از این شعرها به امام علیه‏السلام درست باشد، احتمال قوی می‏رود که در میان این مضامین، بخشی از کلمات امام، علیه‏السلام به نظم در آمده باشد که در حقیقت چهارچوبی برای سخنان امام و منظوم ساختن معانی مورد نظر آن حضرت و پیروی از راه و روش وی، و بهره‏گیری و پیروی از خلق و خوی و تبعیت از هدایت آن بزرگوار است...»
ما در نادرستی نسبت این دیوان به امام زین العابدین علیه‏السلام کمترین تردیدی به خود راه نمی‏دهیم؛ نه تنها به دلیل آشفتگی معانی، بلکه به خاطر سستی بسیاری از الفاظ و عبارات آن. و کسی که صحیفه سجادیه و دیگر آثار بازمانده از حکمتها و سخنان ادیبانه امام را می‏خواند در میابد که آن حضرت بالاترین و روان‏ترین و پر جاذبه‏ترین الفاظ را برای خواننده، به کار برده است، زیرا امام علیه‏السلام بطور کلی از فصیحترین بلغای امت عربی است و صحیفه سجادیه یکی از منابع و سرچشمه‏های کتب بلاغت در جهان اسلام است، علاوه بر اینها در منابع قدیمی از این که این دیوان را به امام نسبت دهند، سخنی گفته نشده و به عقیده من بدون هیچ شک و تردید این دیوان سروده امام علیه‏السلام نیست...》.
منبع واسطه

🔸 ترجمة الإمام الحسین علیه السلام از کتاب بغیة الطلب في تاریخ حلب

‍ در سال ۱۳۸۱ در راستای احیاء آثار مرحوم والد، تحقیق کتاب ترجمة الامام الحسین علیه السلام من کتاب بغیة الطلب في تاریخ حلب تألیف ابن عدیم را به پیشنهاد مرحوم شیخ فارس الحسون به انجام رساندم و به سال ۱۳۸۱ توسط انتشارات دلیل ما به چاپ رسید.
والد مکرم طیب الله رمسه در یکی از سفرهای خود به ترکیه و بازدید از کتابخانه توپکاپی سرای بخش ترجمة الامام الحسین (ع) تاریخ حلب را با خط زیبا و خوانا استنساخ و مقابله و تصحیح نموده بود و قصد داشت تا آن را همچون ترجمه الامام الحسن و الامام الحسین علیهما السلام از طبقات ابن سعد تحقیق و منتشر سازد. شایان توجه است که آن زمان هنوز بغیة الطلب منتشر نشده بود. بعدها دوره کامل آن توسط محقق پرتلاش سوری، زنده یاد دکتر سهیل زکار به سال ۱۴۰۸ قمری در دمشق در یازده جلد منتشر شد که البته این بخش هم در ضمن آن بود. اگرچه جلد اول زبدة الحلب، گزیده‌ای از تاریخ حلب، پیش از آن در مصر به کوشش سامی الدهان منتشر شده بود و بخشی از آن توسّط باربیه دومنار و قسمتهایی توسط بلوشه به فرانسه ترجمه شده بود.
مؤلف کتاب ابوالقاسم کمال الدین عمر بن احمد بن ابی جراده معروف به ابن عدیم (۵۸۸ - ۶۶۰ ق) فقیه، مورخ ، ادیب، خطاط و سیاستمدار حلبی است که در عصر خود از عالمان نامدار و ذوفنون بوده است، از جمله در علم حدیث و تاریخ استاد بود. وی در هنر خطاطی هم چیره دست بود به ویژه در خط نسخ که در این فن شهرتی یافت، تا آنجا که زمانی نوشته‌ای از او که از روی خط ابن البواب تقلید شده بود، به قیمتی فراتر از نمونه مشابه آن به فروش رسید (درباره ابن عدیم نک: دبا: ۱/۵۴۶ «آل ابی جراده»). بغیة الطلب في تاریخ حلب معروفترین اثر ابن عدیم است که یافعی (ج۴، ص۱۵۹) آن را در سی جلد و ابن کثیر (ج۱۳، ص۲۳۶) آن را در چهل جلد شناسانده‌اند. این اثر بنا به گفته صاحب کشف الظنون (ج۱، ص۲۹۱) اولین اثر در تاریخ حلب است. این کتاب شامل تراجم علماء و حکام وشخصیت‌ها و همچنین مسائل تاریخ سیاسی و جغرافیایی و مذهبی حلب است و مورد توجه و استفاده اغلب مورخان تا این زمان بوده است. این کتاب گرچه به عنوان تاریخ حلب نگاشته شده است، اما در واقع به نوعی تاریخ اسلام محسوب می‌شود. البته ابن عدیم همچون ابن عساکر محدث نیست، اما رجلی سیاسی است که اهل نظر و تتبع است. اجداد وی تا زمان الب ارسلان سلطان سلجوقی شیعه بوده‌اند وبعد حنفی مذهب شده‌اند.
فوایدی تاریخی در این اثر دیده می‌شود که منحصراً ابن عدیم بیان کرده است. دسترسی او به مهم‌ترین کتابخانه‌های شام و دولت‌های اسلامی مجاور آن، در این امر سهیم بوده است. چه حاکمان دول اسلامی، بعد از آنکه ابن عدیم شهرتی در علوم پیدا نمود، مخازن کتب و اسناد را به راحتی در اختیار او می‌گذاشتند. از دیگر سو مسافرت‌های متعدد به مناطق مختلف و دیدار او با مشایخ عصر و درج مشاهدات و معلومات خود از اشخاص و اماکن جغرافیایی، از دیگر وجوه اهمیت کتاب اوست. از آنجا که بخش مربوط به حضرت سید الشهداء علیه السلام، قابل توجه و چشمگیر بوده است، محقق طباطبایی را بر آن داشته تا آن را به صورتی مستقل و با افزودن تحقیقات و تعلیقات سودمند، منتشر سازد. چنان که بخش‌های مشابه از آثار دیگر را نیز پیشتر در الحسین والسنة منتشر کرده بود.
بنا به نظر استاد یوسفی غروی نام مقتل را نمی‌توان بر این بخش گذاشت. اما مؤلف، تلخیص خوبی از شرح حال امام حسین علیه السلام و مقتل آن حضرت به دست داده است و در بین روایات نقل شده در این کتاب، روایاتی به چشم می‌خورد که می‌توان استفاده‌های مهم تاریخی و کلامی از آنها کرد.

#حلب
#امام_حسین
#محقق_طباطبائی
#بغیة_الطلب
#ابن_عدیم

https://t.me/mtyazdi